” ชูเฟิง เจ้า . . . . . . . “
 
เห็นสองปราการที่อยู่ในจุดสูงสุดอาณาจักรแก่นแท้ถูกกระทึบจนนิ่งไปด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว ผู้เชื่อมต่อฯชุดเทาถึงกับทำสีหน้าที่เหมือนว่า
 

 
” ชิบหายแล้ว!!! “
 
แต่เมื่อคิดอย่างรอบคอบ ไม่ว่าจะฝีมือความสามารถหรือพลังวิญญาณสองปราการก็ไม่ได้ด้อยไปกว่า ‘ตู่กู๋ โอวหยุน’ ในเมื่อ ‘ชูเฟิง’ เอาชนะได้ แล้วทำไม’ชูเฟิง’จะเอาชนะสองปราการไม่ได้ ?
 
เมื่อคิดได้แบบนั้น ผู้เชื่อมต่อฯชุดเทาก็ไม่ได้โจมตี’ชูเฟิง’ แต่เขาคิดจะทำลายการก่อตัวอำนาจพลังฯที่’ชูเฟิง’วางไว้ เพือต้องการจะหนี
 
แต่ในตอนนั้นผู้เชื่อมต่อฯชุดเทาต้องเผชิญความเครียดไม่น้อย ทั้งที่ ‘ชูเฟิง’ ยังไม่ได้ลงมือกับเขา ขณะนั้น’ชูเฟิง’ยืนอยู่นิ่งๆพร้อมกับจ้องมองเขาราวกับว่ากำลังมองตัวตลก
 
*****  บูม บูม บูม *****
 

 
” บ้าจริง!!! “
 
แม้ในตอนนั้นเขาจะใช้การโจมตีที่รุนแรงพังรูปแบบฯของ’ชูเฟิง’ แต่พลังงานก็สะท้อนเป็นคลื่นกระแทกกับมากระจายไปรอบๆ ถึงแม้ ผู้เชื่อมต่อฯชุดเทาจะใช้ทุกอย่างที่เขามี หรือวิธีการอื่นๆเขาก็ไม่สามารถทลายรูปแบบฯออกไปได้ มันทำให้เขาทั้งกดดันทั้งโกรธ
 
* พรึบบบ * .
 
ทันใดนั้น ผู้เชื่อมต่อฯชุดเทาก็เปลี่ยนท่าที พร้อมกับพุ้งถลาออกไปทิศทางของ ‘ซูรู่’ และ ‘ซูเหม่ย’ เนื่องจากเขาหนีออกไปไม่ได้ จึงคิดจะใช้พวกนางเป็นตัวประกัน
 

 
” หืม . . . “
 
แต่’ชูเฟิง’ก็ไม่ปล่อยให้เขามีโอกาส ด้วยแสงประกายใต้ฝ่าเท้าของเขา ชั่วพริบตาเขาก็มาถึงด้านหน้าของ’ซูรู่’และ’ซูเหม่ย’ จากนั้นก็ซัดหมัดออกไปที่หน้าอกของผู้เชื่อมต่อฯชุดเทา
 

 
” อ้า ! ! ! ! ! “
 
พลังนั้นทำให้ผู้เชื่อมต่อฯชุดเทากระเด็นกลับไป พร้อมกับเสียงที่ดังออกมาบริเวณหน้าอก อวัยวะภายในของเขาถูกทำลายจนป่นปี้ ความเจ็บปวดที่ได้รับสุดจะบรรยาย ทั้งปอดทั้งหัวใจ แทบจะทะลักออกมา
 
แต่นั้นเพียงแค่เริ่มต้น ‘ชูเฟิง’ คงไม่ปล่อยให้คนที่มีความคิดระยำกับผู้หญิงของตน รอดไปง่ายๆ ก่อนที่ผู้เชื่อมต่อฯชุดเทาจะลุกขึ้น ‘ชูเฟิง’ก็ใช้ความเร็วดั่งสายฟ้า เคลื่อนที่หายไปอยู่ด้านหลังของผู้เชื่อมต่อฯอีกครั้ง พร้อมกับคว้าคอเสื้อของมัน จากนั้นก็ฟาดลงกับพื้น
 
หลังจากที่มันล้มลงกับพื้น ‘ชูเฟิง’ก็แยกขาซ้ายของมันออก พร้อมกับเสียงหัวเราะ ขณะที่ขาซ้ายแยกออก มันก็พยายามหนีบขาขวาเข้ามา แต่จากนั้นก็มีเสียงขาขวาถูกฉีกออก
 
จากนั้น ‘ชูเฟิง’ ก็คว้าเป้ามันขึ้นมา เขากำอย่างแน่นด้วยมือข้างซ้ายของเขา
 

 
” ห่ะะ ! “
 
 
” ชูเฟิง เจ้าจะทำอะไร ? “
 
ในตอนนั้น ผู้เชื่อมต่อฯชุดเทา รู้สึกวิตกเป็นอย่างมาก ไม่ว่าชิ้นส่วนในร่างกายส่วนไหนถูกทำลาย มันก็ยังมีทางรักษาได้ แต่ถ้าไอนั้นถูกทำลาย มันคงไม่มีทางกลับมาได้ อวัยวะเพศ นั้นเป็นกล่องดวงใจสำหรับเขา
 

 
” ทำอะไรน่ะหรอ นี่คือผลลัพธ์ที่กล้ามายุ่งกับผู้หญิงของข้า ไม่ว่าอยู่หรือตายเจ้าก็ต้องเป็น ขันที แม้กลายเป็นผี เจ้าก็ต้องเป็นผี ขันที “
 
‘ชูเฟิง’ พูดด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยสายตาที่ดุร้าย จากนั้นก็บีบมืออย่างแรง ดัง
 
**** โป๊ะ ****
 
จากนั้นเลือดก็กระจายออกมา เต็มมือของเขา
 

 
” อ้าาาา ~~~~~~~~ “
 
ความเจ็บปวดใต้หว่างขาของผู้เชื่อมต่อฯชุดเทาแสนจะทรมาน เขากรีดร้องออกมา และนั้นไม่ใช้การกรีดร้องโอครวญเพราะความเจ็บปวดของร่างกายเพียงอย่างเดียว มันยังเป็นความเจ็บปวดทางจิตใจของเขาอีกด้วย เขารู้ว่าตอนนี้ชีวิตเขาหมดสิ้นแล้ว แม้ว่า จะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ เขาก็ถูกกำหนดให้กลายเป็น ไอ้หำขาด
 

 
” ชูเฟิง!!! ฆ่าข้า ฆ่าข้า!!! ต่อให้ข้าเป็นผี ขอก็จะไม่ให้อภัยเจ้า!!! “
 
 
” ไม่ต้องห่วง ถึงเจ้าไม่บอก ข้าก็คิดจะฆ่าแกอยู่ดี “
 
ชูเฟิง ยิ้มอย่างสะใจ พร้อมกับยกหมัดขึ้นมาฟาดใส่หัวตาแก่นั้น
 
ดัง * โพ๊ะะะ * หัวของมันระเบิดออกเหมือนแตงโม กระจายไปทั่วพื้น
 
* ฟู่วววว ฟู่ววว *
 
ในตอนนั้น ก็มีแสงที่ตรวจสอบได้ยากพุ่งออกมาจากหัวที่กระจาย ขณะนั้น’ชูเฟิง’ก็ยื่นมือไปจับชีพจรของมันที่ข้อมือ
 

 
” บ้าเอ้ย ชูเฟิง ปล่อยข้าเถอะ ปล่อยข้าไปเถอะ!!! “
 
ในตอนนั้น ขณะที่เขาจับชีพจร เสียงของผู้เชื่อมต่อฯชุดเทาพูดออกมาอีกครั้ง แต่ในครานี้ เสียงของเขานั้นไม่ได้มีความคิดที่จะตายเหมือนก่อนหน้านี้ แต่เป็นเสียงที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวที่หาใดเปรียบ
 
มันเป็นจิตสำนึกที่เกิดขึ้นก่อนที่เขาจะตาย ตราบใดที่ยังมีสติอยู่ เขาก็สามารถรอดได้ แต่หากจิตถูกทำลาย เขาก็จะตายอย่างสมบูรณ์
 

 
” ไหนเจ้าบอกว่า ต่อให้เป็นผีก็จะไม่ปล่อยข้าไง “
 
‘ชูเฟิง’ยิ้มอย่างเย็นชาและยื่นมือของเขาไปบีบที่ดวงจิต
 
หลังจากฆ่าผู้เชื่อมต่อฯชุดเทา ‘ชูเฟิง’ก็เดินไปหาอีกสองคนที่รอดมาได้ด้วยการป้องกัน เมื่อมาถึงด้านหน้าทั้งสองเขาก็ถามว่า
 

 
” ฉี เฟิงหยางอยู่ที่ไหน ตอนนี้ ? “
 
 
” ข้าไม่รู้!!! ว่า . . . . “
 
ปราการผมดำตอบอย่างเย็นชา ขณะที่จ้องหน้าเหมือนจะเอาเรื่อง
 
**** โผ๊ะ ****
 
ก่อนที่เขาจะพูดจบ ‘ชูเฟิง’ ก็ยกเท้าขึ้นมา พร้อมกับกระทึบไปที่หัวของปราการผมดำ
 

 
” แล้วเจ้าล่ะ รู้มั้ยว่า ฉี เฟิงหยาง อยู่ไหน ? “
 
‘ชูเฟิง’ จ้องถามไปที่ปราการผมขาว
 

 
” อย่า . . . อย่าฆ่าข้า ข้าจะบอกเจ้าทุกอย่างเท่าที่ข้ารู้ ข้าจะยอมบอกทุกอย่างเลย “
 
 
” บอกมาเด๋วนี้!!! “
 
 
” ฉี เฟิงหยาง ได้เข้าสู่อาณาจักรสวรรค์และทำให้ผู้นำตระกูลหลินของคฤหาสน์องค์ชายกิเลน วิตกอย่างมาก เขากลัวว่า ฉี เฟิงหยาง จะคุกคามตำแหน่งของเขา เขาจึงร่วมมือกับท่านเจ้าสำนักของข้า หยาน หยางเทียน จับกุม ฉี เฟิงหยาง “
 
 
” เขาคิดว่า ฉี เฟิงหยาง จะก่อกบฏ นั้นคือเหตุผลที่จับเขาขัง อีกไม่กี่วัน เขาก็จะถูกประหาร ดังนั้น ตอนนี้ ฉี เฟิงหยาง จึงถูกขังไว้ในคุกภายในคฤหาสน์องค์ชายกิเลน “
 
**** โผ๊ะ ****
 
หลังจากที่เขาบอกข้อมูล ‘ชูเฟิง’ก็เตะเข้าไปที่หัว ปราการผมดำ จนตายในลักษณะเดียวกันกับคนก่อนหน้านี้หลังจากที่ฆ่าพวกมันทั้งหมด ‘ชูเฟิง’ก็เอาถุงจักรวาลจากเอวพวกมัน จากนั้นก็ดูดกลืนแหล่งพลังวิญญาณ พร้อมกับทื้งสายตาไปที่ ‘ซูเฮิน’
 
และค่อยๆเดินเข้าไปหา ขณะนั้น ‘ซูเฮิน’ ก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว หลังจากที่เห็น ‘ชูเฟิง’ ฆ่าคนพวกนั้นกับตา เขาก็หวาดกลัวอย่างสุดจะพรรณนา เพราะพวกเขาทั้งสามล้วนเป็นผู้เชี่ยวชาญที่อยู่ในจุดสูงสุดของอาณาจักรแก่นแท้ แต่ถูกฆ่าตายด้วยวิธีที่โหดเหี้ยม
 
ซึ่งตัวเขาจินตนาการไปว่าตัวเองคงถูกฆ่าด้วยวิธีนั้นเหมือนกัน
 
* โป๊กก ๆ ๆ *
 
จู่ๆเจ้าเมืองวิหคเพลิงก็คุกเข่ากับพื้นพร้อมโขกศีรษะ และกล่าวกับ ‘ชูเฟิง’
 

 
” ชูเฟิง ได้โปรดไว้ชีวิตข้าด้วย ได้โปรดไว้ชีวิตข้าด้วย ข้าถูกบังคับให้ไม่มีทางเลือก ข้าไม่ได้มีเจตนาที่จะทำร้ายท่าน “
 
 
” เห็นแก่ รู่เอ๋อ และ เหม่ยเอ๋อ สักครั้ง ได้โปรดไว้ชีวิตข้าและข้าจะใช้โอกาสนั้นเปลี่ยนแปลงตนเอง “
 
 
” ไม่ว่าเจ้าจะทำอะไรกับข้า ข้าชูเฟิงก็ไม่สน แต่เจ้านั้นไม่สนใจความรู้สึกของลูกเจ้าแม้แต่น้อย ความสุขของพวกนางเจ้าเคยนึกถึงบ้างไม๊ คนอย่างเจ้าไม่สมควรจะเป็นพ่อคนเลยด้วยซ้ำ “
 
‘ชูเฟิง’ค่อยๆเดินเข้าไปขณะที่ข่มจิตสังหาร
 

 
” รู่เอ๋อ เหม่ยเอ๋อ รีบขอร้องเขาให้ข้าที ข้ารู้ดีว่าข้าผิด จากนี้ไปข้าจะไม่บีบบังคับเจ้าทำอะไรแบบนี้อีก ข้าจะฟังเจ้าทั้งสองทุกอย่าง ไม่ว่าจะให้ข้าทำอะไรก็ตาม !!! “
 
เห็นว่าทุกอย่างมันไร้ประโยชน์ที่ไปขอร้อง ‘ชูเฟิง’
 
‘ซูเฮิน’ จึงหันไปขอร้อง ‘ซูรู่’ และ ‘ซูเหม่ย’ ขณะที่วื่งเข้าไปกอดขาของลูกสาวทั้งสองพร้อมกับร้องไห้โอดครวญ
 

 
” ชูเฟิง อย่าฆ่าพ่อข้าเลย ไม่ว่าเขาจะผิดมากแค่ไหน แต่เขาก็ยังเป็นพ่อของพวกเรา เขาเป็นคนทำให้พวกเราลืมตาขึ้นดูโลกใบนี้ “
 
‘ซูเหม่ย’เป็นครั้งแรกที่นางร้องไห้ขอร้อง ‘ชูเฟิง’ ช่วยปล่อยพ่อนาง
 

 
” ชูเฟิง ไว้ชีวิตเขาเถอะ ไม่ว่าเขาจะทำอะไร เขาก็ยังเป็นพ่อของเรา หากไม่มีเขา เราก็คงไม่ได้มาอยู่ตรงนี้ ต่อให้เขาทำผิดอะไร เราก็เลือกที่จะให้อภัยเขา “
 
‘ซูรู่’ก็พูดขึ้นในตอนนั้น ‘ชูเฟิง’ ก็ยื่นแขนทั้งสองข้างเขาออกโดยใช้พลังดึงดูดจากพลังวิญญาณ ดึง’ซูเหม่ย’และ’ซูรู่’เข้าสู่อ้อมกอด ขณะที่เหลือแค่ ‘ซูเฮิน ‘
 
ที่มา: