Chapter 11 “Chairman…” I unconsciously sucked in a breath
บทที่ 11 "ประธาน ... " ฉันหายใจโดยไม่รู้ตัว
 Damn, Old Man Zhang, you have really survived well in this society ah
Damn, Old Man Zhang, คุณมีชีวิตรอดได้ดีจริงๆในสังคมนี้ ah
 You’ve become so awesome! The moment the receptionist and the cashier that was standing at the side, a well as the security guard, saw old man Zhang, they became like pugs, going up and surrounding him
คุณได้กลายเป็นน่ากลัวมาก! 
 The receptionist was smiling lovingly and ingratiated herself to the old man
พนักงานต้อนรับกำลังยิ้มด้วยความรักและปลื้มตัวเองกับชายชรา
 “Old Zhang, we were just teaching a little beggar that came here to cause trouble
"แก่หวงเราเพิ่งจะสอนเด็กน้อยที่มาที่นี่เพื่อทำให้เกิดปัญหา
 We had not expected to have disturbed Old Zhang
เราไม่คาดว่าจะได้รบกวน Old Zhang
 We apologize hā!” The security guard casted a fierce glare my way before he turned back to Old Zhang, chuckling
เราต้องขอโทษhā! "เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยได้มองเห็นแสงจ้าอย่างรุนแรงก่อนที่เขาจะหันกลับไปหา Old Zhang และหัวเราะเบา ๆ
 At this time, Old Man Zhang’s gaze landed on me and our eyes met
เวลานี้สายตาของชายชราจาง ๆ จ้องมองฉันและสายตาของเราได้พบกัน
 Suddenly, his walking stick fell to the ground, his complexion instantly turning pale
ทันใดนั้นไม้เท้าของเขาก็ตกลงไปที่พื้นผิวของเขาทันทีที่เปลี่ยนเป็นซีด
 “Yan…Xiao Yan…” His eyes were slightly red as he stared at me in a daze
"Yan ... Xiao Yan ... " ดวงตาของเขาสีแดงเล็กน้อยขณะที่เขาจ้องมองฉันด้วยความงุนงง
 Words were already at the tip of his tongue, but he was unable to say a word
คำพูดอยู่ที่ปลายลิ้นแล้ว แต่เขาไม่สามารถพูดคำได้
 The receptionist and the security guard was somewhat stunned as they did not know what was going on
พนักงานต้อนรับและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรู้สึกทึ่งในขณะที่พวกเขาไม่รู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น
 “Old Zhang, what’s wrong?” Baldy shot a glance at his underling behind him and roared, “What are you at ah? Quickly, find a chair and bring it here!” It was like the underling had just awakened from his dream
"Old Zhang, มีอะไรผิดพลาด?" Baldy ยิงอย่างรวดเร็วที่ underling เขาหลังเขาและคำราม "สิ่งที่คุณอยู่ที่ ah? 
 He gave a sound of acknowledgment before turning to find a chair… “Old Zhang, tell us, how should we deal with this little beggar?” The receptionist and the cashier went to stand as either side of him and asked, pride and self-confidence plastered on their faces
เขาให้เสียงยอมรับก่อนที่จะหันไปหาเก้าอี้ ... "Old Zhang บอกพวกเราว่าเราควรจะจัดการกับคนขอทานเพียงเล็กน้อยนี้ได้อย่างไร?" พนักงานต้อนรับและพนักงานเก็บเงินเดินไปยืนข้างๆเขาและถามความภาคภูมิใจและความเป็นตัวของตัวเอง - 
 However, the old man seemed like he had not heard a word… He walked towards me with heavy steps and his mouth murmured non-stop, “Five years…it has already been five years, Xiao Yan, you have finally come out…” Those wrinkled hands could not stop trembling, and within his blood red eyes, tears began to flow
แต่ชายแก่ดูราวกับว่าเขาไม่ได้ยินคำพูดใด ๆ ... เขาเดินไปทางฉันด้วยขั้นตอนหนัก ๆ และปากของเขาก็พึมพำไม่หยุดหย่อน "ห้าปี ... มันเป็นเวลาห้าปีที่ผ่านมา Xiao Yan คุณได้ออกมาแล้ว ... " 
 For a time, the atmosphere seemed to have turned frosty and the surrounding people were staring at the scene in front of them in a daze
เป็นเวลาที่บรรยากาศดูเหมือนจะเปลี่ยนเป็นสีม่วงและคนรอบข้างก็จ้องมองที่ที่เกิดเหตุอยู่ข้างหน้าพวกเขาด้วยความงุนงง
 The expression on their faces had turned quite ugly
การแสดงออกบนใบหน้าของพวกเขาเปลี่ยนไปอย่างน่าเกลียด
 The corner of the receptionist’s mouth constantly twitched as she pointed at me with her trembling finger, “This…is Old Zhang talking to that beggar?” The cashier and the security guard looked scared, and their legs could not stop shaking
มุมปากต้อนรับอยู่ตลอดเวลาขณะที่เธอชี้ไปที่ผมด้วยนิ้วที่สั่นสะเทือนของเธอ "นี่ ... คือนายชวนคุยกับคนขอทานคนนั้น?" แคชเชียร์และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยดูกลัวและขาไม่หยุดสั่น
 For a period, they were unable to utter a word
เป็นระยะเวลาหนึ่งพวกเขาไม่สามารถพูดอะไรได้
 I laughed as I patted the dust off on my body before taking two steps forward to stand in front of the old man
ฉันหัวเราะขณะที่ฉันลูบฝุ่นบนร่างของฉันก่อนที่จะก้าวไปข้างหน้าสองคนข้างหน้าชายชรา
 I patted his shoulder and chuckled, “Old Man Zhang ah, you seemed to be living well now ah
ผมกราบไหล่ของเขาและหัวเราะ "ชายชรานายเหม่ย ah ตอนนี้คุณดูดีมาก
 I remember five years ago you had only opened nothing but a small restaurant
ผมจำได้เมื่อห้าปีที่แล้วคุณได้เปิดร้านอาหารเล็ก ๆ
 Now, you have become a chairman ah, awesome!” I gave old man Zhang a thumbs-up to express my admiration and respect to him
ตอนนี้คุณได้กลายเป็นประธานอาที่น่ากลัว! "ฉันให้ชายชราคนหนึ่งที่เป็นหัวแม่มือขึ้นเพื่อแสดงความชื่นชมและเคารพต่อเขา
 “Hey…” Sweeping my gaze over the receptionist and the security guard, I muttered, “However, I don’t have the good fortune to stay here
"เฮ้ ... " กวาดสายตาฉันไปที่พนักงานต้อนรับและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยฉันพึมพำ "แต่ฉันไม่มีโชคดีที่จะอยู่ที่นี่
 Damn, a dish costs thousands of yuans
ร้ายแรงค่าอาหารเป็นพัน ๆ yuans
 This fellow cannot afford it ah!” “Hū…” My words were like bullets that were shot at everyone that was present
เพื่อนคนนี้ไม่สามารถจ่ายเงินได้ ah! "" Hū ... "คำพูดของฉันเหมือนกระสุนที่ถูกยิงที่ทุกคนที่มีอยู่
 Numerous fierce gaze landed on me
สายตาที่ดุร้ายหลาย ๆ
 Who is Zhang Gui Shou? That guy must not have known
ใครคือ Zhang Gui Shou? 
 He is the only person in Bu Xing Jie who can contend against Wang Zi Xiong financially… They had never seen someone who dared to talk with Zhang Gui Zhou in such a manner, however, now… I was currently speaking with Zhang Gui Shou in such way and this caused those around to be even more surprised
เขาเป็นคนเดียวใน Bu Xing Jie ที่สามารถต่อสู้กับ Wang Zi Xiong ทางการเงินได้ ... พวกเขาไม่เคยเห็นคนที่กล้าพูดคุยกับ Zhang Gui Zhou ในลักษณะนี้ แต่ตอนนี้ ... ตอนนี้ฉันกำลังพูดกับ Zhang Gui Shou ในเรื่องดังกล่าว 
 Adding to that, Zhang Gui Shou did not look angered, instead, he was actually beaming
นอกจากนั้นแล้วจางจียูยังไม่โกรธ แต่เขาก็ยิ้มแย้มแจ่มใสจริงๆ
 “Well,” I continued, “wait till I have the money, then I will come to your hotel again
"อืมฉันก็ยังคง" รอจนกว่าฉันจะมีเงินแล้วฉันจะมาที่โรงแรมของคุณอีกครั้ง
” I then turned around to leave
"ฉันก็หันไปทิ้ง
 It was at this moment when a shockingly unexpected scene happened… They saw Zhang Gui Shou throw away his honor and run
ตอนนี้เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันอย่างน่าอัศจรรย์ ... พวกเขาเห็น Zhang Gui Shou ทิ้งเกียรติและการทำงานของเขา
 His aged yet warm hands grabbed onto mine and tears coursed down his cheeks
มือที่อายุยังอุ่นของเขาคว้าลงบนผมและน้ำตาไหลลงแก้มของเขา
 “Xiao Yan, I missed you
"Xiao Yan ฉันคิดถึงคุณ
 I missed you dearly!” When I just turned my head over, Zhang Gui Shou continued, “Xiao Yan, in this hotel, you can eat and sleep as you please
ฉันคิดถึงคุณอย่างสุดซึ้ง! "เมื่อฉันหันหัวไป Zhang Gui Shou กล่าวต่อว่า" Xiao Yan ในโรงแรมนี้คุณสามารถกินและนอนได้ตามที่คุณต้องการ
 Whatever you want, I will give to you
สิ่งที่คุณต้องการผมจะมอบให้กับคุณ
 You can just see this hotel as your own!” “Ah?!” In an instant, the complexion of the currently shocked people had turned even more pale white
คุณก็จะเห็นโรงแรมแห่งนี้เป็นของคุณเอง! "" อ้า?! "ในทันทีผิวของคนที่ตกใจในขณะนี้ได้เปลี่ยนสีขาวซีดจางขึ้น
 They had never seen Zhang Gui Shou behave like this
พวกเขาไม่เคยเห็น Zhang Gui Shou ทำตัวแบบนี้
 Who was this brat, to be able to cause Zhang Gui Shou to treat him in such manner, who exactly was he… “This…this can’t be true…” The receptionist’s face turned red, like the color of a baboon’s butt
ใครเป็นคนขี้เหนียวนี้เพื่อที่จะสามารถทำให้ Zhang Gui Shou ปฏิบัติกับเขาได้ในลักษณะนี้เขาเป็นใคร ... "นี่ ... นี่ไม่เป็นความจริง ... " ใบหน้าของพนักงานต้อนรับเปลี่ยนเป็นสีแดงเหมือนสีของก้นของลิงบาบูน
 She tightly clenched her fists and her body was already drenched with sweat
เธอกอดกำปั้นไว้แน่นและร่างกายของเธอก็เต็มไปด้วยเหงื่อ
 Likewise, with the baldy and the cashier who was standing beside her
ในทำนองเดียวกันกับคนหัวล้านและแคชเชียร์ที่กำลังยืนอยู่ข้างๆเธอ
 Their previous arrogance vanished in an instant and one by one they lowered their head
ความเย่อหยิ่งในอดีตของพวกเขาหายไปในชั่วขณะหนึ่งและพวกเขาก็ลดศีรษะลง
 They clenched their teeth as they hated that they could not find a hole to hide within… “Really?” I raised my head and looked at Zhang Gui Shou
พวกเขายึดฟันของพวกเขาขณะที่พวกเขาเกลียดที่พวกเขาไม่สามารถหารูที่จะซ่อนตัวภายใน ... "จริงเหรอ?" ฉันเงยหน้าขึ้นมอง Zhang Gui Shou
 I chuckled, “Old man Zhang ah, it’s not that I want to scold or insult you, but that time, didn’t I tell you before? If you want to go big, the most important thing is to find the correct person, but what have you done?” As I’ve said that, my gaze landed on two ladies – the receptionist and the cashier
ฉันหัวเราะ "ชายชรา Zhang ah ไม่ใช่ว่าฉันต้องการที่จะตำหนิหรือดูถูกคุณ แต่เวลาที่ฉันไม่ได้บอกคุณมาก่อนหรือไม่? 
 “Old man Zhang, let’s talk
"ชายชรานายเถอะพูดคุย
 Tell me, if you didn’t know me and I came into this hotel, even if I wasn’t able to buy your hotel’s dishes, am I still a customer?” After Zhang Gui Shou wiped his sweat, he hurriedly nodded his head, “Yes, of course!” “Then why did your staff members choose to look down on me?” Pulling my clothes, I looked and muttered, “Is it because the clothes I’m wearing are too ugly?” It was then that Zhang Gui Shou’s expression turned unsightly… He slowly turned his head and looked at the staff members, all of them lowering their heads
บอกฉันถ้าคุณไม่รู้จักฉันและฉันก็เข้ามาในโรงแรมแห่งนี้แม้ว่าฉันจะไม่สามารถซื้ออาหารของโรงแรมได้ แต่ฉันก็ยังคงเป็นลูกค้าอยู่หรือไม่? "หลังจากที่เหวยเหม่ยหวงชู่เช็ดเหงื่อเขารีบพยักหน้า 
 He gritted his teeth and spoke word by word, “All of you are fired! Go and pack your things and leave! You have one minute!” Kèkè… Instantly, those people lifted their heads and looked at Zhang Gui Shou together
เขากรูกันฟันและพูดคำว่า "ทุกคนถูกไล่ออก! 
 They did not expect the situation to be serious to this extent
พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าสถานการณ์จะร้ายแรงในขอบเขตนี้
 “Old Zhang, I…” Before the receptionist could finish her sentence, Zhang Gui Shou picked up his walking stick from the ground and swung it at her! “Pā!” The stick hit the receptionist’s face, blood spilling from her nose
"เฒ่าจางฉัน ... " ก่อนที่เจ้าหน้าที่ต้อนรับจะจบประโยคของเธอ Zhang Gui Shou หยิบไม้เท้าขึ้นจากพื้นและเหวี่ยงมันไว้ที่เธอ! 
 I laughed bitterly
ฉันหัวเราะอย่างขมขื่น
 This old thing maybe high in age, but he’s vigorous ah! “F*ck!” The refined Zhang Gui Shou cursed
นี้สิ่งเก่าอาจสูงในวัย แต่เขาแข็งแรง ah! 
 He strode forward and hit the cashier and the security guard
เขาเดินไปข้างหน้าและตีแคชเชียร์และยามรักษาความปลอดภัย
 “All of you look carefully
"ทุกคนดูอย่างระมัดระวัง
 He is Lu Yan! He is my benefactor
เขาคือลูยัน! 
 In the past, if there wasn’t him, I, Zhang Gui Shou, would have died a damn long time ago!” Property of © Fantasy-Books
ในอดีตถ้าไม่มีเขาผม Zhang Gui Shou จะต้องตายไปนานแล้ว! "Property of © Fantasy-Books
live; outside of it, it is stolen
มีชีวิต; 
 For a time, everything was silent, scarily so
เป็นช่วงเวลาที่ทุกอย่างเงียบไป
 “What the hell were you doing?! Looking down on him?” “Hēhē…you all…All of you are Hua Tian Hotel’s staff members
"คุณกำลังทำอะไรอยู่ล่ะ?! 
 Today, even if you acted against someon that wasn’t Xiao Yan, for your behavior, all of you must still leave!” After hearing what Zhang Gui Shou had said, the three got up and ran because they knew that if they stayed a minute more, they might have been killed! “I was wrong
วันนี้แม้ว่าคุณจะทำอะไรกับบางคนที่ไม่ใช่ Xiao Yan แต่สำหรับพฤติกรรมของคุณทุกคนก็ยังต้องออกไป! "หลังจากได้ยินว่า Zhang Gui Shou ได้กล่าวว่าทั้งสามคนลุกขึ้นและวิ่งเพราะรู้ว่าถ้าพวกเขาอยู่ 
” “Old Zhang, we were wrong
"" เก่า Zhang เราผิด
” “Big Brother, we will leave right away
"บิ๊กบราเดอร์เราจะออกเดินทางทันที
” “…” There were only regrets in their hearts
"" ... "มีเพียงความเสียใจในใจของพวกเขา
 If they previously had treated me well, perhaps they might gain a promotion
ถ้าก่อนหน้านี้เคยให้การรักษากับฉันเป็นอย่างดีบางทีพวกเขาอาจได้รับการส่งเสริม
 But now… Looking at the backs of those three as they ran away, my fists couldn’t help but clench
แต่ตอนนี้ ... มองไปที่ด้านหลังของทั้งสามขณะที่พวกเขาวิ่งหนีไป, หมัดของฉันไม่สามารถช่วย แต่ยึด
 If it was my temper from five years ago… do ou think any of you would have faced somehting as simple as being fired?! You wouldn’t even think of leaving with your hands and legs in-tact! F*ck! After those people had left, Zhang Gui Shou chuckled and turned to look at me, like as if the incident a moment ago had never happened, “Xiao Yan ah, when did you come out? How come I did not receive any news about it ah? Come, old brother here will treat you to a welcoming dinner!” On hearing Zhang Gui Shou’s words, I could not help but sneer
ถ้ามันเป็นอารมณ์ของฉันจากห้าปีที่ผ่านมา ... ou คิดว่าใด ๆ ของคุณจะต้องเผชิญกับ somehting ง่ายๆเป็นถูกไล่ออก! 
 Hēhē… Welcoming Dinner? F*ck, my sister’s life or death is still uncertain and you are treating me to a welcoming dinner? On seeing that my expression had turned ugly, Zhang Gui Shou was stunned
Hēhē ... ต้อนรับอาหารค่ำ? 
 He turned to look at me and asked, “Xiao Yan, What is it?” I clenched my fists even tighter as I responded, “Have your staff check which room Wang Zi Xiong is staying in!” Without question, Zhang Gui Shou did as I said, and as the rest of his staff went to check, he kept his eyes on me, “Xiao Yan, what is it? Did something happen?” “Yao Yao is currently in his hands!” When Zhang Gui Shou heard that, his expression changed! “What?! F*ck!” “Whoever it is, quickly f*cking find that Wang Zi Xiong! Today, Lao Zi will not kill him, f*ck!” [TLN: Today Lao Zi will not kill him= means something like will beat him till he is left with his last breath, so he is still alive but badly beaten
เขาหันไปมองฉันและถามว่า "Xiao Yan, มันคืออะไร?" ฉันขันกำปั้นของฉันให้กระชับมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อฉันตอบว่า "ให้พนักงานของคุณตรวจดูห้องไหนที่วัง Zi Xiong กำลังอยู่ด้วย!" โดยไม่ต้องถามคำถาม Zhang Gui Shou 
]
]