บทที่ 877 – มีบางอย่างเกิดขึนกับชูเฟิง
 
 
 
เวลาได้ผ่านไป 2 เดือนหลังจากชูเฟิงได้เข้ามาฝึกฝนในหอคอยแห่งการฝึกฝน 
 
 
 
ใน 2 เดือนนั้น ชุน หวู จื่อหลิง ซู รู่ว และ ซู เหม่ยได้นำอาหารมาให้ชูเฟิงทุกวัน 
 
 
 
แต่พวกนางก็ไม่เห็นเขาเลย แต่อาหารเหล่านั้นก็ถูกกินตลอด ดังนั้นพวกนางจึงรู้ว่าชูเฟิง ยังสบายดีอยู่จึงไม่ได้คิดมาก. 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม 3วันที่ผ่านมา อาหารที่พวกนางนำมาก็ไม่ถูกหยิบไปเลย ทำให้ พวกนางนั้นเป็นกังวลอย่างมาก 
 
 
 
พื้นที่ข้างในหอคอยแห่งการฝึกตนนั้นใหญ่มากและมีความเสี่ยงที่จะเสียชีวิต และด้วยการฝึกทักษะต้องห้ามระดับพสุธานั้นยากมาก การจะฝึกในระดับชูเฟิงนั้นเหมือนกับการฆ่าตัวตาย หลังจาก 3 วันผ่านไป ทั้ง 4 นั้นก็ไม่สามารถทนได้ “ศิษย์พี่ ชุน หวู พวกเรารีบไปหาชูเฟิงกันเถิด!””ใช่แล้วศิษย์พี่ ชุน หวู นี่ก็ผ่านไป 3 วันแล้วพวกเรานั้นกังวลมาก.”
 
 
 
ในตอนนั้น ใน ที่พักของ ชุน หวู, จื่อหลิง, ซู รู่ว และ ซู เหม่ย และแม้กระทั่ง จาง เทียนยี่ และ เจียง หวู่ชางก็มา พวกเขาให้ชุน หวู พาไปยังหอคอยแห่งการฝึกตน เพื่อหาชูเฟิง “นี่…” ชุน หวู ตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากเมื่อต้องเผชิญหน้ากับพวกเขา นางทำได้เพียงพูดว่า”
 
 
 
ที่จริงข้าก็กังวลเช่นกัน แต่อาจารย์ข้าได้บอกว่า ถ้าชูเฟิงจะเข้าไปก็ให้เข้าไปแต่พวกเจ้านั้นยัง เพราะระดับพวกเจ้านั้นยังไม่ไหว” “แม้ว่า ทุกสิ่งในนั้นเป็นภาพลวงตาและไม่โจมตีพวกเรา แต่ก็ไม่มีใครยืนยันได้ว่า มันจะเป็นเช่นนั้นทุกวัน ไม่ต้องพูดถึงพวกเจ้าแม้เป็นข้าก็อาจตายได้อย่างไม่ต้องสงสัย””ตอนนี้ ชูเฟิงนั้นได้เข้าไปแต่ยังไม่กลับมา มันอาจพูดได้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างการฝึกทักษะต้องห้าม ไม่ก็มีบางอย่างเกิดขึ้นในหอคอยแห่งการฝึกตน แต่อย่างไรก็ตาม พวกมันนั้นเป็นเพียงแค่รูปแบบวิญญาณ แต่ก็ไม่มีใครกล้ายืนยันว่ามันจะปลอดภัยตลอดไป” “นอกจากนี้ มันก็มีบางครั้งที่มันเกิดปัญหาขึ้น.””ศิษย์พี่ ชุน หวูให้พวกเราเข้าไปเถิด ไม่ว่าจะเป็นหรือตาย พวกเราก็ไม่โทษท่าน ข้าไม่สามรถปล่อยให้เขาอยู่คนเดียวได้”
 
 
 
จื่อหลิงพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่เป็นกังวลอย่างมาก ในตอนนี้นั้นมีน้ำตาไหลออกมาจากดวงตาของนางแล้ว “ศิษย์พี่ ชุน หวู พวกเราต้องขอร้องท่านด้วย”
 
 
 
คนอื่นๆ ที่เหลือก็พูดขอร้องเช่นกัน “ตอนนี้อาจารย์ของข้า กำลังแยกตัวอยู่โดดเดี่ยว ข้าไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นในหอคอยแห่งการฝึกตน เพื่อความปลอดภัยของพวกเจ้า ข้าไม่สามารถให้พวกเจ้าไปได้ แต่อย่างไรก็ตาม ข้าจะไปดูให้เอง,”
 
 
 
ชุน หวูพูดขึ้น “ทำไมพวกเจ้ามาอยู่ที่นี่กันหมดเลยล่ะ ข้าได้ยินเสียงพวกเจ้ามาตั้งแต่ไกล เกิดอะไรขึ้นหรือ”
 
 
 
ในตอนนั้นก็มีเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น เมื่อทุกคนหันกลับไปก็พบฉิวชุ่ย ฟู่หยาน แสดงว่า ฉิวชุ่ย ฟู่หยาน ได้กลับมาแล้ว 
 
 
 
นอกจากนี้ด้วยเหตุผลบางอย่าง หญิงงามที่4 อย่าง หยวน รู่ว, ตง เซว์, เซี่ย หยู, และ ฉิว ซือ ก็ได้ตามนางมาด้วย “ผู้อาวุโส ฉิวชุ่ย ท่านกลับมาแล้วดีจริงๆ”
 
 
 
เมื่อ ชุน หวู เห็น ฉิวชุ่ย ฟู่หยาน นางก็รู้สึกมีความสุขอย่างมาก 
 
 
 
เพราะ ฉิวชุ่ย ฟู่หยาน มีพลังในระดับราชันย์สงคราม ด้วยระดับพลังของนางนั้นแม้ว่าจะเกิดเรื่องอะไรภายในหอคอยแห่งการฝึกตรแต่นางก็สามารถจัดการได้ 
 
 
 
ดังนั้น ชุน หวู จึงเล่าทุกอย่างให้นางฟัง โดยไม่ปิดบังใดๆ “เจ้า ชูเฟิงนี่ ช่างทำอะไรเกินตัวนัก ทักษะต้องห้ามระดับพสุธานั้นเป็นทักษะในตำนานของภูมิภาคทะเลตะวันออก ไม่มีใครที่สามารถฝึกมันได้เลย แต่เมื่อดูจากพลังของทักษะระดับบาดาลแล้วไม่มีใครสามารถจินตนาการได้ว่า มันมีพลังขนาดไหน ทำไมเขาถึงกล้าที่จะฝึกมันแบบนี้”
 
 
 
ท่าทางของฉิวชุ่ย ฟู่หยาน ก็เปลี่ยนในทันทีหลังจาก นางได้ยินว่าเกิดอะไรขึ้น นางก็เดินตรงไปยังทางออกทันที 
 
 
 
ชุน หวูและคนอื่นๆ รีบตามไปเมื่อเห็นนางเดินไปก่อน ปกติแล้วพวกนางนั้นต้องการนำฉืวชุ่ย ฟู่หยาน แต่ว่านางก็ต้องพบว่า ฉิวชุ่ย ฟู่หยานไม่ต้องการคนนำทางเลย 
 
 
 
นางตรงมายังหอคอยแห่งกการฝึกตนอย่างง่ายๆและไม่มีปัญหา ไม่มียามคนไหนกล้าหยุดนาง 
 
 
 
เมื่อพวก ชุน หวู เห็นเช่นนั้นก็รู้สึกสับสนว่าทำไม พวกยาม ถึงไม่หยุดนาง แต่เป็นเพราะ ฉิวชุ่ย ฟู่หยาน เป็นสหายของ อาจารย์ของพวกนาง ทุกคนในหุบเขาสายหมอกต่างรู้ดี นางจึงเดินไปทุกที่ตามใจนางได้ 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม ที่ชุน หวู และคนอื่นๆ จำได้ ฉิว ชุ่ย ฟู่หยาน นั้นไม่เคยเดินๆมั่ว นางนั้นไม่เคยมายังหอคอยแห่งการฝึกตนแล้วนางรู้ได้อย่างไร 
 
 
 
แม้แต่พวกนางก็ต้องสับสน ไม่มีใครกล้าถามว่าทำไมนางถึงกังวลเรื่องชูเฟิงเช่นนี้ 
 
 
 
ในที่สุด ด้วยการนำของฉิวชุ่ย ฟู่หยาน พวกนางก็มาถึงทางเข้าหอคอยแห่งการฝึกตน 
 
 
 
หลังจากเปิดประตู พวกนางก็เห็นอาหารที่ชุนหวูและคนอื่นๆที่วางไว้ทางเข้า ไม่มีร่องรอยว่าถูกกินแม้แต่นิดเดียว 
 
 
 
ดังนั้น ไม่ต้องพูดอะไร ฉิวชุ่ย ฟู่หยาน ก็เดินเข้ามา นางหันตัวกลับแล้วตะโกนพูดขึ้นว่า”
 
 
 
พวกเจ้าจะเข้ามาทำไม ถ้ามันมีบางอย่างขึ้นที่นี่ พวกเจ้านั้นรนหนที่ตายจริงๆที่เข้ามา!””ผู้อาวุโส ฉิวชุ่ย พวกเรานั้นกังวลจริงๆ ให้พวกเราตามท่านไปเถิด!”
 
 
 
จื่อหลิงพูด 
 
 
 
และเมื่อ ฉิวชุ่ย ฟู่หยาน เห็นใบหน้าของพวกจื่อหลิง จิตใจของนางก็สั่นไหว นางไม่ได้พูดอะไรนางเพียงสะบัดแขน และนั่นก็มีพลังรูปแบบวิญญาณลอยออกมาล้อมรอบพวกจื่อหลิงพูด นางกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้า และนำรูปแบบวิญญาณที่ล้อมรอบพวกจื่อหลิงไว้ ไปด้วย 
 
 
 
ฉิวชุ่ย ฟู่หยาน เข้าใจพื้นที่ในที่นี่ดี นางรู้ว่าตรงในทะเลมีสัตว์อยู่เยอะ นางรู้ว่าพวกมันแข็งแกร่งและมันเป็นที่ที่ดีที่หนึ่งที่ใช้ฝึกฝน นางจึงตรงไปยังทะเล 
 
 
 
*ตูม ตูม ตูม ตูม …* 
 
 
 
อย่างไรก็ตามก่อนที่เข้ามาใกล้ๆ พวกนางก็ได้ยินเสียงระเบิดไม่มีสิ้นสุดดังขึ้นที่ทะเล ในตอนนั้นจิตใจของ ฉิวชุ่ย ฟู่หยาน ก็เครียดทันที ความกังวลปรากฏขึ้นบนใบหน้าของนาง 
 
 
 
แต่นางก็ไม่หยุด และพุ่งตรงไปยังทิศทางที่เกิดระเบิดขึ้น 
 
 
 
ในที่สุด พวกเขาก็มาถึงหลังจากได้เห็นทุกอย่างทีเกิดขึ้นที่นั่น ท่าทางของทุกคนต้องเปลี่ยนไป แม้แต่ฉิวชุ่ย ฟู่หยานก็เช่นกัน นางพูดขึ้นมาว่า “เจ้านี่มัน”
 
 
 
ReaDMGA ////////////////////////////////////////