ตอนที่แล้วตอนต่อไป“หืมมมม”
ผมเดินไปด้านหน้า ดาบในมือผมสั่นเล็กน้อย ผมอ่านข้อมูลของนักเวทคนนั้น เขาเป็นตัวละครที่ทรงพลังอย่างมาก และเขายังเป็นบอสหลังของเควสครั้งนี้
【จิตวิญญาณผู้ฝึกหัดโลคัส】(บอสระดับม่วง) Level: 56
Attack: 1400-1850
Defense: 1020
Health: 200000
Abilities: 【เพลิงนรกาล】【สะท้านฟ้าทลายเก้าภพ】【ขโมยทักษะ】
คำแนะนำ : นานมาแล้ว ลูคัสเขาเป็นนักเวทที่โด่งดังของเมืองป้าฮวง แต่ว่า เขาก้าวเข้าสู่หนทางที่ผิด เขาแสวงหาพลังอำนาจในด้านมืด เขาฆ่าอาจารย์ของตัวเอง และทำลายโรงเรียนเวทมนต์ไปมากกว่าครึ่ง สุดท้านเขาก็เดินทางเข้าป่าไป ไปอยู่กับปีศาจและความตาย เพื่อจะตามล่านักเวทแห่งความตาย ในเมืองป้าฮวงได้มีการติดประกาศจับไปทั่วทั้งเมือง แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าจะหาลูคัสที่ไหน แม้พวกเขาจะรู้ว่าลูคัสอยู่ที่ไหน แต่นักเดินทางที่โง่งม ก็ไม่แข็งแกร่งพอที่จะต้านทานพลังแห่งความมืดได้
“หืมมมม”
ผมหายใจเข้าลึกๆ หลังจากที่ผมอ่านค่าสถานะของบอสระดับม่วงตัวนี้ ผมอดที่จะตะลึงไม่ได้ พลังโจมตีของมันสูงจริงๆ 1850 และยังบวกเพิ่มอีก 20% จากการที่เป็นบอสระดับม่วง พลังโจมตีของมันต้อง 2200+ แน่ๆ เป็นบอสที่น่ากลัวจริงๆ มีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าผมจะเสียเลือดไปเท่าไหร่ต่อการโจมตีหนึ่งครั้ง
“ระวังตัวไว้”
ผมกลืนน้ำลายไปคำหนึ่งพร้อมกับที่ฝ่ามือของผมเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อที่เยียบเย็น
“การต่อสู้ครั้งนี้ไม่ง่ายแน่ๆ”
‘ซงฮาน’พูด
“พี่เซียวเหยา ผมไม่เข้าใจจริงๆ บอสตัวนี้เป็นนักเวท แต่ทำไมพลังโจมตีมันเป็นกายภาพ มันมีเหตุผลอะไรงั้นเหรอ?”
“บางทีมันอาจจะใช้เวทมนต์รวมกับการโจมตีธรรมดาก็ได้นะ”
ผมให้เหตุผลที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ ‘เป็ดที่รัก’กล่าวอย่างเงียบๆ
“บอส คุณจะให้ฉันทำอะไรงั้นเหรอ?”
ผมเบาเสียงลง
“แผนการต่อสู้เหมือนเดิม ผมจะเป็นตัวชนหลัก อย่าลืมฮิลผมให้ทันละ นี่มันเป็นบอสม่วงระดับ 56 มากกว่าผม 5 ระดับ ดังนั้นค่าสถานะของผมจะถูกลดลง อีกอย่างเขาไม่มีทักษะที่เป็นท่าต่อเนื่อง โอกาสที่เขาจะฆ่าผมด้วยคริติคอลได้นั้นต่ำมาก ด้วยการฮิลของเธอกับฉัน เราจะสามารถควบคุมมันได้ รันมินกับซงฮานพวกนายคอยดจมตีเมื่อมีโอกาส หลิวย่งทำดาเมจจากระยะไกล ทุกคนระวัง ตายได้ด้วยการโจมตีครั้งเดียวแน่ๆ เรียกสัตว์เลี้ยงของพวกนายออกมาซะ มันจะช่วยทำดาเมจได้เล็กน้อย”
ทุกคนพยักหน้า
“โอเค”
ผมวิ่งเข้าหามันด้วยความเร็ว ผมเหยียบลงบนก้อนหินเปียกชุ่ม พลางต่อยลงไปที่พื้น ปรากฏโซ่ขึ้นที่ใต้เท้าของมัน
ปั้งงงง
MISS
โชคไม่ดี โซ่พันทนาการณ์ระดับ 5 ไม่โดนมัน แต่มันกลับทำให้ลูคัสโกรธมากขึ้น มันมองมาที่ผม แววตาของมันเต้มไปด้วยความเกรียดชัง
“แกสมควรตาย!! นักผจญภัยทุกคนของเมืองป้าฮวงช่างเป็นมดปลวกที่น่ารำคาญ เจ้าดยุกลูเล่ยไม่รู้รึไงว่าฉันฆ่านักเดินทางไปมากเท่าไหร่ ไม่รู้รึไงว่าชั้นราชาแห่งความมืดลูคัสไม่มีทางฆ่าได้!!”
ดาบประกายวสันต์สั่นสะท้าน แสงสีทองปรากฏขึ้นที่ตัวดาบ ผมใช้ทักษะคอมโบระดับ 6 ลงไปที่คอของมัน ปรากฏดาเมจลอยออกมา
479！
501！
497！
521！
พลังโจมตีไม่เลวเลยทีเดียว และผมสะบัดข้อมือฟาดมันไปอีกครั้ง ทำดาเมจไป 700+ ในขณะเดียวกันใต้เท้าของผมก็ร้อนขึ้น ผมถูกล้อมรอบไปด้วยเปลวเพลิง มันใช้ [เพลิงนรกาล] ใส่ผม!!
1009！
[เพลิงนรกาล] เป็นทักษะที่รุนแรงจริงๆ ผมรีบร่ายทักษะฮิลระดับ 6 ทันที มันช่วยเพิ่มเลือดให้ 900 และผมก็ใช้ [เพลงดาบร้อยสังหาญ] ทันที
การโจมตีต่อเนื่องของผม ทำให้บอสกรีดร้องออกมาอย่างต่อเนื่อง กรงเล็บทั้งสองของลูคัส กวัดแกว่งไปมาและมีแสงปรากฏออกจากมัน
“เปรี้ยงง เปรี้ยงง”
การโจมตีสองครั้ง ทำดาเมจไปครั้งละ 800 กว่า เหมือนมันจะเข้าสู่สถานะคลั่งแล้ว แม้แต่การโจมตีธรรมดาก็เร็วมากๆ
“เป็ดที่รัก ฮิลบอสเร็ว”
‘รันมิน’ตะโกน ผมโจมตีต่อไป ในขณะที่’เป็ดที่รัก’ก็พยายามฮิลผม ผมเหวี่ยงดาบปลดปล่อย [ดาบน้ำแข็งทมิฬ] ออกไปทันที มันจะช่วยให้ความเร็วของบอสลดลงได้เล็กน้อย
“ปั้งงง”
เสียงปืนดังลั่นโจมตีเข้าไปที่มัน
379!!
ดาเมจปรากฏขึ้นบนหัวของมัน การโจมตีของเขาค่อยข้างดีในระดับเท่านี้ ในขณะเดียวกัน’ซงฮาน’ก็ไปปรากฏข้างหลังของมัน และโจมตีมันด้วย [Bleed] + [Backstab] พร้อมกัน
หลังจากที่เขาโจมตี เขาก็ถอยออกมาอย่างรวดเร็ว ไม่ปล่อยโอกาสให้บอสเข้าใกล้เขา
“ชั้นก็จะโจมตีด้วย!!”
‘รันมิน’ยกขวานพร้อมกับเคลื่อนที่เข้าใกล้บอสอย่างรวดเร็ว เขาเผชิญหน้ากับบอส พร้อมกำคำราม และใช้ [Rage] + [Penetration] การโจมตีครั้งต่อไปจะไม่สนใจพลังป้องกันของบอส สุดท้ายเขาก็โจมตีมันด้วย [Flame Axe] 875！
หลังจากที่โจมตีไป บอสก็สวนกลับมาด้วยการโจมตีที่รุนแรงสุดๆ 1523！
‘รันมิน’ตกใจ เพราะเลือดของเขาเกือบหมดหลอด เขารีบวิ่งลากขวานออกไปทันที
“ผมถอยแล้ว บอสแท๊งต่อเลย”
“ไม่มีประโยชน์จริงๆ…”
ผมพึมพำ ในขณะที่ผมรับการโจมตีของบอส …. ผ่านไป 10 นาที บอสก็เหลือเลือดประมาณ 45% แม้มันจะมีระดับมากกว่าผม 5 ระดับ การต่อสู้ก็ไม่ได้ยากเลย อย่างไรก็ตาม ลูคัสไม่ใช่บอสระดับกลาง มันคำรามพร้อมกับใช้ทักษะที่สองของมัน
【สะท้านฟ้าทลายเก้าภพ】
หื่มมมมมมมมมมมม อักษรรุนปรากฏขึ้นใต้เท้าของทุกคน ผมรีบตะโกนทันที
“เร็ว รีบหลบออกจากอักษรรูนเร็ว!!”
ทุกคนหลบออกไปได้ แต่ว่ารันมินช้าเกินไป เขาติดอยู่ในอักษรรูน ทำให้เลือดของเขาหายไป 1400 กว่าเลยทีเดียว โชคดีที่เขามียาเพิ่มเลือดและ’เป็ดที่รัก’ยังฮิลเขาอีก ทำให้เขารอดมาได้ ไม่นานเลือดของบอส ก็ลดเหลือ 15% ทำให้มันใช้ทักษะที่สามออกมา
ฉั้วววววว
กรงเล็บเลือดฟาดเข้าที่กลางออกของผมทันที
ในจังหวะต่อมา สายลมก็พัดหมุนวนไปทั่วร่างของมัน และปรากฏแสงหลายสายออกมา มันคือ [ดาบสายลม!!!]
1872！
ร่างกายของผมสั่นสะท้าน ผมรีบฮิลทันที และรีบใช้ยาเพิ่มเลือดระดับ 6
+900！ +1000！
‘เป็ดที่รัก’ต้องอ้าปากค้าง
“โว้วว บอสตัวนั้นมันรู้จักทักษะพิเศษของพี่เซียวเหยาด้วย หน้าไม่อายจริงๆ”
‘รันมิน’กล่าวด้วยเสียงเบาๆ
“ทักษะที่สามารถขโมยทักษะของคนอื่นได้ ชั้นอยากได้มันจริงๆ แหะ”
ผมกระซิบเบาๆ
“โชคดีที่มันขโมยดาบสายลม ถ้ามันขโมยคอมโบละก็ ไม่ตลกแน่ๆ”
‘ซงฮาน’ตอบกลับมา
“พี่เซียวเหยา ระวังตัว ทักษะขโมยทักษะของมัน คูลดาว 12 วินาที มันจะสามารถขโมยทักษะของพี่ได้อีกครั้ง”
‘เป็ดที่รัก’กล่าว
“บอสอย่าตายนะ ไม่งั้นหละก็ พวกเราก็คงไม่รอดเหมือนกัน”
‘ซงฮาน’ไม่พูดอะไรต่อ เข้าจับมีดสั้นเอาไว้แน่นอยู่ด้านหลังผม เพื่อรอสนับสนุนผม เขามีความรู้ในแผนการต่อสู้มากกว่า ‘รันมิน’และ’หลิวย่ง’ …..
ทันใดนั้น แสงสีทองก็ปรากฏขึ้นที่กรงเล็บของมัน หัวใจของผมเย็นเยียบทันที มันขโมยทักษะคอมโบระดับ 6 ของผมไป!!! ก่อนที่บอสจะโจมตีผมรีบพุ่งตัวออกด้านข้างทันที ผมกะเวลาได้เป็นอย่างดี ทำให้การโจมตีครั้งแรกพลาดไป แต่การโจมตีครั้งที่สองไม่สามารถหลบได้ ผมจึงใช้ดาบสวนกลับไป และครั้งที่สามก็โชคดีอีกครั้งที่ผมหลบมันได้
ในขณะเดียวกันก็โดนครั้งที่สี่เข้าไปเช่นกัน
MISS！
847！
MISS！
792！
‘เป็ดที่รัก’รีบใช้ฮิล+สมานแผลให้ผมทันที ทำให้เลือดของผมกลับมาเต็มอีกครั้ง
หืมม โชคดีจริงๆ ที่เป็น’เป็ดทีรัก’ ถ้าเป็นคนอื่นหละก็ ผมอาจจะล้มลงไปที่พื้นแล้วก็ได้
“อันตรายจริงๆ โชคดีที่หลบได้สองครั้ง ไม่อย่างนั้นละก็นายคงตายไปแล้วนะ”
‘หลิวย่ง’กล่าว ‘รันมิน’หัวเราะร่า
“อย่าพูดว่าโชคดี ปฏิกิริยาของบอสเซียวเหยาไวมากต่างหาก อีกอย่างบอสมันแค่ขโมยคอมโบ ถ้าเปลี่ยนเป็นเพลงดาบร้อยสังหาญละก็ บอสคงไม่รอดแน่ๆ”
‘ซงฮาน’มองอย่างเย็นชา
“อย่าปากเสียแบบนั้นซิ บอสมันขโมยทักษะประดิฐได้ด้วยเหรอ?”
‘เป็ดที่รัก’พยักหน้า
“ใช่ ถ้าบอสขโมยได้จริงๆ พวกเราคงไม่รอดกันแน่”
ผมแอบร้องให้ในใจ
“เจ้าพวกโง่ นี่พวกนายคิดแต่ว่าเราจะตายรึไงเนี่ย”
ในขณะเดียวกันสิ่งที่ทุกคนคิดก็เกิดขึ้น
เปรี้ยงงงง สายลมปรากฏขึ้นที่ใต้เท้าของมัน กรงเล็บทั้งสองข้างพลิ้วไหวไปมา มันหัวเราะดังลั่น
“เข้ามา มาลิ้มรสพลังอำนาจของข้าซะ ทักษะพิเศษ!!!”
[เพลงดาบร้อยสังหาญ]!!!!
‘ซงฮาน’ตะโกนก้อง
“พี่เซียวเหยาระวัง!!!”
‘เป็ดที่รัก’
“บอส!!!”
‘รันมิน’
“พวกเราจบแล้ว”
‘หลิวย่ง’
“บัดซบเอ้ยยย”
[เพลงดาบร้อยสังหาร] คือทักษะระดับ S มันเป็นทักษะที่ไม่มีทางทำลายได้ ผมไม่สามารถตอบโต้มันได้เลย ความเข้าใจของผมมันดีเกินไป
“ฮ่าๆๆๆๆ”
ผมรับการโจมตีเข้าไปถึงสามครั้ง
597！
625！
701 !
แทง+กวาด+ผ่า+กระแทก+ดาบสายลม การโจมตีห้าครั้ง ผมเข้าใจมันดีเลยหละ
หลังจากที่’ลูคัส’โจมตีไปสามครั้ง ผมก็ถอยออกมาหลบมุมที่มันจะกระแทกเข้ามา ผมย่อตัวลง พลางแทงดาบลงที่พื้น ผมใช้ฝ่ามือกระแทกไปที่พื้นแล้วตีลังกาหลบทันที ทำให้การพุ่งกระแทกของมันพลาดไป
MISS！
และดาบสายลมก็พลาดไปเช่นกัน แน่นอน ผมเรียนท่านี้มาจาก’เจี้ยนเฟิงซาน’ มันเป็นท่าที่ใช้หลบทักษะผสมของผมได้ดีจริงๆ กล่าวกันว่าคนที่รู้จักคุณดีที่สุดก็คือศัตรูของคุณเอง
ผมกลัวจริงๆ นอกจากผมแล้วก็ยังมี’เจี้ยนเฟิงซาน’ ที่รู้จักจัดอ่อนของเพลงดาบร้อยสังหารที่สุด พวกที่อยู่ข้างหลังผมอดตกใจไม่ได้ ‘ซงฮาน’
“สุดยอดพี่เซียวเหยา มันสวยงามจริงๆ”
‘รันมิน’
“โอ้โห เขาสามารถทำลายทักษะของตัวเองได้”
‘เป็ดที่รัก’อดตื่นตะลึงไม่ได้
“บอส คุณเก่งจริงๆ”
…. ฉั้ว ฉั้ว
‘ซงฮาน’เข้าไปด้านหลังพร้อมกับฟันมันไป ทำให้มันติดสถานะสตั้นไปทันที ทักษะ [Gouge] ของเขาสำเร็จ มันทำให้ผมมีเวลารักษา 2 วินาที ภายใต้แสงแห่งการรักษา ผมหยิบดาบและพุ่งเข้าสู้กับบอสอีกครั้ง ในขณะเดียวกันผมก็กล่าวเบาๆ
“เป็ดที่รัก อย่าลืมรักษาผมดีๆละ บอสใกล้จะตายแล้ว”
ทุกคนตื่นเต้นกันมาก ‘รันมิน’กำหมัดแน่น
“ฮ่าๆ พวกเรา Zhan Long เก็บระดับด้วยกัน และยังจะได้รับของระดับม่วงด้วย”
‘หลิวย่งหลี่’ตาของเขา
“หยุดฝันได้แล้ว ตามสถิติ [Legend], [Hero’s Mound], [Vanguard] จากสิบกิลด์ระดับท๊อป พวกเขาได้ของระดับม่วงเพียงสามชิ้นจากบอสระดับม่วง 19 ตัว ในระยะเวลา 72 ชั่วโมง แล้วพวกเราจะโชคดีขนาดนั้นเหรอ?”
“ไม่จำเป็น…”
ผมควงดาบไปมาพร้อมกับหัวเราะดังลั่น
“นายไม่รู้หรอกว่า ตราสร้างกิลด์จะดรอปออกมา”
‘เป็ดที่รัก’ลูบหัวขอเธอ
“หยุดคุยโว แล้วสนใจบอสเถอะนะ”
ฉั้วววว
ไม่นาน ดาบก็ทะลวงเข้าไปที่ไหล่ของลูคัส เป็นการดับลมหายใจของมัน ในที่สุดบอสระดับม่วงเลเวล 56 ก็ล้มลงสู่พื้น
“อ่า…..ข้าไม่ยอมรับ ข้าจะกลับมาอีกครั้งพร้อมกับสัตว์เลี้ยงของข้า”
เข่าของเขาแตะกับพื้นแต่ร่างกายของเขาไม่ล้มลง และยังไม่มีไอเท็มดรอปอีกด้วย
“ทำไม? ทำไมไม่มีอะไรดรอปออกมา?”
‘รันมิน’เบิกตากว้าง ผมตะโกนทันที
“รันมิน เจ้าโง่ ใช้คัมภีร์แห่งความมืดผนึกมันซิ ไม่งั้นเราก็ฆ่ามันไม่ได้”
“อุ๊กก….ฉันลืมไป”
‘รันมิน’รีบหยิบ คัมภีร์แห่งความมืดออกมาจากกระเป๋าทันที
ที่มา: