“ฮึ่ม ผู้เชื่อมต่อโลกวิญญาณชุดม่วงงั้นหรือ ข้าไม่เชื่อหรอกว่าเจ้าจะทำลายดาบยักษ์ของข้าได้”
 
หลังจากที่เขารู้ว่าพลังฝ่ายตรงข้ามเหนือกว่าเขา เย่ว์เหลาก็ยังไม่ยอมแพ้และใช้พลังทั้งหมดในการวางรุปแบบ
 
ในตอนนั้นก่อให้เกิดดาบสีฟ้าขนาดยักษ์ยาว 9 เมตร และ ขยายขึ้นถึง10เมตร แม้แต่พลังของมันก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
 
แต่ ท่านกู๋ ก็ไม่ได้กลัวมัน เขายิ้มอย่างเย้ยหยัน
 

 
“ขยาย!”
 
ในตอนนั้น ท่านกู่ก็ตะโกนเสียงดังลั่น อำนาจวิญญาณตรงหน้าเขาหมุนตัวอย่างรวดเร็ว เกิดสัญลักษณ์นับไม่ถ้วนภายในนั้น มันช่างงดงามและสบายตามาก และยังมีพลังที่ซ่อนเร้นอยู่อีก
 
*ตูม*
 
เมื่อดาบของ เยว์เหลาเข้ามาใกล้ท่านกู่ก็เกิดแรงระเบิดจากรูปแบบวิญญาณสีม่วง ในตอนนั้นรูปแบบสีม่วงก็ได้กลายเป็นมือขนาดยักษ์และจับดาบเอาไว้
 
มันเป็นมือขนาดยักษ์ที่คล้ายมือของยักษ์ นอกจากนี้มันยังรวดเร็วและแข็งแกร่งมาก มุนจับดาบสีฟ้านั่นไว้และและบีบมันจนทำให้ดาบขนาดยักษ์แตกเป็นเสี่ยงๆ
 
*ฟุ่บ*
 
หลังจากดาบยักษ์ถูกทำลายเย่ว์เหลาก็ได้รับผลกระทบอย่างหนัก เขากระอักเลือดออกมาเต็มเสื้อผ้าไปหมดจากนั้นขาของเขาก็ทรุดลงบนพื้น และ พลังของเขาก็ลดลง ถ้าไม่ได้คนจากตระกูลหลี่ในตอนนั้นเขาอาจจะล้มฟาดพื้นไปแล้วก็ได้
 
เยว์เหลานั้นพ่ายแพ้ และได้รับบาดเจ็บสาหัสต่อจากนั้นก็มีเสียงร้องดังออกมาจากรูปแบบวิญญาณชุดม่วง มือขนาดยักษ์นั้นเติบโตขึ้น ภาตใต้สายตาผู้คนนับไม่ถ้วน ก็ได้เห็นสัตว์ประหลาดขนาดยักษ์เดินออกมา
 
สัตว์ประหลาดตัวนี้มีร่างกายสีม่วง มันเกิดจากรูปแบบวิญญาณ มันมีรูปร่างเป็นมนุษย์แต่หน้าเป็นสัตว์ สูงกว่า 10 เมตร กลิ่นอายของมันแข็งแกร่งมาก พลังของมันก็ไม่ธรรมดา เพราะมันถูกสร้างโดยรูปแบบวิญญาณ ซึ่งมันเหมือนของจริงมาก ถ้ามันมีปัญญา มันจะสร้างความกลัวให้ผู้คนอย่างมาก
 

 
“แข็งแกร่งจริงๆ เขาได้แสดงให้เห็นรูปแบบวิญญาณที่มีประสิทธิภาพ.”
 
เมื่อเห็นสัตว์ประหลาดตัวนั้นผู้คนล้วนตื่นตระหนกไปกับรูปแบบของท่านกู่
 

 
“พี่ชาย ดูเหมือนว่าคนที่รับผิดชอบในการเปิดสมบัติครั้งนี้น่าจะเป็นตระกูลหม่าของข้า.”
 
ในตอนนั้นผู้นำตระกูลหม่าก็พูดขึ้นใบหน้าของเขานั้นเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
 

 
“ฮ่าฮ่า ดีดีดี น้องชาย เจ้าเจอคนที่น่าสนใจเสียจริง ข้าเห็นความพยายามของเจ้าแล้ว น้องชายขอบคุณมากสำหรับความพยายามของเจ้า.”
 
แม้ผู้นำตระกูลหลี่จะไม่พอใจ แต่เขาก็หัวเราและพูดออกมา เขาและผู้นำตระกูลหม่านั้นเดินไปหน้าท่านกู่ และเตรียมจะวางหินในมือของพวกเขา
 
แม้ว่าผู้นำตระกูลหลี่จะไม่ได้กังวลอะไรแต่คนในตระกูลหลี่นั้นใบน่าของเขาได้เปล่ยนเป็นน่าเกลียดมาก พวกเขารู้สึกเศร้าใจกับการพ่ายแพ้นี้มาก
 
มันเป็นเพราะความพ่ายแพ้ของเยว์เหลานั้นเปรียบเสมือนความพ่ายแพ้ของตระกูลหลี่ และนั่นทำให้พวกเขาอับอายมาก
 

 
“ท่าน กู่ท่านมีความสามารถยิ่งนัก แต่ข้านั้นก็ได้เรียนรู้รูปแบบวิญญาณมาบ้าง ถ้าท่านจะช่วยชี้แนะให้ข้าจะได้หรือไม่”
 
แต่ในตอนนั้น ก็มีเสียงดังมาจากคนตระกูลหลี่
 

 
“ใครกัน”
 
หลังจากได้ยินเสียงนั้นทุกคนต่างรู้สึกตกใจและมองไปที่เจ้าของเสียงทันที
 
และเมื่อ พวกเขาได้เห็นเขา ก็ต้องตกใจอย่างหนัก เพราะเจ้าของเสี่ยงนั้นเป็น ชายวัยกลางคนน่าตาหล่อเหลา ที่กำลังเดินออกมาจากฝูงชนตระกูล หลี่ เขาคือชูเฟิงที่ปลอมตัวเป็น หวู่ฉิงนั่นเอง
 

 
“หวู่ฉิง เจ้ากำลังทำอะไร เจ้าอยากตายหรือ รีบกลับมาเร็วเข้าอย่าออกไปเสียหน้าเลย!”
 
 
“บัดซบ เจ้านี่จะทำให้ชื่อเสียงพวกเราเสียหาย แม้แต่เยาว์เหลายังถูกท่านกู่จัดการได้ เขายังจะกล้าเสนอหน้าออกไปอีก”
 
 
“อ้า ในตอนนี้ตระกูลหลี่ของข้านั้นช่างน่าอับอายเหลือเกิน.”
 
หลังจากเห็นว่าชูเฟิงเป็นคนก้าวออกมา ทุกคนต่างรู้สึกเสียใจมาก บางคนใช้ข้อความทางจิตของชูเฟิง บอกให้เขากลับพวกเขาไม่ต้องการให้ชูเฟิงสร้างความอับอายให้ตระกูลหลี่
 
แต่จริงๆแล้วไม่มีใครรู้ว่าทำไมชูเฟิงถึงทำท่าทางเช่นนั้น แม้ หลี่ชาน และผู้นำตระกูลหลี่ที่รู้จักชูเฟิง ก็ขมวดคิ้วแน่น พวกเขาไม่รู้จักชูเฟิงดีนัก เขารู้แค่ว่าเป็นคนที่อยู่ในระดับ 8 อาณาจักรสวรรค์จะสามารถจัดการกับท่านกู๋ได้อย่างไร
 

 
“สหาย เจ้าช่างกล้ายิ่งนัก เจ้ามีนามว่าอะไร”
 
ท่าน กู่ ยิ้มแล้วพูดออกมา
 

 
“ข้าชื่อ หวูฉิง.”
 
ชูเฟิงตอบกลับทันที
 

 
“อ้า หวู่ฉิงหรือ สหายหวู่ฉิง เจ้าต้องการประลองรูปแบบวิญญาณกับข้าใช่หรือไม่”
 
ท่านกู่ เย้ยหยัน
 

 
“อย่าบอกนะว่าท่านไม่กล้า”
 
ชูเฟิงตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา
 

 
“ฮ่าๆ อย่าล้อเล่นไปหน่อยเลย เจ้าคิดว่ากล้าไม่กล้า คิดว่าข้ากลัวเจ้าอย่างนั้นหรือ”
 
 
“ตั้งแต่เจ้าก้าวออกมา ข้าก็จะตอบสนองให้กับเจ้า แต่ความต่างระหว่างเรานั้นมากเดินไป ถ้าข้าโจมตีก็เกรงว่าเจ้าจะบาดเจ็บสาหัส.”
 
 
“ดังนั้นข้าไม่โจมตีเจ้า ถ้าเจ้าต้องการจะชนะข้า ก็เอาเลยใช้พลังทั้งหมดของเจ้าโจมตียักษ์ของข้า ถ้าทำให้มันขยับได้เจ้าก็ชนะไป.”
 
ท่านกู่ยิ้มทองชูเฟิง ด้วยสายตาเหยียดหยาม
 

 
“โอ้ว ท่านผู้จริงหรือ ถ้าข้าสามารถทำให้มันสั่นได้ข้าจะชนะอย่างนั้นสินะ”
 
ชูเฟิงถามกลับเสียงดังด้วยน้ำเสียงเหลือเชื่อ
 

 
“แน่นอน ข้าเป็นคนรักษาคำพูด สหาย หวูฉิง อย่าคิดว่าข้าดูถูกเจ้าข้านั้นแค่อยากให้เจ้าปลอดภัยมันไม่มีทางเลือกแล้ว.”
 
ท่านกู่พูด
 

 
“ถ้าอย่างนั้นก็ต้องขอบคุณสำหรับน้ำใจท่านจริงๆ.”
 
จากรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาชูเฟิงกลางแขนออก และเหวี่ยงมัน ก็ให้เกิดสัญลักษณ์นับไม่ถ้วนพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า
 
ความเร็วของชูเฟิงนั้นสุดยอดมาก ทำให้ผู้คนเห็นมือของเขาไม่ชัดเจน เขาสามารถเห็นได้เพียงภาพซ้อนของแขนนับไม่ถ้วนด้านหน้าพวกเขา
 
ในสถานการณ์เช่นนี้ โดยมีชูเฟิงเป็นจุดศูนย์กลาง ทุกอย่างๆรอบๆตัวเขาก็เริ่มเปลี่ยนไปในตอนแรกเกิดเสียงระเบิด จากนั้นโลกก็สั่นไว้ และสุดท้ายหินก็เริ่มแตกออกจากกัน และแม้แต่ลมรอบๆเขาก็ได้ก่อตัวเป็นลมหมุน
 
ที่มา: