I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

Zhan Long ตอนที่ 57 การ์ดอภัยโทษ

| Zhan Long | 1508 | 2336 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้วตอนต่อไป

แว้บ!! แสงสีทองพุ่งขึ้นมารอบตัวฉันหลังจากที่ฉันจัดการกับเจ้างูสำเร็จ ในที่สุดเลเวลของฉันก็กลับมาเป็น 32 ซักที แต่ให้ตายสิ ถ้าฉันไม่ตายสองรอบก็คงติดอันดับ 1-10 แล้ว ทันใดนั้นก็มีเสียง ซ่าๆ ดังขึ้นมา หญ้าเองก็ขยับ แต่ในไม่กี่วินาทีหลังจากนั้น ร่างที่เลือนก็ค่อยปรากฏตัวขึ้นมา

เป็น ‘ย่วยชิงเฉี่ยน’นั่นเอง

“ชิงเฉี่ยน!”

ฉันเดินไปหาเธอ

“นี่เธอมาซะไกลขนาดนี้ เธอจะเอาอะไรมาให้ฉันหรอ?”

‘ชิงเฉี่ยน’ยิ้มแล้วหยิบการ์ดขึ้นมา

“นี่ ฉันไปประมูลเจ้านี่ได้มา ฉันว่ามันต้องมีประโยชน์กับนายแน่ๆ”

ฉันเอื้อมมือไปหยิบการ์ดสีแดงดั่งเลือดขึ้นมาดูว่ามันคืออะไร

[การ์ดอภัยโทษ] : หลังจากใช้การ์ดนี้แล้ว ในเวลา 12 ชั่วโมง ผู้เล่นจะไม่ได้รับชื่อสีแดง สีเทา จากการทำร้ายผู้เล่นคนอื่น

“โอ๊ะ?”

อึ้งไปเลยแฮะ ฉันหันไปพูดกับ’ชิงเฉี่ยน’

“นี่ ชิงเฉี่ยน เจ้านี่มันน่าจะแพงมากเลยใช่ไหม? ฉันต้องการมันจริงๆนั่นแหละ…”

‘ย่วยชิงเฉี่ยน’หัวเราะแล้วก็ส่ายหน้า

“ไม่แพงเลย แค่ 5 ทองเอง เพราะว่าไม่ค่อยมีใครอยากได้กันมากนักหรอก เพราะคนอื่นๆตอนนี้นั้นก็พยายามเก็บเลเวลของตัวเองให้ถึงเลเวล 40 กันทั้งนั้น เพื่อที่ว่าจะได้เปลี่ยนคลาส ดังนั้นจึงไม่มีใครมามัวนั่งว่างฆ่าผู้เล่นคนอื่นๆหรอกนะ อ๊ะ เว้นเจ้า ฉีชู่ป้าหวางไว้คนนึง…”

‘ย่วยชิงเฉี่ยน’เห็นฉันแต่งกายไม่เหมือนเดิมเลยทักฉันว่า

“เอ๋? พี่เซียวเหยา ทำไมถึงใส่ชุดเกราะได้น่ะ? ไม่ใช่ว่าพี่เป็นฮีลเลอร์หรอกหรอ?”

ฉันชี้ไปที่ตราสัญลักษณ์ของเมืองมังกรบนไหล่ฉันแล้วพูดว่า

“ไม่ ฉันเพิ่งเปลี่ยนเป็นนักดาบน่ะ”

“ว้าว ถึงว่า ทำไมพี่ถึงฆ่าพวกนายพลได้”

“แต่ก็ตายอยู่ดี ทำให้เสียเลเวลไป พอได้อยู่…”

“หืม”

‘ย่วยชิงเฉี่ยน’กระพริบตาก่อนจะพูดต่อว่า

“ฉันแนะนำให้พี่เลิกเก็บเลเวลแถวนี้นะ เพราะที่นี่นั้นเหมือนไม่ลับเลย รังแต่จะพาคนมาล่าค่าหัวพี่ซะด้วยซ้ำ”

“ทราบแล้ว

“ชิงเฉี่ยน เธอกลับไปก่อนเลย ฉันก็ตั้งใจจะไปเปลี่ยนที่เก็บเลเวลอยู่เหมือนกัน”

“ค่ะ! พี่เซียวเหยา ระวังตัวด้วยนะ”

“อืม…”

ฉันเปิดแผนที่ขึ้นมาก็เห็นว่ามีพวกผู้เล่นนั้นพยายามตามหาตัวฉันอยู่ อืม…

เจ้า’ฉีชู่ป้าหวาง’นี่มันรังควานฉันจริงๆ แต่เอาเถอะ ตอนนี้ฉันต้องอดทนไปก่อน ซักวันฉันจะไปกวาดล้างพวกแกเอง คอยดู

ติ๊ก! ย่วยชิงเฉี่ยนส่งข้อความมา

“อีกอย่างนึงนะ พี่เซียวเหยา”

“อือ อะไรหรอ?”

“พี่เคยได้ยินกิลด์ที่ชื่อว่า [แนวหน้า](เฟิงหมาง) ไหม?”

“แน่นอน พวกเขาเป็นกิลด์ลำดับ 3 ของจีนเลยนี่นา ทำไม่ฉันจะไม่เคยได้ยินล่ะ”

“คืองี้…”

‘ย่วยชิงเฉี่ยน’ดูกังวล

“พวก [แนวหน้า] นั้นออกมาจากเมืองจิวลี่ เพื่อเดินทางมาที่เมืองป้าฮวง เจี้ยนเฟิงห่านที่เป็นหัวหน้ากิลด์นั้นตั้งใจที่จะมาครองเมืองป้าฮวงนี้ และที่เขามาก็เพราะว่าเขาสนใจในตัวพี่ยังไงล่ะ จากที่เขาได้ดูวิดิโอการต่อสู้ของพี่กับพวกนายพล…”

ฉันกัดฟัน

“ [แนวหน้า] มันก็เป็นกิลด์ใหญ่นะ มันไม่น่าจะขลาดแคลนเงินนะ?”

‘ย่วยชิงเฉี่ยน’

“ถึงแม้ว่าจะไม่ขาดเงินก็จริงอยู่ แต่เจี้ยนเฟิงหานนั้นเป็นคนบ้าดีเดือดมาก หมอนี่ชอบท้าต่อสู้กับคนเก่งๆ อย่างวันนี้ลุงก็สู้กับเขา 5 ครั้ง แพ้ไปถึง 4 ดังนั้นแล้วพี่ระวังตัวไว้ให้ดีนะ บางทีหมอนั่นอาจจะเข้ามาฆ่าพี่เลยก็ได้ เมื่อเห็นพี่อยู่เดินอยู่บริเวณนอกเมือง”

“เข้าใจแล้ว ขอบใจมากชิงเฉี่ยน ฉันจะพยายาม”

“อื้อ!”

ฉันออกจากแผนที่ [Desolate Cloud Swamp] และมุ่งหน้าต่อไปทางทิศตะวันออก หลังจากที่ผ่านป่ามาได้ ก็พบกว่าพื้นที่กว้างขนาดใหญ่ เป็นแผนที่ที่มีชื่อว่า [Fire Stone Canyon] (หุบเขาหินเพลิง) แผนที่นี้ใหญ่กว่าแผนที่ก่อนหน้าถึง 10 เท่า

ดังนั้นถ้าฉันเก็บเลเวลที่นี่แล้ว พวกเขาคงจะหาตัวฉันยากกว่าเดิมล่ะนะ ฟิ้ววว ลมหนาวพัดมาใส่ตัวฉัน หนาวจริงๆแฮะ ไหนขอดูหน่อยสิว่าที่นี่มีมอนสเตอร์อะไรบ้าง ฉันเจอ Orc Lv39 ตัวหนึ่งกำลังถือกระบองไม้อยู่

อืม ด้วยความสามารถของฉันตอนนี้แล้ว การต่อสู้กับมอนสเตอร์ที่มีเลเวลสูงกว่าแค่ 7 นั้นสบายมาก ฉันลงจากหุบเขาไปก็เจอกับพวก Orc 2 ตัวกำลังรออยู่ทันที

“ฝืด ฟืด”

พวกมันถอนหายใจ ไม่รู้เลยว่ามันพยายามจะสื่อสารอะไร พวกมันเป็น Orc ผสม ร่างกายมันเป็นคน แต่หัวเป็นหมู แต่จะว่าตัวเป็นคนมันก็ไม่เต็มที่ เพราะตัวมันนั้นเต็มไปด้วยขนสีดำ ตัวสูงประมาณ 2 เมตร ดูกำยำมาก

“ฮ่า…ข้าได้กลิ่นเลือด”

เจ้าออร์คด้านซ้ายนั้นพูดขึ้นมาแล้วก็หัวเราะก่อนจะพูดต่อว่า

“ในที่สุดก็ได้เจอกับของกินดีๆซักที มา เข้ามาจัดการหมอนี่ด้วยกัน”

พวกมันวิ่งรุดหน้าเข้ามาหาฉัน หมายจะฆ่าฉันให้ตาย ฉันยังคงใจเย็น ฟันออร์คตัวที่เข้ามาก่อนทีนึง ก่อนจะใช้สกิล [หนึ่งเดียวเทียบเท่าพัน] ใส่มันตายในดาบเดียว และหลังจากนั้นฉันก็หันไปใช้สกิล [Combo] พร้อมกับการโจมตีของโบโบ้ ตุ้บ ออร์คทั้งสองตัวตาย ภายใน  6 วินาที

ตอนนี้พลังโจมตีของฉันมันจะสุดยอดเกินไปแล้ว ออร์คตัวที่สามที่โผล่มาก็พุ่งเข้ามา ฉันวิ่งเข้าไปหามันเช่นกัน แต่สกิล [หนึ่งเดียวเทียบเท่าพัน] ของฉันนั้นยังติดคูลดาวน์อยู่ ดังนั้นแล้วฉันก็เลยใช้สกิล [Wind Blade] ไปพร้อมๆกับการโจมตีของโบโบ้ ครั้งนี้ก่อนจะฆ่ามันได้ฉันก็โดนมันโจมตีนิดหน่อย แต่ HP ก็ลดเพียง 80 ซึ่งไม่จำเป็นต้องฮีลเลย

เอาล่ะ เดินหน้าต่อ ฉันเห็นป่าที่ตั้งอยู่กลางหุบเขาหินเพลิงนี้ เอาล่ะ ลองเข้าไปดูหน่อยดีกว่า เผื่อจะมีสมุนไพรดีๆให้เก็บ ฉันเดินเข้าไปในป่า ฉันก็พบกับสมุนไพรที่มีชื่อว่า [Indigo Seaweed] เป็นสมุนไพรเลเวล 5 ฉันหยิบพลั่วของฉันขึ้นมาขุดแล้วก็เก็บมันได้สำเร็จ

ติ๊ง!! ข้อความจากระบบ : คุณได้เก็บสมุนไพร [Indigo Seaweed] 2 ต้น สำเร็จ

สกิล [เก็บเกี่ยวสมุนไพร] ของคุณได้รับค่าประสบการณ์เพิ่ม 2

ติ๊ง!! ข้อความจากระบบ : คุณได้เก็บสมุนไพร [Indigo Seaweed] 3 ต้น สำเร็จ

สกิล [เก็บเกี่ยวสมุนไพร] ของคุณได้รับค่าประสบการณ์เพิ่ม 3

หลังจากที่เก็บมาได้ 7 ต้น ฉันก็เดินออกไปต่อ แต่ทันได้นั้นก็มีน้ำแข็งลอยพุ่งมาโจมตีฉัน

“ผัวะ!”

“224!”

โอ้ย!! นี่มันมอนสเตอร์สายเวทย์ใช่ไหมเนี่ย [Ice Rat] Level 40……

ก่อนที่ฉันจะได้สวน มันก็โจมตีฉันมาอีกครั้ง ทำให้ HP ฉันลดลงไป 200 กว่า แต่มันไม่โชคดีพอที่จะโจมตีได้อีกครั้ง เพราะฉันใช้สกิล [หนึ่งเดียวเทียบเท่าพัน] โจมตีใส่มันก่อน และด้วยการที่มันเป็นมอนสเตอร์สายเวทย์ แน่นอนว่า HP ของมันก็รับการโจมตีของฉันไม่ไหวแน่นอน

ตุ้บ ดวงฉันดีมาก เพราะแค่ฆ่าตัวแรก ก็ได้การ์ดของมันมาแล้ว

[Ice Rat]

พลังโจมตี:★ พลังป้องกัน:★★☆

HP:★★★ ความเร็ว:★★★☆

พลังเวทย์:★★★★

อืม พลังเวทย์ 4 ฉันคิดว่ามันเหมาะแก่การ PK ล่ะนะ เพราะพวกอาชีพสายเกราะนี่มันแพ้ทางเวทย์ เห็นได้จากการที่มันโจมตีฉันแต่ละครั้งสามารถลด HP ของฉันได้เยอะพอตัว ฉันก็ลุยต่อ เพื่อที่จะเก็บสมุนไพร แล้วก็หาเจ้าหนูเลเวล 1 เพื่อที่จะได้จับมัน

ฉันลุยจนใกล้เวลา 3 ทุ่ม แต่’หลินว่านเอ๋อ’ก็ไม่ได้ติดต่อมา ฉันเองก็ติดเลี้ยงข้าวพวกเธออยู่สองมื้อ เพราะว่าฉันโดนพวกนายพลฆ่าไป 2 ครั้ง แต่ช่างมัน ถ้าไม่ติดต่อมาแล้วก็ขอลุยต่อเลยละกัน ในขณะที่ฉันกำลังจัดการเจ้าหนู ฉันก็ได้ยินเสียงคนเดินเข้ามา

“หัวหน้า ที่นี่นั้นเต็มไปด้วย [Ice Rat] เลยนะครับ แล้วดูเหมือนว่าแถวนี้จะมีพวกผู้เล่นอยู่ด้วยนะครับ แล้วก็ไม่ใกล้มาก เพราะยังมีซากของพวกมอนสเตอร์อยู่เลย…”

“อืม งั้นก็เข้าไปดูหน่อยก็แล้วกัน เพราะการที่จะเก็บเลเวลที่นี่นั้นจำเป็นที่จะต้องมีถึง 10 คน ไม่งั้นรับมือไม่ไหว”

“ครับ!!”

มีคนเดินเข้ามา และสบตากับฉัน

“ไม่จริงน่า……”

นักธนูพูดด้วยเสียงตกใจว่า

“เซียวเหยา…เซียวเหยาจื้อไจ้นี่นา หัวหน้า ทำยังไงดีครับ”

Berserker เลเวล 31 ยกขวานของเขาออกมา พร้อมกับพูดว่า

“ก็ดีไม่ใช่หรอไง? ฆ่ามันซะ!!”

 

 

ที่มา:

ตอนที่แล้วตอนต่อไป
comments