“ผู้อาวุโส ข้าจะเป็นตัวแทนของสำนักมังกรฟ้าของข้า ลงนามในสัญญาพันธมิตร พวกเราจะแบ่งปันความสุข และความทุกข์ร่วมกันกับสำนักไร้ตัวตนของท่าน”
 
ขณะที่ ‘ชูเฟิง’ กล่าวนั้น เขาได้หยิบกระดาษออกมาแผ่นหนึ่ง
 
มันคือข้อตกลงของสัญญาพันธมิตรระหว่างสำนักมังกรฟ้า และสำนักไร้ตัวตน เมื่อเจ้าสำนักไร้ตัวตนเห็นเช่นนั้น เขาไม่ได้อ่านข้อตกลงแม้แต่น้อย เขาเขียนคำว่า “ไร้ตัวตน” ลงไป และประทับฝ่ามืออย่างรวดเร็ว
 
ในตอนนี้ สมาชิกของสำนักไร้ตัวตนตื่นเต้นอย่างมาก เพราะในอนาคตจะไม่มีใครกล้าทำอันตรายใดๆ ต่อสำนักไร้ตัวตนของพวกเขา เพราะสำนักมังกรฟ้าคือขุมกำลังที่ไม่อาจมองข้ามได้ ไม่ใช่เพียงแค่ในอาณาจักรมังกรฟ้าเท่านั้น แม้แต่ทั้งเก้าอาณาจักรก็เช่นกัน
 
ในขณะที่สมาชิกของสำนักไร้ตัวตนกำลังชื่นชมยินดีอยู่นั้น ยังคนอีกกลุ่มหนึ่งที่กำลังเสียใจ นั่นคือกลุ่มคนที่เข้าร่วมสำนักดอกบัว
 
ท้องไส้ของพวกเขากำลังปั่นป่วนด้วยความเสียใจ ที่พวกเลือกที่หักหลังสำนักไร้ตัวตน เพียงเพราะการล่อลวงของเจ้าสำนักดอกบัว
 
มันเป็นเพราะพวกเขาพลาดโอกาสที่จะประสบความก้าวหน้าในชีวิตของพวกเขา และพลาดโอกาสครั้งใหญ่ที่ไม่สามารถเกิดขึ้นได้ง่ายๆ อีกด้วย
 
แต่ในตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่พวกเขาควรจะมาจมไปกับความเสียใจ พวกเขาจะต้องรับผลของการตัดสินใจของพวกเขา
 

 
“ท่านคือเจ้าสำนักดอกบัวใช่ไหม”
 
หลังจากที่ ชูเฟิง ลงนามในสัญญาพันธมิตรเสร็จ เขาก็หันหน้ามายังเจ้าสำนักดอกบัวและกล่าวถามออกมา
 

 
“ข้าคือเจ้าสำนักดอกบัว จ้าว เลียนฮัว”
 
เจ้าสำนักดอกบัว กล่าวตอบด้วยความหวาดกลัว
 

 
“ยืนขึ้นก่อน แล้วค่อยพูด”
 
‘ชูเฟิง’ กล่าวด้วยเสียงที่อ่อนโยน
 
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจ้าสำนักดอกบัวรีบยืนขึ้น และคาราวะ ‘ชูเฟิง’ พร้อมกับกล่าวออกมาว่า
 

 
“ขอบคุณนายท่าน ชูเฟิง !! ขอบคุณนายท่าน ชูเฟิง ที่เมตตา !!”
 
 
“เจ้าโอหังยิ่งนัก !! เจ้ากล้าที่จะบุกไปยังสำนักไร้ตัวตน อีกทั้งยังล่อลวงเหล่าผู้อาวุโส และลูกศิษย์ของสำนักไร้ตัวตน”
 
อยู่ๆ ใบหน้าของ ‘ชูเฟิง’ ก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา เขาชี้นิ้วไปที่เจ้าสำนักดอกบัว และกล่าวตำหนิอย่างรุนแรงต่อหน้าคนนับพัน
 

 
“เจ้าต้องการคนที่ยอมหักหลังแม้กระทั่งผู้มีพระคุณเช่นนี้รึ !!”
 
 
“ดี !! วันนี้เจ้าพาพวกเขาออกไป พวกเขาจะเป็นคนของสำนักดอกบัวของเจ้า แต่วันนี้เป็นต้นไป ชีวิตและการกระทำของพวกเขาจะขึ้นอยู่กับสำนักดอกบัวของเจ้า !!”
 
 
“แต่จงจำเอาไว้ให้ดี พวกเขาจะต้องอยู่ภายใต้เงาของสำนักดอกบัวเท่านั้น หากพวกเขากล้าก้าวออกมาด้านนอก แม้เพียงแค่ครึ่งก้าว ข้าจะฆ่าพวกเขาโดยไม่มีการอธิบายใดๆ ทั้งสิ้น”
 
 
“ขอบคุณท่าน ชูเฟิง ที่เมตตา !! ข้ารู้ว่าความผิดของข้า โทษคือความตาย !!”
 
 
“แต่นายท่าน ชูเฟิง ข้าอยากขอให้ท่านละเว้นสำนักดอกบัวของข้า หากข้ารู้ว่าท่านคุ้นเคยกำสำนักไร้ตัวตน ข้าก็คงไม่ทำเช่นนั้น”
 
เจ้าสำนักดอกบัว คุกเข่าลงกับพื้น และกล่าวอ้อนวอนต่อ ‘ชูเฟิง’
 

 
“ข้าจะละเว้นสฃนักดอกบัวของเจ้าสักครั้ง ข้าจะไม่ฆ่าเจ้าในตอนนี้ !!”
 
เสียงของ ‘ชูเฟิง’ ดังราวกับฟ้าผ่าลงกลางใจของทุกคน ในขณะเดียวกัน จิตสังหารของเขาก็พวยพุ่งออกมาจากร่างกายอย่างรุนแรงจนน่าขนลุก
 

 
“ตามที่ท่านต้องการ ข้าจะพาพวกเขาออกจากที่นี่”
 
เจ้านักดอกบัวกล่าวพร้อมกับลุกขึ้น และเตรียมที่จะพาทุกคนออกจากที่นี่ หากเขาไม่ทำเช่นนี้ แน่นอนว่าพวกเขาจะต้องตายอย่างแน่นอน
 

 
“หยุด !!”
 
ในขณะนั้น ‘ชูเฟิง’ ตะโกนออกมาเสียงดัง พร้อมกับชี้นิ้วไปที่พวกเขา แบะกล่าวว่า
 

 
“ข้าไม่ได้บอกให้พวกเจ้าเดินไป ข้าเพียงบอกให้พวกเจ้าออกไป ดังนั้น พวกเจ้าจงกลิ้งลงจากหุบเขาซะ”
 
 
“ชูเฟิง !! เจ้าจะไม่ทำเกินไปหน่อยรึ เจ้ามันก็เป็นแค่เด็กสารเลวเท่านั้น กล้าดียังไงมาสั่งพวกข้าเช่นนี้”
 
ในขณะนั้น ผู้จัดการของสำนักดอกบัว ชี้นิ้วมาที่ ‘ชูเฟิง’ และด่าทอออกมา
 
***** บูมมมม *****
 
เพียงพริบตาเดียวเท่านั้น ร่างของผู้จัดการคนนั้นก็หายไป เหลือเพียงแต่ละอองเลือดฟุ้งอยู่ในอากาศ มันเกิดขึ้นเร็วมากจนไม่สามารถมองเห็นได้ทันว่าผู้ใดเป็นคนโจมตี ฉากนี้ทำให้คนของสำนักดอกบัวหวาดกลัวจับใจ
 

 
“นายท่าน พวกเราจะกลิ้งลงไปเดี๋ยวนี้”
 
เมื่อเห็นเช่นนั้ จึงไม่มีใครลังเลอีก พวกเขาเริ่มกลิ้งลงไปอย่างรวดเร็ว
 

 
“พวกเจ้ามองสิ่งใดอยู่ !! ทำไมไม่ไปซะ !!”
 
ในขณะนั้น ‘ชูเฟิง’ ชี้นิ้วไปที่คนที่คุกเข่าอยู่บนพื้นกว่าพันคน คนเหล่านี้คือคนที่หักหลังสำนักไร้ตัวตน
 

 
“ท่านเจ้าสำนักโปรดเมตตา !! ท่านเจ้าสำนักโปรดเมตตา !!”
 
 
“ท่านเจ้าสำนัก พวกเรารู้ว่าพวกเราผิดไปแล้ว แต่ได้โปรดให้โอกาสพวกเราด้วย”
 
 
“ท่านเจ้าสำนัก ท่านเห็นพวกเราเติบโตมาโดยตลอด ท่านก็เปรียบได้กับพ่อของพวกเรา พวกเราผิดพลาดไปแล้ว แต่ได้โปรดให้โอกาสพวกเราได้เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง”
 
เมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเขาจึงเริ่มอ้อนวอนต่อเจ้าสำนักไร้ตัวตน
 
เพราะจากคำกล่าวของ ‘ชูเฟิง’ นั้น เขาไม่ได้มอบเส้นทางชีวิตให้แก่พวกเขา แต่มันเป็นเส้นทางแห่งความตายสำหรับพวกเขา
 
ในอนาคต หากเรื่องที่สำนักดอกบัวมีเรื่องบาดหมางกับสำนักมังกรฟ้าแพร่ออกไปนั้น แม้สำนักมังกรฟ้าจะไม่ได้ทำอะไรก็ตาม แต่เหล่าขุมอำนาจที่ต้องการจะสร้างความสัมพัธ์กับสำนักมังกรฟ้า อาจอาสาไปกวาดล้างสำนักดอกบัวก็เป็นได้
 
ถ้าหากว่าพวกเขาเลือกที่จะติดตามเจ้าสำนักดอกบัวกลับไปนั้น แน่นอนว่าสิ่งที่รอพวกเขาอยู่ก็มีเพียงความตายเท่านั้น
 

 
“นี่……”
 
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับการอ้อนวอนของเหล่าผู้อาวุโส แงะศิษย์ของเขานั้น เจ้าสำนักไร้ตัวตนจึงทำอะไรไม่ถูก เขาให้หน้าไปทาง ‘ชูเฟิง’ ด้วยใบหน้าสับสน
 
***** ตูม ตูม ตูมมมมมม *****
 
ในเวลานั้น ‘ชูเฟิง’ สะบัดแขนของเขาอย่างรวดเร็ว คลื่นหมัดของเขากระจายไปในกลุ่มของฝูงชนที่คุกเขาอยู่อย่างรุนแรง
 
คนที่โดนคลื่นหมัดของ ‘ชูเฟิง’ กลายเป็นละอองเลือดกระจายในอากาศอย่างรวดเร็ว แม้คนที่ไม่โดนคลื่นหมัดของเขา ก็ได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรง เพียงพริบตาเดียวนั้น คนหลายพันคนก็ตายลงไปกว่าครึ่ง
 
เมื่อเห็นเช่นนั้น สมาชิกของสำนักไร้ตัวตนต่างหวาดกลัวอย่างยิ่ง พวกเขาจึงได้รู้ว่า ความแข็งแกร่งของ ‘ชูเฟิง’ นั้นเป็นจริงตามข่าวลือ ที่ว่าเขาสามารถจัดการผู้เชี่ยวชาญขั้นแดนสวรรค์ได้อย่างง่ายดาย
 

 
“นายท่านโปรดเมตตา !! นายท่านโปรดเมตตา !!”
 
เพียงเวลานั้น เมื่อสิ้นเสียงอ้อนวอน ไม่มีแม้แต่คนเดียวที่จะอ้อนวอนต่อ พวกเขารีบลุกขึ้นและวิ่งออกมาจากสถานที่นั้น และเริ่มกลิ้งลงจากหุบเขาไร้ตัวตนอย่างรวดเร็ว
 
ภายใต้สายตาของทุกคนนั้น ได้มีเหตุการณ์แปลประหลาดเกิดขึ้น โดยที่มีคนจำนวนมากกลิ้งตัวลงมาจากหุบเขาไร้ตัวตน
 
หลังจากลูกศิษย์คนสุดท้ายกลิ้งตัวลงขากหุบเขาไป ‘ชูเฟิง’ ได้ลูบไปที่ไหล่ของเจ้าสำนักไร้ตัวตนพร้อมกับกล่าวว่า “ผู้อาวุโส หากในวันนี้พวกเขากล้าทรยศท่าน ในวันหน้าพวกเขาก็คงทำเช่นเดิม ถ้าท่านยังคงเห็นใจคนเหล่านี้ ในวันข้างหน้า ท่านจะกลายเป็นเหยื่อของผู้อื่น”
 
เมื่อได้ยินคำพูดของ ‘ชูเฟิง’ นั้น เจ้าสำนักไร้ตัวตนพลันสั่นไหว ความเคารพและชื่นชมในตัว ‘ชูเฟิง’ เกิดขึ้นจากก้นบึ้งบองหัวใจของเขา
 
ความจริงนั้น เขาสามาาถเข้าใจความหมายในคำกล่าวของ ‘ชูเฟิง’ ได้อย่างชัดเจน แต่เขาไม่สามารถที่จะทำมันได้
 
แต่ ‘ชูเฟิง’ ชายหนุ่มอายุเพียงสิบเจ็ดปี แต่กลับสามารถทำได้อย่างง่ายดาย นั่นจึงทำให้เขาชื่นชมอย่างมาก
 
..
 
แปลโดยคุณ#
 
: โหดชิบหายเลยไอ้เฟิง ให้คนกลิ้งลงจากเขา
 
: ตรงไหน!!! คนนะเว้ย ไม่ใช่หมีแพนด้า จะได้กลิ้งลงเขา ไม่มีความคิดดีๆกว่านี้แล้วไง อย่างเดินจงกลมลงเขา
 
: จงกลมลงเขา เออก็โหดดี กว่าจะถึงสำนักแม่งคงใช้เวลาเป็นปี แต่ข้อเสนอนี้มืงไปบอก 4 เหอะ
 
: . . . . . . . . . . .
 
ที่มา: