บทที่ 688 – เก็บกวาด!
 
 
 
หลังจาก ผลการต่อสู้ออกมา ฝ่าย3สาวงามนั้นได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย พวกเธอไม่สามารถสู้กับฉาน เฟิง และคนอื่นๆได้ 
 
 
 
พวกฉาน เฟิง และคนอื่นๆ ไม่ได้ทำอะไรต่อจากนั้น เพียงแต่บอกให้ทั้ง 3 ใช้ยันต์เพื่อออกจากที่แห่งนี้ไป 
 
 
 
พวกเธอใช้รูปแบบวิญญาณผนึกระดับของพวกเขาไว้ นอกจากนี้ 3 คนฝั่งเขานั้นถูกขังไว้ในกรงขังรุปแบบวิญญาณ หย่า เฟย และคนอื่นๆ ต้องการให้พวกเขามาช่วยกันจับวิญญาณตราประทับและเก็บสมบัติ “ฉาน เฟิง เจ้าจะไม่ได้ตายดีแน่!”
 
 
 
ในตอนนั้น ตง เซวีย พูดออกมาด้วยความโกรธ 
 
 
 
แต่เธอก็ไม่สามารถทำอะไรพวกชานเฟิงได้ ในตอนนี้เธอไม่มีโอกาสแม้จะใช้ยันต์ เธอทำได้แค่จ้องไปที่ฉาน เฟิง “แม่นาง ตง เซวีย ท่านช่างไร้มนุษยธรรมจริงๆ ท่านส่าปแช่งพวกเขาเมื่อพวกเขาเหนือกว่าท่านอย่างนั้นหรือ””อย่าลืมว่าคนที่เริ่มโจมตีพวกเราก่อนคือพวกท่าน พวกเราก็เพียงแค่ป้องกันตัวเท่านั้น””เมื่อเทียบความพวกท่านทั้ง 3 ที่มีแต่ความโลภนั้น แม่นาง ชุน หวู นั้นช่างน่าสนใจจริงๆ พวกท่านควรเรียนรู้จากเธอนะ”
 
 
 
ฉาน เฟิง พูดขึ้น 
 
 
 
ในตอนนั้น ชุน หวู ก็ยังยืนอยู่ตรงทางเข้าอาราม เธอไม่ได้มาร่วมต่อสู้ด้วย เธอจึงไม่ได้รับบาดเจ็บ เธอนั้นได้แต่มองดูเท่านั้น “ศิษย์น้อง ชุน หวู เจ้าทำอะไร ทำไมไม่ช่วยพวกเราสู้ เจ้าลืมคำสัตย์ของพวกเราทั้ง 4 ที่จะอยู่และตายไปด้วยกันแล้วหรือ”
 
 
 
ในตอนนั้นที่ เซี้ย หยู และ ตง เซวัย เริ่มโจมตี ชุน หวูก็ไม่ได้ทำอะไรและยืนดูเท่านั้น 
 
 
 
และเมื่อพวกเธอเห็นว่าปกติแล้วชุน หวูนั้นมีอารมณ์ ร้อนที่สุดในบรรดาทั้ง 4 ไม่ทำอะไรเลย มันทำให้ เซี้ย หยู และ ตง เซวีย โกรธ จนพวกเธอคิดว่าชุน หวู เป็นคนขี้ขลาด 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม ชุน หวู มองไปยังพวกฉาน เฟิง และพูดว่า”
 
 
 
ข้าไม่ได้ต้องการต่อสู้กับพวกเจ้า แต่มีบางสิ่งที่ข้าต้องการอยู่””ถ้าเจ้าสามารถนำมาให้ข้าได้ ไม่ว่าเงื่อนไขนั้นจะเป็นเช่นไรข้าก็เห็นด้วยกับมัน.”
 
 
 
ชุน หวู พูดขึ้น ความต้องการที่จะช่วยหา ตราประทับดอกบัวนิรันดร์ฯให้กับชูเฟิง ซึ่งมันนั้นอยู่เหนือกว่าความโกรธของเธอ “แม่นาง ชุน หวู ท่านพูดอะไร ที่นี่คือหุบเขาสายหมอก มันเป็นที่ของท่าน ท่านไม่ได้จะบอกว่ามีสิ่งที่ท่านต้องการอยู่ในอารามแห่งการสืบทอดอย่างนั้นหรือ”
 
 
 
ฉาน เฟิง หัวเราะ และพูดขึ้น จากนั้นก็พูดอีกว่า, “แต่ น่าเศร้ายิ่งนัก แต่ว่า เห็นว่าท่านทำตัวเรียบร้อยข้าจะไม่ทำเรื่องยุ่งยากให้กับท่าน ท่านต้องการอะไรล่ะ.””พวกเจ้าทั้งหมดออกไปจากที่แห่งนี้ซะ!”
 
 
 
เมื่อพูดจบ ท่าทางของ ชุน หวูก็เปลี่ยนไป และใช้ทักษะทางกาย บินเข้าไปลึกในวิหาร ในที่ที่มี ตราประทับดอกบัวประทับนิรันดร์ฯ “ฮ่าฮ่า แม่นาง ชุน หวู ท่านคงไม่คิดว่าจะทำมันได้ใช่หรือไม่ ด้วยพลังเพียงแค่นั้นของท่านน่ะ ฮ่าๆๆ …”
 
 
 
เมื่อเห็นการกระทำของ ชุน หวูนั้น คนหมุ่เกาะประหารไม่มีใครหยุดเธอ พวกเขาทำเพียงแค่หัวเราะเสียงดั่นลั่น 
 
 
 
และเมื่อ ชุน หวู บินผ่านพวกเขา และ พุ่งตรงไปใกล้ ตราประทับดอกบัวนิรันดร์ ฉาน เฟิง ก้ตะโกนพูดว่า”
 
 
 
ดูเหมือนท่านยังไม่รู้ว่าสิ่งไหนดีหรือเลวสินะ ถ้าข้าไม่สั่งสอนท่าน มันก็คงไม่เป็นตามกฏของข้า.”
 
 
 
เมื่อ พูดจบ ฉาน เฟิง ก็พุ่งตรงเข้าไปราวกับ แสง เพียงพริบตาเขาก็อยู่เหนือ ชุน หวู และ ดึงผม ของ ชุน หวูไว้ “บัดซบ!”
 
 
 
ในตอนนั้น ชุน หวูตกใจมาก ในที่สุดเธอก็รู้แล้วว่าเธอกับฉาน เฟิงนั้นต่างกันมากเพียงใด 
 
 
 
ในตอนนั้น ชุน หวู หลับตาลง และยอมรับการโจมตีของ ฉานเฟิง 
 
 
 
ฉาน เฟิง นั้นยังหัวเราะอย่างต่อเนื่อง ความโอหังของเขานั้นไม่สิ้นสุด และไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะเป็นผูหญิง 
 
 
 
ทาง หย่า เฟย กับ มู่หรง ว่าน และคนอื่นๆนั้นต่างไม่ชอบการกระทำของ ฉาน เฟิง ความจริง แล้ว พวกเขา เกลียด ฉาน เฟิงมาก ถ้าพวกเขาไม่ได้อยู่หมู่เกาะประหารเหมือนกัน พวกเขาก็ไม่ต้องการยุ่งกับชายคนนี้ ในตอนนั้น พวกเขาก็ต้องประหลาดใจเมื่อเกิดบางอย่างขึ้น และรีบมองดูทันที “นั่นมันอะไร!!!”
 
 
 
ในตอนนั้น ดวงตา ของ หย่า เฟย และ มู่หรง ว่าน ก็เปิดกว้างด้วยความตกใจ เพราะพวกเธอเห็นว่าฉานเฟิง ที่กำลังโจมตี ชุน หวู นั้นกระเด็นลอยออกมา “ใครกัน!?”
 
 
 
ฉาน เฟิง นั้นตกใจ มาก เขายกหัวขึ้นและมองดู “บังอาจนัก!!!.”
 
 
 
แต่ในตอนนั้น บุคคลที่มีกลิ่นอายที่รุนแรง ก็ปรากฏขึ้นแหละเหวี่ยงหมัดที่หนักราวกับเหล็กไปที่หัวของฉาน เฟิง 
 
 
 
*ปัง* หมัดเข้าไปปะทะหัวฉาน เฟิงส่งผลให้เขาถูกอัดลงดินและลอยขึ้นมาในลักษณะควงสว่านบนอากาศ 
 
 
 
ในตอนนั้น ทุกคนต่างเห็นได้ชัดเจนว่าใครกันที่เป็นคนทำให้ฉาน เฟิง เป็นเช่นนั้น 
 
 
 
อย่างไรก็ตามเมื่อพวกเขาเห็นก็ต้องตกใจอย่างหนัก,”
 
 
 
เป็นเจ้าอย่างนั้นหรือ!””ศิษย์น้อง หวู่ฉิง!!!”
 
 
 
ในตอนนั้นเมื่อเธอรู้สึกว่าอันตรายได้ลอยห่างไปจากตัวเธอแล้ว ชุน หวูจึงรีบลืมตาและมองดูจากนั้นเธอพบว่า ชายคนที่ยืนอยู่เหนือเธอนั้น คือ ชูเฟิง “อะไรกัน ตกใจอย่างนั้นหรือ””ตกใจสินะว่าทำไม ข้า หวู่ฉิง ถึงมาอยู่ที่นี่”
 
 
 
ชูเฟิง กวาดสายตามองดูผู้คนด้วยสายตาเยาะเย้ย และหลังจากมองไปที่ เซี้ย หยู และ ตง เซวีย ที่อยู่ในกรงขังแล้ว เขาก็บินลงมาและ พูดกับ ชุน หวู อย่างเคารพว่า, “ศิษย์พี่ ชุน หวู ข้าต้องขอบใจท่านจริงๆที่ทำทุกอย่างเพื่อข้า อย่างไรก็ตามตอนนี้ ข้าขอให้ท่านถอยไปก่อนเพราะที่แห่งนี้ไม่ปลอดภัย”
 
 
 
ในตอนนั้น เมื่อชูเฟิงพูดจบ รูปแบบวิญญาณสีม่วง ก็ถูกวางขึ้น มันเข้าไปล้อมรอบ ชุน หวู จากนั้นเขาก็สะบัดมือ รูปแบบนั้นก็พาชุน หวูไปยังมุมของอารามอย่างนุ่มนวล 
 
 
 
ในตอนนั้น ใบหน้าของ ชุน หวูก็ต้องเปลี่ยนแปลง เพราะเธอพบว่า รูปแบบที่ชูเฟิงวางนั้น มันเหนือกว่าเธอไปเยอะมาก “หวู่ฉิง เจ้าจะทำอะไร!?”
 
 
 
ในตอนนั้ หยา เฟย และคนอื่นๆ ก็พูดขึ้น. 
 
 
 
พวกเธอ รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงของ ชูเฟิง โดยเฉพาะออร่าสีทอง ที่ล้อมรอบร่างของเขานั้น มันต้องมาจากอารามแห่งการสืบทอดแน่นอน ซึ่งมันทำให้พวกเธอรู้สึกว่ามันไม่ง่ายเสียแล้ว 
 
 
 
และเมื่อต้องเผชิญกับคำถามของ หย่า เฟย ชูเฟิงก็ยิ้มบางๆ จากนั้นก็จ้องไปด้วยสายตาที่คมกริบและพูดว่า”
 
 
 
เก็บกวาดยังไงล่ะ!”
 
 
 
ReaDMGA///////////////////////////////////////////////////A : ปล่อยของออกมาได้ในช่วงที่ค้างแบบสุดๆ!!!
 
 
 
B : พวกหย่าเฟย รับรองว่า ยับเยินแน่ๆ 
 
 
 
A : พวกมัน มียันต์เคลื่อนย้าย หากชูเฟิง จะฆ่าต้องชิงยันต์มาก่อนป่ะ
 
 
 
B : แน่นอนว่าต้องชิงก่อน ไม่งั้นพวกนั้นต้องหนีไปแน่ๆ มันขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของชูเฟิง ว่าต้องการเอาชีวิตพวกนั้นหรือเปล่า ???