“ข้าน้อย หวู่ฉิง คาระวะผู้อาวุโส ฉิวซุ่ย!” หลังจากที่ หย่าเฟย จากไป ชูเฟิงรีบหันกลับมาทำความเคารพ ฉิวซุ่ย ฟู่เหยียน
 
“ข้ารู้ว่าเจ้ามีบางสิ่งจะกล่าว แต่ตอนนี้…ข้าต้องการต้องการดูแลอสูรนี่ก่อน มันไม่สายเกินถ้าจะกล่าวคำพูดเหล่านั้นภายหลัง” ฉิวชุ่ย ฟู่เหยียน โบกมือของนางเพื่อบอกให้ ชูเฟิง และ เสี่ยวยู่ อยู่ห่างๆจาก หยวน รู่ว
 
“ คับ!!! ” เมื่อเห็นดังนั้น ชูเฟิงไม่กล้ารอช้าเพราะเขารู้ว่า ฉิวชุ่ย ฟู่เหยียน ต้องการจะช่วย หยวน รู่ว โดยทันที..ชูเฟิงพาเสี่ยวยู่ถอยออกมาอยู่ด้านข้าง
 
“เจ้าอสูรชั่ว! เจ้ากล้ากระทำการน่ารังเกียจโดยใช้ร่างกายของมนุษย์และล่าการบ่มเพาะของพวกเขา? วันนี้..ข้าจะพิพากษาเจ้า.” ฉิวซุ่ย ฟู่เหยียน กางแขนทั้งสองข้างออกพร้อมทั้งขยับแขนอย่างรวดเร็วเพื่อใช้ทักษะ นางรวดเร็วเป็นอย่างมาก ชูเฟิงไม่สามารถมองตามความเคลื่อนไหวของนางได้ชัดเจนนัก เขาเห็นเพียงแสงลางๆนับไม่ถ้วนโบกสะบัดไปมา ทักษะมือของนางลึกซึ้งยากหยั่งถึง
 
* วู~~~~ *
 
เมื่อตกอยู่ในสถานะการณ์ที่เสียเปรียบ หยวน รู่ว เริ่มวิ่งไปรอบๆทั่วทุกพื้นที่ แต่มันก็ไร้ประโยชน์ เมื่อรูปแบบวิญญาณที่ ฉิวซุ่ย ฟู่หยาน กางไว้แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก ไม่มีโอกาสให้นางหลบหนี นางร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดอย่างไม่สิ้นสุด ตอนนี้ นางทำได้เพียงทนกับความเจ็บปวดที่เกิดจากรูปแบบวิญญาณที่ ฉิวซุ่ย ฟู่หยาน วางไว้
 
“ศิษย์น้องหวู่ฉิง ข้าต้องขอโทษจริงๆที่ทำให้เจ้าเดือดร้อน แต่มันเป็นเจตนาของอาจรย์ข้า ดังนั้นข้าจึงไม่สามารถขัดได้” ในตอนนั้น เจียง ว่านชือ เดินมาข้างๆชูเฟิง
 
“ศิษย์พี่ เจียง เกิดอะไรขึ้นหรือ?” ชูเฟิงถามอย่างงุนงง เขาสับสนเล็กน้อย
 
“โฮ้…คือว่านะ จริงๆแล้ว ตอนที่ศิษย์น้องหวู่ฉิงมาถึงผาคนรัก และถามถึงอาจารย์ของข้า ตอนนั้นท่านอาจารย์อยู่ที่นี่ ”
 
“แต่อาจารย์ของข้าไม่ต้องการพบศิษย์น้องหวู่ฉิง และที่สำคัญอาจารย์บอกกับข้าอย่างลับๆ เพื่อให้ข้าบอกเจ้าว่าท่านไม่ได้อยู่ที่นี่ ท่านไปที่ทะเลโลหิตนิรันดร์เพื่อจับอสูร”
 
“หลังจากศิษย์น้องหวู่ฉิงจากไปไม่นาน อาจารย์ก็พาข้ามายังสถานที่แห่งนี้ และแอบปกป้องเจ้าอย่างลับๆ ท่านอาจารย์และข้าอยู่ที่นี่ ตอนที่เจ้าถูกอสูรจับตัวไป ตอนแรกท่านต้องการไปช่วยเจ้าและกำจัดอสูรไปพร้อมๆกัน ”
 
“แต่ท่านคิดไม่ถึงว่าอสูรตั้วนั้นจะไม่ฆ่าเจ้า หวู่ฉิง เมื่อเห็นเช่นนั้นแล้วมันต้องมีบางอย่างเกิดขึ้น ท่านเองก็ไม่ได้แสดงตัวออกมา จนกระทั่งถึงวันที่หย่าเฟยต้องการจะฆ่าเจ้า ท่านอาจารย์ถึงจงใจปรากฏตัวออกมา” เจียง ว่านชือ อธิบาย
 
“เรื่องมันก็เป็นเช่นแหละ” ขณะนั้น ชูเฟิงทำอะไรไม่ถูก เขารู้ว่า ฉิวซุ่ย ฟู่เหยียน ไม่เชื่อเขาและจงใจสังเกตุเขา อาจจะเป็นไปได้ว่า ฉิวซุ่ย ฟู่เหยียน ในตอนนั้นรู้ว่าชูเฟิงสวมหน้ากากมายา เพื่อปิดบังใบหน้าที่แท้จริงของเขา นอกจากนี้ยังรู้ว่าจริงๆแล้วเขาคือชูเฟิง
 
แต่สิ่งที่ทำให้ชูเฟิงทำตัวไม่ถูกมากที่สุดคือ เขาไม่สามารถตรวจพอร่องรอยของ ฉิวซุ่ย ฟู่หยาน ได้เลย หากเขาจะตำหนิ เขาเพียงตำหนิตนเองที่ไม่แข็งแกร่งพอ ต่อหน้าพลังของผู้เชี่ยวชาญ เขาเป็นเพียงตัวตนที่เล็กจ้อย
 
“ศิษย์น้องหวู่ฉิง อาจารย์ของข้ามีเจตนาดี ดังนั้นข้าหวังว่าเจ้าจะไม่ถือสา” เจียง วานชือ แนะนำด้วยรอยยิ้ม ราวกับนางทราบความคิดของชูเฟิง ขณะที่นางพูดนางเหลือบมองไปที่เสี่ยวยู่ที่อยู่ในอ้อมกอดของชูเฟิง หลังจากเห็นเสี่ยวผู้น่ารัก นางช่วยไม่ได้ที่เหยียดมือออกไปแตะใบหน้าที่งดงามของสาวน้อย “สาวน้อยผู้นี้น่ารักยิ่งนัก ในอนาคต นางจะเติบใหญ่เป็นสุดยอดสาวงามอย่างแน่นอน”
 
“ถุ้ย!” อย่างไรก็ตามก่อนที่ เจียง ว่านชือ จะสัมผัสเสี่ยวยู่ สาวน้อยหลบทันทีพร้อมกับอ้าปากถ่มน้ำลายไปยัง เจียง ว่านชือ ถ้านางมีปฏิกิริยาโต้ตอบเชื่องช้า น้ำลายของเสี่ยวยู่คงจะโดนหน้าของนาง
 
“เสี่ยวยู่อย่าหยาบคายสิ!” เมื่อเห็นเช่น ชูเฟิงตกใจอย่างมาก เขาไม่คิดเลยว่าเสี่ยวยู่จะหยาบคายกับผู้อื่น
 
“ฮึ่ม..” เสี่ยวยู่ไม่เห็นด้วยกับคำตำหนิของชูเฟิง นางหันหน้าหนีพร้อมกับบุ้ยปาก ท่าทางน่ารักน่าชังที่แสดงออกมาของนางทำให้ชูเฟิงทำอะไรไม่ถูก
 
“โฮ่..เด็กสาวผู้นี้ช่างน่ารักน่าชัง” แต่สิ่งที่ทำให้ชูเฟิงประหลาดใจคือสีหน้าของเสี่ยวยู่ก่อนหน้านี้ ไม่เพียง เจียง ว่านชือ จะไม่โกรธ นางปิดปากพร้อมกับหัวเราะเบาๆ ความชื่นชอบของนางต่อเสี่ยวยู่นั้นดูเหมือนจะเพิ่มมากขึ้น
 
* ตูม ตูม ตูม * แต่ในขณะนั้น เสียงระเบิดดังมากจากรูปแบบวิญญาณที่ ฉิวซุ่ย ฟู่หยาน กางไว้
 
เมื่อมองไปยังต้นเสียง ชูเฟิงและ.เจียง ว่านชือ ต้องอ้างปากค้าง ทันใดนั้น รูปแบบดังกล่าวเต็มไปด้วยโซ่รูปแบบวิญญาณสีทอง โซ่เหล่านั้นมัด หยวน รู่ว อย่างแน่หนา
 
แต่ หยวน รู่วยังคงต่อต้านรูปแบบวิญญาณที่ทรงพลังนั่น ชูเฟิงและคนอื่นๆสามารถเห็นชั้นพลังที่ต่อต้านโซ่ทองชั้นแล้วชั้นเล่าอย่างชัดเจน
 
อย่างไรก็ตาม นั่นยังไม่นับเป็นอันใด ที่สำคัญที่สุดคือ ฉิวซุ่ย ฟู่หยาน ที่ทรงพลังยังแสดงออกถึงความเครียด แม้ว่ามือของนางจะสั่นเล็กน้อย แต่หน้าผากของนางเต็มไปด้วยเหงื่อขนาดเท่าลูกปัด ราวกับนางกำลังอดกลั้นกับแรงกดดันบางอย่าง
 
“รูปแบบทักษะ สะกดหมื่นอสูร ผนึก!” ทันใดนั้น นางตะโกนเบาๆ มือของ ฉิวซุ่ย ฟู่หยาน เปลี่ยนจากรูปแบบปกติเป็นร่ายทักษะ รูปแบบสีทองมหึมาเริ่มจากผันผวน กลับหดตัวลง กลายเป็นกรงขนาดเล็ก ท้ายที่สุดกรงขนาดเล็กกลายเป็นรูปร่างคล้ายโลงศพ พร้อมกักขัง หยวนรู่ว ไว้ภายใน
 
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า มนุษย์โง่เง่า เจ้าไม่สามารถขับไล่ข้าได้! พวกเรารวมเป็นหนึ่งเดียว พวกเจ้าไม่มีทางเลือก ฆ่าข้าก็เท่ากับฆ่านาง ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า” เสียงตะโกนที่เฉียบคมและบ้าคลั่งดังมาจากโรงศพ มันมาจากอสูรที่อยู่ในกาย หยวนรู่ว
 
* วูช วูช วูช *
 
อย่างไรก็ตาม ฉิวซุ่ย ฟู่หยาน ไม่ได้สนใจเสียงตะโกนของอสูร นางวาดบางอย่างในอากาศด้วยมือข้างเดียว จากนั้นสัญลักษณ์สีทองก็ได้ก่อตัวขึ้น
 
หลังจากสัญลักษณ์สีทองลอยไปอยู่เหนือโลงศพ จากที่มันกำลังสั่นเทาพลันสงบลง เสียงตะโกนของอสูรหายไปในที่สุด
 
“หวู่ฉิงขอบคุณผู้อาวุโสที่ช่วยเหลือ!” เมื่อเห็นดังนั้น ชูเฟิงรีบพุ่งไปข้างหน้า ฉิวซุ่ย ฟู่หยาน พร้อมกับแสดงความเคารพ
 
“หวู่ฉิง? ไม่ใช่เจ้าชื่อชูเฟิงหรอกรึ?” อย่างไรก็ตามเมื่อได้ยินคำของชูเฟิง ร่องรอยความไม่พอไปพาดผ่านบนหน้า ฉิวซุ่ย ฟู่หยาน พร้อมขมวดคิ้วเล็กน้อย
 
ชูเฟิงไม่สามารถทำอะไรได้ในสถานะการณ์เช่นนี้ เมื่อคิดดูดีๆแล้ว บทสนทนาก่อนหน้านี้ระหว่าง หยวนรู่วกับเขาคงถูก ฉิวซุ่ย ฟู่หยาน ได้ยินเข้า
 
แต่สิ่งนั้นย่อมเกิดขึ้นแล้ว ชูเฟิงไม่สามารถทำอะไรได้ เขาเพียงกล่าวด้วยใบหน้าสำนึกผิด “ผู้น้อยไม่ได้ตั้งใจจะปิดบัง แต่เป็นคำสั่งของท่านอาจารย์ ข้าชูเฟิงไม่กล้าทรยศท่าน ข้าทำได้เพียงก้าวเข้ามาในภูมิภาคทะเลตะวันออกด้วยชื่อปลอมเท่านั้น”
 
“เจ้าเชื่อฟังอาจารย์เจ้ามากขนาดนั้นเชียว ?!! “
 
“ฮึ่ม..จ้าวต้องการอะไรจากข้า? หรือนี่เป็นคำสั่งของอาจารย์เจ้าอีก” ฉิวซุ่ย ฟู่หยาน จ้องเขม็งมากที่ชูเฟิงอีกครั้ง ความริษยาปรากฏในคำพูดของนางอย่างชัดเจนแต่ยังมีความสงสัยอยู่เล็กน้อย
 
“อึก…” ขณะที่เผชิญกับคำกล่าวของ ฉิวซุ่ย ฟู่หยาน ชูเฟิงทำได้เพียงแค่เงียบและไม่รู้ว่าจะตอบสนองอย่างไร
 
“เจ้าไม่จำเป็นต้องขอบคุณข้า อสูรที่อยู่ในร่างกายสหายของเจ้านั้นไม่ธรรมดา เพื่อที่จะฆ่ามัน เราจะต้องเอามันออกจากร่างกายนางมาเสียก่อน”
 
“แต่มันได้รวมเป็นหนึ่งกับสหายของเจ้าแล้วก่อนหน้านี้ ด้วยความแข็งแกร่งของข้าตอนนี้ มันไม่ง่ายที่จะบังคับให้มันออกมาจากร่างสหายเจ้า ฉะนั้นตอนนี้ข้าทำได้เพียงผนึกมันไว้ชั่วคราวเท่านั้น”
 
“ผู้อาวุโส ฉิวซุ่ย สหายข้าจะปลอดภัยหรือไม่?” ชูเฟิงถามด้วยความเป็นห่วง……
 ReadMGA
 //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
 
A : อั้ยหยาา!!! ชูเฟิงมืงไปไม่เป็นแล้วล่ะดิ!!!
 
B : ที่นางเป็นแบบนั้น เพราะได้ยินว่าชูเฟิงเป็นศิษย์ของฮวางฟู่ ฮ่าวเยว้ที่เคยเป็นคนรักของนาง นางคงคิดอ่ะว่าทำไมเขาถึงไม่มาพบด้วยตัวเอง ที่ไหนได้ ชูเฟิง แม่งแต่งเรื่อง
 
A : งี้ไม่โดนนางถีบหรอกหรอ!!!
 
B : ไม่ๆ อาจารย์พี่เฟิง ชิว ฉานเฟิง ก็เป็นสหายเก่าของนาง เหมือนกัน แต่ชุเฟิงก็เป็นเด็กที่ฮวางฟู่ เอามาจริงๆนั้นแหละ นางจึงต้องปกป้องชูเฟิงอย่างเต็มที่ ซึ่งเรื่องราวต่อจากนี้จะยิ่งเข้มข้น