ตอนที่แล้วตอนต่อไปคืนนี้พวกเรากินโจ๊กกันข้างนอกโรงเรียน ‘ว่านเอ๋อ’ถามฉันระหว่างที่เธอกำลังคนโจ๊กว่า
“นายตัดสินใจเข้ากิลด์แวนการ์ดแล้วหรอ”
ฉันหัวเราะ
“นี่ฉันบอกเธอไป 4 รอบแล้วว่าไม่เข้า แต่แค่รับการจ้างวานจากพวกแวนการ์ดไปฆ่าบอสเฉยๆ เฟิงหานเขารีบหาการ์ดสร้างกิลด์ เขาก็เลยต้องทำทุกวิถีทางน่ะ”
‘ตงเฉิงย่วย’หันมาพูดว่า
“ถ้าอยากได้การ์ดก็ต้องฆ่าพวกบอสระดับทองเลเวล 50 ขึ้นไปสินะ แต่พวกมันก็ไม่ได้ดรอปของดีนี่ แต่ว่านะ เซียวเหยา นายมาช่วยเฟิงหานแบบนี้ไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไร..”
“ทำไมล่ะ?”
‘ว่านเอ๋อ’ขมวดคิ้วก่อนจะพูดว่า
“เพราะว่าฉันกับเฉิงย่วยตัดสินใจเข้ากิลด์ [เนินผู้กล้า] แล้วยังไงล่ะ ซึ่งหัวหน้ากิลด์นี้นั้น เวิ่นเจี้ยนน่ะ เขาไม่ค่อยถูกกับเจี้ยนเฟิงหานเท่าไร ฉันก็เลยไม่อยากให้พวกเรามาสู้กันน่ะ แบบนั้นไม่สนุกเท่าไร..”
ฉันตอบกลับไปว่า
“ไม่ต้องห่วง ฉันแค่ช่วยพวกนั้นฆ่าบอส นอกนั้นแล้วฉันไม่ทำ”
“อืม ดีแล้วล่ะ เอ๊ะ ว่าแต่ว่าพวกแวนการ์ดให้เงินนายเท่าไรหรอ?”
“บอส 1 ตัวได้ 1000 หยวน แล้วถ้าดรอปของที่ฉันใช้ได้ ฉันก็จะเป็นคนแรกที่ได้มัน”
“ข้อเสนอนี้มันเจ๋งมากเลยนะเนี่ย พวกเขาเห็นอะไรในตัวนายกันนะ…”
“…”
‘เฉิงย่วย’ยิ้ม
“อย่าไปแกล้งเขาอีกเลยนะ ว่านเอ๋อ เออว่าแต่เซียวเหยา อาชีพของนายตอนนี้ก็คือผู้เก็บกวาดแดนมังกรสินะ แล้วดูเหมือนว่าจะเป็นอาชีพปลีกย่อยของนักดาบใช่ไหม? ฉันว่าที่พวกเขาจ้างนายก็เพราะว่านายใส่เกราะได้ทำให้ถึก แถมยังมีฮีลอีกสินะ ใช่ไหม? “
ฉันพยักหน้า
“อืม ก่อนหน้านี้ฉันก็ไปดวลกับเลี่ยหู่ ซึ่งฉันจัดการหมอนั่นโดยใช้กระบวนท่าน่ะ แต่พวกเฟิงหานดันเห็นการต่อสู้ของฉันด้วย พวกนั้นก็เลยมาชวนฉัน ไม่น่าดวลเลย เรื่องมันเลยยุ่งไปหมด”
“ว่าไงนะ?!”
‘ว่านเอ๋อ’จู่ๆก็ลุกขึ้นมามองฉัน ดูเหมือนเธอจะไม่เชื่อกับสิ่งที่ฉันพูดเมื่อซักครู่นี้
“นี่…นี่นายสร้างกระบวนท่าได้สำเร็จแล้วหรอ?”
“ใช่แล้วล่ะ..”
ฉันยิ้ม
“เธอลองใช้มือถือของเธอดูข้อมูลผู้เล่นที่มีกระบวนท่าสิ เธอน่าจะเห็นชื่อฉันนะ…”
“หืม?”
‘ว่านเอ๋อ’นั่งลง แล้วก็หยิบมือถือของเธอขึ้นมาดู ก่อนที่เธอจะพูดว่า
“เอ..กระบวนท่า [หนึ่งเดียวเทียบเท่าพัน] ระดับ S การโจมตี 5 ครั้งภายในเวลา 1.2 วินาที…แข็งแกร่งจริงๆ”
“ใช่แล้ว!!”
‘ว่านเอ๋อ’หันมาที่ฉัน เธอถามฉันว่า
“นี่นายเก่งวิชาดาบงั้นหรอ?”
“เธอคิดว่ายังไงล่ะ?”
‘เฉิงย่วย’ที่นั่งอยู่ข้างๆก็พูดขึ้นมาว่า
“อ๋อจำได้แล้ว!! วันแรกที่ฉันเจอกับเซียวเหยา เขาพาดาบของเขามานี่ ใส่กระเป๋ามา ตอนแรกฉันคิดว่าเขาเอามาอวดเฉยๆ ไม่คิดเลยว่านายเองก็มีวิชาดาบด้วย ไม่งั้นแล้ว นายคงไม่สามารถสร้างสกิลระดับ S ได้หรอก…”
ฉันคิดซักครู่นึงก่อนจะพูดว่า
“จริงๆแล้วการสร้างกระบวนท่าไม่ยากหรอก สำคัญเลยก็คือ การโจมตีของกระบวนท่านั้นต้องทำให้อีกฝั่งเสียหลักแล้วก็ตอบโต้ไม่ได้ ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้นแล้วการโจมตีต่อเนื่องจะไม่ถูกขัด แล้วครั้งสุดท้ายก็คือการปิดฉาก การปิดฉากนั้นต้องใช้ท่าที่แรงที่สุด”
หลังจากที่อธิบายจบฉันก็หันไปมอง’ว่านเอ๋อ’
“ว่านเอ๋อ เธอเป็น Assassin ที่มีความไวมาก ฉันว่าถ้าเธอสร้างกระบวนท่าได้ มันน่าจะเป็นการโจมตี 7 ครั้งซ้อนภายใน 2 วินาทีเลยล่ะ สำคัญก็คือกระบวนท่านั้นต้องราบรื่น”
‘ว่านเอ๋อ’มองฉันตาค้าง
“อืม เข้าใจแล้ว…”
ฉันยิ้ม
“อืม..”
‘เฉิงย่วย’ที่นั่งอยู่ข้างๆก็ยิ้มแล้วพูดกับตัวเองว่า
“ไม่คิดเลยว่าคุณหนูอัจฉริยะจะขอคำแนะนำกับเขาด้วยแฮะ…หายากๆ”
“จริงด้วยเซียวเหยา!!”
‘เฉิงย่วย’พูดขึ้นมา
“ว่าแต่พวกแวนการ์ดตั้งใจจะไปล่าบอสเมื่อไรหรอ?”
“อีก 24 ชั่วโมง พวกเขาให้ฉันไปเก็บเลเวลให้ 40 ก่อน จากนั้นก็ไปเลื่อนระดับคลาส แล้วค่อยไปลุยบอส”
“แสดงว่าพรุ่งนี้นายก็ยุ่งน่ะสิ”
“ทำไมหรอ? จะไปไหนหรอ?”
“ว่านเอ๋อกับฉันว่าจะไปซื้อหนังสือกันหน่อย แต่นายยุ่งอยู่ก็ค่อยว่ากันก็แล้วกัน”
“ไม่เป็นไร ฉันไปกับพวกเธอได้ อีกอย่าง ฉันเองก็เป็นบอดี้การ์ดของหลินว่านเอ๋อ ดังนั้นเมื่อเธอไปไหน ฉันก็จะต้องตามไป ส่วนเรื่องเลเวลไม่ต้องห่วง เดี๋ยวฉันจะเก็บให้ 40 วันนี้แหละ”
“ถ้างั้นก็ดีแล้วล่ะ..งั้นมาเจอกันที่หอ 9 โมงเช้านะ”
“อืม”
ฉันกลับมาก็รีบเตรียมตัวเก็บเลเวลให้ 40 ภายในคืนนี้ เพราะพรุ่งนี้จะได้ไปซื้อสมุดได้
ฟุ้บ!! ฉันโผล่มาที่กลางเมืองป้าฮวง ตอนนี้ฉันเลเวล 39 EXP 11% ดังนั้นก็ใช้เวลาอีกไม่นานก็น่าจะ 40 แล้วล่ะนะ เอาล่ะ ไปเก็บเลเวล แถวๆเมืองมังกรดีกว่า เพื่อที่เวลาเลเวลอัพแล้วจะได้เลื่อนชั้นเลย หวังว่าจะมีสกิลดีๆให้เรียนนะ หลังจากที่เตรียมของเสร็จแล้วฉันก็ออกเดินทาง
ใช้เวลา 1 ชั่วโมงก็มาถึงที่เมืองมังกร ฉันพบกับ’ต๋าหลิน’กำลังนั่งย่างบาร์บีคิวอยู่ ดูเขาจะกินทั้งวันทั้งคืนเลยนะ ไม่แปลกใจว่าทำไมตัวใหญ่ ฉันเดินไปหาเขา
“อาจารย์ครับ มีงานอะไรให้ผมทำบ้างครับ?”
เข้าชี้ไปทางตะวันออกแล้วพูดว่า
“จากนี่ไป 1 ไมล์มีป่าอยู่ ที่นั่นมีพริกแดง เจ้าหนู เจ้าช่วยไปเอามาให้ข้าภายใน 20 นาที เพื่อที่ข้าจะได้เอามาโรยข้าวเที่ยงของข้า”
หมอนี่จะให้ฉันช่วยทำบาร์บีคิวสินะ ฉันพยักหน้า
“ครับ ท่านอาจารย์”
ฉันเดินออกเดินทางไปพร้อมกับโบโบ้ไปไม่กี่นาทีก็พบกับพริกที่น่าจะใช่ แต่ในขณะที่ฉันกำลังจะหยิบ ก็มีสิ่งๆหนึ่งพุ่งมาหาฉัน
ปัง!! ดินระเบิดขึ้นมาต่อหน้าฉัน มีตัวเม่นที่น่าจะมีน้ำหนักประมาณ 100 กิโลโผล่ขึ้นมา มันมีเลเวล 42 และมันก็มีความสามารถสะท้อนการโจมตี 20% ของความเสียหายที่ได้รับคืนให้กับผู้เล่นด้วย ฉันลองเชิงโดยการใช้สกิล [Combo] ใส่มันก่อน
“401!”
“397!”
“408!”
และฉันเองก็โดนสะท้อนเช่นกัน
“80!”
“79!”
“82!”
โบโบ้เองก็พยายามโจมตี ส่วนฉันถอยออกมาดูจุดอ่อนของมัน ซึ่งฉันเจอว่าเป็นส่วนก้นของมัน เกมๆนี้นั้นมันสมจริงและมีเหตุผลมาก ดังนั้นรายละเอียดเล็กๆน้อยๆก็อาจจะทำให้แพ้หรือชนะได้เลย ดังนั้นฉันจึงไม่ประมาท ต่อให้สู้กับไก่ก็จะสู้เต็มกำลัง หลังจากที่ฉันจัดการกับมันได้แล้วก็เก็บเงินที่มันดรอปมา
แล้วก็เริ่มเก็บพวกพริก หลังจากที่เก็บเสร็จแล้วกำลังเดินไปหาต่อ ก็เจอกับเม่นอีกเรื่อยๆ เก็บไปเรื่อย วนไปเรื่อยแบบนี้จนครบฉันจึงเดินทางกลับไปหา’ต๋าหลิน’ พร้อมๆกับศพของพวกเม่นด้วย เมื่อฉันกลับมาถึงแล้วฉันก็โยนเจ้าเม่นไปให้’ต๋าหลิน’แล้วพูดว่า
“ผมเอาพริกกลับมาให้แล้วครับ แล้วก็พวกเม่นด้วย”
‘ต๋าหลิน’ตาโต เขายิ้มแล้วพูดว่า
“เจ้าหนู เจ้าเติบโตขึ้นมา ข้าเข้าใจเจ้าผิดไปจริงๆ ตอนนี้เจ้าไม่ใช่ความอับอายของเมืองนี้ต่อไปอีกแล้ว แม่ทัพหลิวชวงสายตาดีจริงๆ เอาล่ะ เจ้าจะมาดื่มกับข้าหน่อยไหม?”
ที่มา: