ในขณะนั้น ร่างกายของ ‘ซ่ง ฉิงเฟิง’ เปรียบได้กับอาวุธทรงประสิทธิภาพ เมื่อเทียบกับทักษะก่อนหน้านี้ที่เขาใช้นั้น แรงกดดันที่ ‘ชูเฟิง’ สามารถสัมผัสได้ในขณะนี้แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
 
อย่างไรก็ตาม ‘ชูเฟิง’ ที่เดินทางมาที่แห่งนี้ เพื่อต้องการพิสูจน์ความสามารถของตัวเอง เขาจึงไม่หลบเลี่ยงแต่อย่างใด เขาชกหมัดของเขาออกไปปะทะซึ่งๆ หน้าอย่างรวดเร็ว
 
***** ตูมมมมม *****
 
เมื่อหมัดทั้งสองเข้าปะทะกัน เคลื่อนพลังพลันแผ่กระจายออกมารอบด้านอย่างรุนแรงอย่างไรก็ตาม เท้าของ ‘ชูเฟิง’ กำลังไถลกลับมาด้านหลัง เขาถูกผลักดันจากแรงปะทะให้ถอยกลับมาอยู่หลายก้าว อีกทั้งความเจ็บปวดจากหมัดซ้ายก็แล่นเข้าสู่สมองของ ‘ชูเฟิง’ อย่างรวดเร็ว
 
เมื่อสังเกตอย่างละเอียดนั้น มีรอยแตกเล็กๆ ที่ออร่าสีเขียวที่ครอบคลุมหมัดของเขาอยู่ ถึงแม้รอยแตกเหล่านั้นจะหายไปอย่างรวดเร็ว แต่อาการบาดเจ็บที่หมัดของ ‘ชูเฟิง’ ยังคงชัดเจน
 

 
“ชูเฟิง ถึงแม้เจ้าจะมีปีก ยังไงซะวันนี้เจ้าก็ต้องตาย !!”
 
ในเวลานั้น ‘ไป่ หยุนเฟย’ , ‘ถัง ยี่สุ่ย’ และ ‘หลิว เสี่ยวเหยา’ พวกเร่งเร้าพลังของเขาเข้ามาครอบคลุมร่างกายของตนเอง พวกเขาไม่ได้ใช้ทักษะการต่อสู้ใดๆ ร่างกายของพวกเขาเปลี่ยนไปราวกับอาวุธที่แข็งแกร่ง และในทันทีนั้นพวกเขาต่างเขาโจมตี ‘ชูเฟิง’ อย่างรวดเร็ว
 

 
“มาได้ถูกเวลาจริงๆ”
 
‘ชูเฟิง’ สูดหายใจอย่างรวดเร็ว จากนั้นมังกรสีฟ้าก็ปรากฏอยู่ที่ใต้ฝ่าเท้าของเขา พริบตาเดียวเท่านั้นเขาก็หายไปราวกับสายฟ้า เมื่อเขามาปรากฏอีกครั้งก็อยู่ที่ด้านหลังของ ‘ไป่ หยุนเฟย’ ราวกับวิญญาณร้ายตามตัว
 

 
“กินหมัดข้าซะ !!”
 
‘ชูเฟิง’ ชกหมัดไปที่ ‘ไป่ หยุนเฟย’ อย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตาม ผลของการปะทะก็เหมือนกับที่เขาปะทะกับ ‘ซ่ง ฉิงเฟิง’ ร่างกายของ ‘ไป่ หยุนเฟย’ ก็ถูกปกคลุมไปด้วยออร่าบางๆ ที่เปล่งแสงออกมาอย่างดงาม
 

 
“แม่งเอ๊ย !! ………… เป็นไปได้ว่ามันคือแบบจำลองของเกราะหนาม”
 
ในเวลานั้น ‘ชูเฟิง’ ขมวดคิ้วของเขาเล็กน้อย ความกังวลปกคลุมความคิดของเขาชั่วขณะ เพราะหากว่า ‘ถัง ยี่สุ่ย’ และอีกสองคนที่เหลือ มีออร่าเช่นนี้ ย่อมยากที่เขาจะรับมือในเวลาเดียวกันนั้น เขาก็สัมผัสได้ว่าออร่าพลังของ ‘ถัง ยี่สุ่ย’ และคนอื่นๆ กำลังพุ่งเข้ามาโจมตีเขาจากด้านหลัง
 
อย่างไรก็ตาม ‘ชูเฟิง’ ไม่ได้กังวลอีกต่อไป เขารีบเรียกใช้ทักษะมังกรทะยานเก้าสวรรค์อย่างรวดเร็ว เขาพุ่งทะยานออกมาจากจึดนั้น และย้ายร่างกายของเขามาที่ด้านหลังของ ‘ถัง ยี่สุ่ย’ และคนอื่นๆ พร้อมกับเปลี่ยนรูปแบบการโจมตีเป็นฝ่ามือ
 
***** โฮกกกกกกกก !! *****
 
ในขณะนั้น เสียงคำรามของสัตว์ร้ายก็ดังออกมา เสียงนั้นราวกับจะทำลายล้างทุกๆ อย่างจนไม่เหลือซาก พลันฝ่ามือของ ‘ชูเฟิง’ ก็ปรากฏกรงเล็บของพยัฆค์ขาวออกมา และพั่งเข้าใส่ ‘ถัง ยี่สุ่ย’ และคนอื่นๆ
 

 
“อึ้ก…!!”
 
เมื่อเห็นกรงเล็บพยัฆค์กำลังพุ่งเข้ามาโจมตีพวกเขา แม้ว่าพวกเขาจะมรออร่าพลังของยอดยุทธภัณฑ์ป้องกันตัวเองอยู่ แต่พวกเขาก็เกิดความหวาดกลัว ที่จะถูกสังหารโดยทักษะนี้ในเวลานั้น พวกเขาพยามที่จบหลบหลีก แต่ด้วยความสามารถของทักษะพยัฆค์สังหาร ที่ไม่ได้โดดเด่นเฉพาะพลังโจมตีมหาศาล
 
แต่ในด้านความเร็วนั้น มันก็รวดเร็วจนพวกเขาไม่อาจหลบหลีกได้ทัน
 
***** ตูมมมมมม *****
 
เสียงระเบิดกึกก้องดังขึ้น เมื่อกรงเล็บพยัฆค์ขาวเข้าปะทะกับทั้งสามคน ด้วยอำนาจพลังทำลายของกรงเล็บพยัฆค์ขาวนั้น ก่อให้เกิดหลุมขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นบนพื้น
 

 
“ชูเฟิง ข้าจะฆ่าเจ้า !!”
 
เมื่อเห็นสามพี่น้องของเขา ถูกโจมตีด้วยพลังที่หวาดกลัวเช่นนั้น หัวใจของ ‘ไป่ หยุนเฟย’ ก็ถูกอัดแน่นไปด้วยความโกรธแค้น เพราะเขาไม่รู้ว่าทั้งสามคนจะเป็นเช่นไรในตอนนี้ ความคิดที่จะฆ่า ‘ชูเฟิง’ ก็ระเบิดขึ้นภายในจิตใจของเขาอย่างรุนแรง
 

 
“อืม……”
 
‘ชูเฟิง’ สูดหายใจเข้าอย่างเฉื่อยชา ด้วยความเร็วของมังกรสีฟ้านั้น ‘ชูเฟิง’ ก็หายตัวไปอีกครั้ง และมาโผล่ที่ด้านหลังของ ‘ไป่ หยุนเฟย’ อย่างรวดเร็ว เขาปล่อยกรงเล็บพยัฆค์ขาวออกมาอีกครั้งใส่ ‘ไป่ หยุนเฟย’ แรงปะทะนั้นส่งให้ร่างของ ‘ไป่ หยุนเฟย’ ให้ลงไปสู่หลุมที่ ‘ถัง ยี่สุ่ย’ และคนอื่นๆ อยู่อย่างรวดเร็ว
 
***** ตูมมมมมม *****
 
กรงเล็บพยัฆค์ขาวปรากฏออกมาอีกครั้ง แรงระเบิดเข้าครอบคลุมที่หลุมลึกนั่นอย่างรุน คลื่นพลังจากแรงระเบิดแผ่กระจายออกไปทั่วบริเวณ แม้แต่ตำหนีกต่างๆ ที่อยู่ใกล้ก็ถูกผลกระทบจนสั่นไหวผู้คนทั่วบริเวณที่ห่างออกไปหลายสิบเมตร ด้วยพลังที่อ่อนแอของพวกเขา
 
ทำให้หลายๆ คนกระอักเลือดออกมา จากคลื่นพลังที่แผ่กระจายออกมาถึงพวกเขา
 

 
“สวรรค์ !!……..ทำไม ชูเฟิง ถึงแข็งแกร่งเช่นนี้ !! แม้แต่สี่อัจฉริยะที่อยู่ในระดับหนึ่ง ข้นแดนสวรรค์ก็ไม่อาจต้านทานเขาได้”
 
 
“น่ากลัวเกินไปแล้ว !! ทีกษะที่เขาใช้นั้น เทียบได้กับทักษะที่ใช้โดยผู้เชี่ยวชาญขั้นแดนสวรรค์”
 
หลายคนที่เห็นความรุนแรงของทักษะพยัฆค์ขาวสังหารนั้น ความคิดมากมายถาโถมเข้าสู่สมองของพวกเขาอย่างรุนแรง พวกเขาต่างตกตะลึงกับความแข็งแกร่งของ ‘ชูเฟิง’ในเวลานั้น ความร้อนระอุจากความความเกลียดชังพลันพวยพุ่งขึ้นมาจากหลุมลึกอย่างรุนแรง
 
ในขณะนั้น มีเพียง ‘ชูเฟิง’ เท่านั้นที่สามารถใช้อำนาจพลังวิญญาณตรวจสอบสถานะ ของทั้งสี่คนภายในหลุมลึกได้ เมื่อเขารับรู้ถึงสถานะขอทั้งสี่คนนั้น ‘ชูเฟิง’ ขมวดคิ้วของเขาอย่างรวดเร็ว ความกังวลปรากฏขึ้นในแววตาของเขาอย่างเห็นได้ชัดในขณะนั้น ร่างทั้งสี่ก็พุ่งกระโจนออกมาจากหลุมลึก
 
นั่นคือ ถัง ยี่สุ่ย , หลิว เสี่ยวเหยา , ซ่ง ฉิงเฟิง และ ‘ไป่ หยุนเฟย’ร่างกายและใบหน้าของพวกเขา มีร่องรอยของบาดแผลอยู่บ้าง เห็นได้ชัดว่า ทักษะพยัฆค์ขาวสังหาร ไม่สามารถทำอันตรายพวกเขาได้ถึงแก่ชีวิต ทำได้เพียงให้ได้รับบาดเจ็บเท่านั้น
 

 
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น !! แม้แต่ทักษะพยัฆค์ขาวสังหารก็ไม่สามารถพวกเขาได้เช่นนั้นรึ !?”
 
‘ชูเฟิง’ รู้สึกสับสนอย่างรุนแรง
 

 
“มันเป็นเรื่องปกติ พวกเขามีพลังขั้นแดนสวรรค์ ร่างกายของผู้เชี่ยวชาญขั้นแดนสวรรค์นั้น แตกต่างจากร่างกายของผู้เชี่ยวชาญขั้นแก่นวิญญาณอย่างมาก แม้ว่าเจ้าจะสามารถใช้ทักษะมังกรทะยานเก้าสวรรค์ เพื่อหลบหลีกการโจมตี และใช้ทักษะเกราะเต่าทมิฬ เพื่อป้องกันการโจมตีของพวกเขาได้ แต่เจ้ายังไม่อาจโจมตีใส่พวกเขาได้อย่างหมดจรด”
 
 
“นอกจากความแข็งแกร่งของร่างกายของพวกเขา พวกเขายังมีแบบจำลองของเกราะหนาม ภายใต้องค์ประกอบเหล่านี้นั้น แม้ทักษะพยัฆค์ขาวสังหารจะมีพลังทำลายที่รุนแรง แต่ก็ไม่อาจสังหารพวกเขาได้ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ด้วยตัวเจ้าเองยังไม่สามารถดึงพลังของทักษะพยัฆค์ขาวสังหารออกมาได้ทั้งหมดด้วย”
 
‘ต้านต้าน’ กล่าวอธิบาย เชิงวิเคราะห์สถานการณ์
 

 
“ไม่…..ข้าไม่เชื่อหรอกว่า ข้าจะไม่สามารถทำลายแบบจำลองเกราะหนาม และทำอันตรายต่อร่างกายของพวกเขาได้”
 
อย่างไรก็ตาม ‘ชูเฟิง’ ไม่เชื่อในคำกล่าวของ ‘ต้านต้าน’ เขายังคงมีความมั่นใจอยู่เต็มเปี่ยม ที่จะใช้ทักษะพยัฆค์ขาวสังหารอีกครั้งแต่ในครั้งนี้ ผลก็ยังคงออกมาเช่นเดิม ‘ถัง ยี่สุ่ย’ และคนอื่นๆ ไม่หลบหลีกทักษะพยัฆค์ขาวสังหารแม้แต่น้อย พวกเขาต้านท้านรับพลังของทักษะอย่างเปิดเผย
 
ผลก็ออกเช่นเดิมคือ ร่างกายของพวกเขาได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย
 

 
“ฮ่าๆ …..นี่คงจะเป็นทักษะเร้นลับที่รองหัวหน้า เจี่ย เคยกล่าวถึง มันช่างกระจอกจริงๆ”
 
 
“น่าเสียดาย !! ที่ทักษะนี้อยู่ในมือของเจ้า !! เพราะสวะเช่นเจ้าไม่อาจดึงพลังของมันออกมาได้อย่างเต็มที่ !!”
 
หลังจากต้านรับการโจมตีของ ‘ชูเฟิง’ พวกเขาทั้งสี่ก็เริ่มจะกล่าวเยาะเย้ย ‘ชูเฟิง’ ออกมาพวกเขาเคยได้ยินเกี่ยวกับทักษะนี้มาจาก ‘เจี่ย หยาน’ ก่อนหน้านี่แล้วว่า ‘ชูเฟิง’ มีทักษะเร้นลับในตำนานอยู่กับตัว
 
ในตอนแรกพวกเขาก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง เพราะทักษะเร้นลับนั้นเป็นเพียงตำนาน และในทั้งเก้าอาณาจักรก็ไม่เคยมีผู้ใดพบเห็นมันเลยสักครั้งแต่ในตอนนี้พวกเขากลับเชื่อในคำบอกเล่านั้น
 
เพราะเมื่อ ‘ชูเฟิง’ ใช้กรงเล็บพยัฆค์ขาวออกมานั้น มันได้ส่งแรงกดดันที่ลี้ลับออกมา และพวกเขาก็ไม่เคยสัมผัสความกดดันเช่นนี้มาก่อน พวกเขาจึงมั่นใจว่า กรงเล็บพยัฆค์ขาวที่ ‘ชูเฟิง’ ใช้ออกมานั้นคือ ทักษะเร้นลับในตำนาน
 

 
“โฮ่……..ร่างกายของผู้เชี่ยวชาญขั้นแดนสวรรค์แข็งแกร่งจริงๆ มันช่างแตกต่างกับร่างกายของผู้เชี่ยวชาญขั้นแก่นวิญญาณอย่างมาก”
 
เมื่อเห็นเช่นนั้น ‘ชูเฟิง’ กลับยิ้มออกมาอย่างเย็นชา เขาผายมือขวาของเขาออกมาและกล่าวไปที่ทั้งสี่คนว่า
 

 
“ในเมื่อร่างกายของพวกเจ้าแข็งแกร่งเช่นนี้ ข้าก็จะลองใช้ ขวานอสูรฟ้า ของข้าดู”
 
********** ขออภัยหากเนื้อหาไม่ลื่นไหล เนื่องจากข้าพเจ้าอ่อนเพลีย **********
 
โดยท่าน#
 
ที่มา: