ในที่พักของ ตระกูล ชู มีชายวัยกลางคนและชายหนุ่มนั่งคุยกันอยู่
 
ชายหนุ่มสวมชุดคลุมสีขาว หน้าตาหล่อเหล่า ผิวพรรณดูมีสง่า ราศี
 
ชายหนุ่มคือไม่ใช่ใครที่ไหน เค้าคือพี่ชาย ของ ‘ชูเฟิง’ ลูกศิษย์ของโรงเรียนหลิงหยุน # 1 ในเขต มังกรฟ้า ‘ชู กู่ยู่’
 
ส่วนชายวัยกลางคนนั่งอยู่ กับ ‘ชู กู่ยู่’ นั้นก็คือ พ่อของชูเฟิง ” ชูหยวน “
 
* . ~ * ทั้งสองกำลังคุยกัน ประตูถูกปิดไว้อย่างมิดชิด ทันใดก็มีเสียงเปิดเข้ามา
 

 
” ใครกันช่างกล้าเข้ามา โดยไม่ขออนุญาติ “
 
ขณะที่เขากำลังมีความสุขที่ได้พบกับลูกชาย ใครกันช่างกล้าเข้ามา โดยไม่ได้รับอนุญาติ
 
‘ชูหยวน’ ตบโต๊ะอย่างแรงพร้อมตะโกน ด้วยความเกรี้ยวกราด แต่เมื่อประตูถูกเปิดออก มีเงาคนเดินเข้ามา
 
จากที่ ‘ชูหยวน’ กำลังโกรธทันใดนั้นก็ตาค้าง
 

 
” คารวะ ท่านพ่อ ท่านพี่!!! “
 
‘ชูเฟิง’ เดินเข้าไปที่ห้องโถง ทั้งสองคนสนิทกับ’ชูเฟิง’มาก
 

 
” เจ้ามาแล้วหรอน้องชาย “
 
‘ชู กู่ยู่’ มีความสุขมาก ที่ได้พบ ‘ชูเฟิง’ เขาเดินเข้ามากอด ‘ชูเฟิง’ “
 

 
น้องชายข้าดีใจที่เจ้ากลับมา ข้ากับพ่อคิดถึงเจ้ามาก “
 
 
” ข้าก็คิดถึงท่านเช่นกัน “
 
‘ชูเฟิง’ กอด ‘ชู กู่ยู่’ ไว้แน่น ….เอ่ออ ชูเฟิงคงไม่ใช่นะ
 

 
” ข้าไม่ได้เจอเจ้ามา 5 ปีแล้ว ดูเหมือนเจ้าจะโตเป็นหนุ่มหล่อ แล้วนะ ข้าเกือบจำเจ้าไม่ได้แนะ “
 
‘ชู กู่ยู่’ มองน้องชายเค้า อย่างมีความสุข
 

 
” แต่ข้าก็ยังไม่โตเท่าท่านอยู่ดี “
 
‘ชูเฟิง’พูด พร้อมกับหัวเราะ
 

 
” เจ้ายังโตได้อีก หากผ่านไปอีกไม่กี่ปี รับรองเจ้าต้องโตกว่าข้าแน่นอน “
 
‘ชู กู่ยู่’ พูดพร้อมกับเอามือลูบหัว ‘ชูเฟิง’
 

 
” นี้เจ้าไม่คิดจะทักทายข้าบ้างเลยหรอ “
 
‘ชูหยวน’ เดินเข้าไปหา ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุข ถึงแม้ว่า ชูเฟิงจะไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของเค้า
 
ในใจของ ‘ชูหยวน’ เห็น ‘ชูเฟิง’ เป็นลูกแท้ๆ เหมือนกับ ‘กู่ยู่’
 
เมื่อเห็น ‘ชูเฟิง’ สวมชุดคลุมสีม่วง ชูหยวนจึงถาม
 

 
” เจ้าเป็นศิษย์ฝ่ายในแล้วหรอ ? “
 
 
” ใช่ “
 
‘ชูเฟิง’ยิ้มพร้อมกับพยักหน้า
 

 
” ดีมาก!!! ชูเฟิงลูกข้า ก็ทำได้ไม่เลวหนิ  “
 
‘ชูหยวน’ หัวเราะเสียงดัง เค้าดีใจอย่างมาก
 
ทั้งสามคน ไม่ได้เจอกันมา 5 ปี สิ่งที่อยากจะพูดมีมากมายไม่รู้จบ พวกเขาคุยกันอยู่ครึ่งวัน โดยไม่กินข้าวกินน้ำ
 

 
” นายท่าน ชูหยวน ผู้นำตะกูลให้เรียก นายน้อย กู่ยู่ ไปหา “
 
เมื่อตอนบ่าย มีคนวิ่งมาแจ้งข่าวยังที่พักอาศัย
 
หัวหน้าจ้าว ที่เป็นหัวหน้าองครักษ์ของตะกูล ชู ถึงแม้เค้าจะไม่ใช่คนจาก ตะกูล
 
เค้าก็มีตำแหน่งไม่ธรรมดา ตอนนั้น ‘ชูเฟิง’ พี่ชาย และ พ่อของเค้าเดินออกไปต้อนรับ
 

 
” องครักษ์ จ้าว ท่านทราบไม๊ว่าเค้าจะเรียกเราไปทำอะไรที่นั้น ?”
 
‘ชูหยวน’ ถามอย่างสุภาพ
 

 
” คงเป็นเรื่องการประชุม สมาชิกทั้งหมดของตะกูล ชู ข้าเพียงมาแจ้งข่าว”
 
หัวหน้าจ้าวกล่าวด้วยรอยยิ้ม
 

 
” งั้นหรอ ยู่ เอ๋อ เฟิง เอ๋อ เราไปกันเถอะ “
 
‘ชูหยวน’ มอง ‘ชู กู่ยู่’ และ ‘ชูเฟิง’ บอกให้เค้าเตรียมตัวไปลานประชุมของตะกูล
 
 
 
ปล : ” เอ๋อ ” หมายถึงการเรียกบุตรของตน เช่น ลูกเฟิง ลูกยู่ อะไรประมาณนั้น
 
 
 

 
” นายท่าน ชูหยวน ผู้นำ เรียกท่านกับนายน้อย กู่ยู่ “
 
ขณะที่พวกเค้ากำลังจะไป ก็ถูกหัวหน้า จ้าว หยุดไว้
 

 
” นี้มันเรื่องอะไรกัน ? “
 
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ‘ชู กู่ยู่’ โกรธอย่างมาก
 

 
” เฮ้อ . . . . . “
 
หัวหน้าจ้าว ยิ้มเบาๆ และกล่าว
 

 
” นี้คือคำสั่งของท่านผู้นำ “
 
ข้ามีเพียงหน้าที่มาส่งข่าว
 
ในตอนนั้น ไม่ใช่ แค่ ‘ชู กู่ยู่’ ที่โกรธ แม้แต่ใบหน้าของ ‘ชูหยวน’ ก็เริ่มจะหงุดหงิด
 
ในเมื่อเป็นการประชุมของตะกูล ทำไมถึงไปไม่ได้ ‘ชูเฟิง’เริ่มที่จะเข้าใจ
 

 
” ท่านพ่อ ท่านพี่ ท่านทั้งสองรีบไปเถอะ อย่าทำให้ท่านปู่ต้องโกรธ “
 
ตอนนั้น ‘ชูเฟิง’ พูดพร้อมขณะที่ยิ้มให้ทั้งสอง ตลอดเวลาที่อยู่ในตะกูล เขาก็โดนปฏิบัติ แบบนี้เรื่อยมา
 
เค้าคงชินกับเหตุการณ์แบบนี้ไปซะแล้ว
 
เมื่อเห็น ‘ชูเฟิง’ พูดมาแบบนั้น มันยิ่งทำให้ ‘ชูหยวน’ รู้สึกเหมือนใจจะขาด
 
เขาบอกกับ’ชูเฟิง’ว่าเค้าช่างเป็นพ่อที่ไม่ได้เรื่อง ขณะที่ลูบไหล่ของ’ชูเฟิง’
 
” ลูกเฟิง ข้ารับรองได่ว่าหากถึงการประชุมครั้งต่อไป ข้าจะพาเจ้าไปให้ได้”
 
หลังจากที่พูดจบ เขาและ’กูยู่’ ก็เดินไปยัง ลานประชุม
 

 
” พลังวิญญาณระดับ 9 ห้วงวิญญาณ “
 
‘ชูเฟิง’มอง ‘ชูหยวน’ด้วยความชื่นชม เค้าสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของพลัง จากตัวของชูหยวน
 
‘ชูเฟิง’รู้ดีว่า คนในตะกูลทั้งหมด ในรุ่นเก่า ไม่มีใครมีพลังเกิน ระดับ 9 ห้วงวิญญาณ
 
ดังนั้นสำหรับผู้ที่ลง สมัครตำแหน่ง ผู้นำ ชูหยวนเป็นคนที่โอกาส มากที่สุด
 
ระดับ 9 ห้วงวิญญาณ หากทะลวงพลังวิญญาณอีกเพียง ระดับ เดียว ก็สามารถ เข้า สู่ขั้น ” กำเนิดวิญญาณ “
 
พลังวิญญาณระดับ กำเนิดนั้น สามารถดึงแหล่งกำเนิดพลังออกมาใช้ได้
 
มันเป็นพลังที่อยู่เหนือพลังกาย เป็นระดับ พลังวิญญาณที่สมบูรณ์
 
มีเพียงคนเดียวในตะกูลที่เข้าถึงระดับ 1 กำเนิดวิญญาณ นั้นคือ ผู้นำคนปัจจุบัน ” ชู หยวนป้า “
 
ชูหยวนมีพลังระดับ 9 ห้วงวิญญาณ ในวัยนี้ ระยะห่างจากความสำเร็จอยู่อีกไม่ไกล ดังนั้น ชูเฟิง รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก
 

 
” นายท่านชูหยวน ได้ยินอะไรหรือป่าว “
 
ตอนนั้นมีเสียงตะโกนดังเข้ามา ชายตัวใหญ่ วิ่งมาด้วยความตื่นตระหนก
 

 
” ลุงจาง มันเกิดอะไรขึ้น ? “
 
‘ชูเฟิง’ รู้จักคนๆนั้น เขาเป็นคนรับใช้ของตะกูล ชู
 

 
” . . . . . . . ท่านคือ นายน้อย ชูเฟิง ?”
 
ลุงจางมอง’ชูเฟิง’ เค้าแทบไม่อยากจะเชื่อ
 
เมื่อก่อน’ชูเฟิง’ ออกจากบ้าน ตั้งแต่อายุ 10 ขวบ แล้วนี้ผ่านไป 5 ปี เป็นธรรมดาที่ ลุงจางจะจำเค้าไม่ได้
 

 
” ใช่ ข้าเอง “
 
‘ชูเฟิง’ยิ้มพร้อมพยักหน้า
 

 
” นายน้อยชูเฟิง มีสัตว์อสูรปรากฏอยู่ที่เหมืองแร่หลังภูเขา”
 
ลุง จางพูดอย่างร้อนรน
 

 
” สัตว์อสูร “
 
‘ชูเฟิง’ ตลึงทันที เขารีบวิ่งออกไปยังหลังภูเขาทันที ไม่แม้แต่จะหยุดคิด
 
เหมืองแร่หลังภูเขา เป็นของ ตะกูลชู และยังเป็นแหล่งทำรายได้ที่สำคัญของตะกูล
 
คนงานที่ทำงานในนั้นส่วนใหญ่เป็นชาวบ้านธรรมดา จึงไม่มีใครสามารถต่อสู้กับสัตว์อสูรได้
 
สัตว์อสูร ‘ชูเฟิง’เคยสู้กับมันมาก่อน เป็นมันสัตว์ร้าย ระดับ 1 หากมันเข้าไปในเหมือง
 
‘ชูเฟิง’อาจจะไม่สามารถช่วยคนงานทั้งหมดไว้ได้
 
หลังจากที่ ‘ชูเฟิง’ มองซ้ายมองขวา เขาก็ยิ้มออกมา พร้อมรู้สึกถึงบางอย่างที่ผิดปกติ
 

 
” ลุงจาง ขอบคุณที่ยอมร่วมมือ”
 
เค้าย้ายมือไปที่กระเป๋า แล้วโยน เงินให้กับ ลุงจาง
 

 
” ฮ่าๆ ข้าค่าทำตามคำสั่ง”
 
ลุงจางเอาเงินและกล่าวว่า
 

 
” คุณชาย ชูซุน สัตว์อสูรดูเหมือนว่าจะมาถึงด้านหลังภูเขา ตอนนี้ได้เวลาที่มันจะต้องเจ็บตัวแล้ว ?
 
 
” เจ้าห้ามบอกใครเรื่องนี้นะ  “
 
 
” คุณชาย ชูซุน นี้ช่างเป็นแผนที่โหดยิ่งนัก ดูเหมือนว่าสัตว์ร้ายจะมารวมตัวกันมากขึ้น มากขึ้น แล้วสิ ข้าว่ามันชักไม่ดีและ รีบไปกันดีกว่า “
 
ลุง จาง ยืนมองอย่างกังวลเรื่องของสัตว์อสูรที่อยู่บริเวณใกล้เหมือง
 

 
” มีอะไรที่จะต้องกลัว ?  เจ้านั้นมันแข็งแกร่ง มีพลังวิญญาณเกินระดับ 3 แล้ว ไม่งั้นเค้าคงเข้าฝ่ายในโรงเรียนมังกรฟ้าไม่ได้หรอก เราปล่อยให้สัตว์อสูรดูแลเค้าดีกว่า หากมันสู้ไม่ได้ก็ปล่อยให่มันตายและดีแล้ว “
 
เหตุผลที่ทำก็เพื่อความสะใจ ที่จะได้เห็นชูเฟิงเจ็บปวด
 

 
“หากเจ้าเป็นห่วงมันมาก เจ้าก็เข้าไปช่วยมันสิ ?”
 
‘ชูซุน’กล่าวกับ ลุง จาง
 

 
” แต่คุณชาย ชูซุน หากเค้าเป็นอะไรขึ้นมา แล้ว ชูหยวนสืบหาเรื่องราว ข้ากลัวว่าเค้าจะเอาเรื่องนะสิ “
 
ลุง จาง ยังคงกังวล
 

 
” ก็ได้ งั้นเราไปดูกัน “
 
หลังจากได้ยิน ลุงจาง พูด ‘ชูซุน’จึงตะหนักขึ้นมาได้ หาก’ชูเฟิง’ตายจริงๆ ความสัมพันธ์กับ’ชูหยวน’ คงจะไม่ค่อยดี
 
‘ชูซุน’ มาถึงด้านหลังภูเขา และเดินเข้ามายังด้านเหมือง เค้าเห็นว่า ‘ชูเฟิง’และคนงาน ถูกสัตว์อสูร ฝูงใหญ่ล้อมรอบๆตัว
 
……………………………………………………………………………………………………………………………………………….
 
โปรดติดตามตอนต่อไป . . . . . . .
 
ที่มา: