Chapter 4 Chapter 4: Devil The white sky, the white land
บทที่ 4 บทที่ 4: ปีศาจท้องฟ้าสีขาวดินแดนสีขาว
 Other than white, it was still white
อื่น ๆ กว่าสีขาวก็ยังคงเป็นสีขาว
 Li Anping walked alone on this white land
Li Anping เดินบนดินแดนแห่งนี้สีขาว
 There was only white as far as the eye can see, other than Li Anping, there was nothing
มีเพียงสีขาวเท่าที่ตาสามารถมองเห็นได้นอกเหนือจากหลี่แอนเจิ้นไม่มีอะไรเลย
 His eyes were hollow without spirit, his face full of perplexity
ตาของเขากลวงโดยไม่มีจิตวิญญาณใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความฉงนสนเท่ห์
 Just like this, he walked alone on this land
เช่นนี้เขาก็เดินตามลำพังในดินแดนนี้
 Walking…… And walking…… Suddenly, a black crow flew past his head
เดิน ...... และเดิน ...... ทันใดนั้นก้นดำก็บินผ่านศีรษะของเขา
 Squawk! Squawk! The crow stopped near him, and bent its head, curiously staring at Li Anping who continued to walk forward, as if it was wondering why the other party kept on going
บ่น! 
 Squawk! Squawk! The crow landed on Li Anping’s shoulders and silently looked at him
บ่น! 
 Li Anping was oblivious to everything
หลี่แอนเจิ้งไม่สนใจทุกสิ่งทุกอย่าง
 His face was still in a daze as he continued to walk forward, endlessly
ใบหน้าของเขายังอยู่ในความงุนงงในขณะที่เขายังคงเดินไปข้างหน้าไม่มีที่สิ้นสุด
 The crow suddenly opened its beak wide
กรงก็เปิดปากของมันกว้าง
 Its upper and lower beak expanded at an impossible angle of 180 degrees, the corner of its beak oozing with blood, like it was about to be torn open
ส่วนบนและล่างของมันขยายไปที่มุมที่เป็นไปไม่ได้ที่ 180 องศามุมปากของมันมีเลือดไหลราวกับว่ามันกำลังจะฉีกขาด
 The opened beak bit towards Li Anping’s head, and as he did not resist, his neck was twisted broken and his entire skull was swallowed in one gulp, the blood from the wound poured out like a fountain down his chest
หัวบีบเปิดไปที่หัวของหลี่ Anping และในขณะที่เขาไม่ได้ต่อต้านคอของเขาบิดเบี้ยวและกะโหลกศีรษะทั้งหมดของเขาถูกกลืนเข้าไปในหนึ่งอึกแรงจากบาดแผลเทลงมาเหมือนน้ำพุที่หน้าอกของเขา
 “Ahhhh!!!!” Li Anping woke up from his hospital bed
"หืม !!" หลี่ Anping ตื่นขึ้นมาจากเตียงที่โรงพยาบาล
 How many times has it been? Ever since he lost the lawsuit, he had been having this nightmare countless times
กี่ครั้งที่มันได้รับ? 
 Every time he was eaten by a crow
ทุกครั้งที่เขาถูกคนอื่นกิน
 But today, after waking up from the nightmare, Li Anping did not worry about it, or even think about it
แต่วันนี้หลังจากตื่นขึ้นมาจากฝันร้ายหลี่ Anping ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้หรือคิดถึงเรื่องนี้
 That’s because…… Compared to the nightmare, reality was the true hell
นั่นเป็นเพราะ ...... เมื่อเทียบกับฝันร้ายความจริงก็คือนรกจริง
 “Grandma… is really dead
"ยาย ... ตายจริงๆ
” His throat was painful from the screaming, his limbs curled together, and he looked like a pathetic worm lying on the bed
"ลำคอของเขาเจ็บปวดจากเสียงกรีดร้องแขนขาของเขาขดตัวเข้าด้วยกันและดูเหมือนว่ามันเป็นหนอนที่น่าสงสารนอนอยู่บนเตียง
 “My only family passed away as well
"ครอบครัวคนเดียวของฉันเสียชีวิตเช่นกัน
” “Was I really wrong?” “Why was it wrong to uphold justice? Why did my pursuit of justice end up like this?” “Why is heaven punishing me like this? Li Anping wanted to cry, but his tears had long dried up
"" ฉันผิดจริงๆหรือ? "" ทำไมถึงผิดที่จะรักษาความยุติธรรม? 
 He wanted to slam his hand on the bedframe, but he could not even lift his arm
เขาต้องการที่จะจับมือของเขาบนเฟรม แต่เขาก็ไม่สามารถยกแขนขึ้นได้
 Even when he needed to pass motion, he needed assistance from others
แม้กระทั่งเมื่อจำเป็นต้องผ่านการเคลื่อนไหวเขาต้องการความช่วยเหลือจากผู้อื่น
 Every night, he could only cry to himself
ทุกคืนเขาจะร้องไห้ให้กับตัวเองเท่านั้น
 Punishing himself in the nightmare
การลงโทษตัวเองในฝันร้าย
 “Ahhhhh!!!” Li Anping slammed his head on the bedframe, only the pain on his body can so ever slightly alleviate the despair he was feeling mentally
หลี่แอนคิงกระแทกศีรษะของเขาบนโครงเตียงเพียงความเจ็บปวดบนร่างกายของเขาสามารถบรรเทาความสิ้นหวังที่เขารู้สึกถึงจิตใจได้เล็กน้อย
 Outside the word, the policeman who was sent by the court to supervise Li Anping knocked on the door, knock knock, and scolded: “Stop howling like a ghost, this is a hospital ward, don’t affect the others from resting
นอกคำตำรวจที่ถูกส่งมาที่ศาลเพื่อคอยดูแล Li Anping เคาะประตูเคาะเคาะและตำหนิ: "หยุดเสียงหอนเหมือนผีนี่คือหอผู้ป่วยในโรงพยาบาลไม่มีผลกระทบต่อผู้อื่นจากการพักผ่อน
” Li Anping did not respond, but he did stop screaming
"หลี่ Anping ไม่ตอบ แต่เขาก็หยุดกรีดร้อง
 When he had exhausted all methods, when all hope had vanished, when his last remaining family had died
เมื่อเขาหมดหนทางทั้งหมดเมื่อความหวังทั้งหมดหายไปเมื่อครอบครัวที่เหลืออยู่สุดท้ายของเขาเสียชีวิต
 Li Anping despaired
หลี่ Anping หมดหวัง
 He thought of it… Death
เขาคิดถึงมัน ... ความตาย
 “Don’t you wish to exact revenge?” At this moment, a voice resounded in his head
"คุณไม่ต้องการที่จะแก้แค้นหรือไม่?" ในขณะนี้เสียงดังก้องอยู่ในหัวของเขา
 Li Anping frantically looked around, but did not see anyone
Li Anping มองไปรอบ ๆ แต่มองไม่เห็นใคร
 “Don’t bother looking around, I am in your heart
"ไม่ต้องรำคาญมองไปรอบ ๆ ฉันอยู่ในหัวใจของคุณ
 Let me ask you again, do you not wish to exact revenge?” The voice appeared again, in a tempting tone
ขอให้ฉันถามคุณอีกครั้งว่าคุณไม่ต้องการแก้แค้นหรือไม่? "เสียงก็โผล่ขึ้นมาอีกครั้งด้วยเสียงที่ดึงดูด
 This time, Li Anping heard it
คราวนี้หลี่ Anping ได้ยินเรื่องนี้
 The voice was actually coming from inside his head, but maybe it was due his circumstance, or maybe he thought that he was hallucinating, Li Anping did not have a hint of surprise, in fact he did not even reply
เสียงดังมาจากข้างในศีรษะของเขาจริงๆ แต่บางทีอาจเป็นเพราะสถานการณ์ของเขาหรือบางทีเขาอาจคิดว่าเขาเป็นคนที่ทำให้เกิดอาการมึนงงหลี่ Anping ไม่ได้รู้สึกแปลกใจเลยจริงๆแล้วเขาก็ไม่ได้ตอบ
 “Do you want to continue drowning in sorrow? Continue to waste your life away?” The voice, upon seeing no answer from Li Anping, had no choice but to ask again: “In punishing yourself like this, you will only let the true criminal run scot-free
"คุณต้องการที่จะจมน้ำตายต่อไปหรือ? 
 Li Anping bitterly said: “Revenge? Who do I find to take revenge? I’m just a cripple, even when it comes to eating or going to the toilet I need assistance from people
Li Anping ขมขื่นกล่าวว่า "แก้แค้น? 
 Even living life is a problem for me, who am I to talk about revenge?” “Heheheheh……” The voice coldly sneered: “Your body is not a problem, if you want to exact revenge, I can help you
แม้แต่เรื่องชีวิตก็เป็นปัญหาสำหรับฉันแล้วฉันจะพูดเรื่องการแก้แค้นได้อย่างไร? "" Heheheheh ...... "เสียงเยือกเย็น:" ร่างกายของคุณไม่ใช่ปัญหาถ้าคุณต้องการแก้แค้นอย่างถูกต้องฉันก็ช่วยคุณได้
” Li Anping’s heartbeat rose, and his chest seem to have become warmer
หัวใจเต้นของหลี่แอนเจิ้วลุกขึ้นและหน้าอกดูเหมือนจะอุ่นขึ้น
 “You can help me?” “Don’t ask anymore, let me ask you, in order to heal your body, how much of a price are you willing to pay?” Li Anping anxiously said: “I already have nothing left in the world, as long as you can heal my body, I am willing to pay any price
"คุณสามารถช่วยฉันได้ไหม?" "อย่าถามอีกแล้วให้ฉันถามคุณเพื่อที่จะรักษาร่างกายของคุณราคาเท่าไหร่ที่คุณต้องการจะจ่าย?" หลี่ Anping กังวลว่า "ฉันไม่มีอะไรเหลือเลย 
” He did not notice that the conversation had steered from getting revenge to healing his body
"เขาไม่ได้สังเกตว่าการสนทนาได้นำทางจากการแก้แค้นเพื่อรักษาร่างกายของเขา
 The voice remained silent after hearing his response
เสียงยังคงนิ่งหลังจากได้ยินคำตอบของเขา
 After a few minutes, when Li Anping had thought it was his hallucination, the voice meaningfully said: “What you think is precious, is useless to me; but what you deem useless in your eyes, is of utmost importance to me
หลังจากไม่กี่นาทีเมื่อหลี่ Anping คิดว่ามันเป็นภาพหลอนของเขาเสียงมีความหมายกล่าวว่า "สิ่งที่คุณคิดว่ามีค่าเป็นประโยชน์กับฉัน; 
” Li Anping could not understand what he meant by that, but the voice continued
"หลี่ Anping ไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร แต่เสียงยังคงดำเนินต่อไป
 “The policeman outside, his name is Long Tao, poor and worn out, just going through motion in life awaiting his death describes him best
"ตำรวจข้างนอกชื่อ Long Tao น่าสงสารและเหน็ดเหนื่อย แต่การเคลื่อนไหวในชีวิตรอการตายของเขาอธิบายได้ดีที่สุด
 Colleagues from the same batch get promoted, those that strike riches get richer, but he is still alone on the frontlines, making ends meet with his meagre salary
เพื่อนร่วมงานจากชุดเดียวกันได้รับการเลื่อนตำแหน่งผู้ที่ร่ำรวยตีได้มากขึ้น แต่เขาก็ยังคงอยู่คนเดียวบน frontlines ทำให้สิ้นสุดลงตรงกับเงินเดือนที่ขาดแคลนของเขา
 Past 30 years in age, and still single, the only thing he can do is to begrudge society’s injust, and his superior’s inability
ที่ผ่านมา 30 ปีในวัยเดียวและยังคงเดียวสิ่งเดียวที่เขาสามารถทำได้คือการอ้อนวอนถึงความอยุติธรรมของสังคมและความไร้ประสิทธิภาพของหัวหน้าเขา
” “What does that have to do with me?” Li Anping asked confusedly, “Also, how did you know about his situation?” “I will tell you the reason afterwards, for now, I just need you to touch his body with your right hand
"สิ่งที่ฉันต้องทำกับฉัน?" หลี่ Anping ถามอย่างสับสนว่า "คุณรู้ได้อย่างไรเกี่ยวกับสถานการณ์ของเขาด้วย" "ฉันจะบอกเหตุผลให้คุณในตอนหลังเพราะตอนนี้ฉันต้องการให้คุณสัมผัสร่างของเขาด้วย 
” Li Anping sounded heistant: “That’s… all?” The voice suddenly laughed and as if a devil’s whisper: “How can it be that simple, I just want to borrow your hand to knock him out, when I’m healing you later, i cannot have interruptions
"หลี่ Anping ฟังดูเหงา:" นั่น ... ทั้งหมด? "เสียงก็หัวเราะและราวกับว่ากระซิบของปีศาจ:" วิธีง่ายๆที่ฉันแค่ต้องการยืมมือของคุณเพื่อเคาะเขาออกมาเมื่อฉันรักษาคุณในภายหลัง 
” “……Alright, I will do as you say
"" ...... เอาล่ะฉันจะทำตามที่คุณพูด
” After a while, the two stopped their interaction, and the ward returned to silence
หลังจากนั้นสักครู่ทั้งสองก็หยุดการปฏิสัมพันธ์ของพวกเขาและผู้ป่วยก็กลับไปเงียบ ๆ
 Li Anping turned his body and slowly rolled towards the other side of the bed
หลี่ Anping หันร่างของเขาและค่อยๆรีดไปทางด้านอื่น ๆ ของเตียง
 As his 4 limbs were nearly crippled, as well as having the blanket covering his body, his movement was very slow
ขณะที่แขนขาทั้ง 4 ข้างของเขาเกือบจะเป็นง่อยและมีผ้าห่มปกคลุมร่างกายของเขาการเคลื่อนไหวของเขาช้ามาก
 ‘thump’ Li Anping fell from the bed and hit the floor, making a loud noise
'หีบห่อ' Li Anping ตกลงมาจากเตียงแล้วกระแทกพื้นทำให้เสียงดังดังขึ้น
 “What happened?” Long Tao who was outside the door rushed in upon hearing the collision
"เกิดอะไรขึ้น?" Long Tao ที่อยู่ข้างนอกประตูรีบวิ่งเข้ามาเมื่อได้ยินการชนกัน
 As Li Anping had fallen on the further side of the bed, Long Tao who entered through the door could not see him at first
ขณะที่หลี่แอนเจิ้นล้มลงที่อีกด้านหนึ่งของเตียงแล้วลองเต่าที่เข้ามาทางประตูไม่สามารถมองเห็นเขาได้ในตอนแรก
 Worried if anything had happened, he rushed towards the other side of the bed but the moment he could see Li Anping lying on the ground, his leg was grabbed
กังวลว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นเขารีบวิ่งไปทางด้านอื่น ๆ ของเตียง แต่ขณะที่เขาได้เห็นลีอองกำลังนอนอยู่บนพื้นเขาก็คว้าขาไว้
 “What are you…” Anna felt anxiety in her heart
"คุณเป็นอะไร ... " แอนนารู้สึกวิตกกังวลในใจ
 After seeing Li Anping, she was about to leave the country for an exchange
หลังจากได้เห็นลีอองป้าเธอกำลังจะออกจากประเทศเพื่อแลกเปลี่ยน
 This was the university sending their students for exchange programmes after collecting money from the students
นี่เป็นมหาวิทยาลัยที่จัดส่งนักเรียนเพื่อแลกเปลี่ยนโครงการหลังจากได้รับเงินจากนักเรียน
 The original plan was to go to the underwater themepark with Li Anping before going overseas
แผนเดิมคือการไปที่เรือใต้น้ำกับหลี่ Anping ก่อนที่จะเดินทางไปต่างประเทศ
 But alas, he had gotten into a car accident
แต่อนิจจาเขาได้รับในอุบัติเหตุทางรถยนต์
 After that, when Anna returned a month later to Zhongdu, Li Anping had become a vicious criminal that everyone scolded
หลังจากนั้นเมื่อแอนนากลับมาอีกหนึ่งเดือนต่อมาที่ Zhongdu Li Anping กลายเป็นคนเลวทรามที่ทุกคนโห่
 She was hesitant, but eventually came here late at night
เธอลังเล แต่ท้ายที่สุดก็มาที่นี่ตอนดึก
 “At the very least, I have to hear his side of the story
"อย่างน้อยที่สุดผมต้องฟังเรื่องราวของเขา
” Anna was unable to relate that kind, righteous Li Anping to the criminal that was described in the news
"แอนนาไม่สามารถสร้างความสัมพันธ์ที่ถูกต้องให้กับหลี่แอนคิงกับคนร้ายที่ถูกกล่าวถึงในข่าว
 Breathing in deeply, she approached the ward with trepidation
หายใจลึก ๆ เธอเข้าหาผู้ป่วยที่มีความกังวลใจ
 “What are you doing?” Li Anping furiously questioned
"คุณทำอะไร?" หลี่ Anping โกรธถาม
 “Hehe, you don’t have to shout so loud, just directly communicate with me mentally
"เฮ้คุณไม่ต้องตะโกนดังมากเพียงแค่สื่อสารกับฉันอย่างตรงไปตรงมา
” The voice said in a vicious tone: “As for what I’m doing? Hahaha, from the start to end, wasn’t you the one doing everything?” Li Anping looked at the corpse on the ground, and said in disbelief: “You killed him! How can you kill him? You told me you were only going to make him faint
"เสียงพูดด้วยน้ำเสียงโหดร้าย:" ในสิ่งที่ฉันกำลังทำอยู่? 
” “Hmph, what a disappointment
"" หม่อมเจ้าเป็นอะไรผิดหวัง
 After all these things, you still don’t realize it? The world is constantly changing, the only thing unchanging is humanity’s stupidity
หลังจากสิ่งเหล่านี้แล้วคุณยังไม่รู้ตัว? 
 Their vile and disgusting behavior is worse than a shithole
พฤติกรรมเลวทรามและน่าขยะแขยงของพวกเขาเลวร้ายยิ่งกว่าการโกหก
 Do you know how this policeman views you? In his eyes, you are just garbage, a lot of your information was sold out by him to the media
คุณรู้ไหมว่าตำรวจคนนี้มองคุณอย่างไร? 
 In fact, he had more than once thought of torturing you
ในความเป็นจริงเขาเคยคิดถึงการทรมานคุณมากกว่าหนึ่งครั้ง
 Hehe, wait till you experience more things, you will find out that hiding behind every person lies endless sins
Hehe รอจนกว่าคุณจะได้สัมผัสกับสิ่งต่างๆมากขึ้นคุณจะพบว่าการซ่อนตัวอยู่เบื้องหลังทุกคนอยู่ในความบาปที่ไม่มีวันสิ้นสุด
 Successful people face accusations, rivalry and jealousy
คนที่ประสบความสำเร็จเผชิญข้อกล่าวหาการแข่งขันและความริษยา
 And for failures, they will be looked down upon, suppressed and enslaved
และสำหรับความล้มเหลวพวกเขาจะถูกมองลงไปปราบปรามและเป็นทาส
 All of humanity is consciously or subconsciously emitting his malice towards other people
มนุษย์ทุกคนได้รับรู้ความรู้สึกผิดต่อคนอื่นอย่างมีสติหรือโดยนัย
 At the end, no matter who it is, he will only obtain helplessness and weariness
ในตอนท้ายไม่ว่าเขาจะเป็นใครเขาก็จะได้รับความอ่อนแอและความเหนื่อยล้าเท่านั้น
” Every word that the voice said was filled with evil intent, and Li Anping felt that he was listening to some evil cult’s preaching
"ทุกคำที่เสียงพูดเต็มไปด้วยเจตนาร้ายและหลี่ Anping รู้สึกว่าเขากำลังฟังคำเทศนาลัทธิความชั่วร้ายบางอย่าง
 But he was still unable to forget the scene, as just moments ago, a life had gone out right in front of him
แต่เขาก็ยังไม่สามารถลืมฉากได้เช่นเดียวกับช่วงเวลาที่ผ่านมาชีวิตได้ออกไปทางขวาตรงหน้าเขา
 When his hand touched Long Tao’s leg, the other party immediately collapsed
เมื่อมือของเขาแตะที่ขาของ Long Tao ฝ่ายอื่น ๆ ก็ยุบตัวลงทันที
 Waves that could not be seen by the naked eye emitted from Long Tao’s body to the prayer beads bracelet, the bracelet that should’ve been kept and confiscated by the policemen, had reappeared
คลื่นที่ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าที่ปล่อยออกมาจากร่างกายของ Long Tao ไปจนถึงสร้อยข้อมือลูกปัดสวดมนต์สร้อยข้อมือที่ควรจะถูกเก็บไว้และถูกยึดโดยตำรวจได้กลับมาปรากฏอีกครั้ง
 Li Anping looked at his right hand which was suddenly accessorised by the bracelet and sensed something
Li Anping มองไปที่มือขวาของเขาซึ่งได้รับการเสริมสวยโดยสร้อยข้อมือทันทีและรู้สึกบางอย่าง
 “You’re inside of these beads? What sort of evil being are you? I want to destroy you, I will not allow you to harm anyone!” Li Anping pulled off the bracelet immediately
"คุณอยู่ภายในของลูกปัดเหล่านี้หรือไม่? 
 “The beads were only a temporary residence for me, but now I have found a better vessel
"ลูกปัดเป็นเพียงที่อยู่อาศัยชั่วคราวสำหรับฉัน แต่ตอนนี้ฉันได้พบเรือที่ดีขึ้น
” The voice smugly said: “Moreover, are you sure you want to end our collaboration? Your body is close to being healed…” “Li Anping threw the beads out of the window: “No need, I won’t believe a word you say, you devil!!!” “I’ve already said that I’m no longer inside the beads
"เสียงรื่นเริงกล่าวว่า" นอกจากนี้คุณแน่ใจหรือว่าต้องการสิ้นสุดการทำงานร่วมกันของเรา? 
” The voice continued: “It is your ignorance, kindness, and anger that awakened me, and that policeman’s death was singlehandedly caused by you, you can no longer turn back……” “I can, as long as I no longer do anything you request
"เสียงของคุณต่อไปว่า" ความโง่เขลาความโง่เขลาและความโกรธของคุณทำให้ฉันตื่นขึ้นและความตายของนายตำรวจเกิดจากคุณคุณไม่สามารถหันกลับ ... "" ฉันทำได้ตราบใดที่ฉันไม่ทำอะไรอีกแล้ว 
” As the two argued, Anna walked into the ward
"ขณะที่ทั้งสองโต้เถียงกันแอนนาเดินเข้าไปในห้อง
 She started in disbelief at Li Anping and Long Tao who were on the ground, and exclaimed: “What happened?” “Kill her, she witnessed everything, you must remove all eye witnesses, put your hand on her body, I will devour her soul” The voice tempted Li Anping
"เกิดอะไรขึ้น?" "ฆ่าเธอเธอได้เห็นทุกสิ่งทุกอย่างคุณต้องเอาพยานตาทั้งหมดเอามือของคุณบนร่างกายของเธอฉันจะกินเธอเธอเริ่มต้นด้วยการปฏิเสธศรัทธาที่ Li Anping และ Long Tao ที่อยู่บนพื้นดินและร้องว่า" 
 “Dream on
"ความฝัน
” Li Anping called out to Anna: “Anna, quickly help him up, he suddenly fell down, get the doctor to attend to him
"แอนนาช่วยเขาอย่างรวดเร็วทันใดนั้นเขาก็ล้มลงไปพาหมอไปดูแลเขา
” He still held the slightest hope that Long Tao had not died yet
"เขายังคงมีความหวังน้อยที่สุดที่ Long Tao ยังไม่ตาย
 “Oh… okay” Anna finally reacted and frantically tried to help the corpse off the floor
"โอ้โอเค" แอนนาก็ตอบโต้และพยายามอย่างสุดกำลังเพื่อช่วยศพจากพื้น
 “Forget these
"ลืมเรื่องนี้สิ
” Li Anping hurried, afraid she would be attacked as well: “He is no longer breathing, quickly get the doctors
หลี่ Anping รีบกลัวว่าเธอจะถูกโจมตีด้วยเช่นกันว่า "เขาไม่หายใจอีกต่อไปและรีบไปหาหมอ
” “Al…alright
"" อัล ... เอาล่ะ
” Anna was confused and did not know what to do
"แอนนารู้สึกสับสนและไม่ทราบว่าจะทำอย่างไร
 She instinctively followed as instructed, and ran outside the room trying to find the doctor
เธอตามสัญชาตญาณตามคำแนะนำและวิ่งออกไปนอกห้องพยายามหาหมอ
 But the moment she stepped out, she felt like she had hit a wall and a force threw her back into the room
แต่ตอนที่เธอก้าวออกมาเธอรู้สึกราวกับว่าเธอโดนกำแพงและแรงผลักดันให้เธอกลับเข้าไปในห้อง
 “Ruo, it seems we’re right on time
"Ruo ดูเหมือนว่าเราเหมาะสมกับเวลา
”
”