Chapter 5 Chapter 5: Uninvited guest Translator: Nyoi-Bo Studio  Editor: - - Anfey drew more than seven hundred lines on the walls of the mansion
บทที่ 5 บทที่ 5: แขกรับเชิญที่ไม่ได้รับเชิญ: Nyoi-Bo Studio Editor: - - Anfey ดึงมากกว่า 7 แสนเส้นบนกำแพงคฤหาสน์
 His physical capability finally reached its best condition yet
ความสามารถทางกายภาพของเขาก็มาถึงสภาพที่ดีที่สุดแล้ว
 Every line represented one day
ทุกบรรทัดแสดงวันหนึ่ง
 There wasn’t a clock on the island, so he could only use this most primitive way to record the passing of time
ไม่มีนาฬิกาอยู่บนเกาะดังนั้นเขาจึงสามารถใช้วิธีดั้งเดิมนี้เพื่อบันทึกการผ่านของเวลาได้
 More than two years had passed, and Anfey had lost patience several times, trying to cross the strait to find someone to talk to and ease his loneliness
มากกว่าสองปีที่ผ่านมา Anfey และได้สูญเสียความอดทนหลายครั้งพยายามที่จะข้ามช่องแคบเพื่อหาคนที่จะพูดคุยและบรรเทาความเหงาของเขา
 But each time, after swimming about ten miles, he gave up and returned to the island
แต่ทุกครั้งหลังจากว่ายน้ำประมาณสิบไมล์เขาก็ยอมแพ้และกลับไปที่เกาะ
 The one who was not able to endure loneliness could not win big! Rather than going out now, it was better to continue waiting, because the outside world was unpredictable! Anfey's training method was systematic
คนที่ไม่สามารถทนต่อความเหงาไม่สามารถเอาชนะได้! 
 Since the original owner of his body was too weak and cowardly, the progress was slow
เนื่องจากเจ้าของเดิมของร่างกายอ่อนแอและขี้ขลาดความคืบหน้าช้า
 The first step of combat training was improving his eyes and movement
ขั้นตอนแรกของการฝึกรบคือการพัฒนาสายตาและการเคลื่อนไหวของเขา
 More accurately, it was to control the instinct to blink
ถูกต้องมากขึ้นก็คือการควบคุมสัญชาตญาณให้กะพริบ
 When an object flew towards a person's head, ordinary people would involuntarily blink to avoid their eyes being damaged
เมื่อวัตถุบินตรงไปที่ศีรษะของคนคนธรรมดาจะกระพริบตาโดยไม่ตั้งใจเพื่อไม่ให้ตาของพวกเขาเสียหาย
 This was the main difference between ordinary people and people who had undergone training
นี่เป็นความแตกต่างหลักระหว่างคนธรรมดากับคนที่ได้รับการฝึกอบรม
 When boxing, no matter how heavy the blow was, and no matter what part of the body was hit, the boxers would not blink
เมื่อมวยไม่ว่าหนักระเบิดคือและไม่ว่าสิ่งที่เป็นส่วนหนึ่งของร่างกายถูกตีนักมวยจะไม่กระพริบ
 Those who didn’t train for it couldn’t do it
คนที่ไม่ได้ฝึกฝนก็ไม่สามารถทำได้
 It seemed like eye blinking was irrelevant, but it was actually the most important step! For example, if someone standing three meters in front of you was ready to hit you with a brick, it wouldn’t take more than 0
ดูเหมือนว่ากระพริบตาไม่เกี่ยวข้อง แต่นี่เป็นขั้นตอนที่สำคัญที่สุด! 
5 seconds to reach your body
5 วินาทีในการเข้าถึงร่างกายของคุณ
 Blinking would normally take 0
กะพริบปกติจะใช้เวลา 0
2 to 0
2 ถึง 0
5 seconds
5 วินาที
 For ordinary people, it could take even longer than a second to blink, such as if they were afraid
สำหรับคนธรรมดาอาจใช้เวลานานกว่าหนึ่งวินาทีในการกระพริบเช่นถ้ากลัว
 If the eyes weren’t fully opened after blinking, they would already be hit without any time to react
ถ้าดวงตาไม่ได้เปิดเต็มที่หลังจากกระพริบพวกเขาจะถูกตีโดยไม่มีเวลาตอบสนองใด ๆ
 The boxer would observe the attacker from beginning to end, and 0
นักมวยจะสังเกตเห็นผู้โจมตีตั้งแต่ต้นจนจบและ 0
5 seconds was enough time for his brain and nerves to respond
5 วินาทีเป็นเวลาเพียงพอสำหรับสมองและเส้นประสาทของเขาที่จะตอบสนอง
 Anfey vividly remembered when he first began his training on controlling his blinking
Anfey จำได้อย่างชัดเจนเมื่อครั้งแรกที่เขาเริ่มต้นการฝึกของเขาในการควบคุมการกระพริบของเขา
 He was hit hard during a snowball fight with his peers
เขาถูกตีหนักในระหว่างการต่อสู้ก้อนหิมะกับเพื่อนของเขา
 The next day he spent half of the night completing the entire training regimen, followed by more practice to reinforce the results
ในวันรุ่งขึ้นเขาใช้เวลาครึ่งคืนในการฝึกอบรมทั้งหมดตามด้วยการฝึกฝนเพิ่มเติมเพื่อเสริมสร้างผลลัพธ์
 Three days later, he had another snowball fight with his peers, but this time he could easily deal with more than a dozen peers
สามวันต่อมาเขามีการสู้ก้อนหิมะอีกครั้งกับเพื่อนของเขา แต่คราวนี้เขาสามารถจัดการกับเพื่อนได้มากกว่าหนึ่งโหล
 He won the game by using only his natural human reactions to avoid being hit by the snowballs, instead of using his superior physical strength
เขาได้รับรางวัลเกมโดยใช้ปฏิกิริยาธรรมชาติของมนุษย์เพื่อหลีกเลี่ยงการโดนก้อนหิมะแทนการใช้ความแข็งแรงทางกายภาพที่ยอดเยี่ยมของเขา
 That day, he was crowned as the Snowball Prince
วันนั้นเขาได้รับการสวมมงกุฎให้เป็นเจ้าชายสโนว์บอล
 The fun experience made Anfey more and more interested in combat training
ประสบการณ์สนุกทำให้ Anfey มีความสนใจในการฝึกซ้อมรบมากขึ้น
 Since that time, he had trained for more than ten years
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเขาก็ได้รับการฝึกมานานกว่าสิบปี
 In the Evil Abyss, it took Anfey only a few days to complete the eye training
ใน Evil Abyss มันใช้เวลาเพียงไม่กี่วันในการฝึกอบรมสายตาของ Anfey
 However, due to the weakness of his current body, it took him half a month to finish it here
อย่างไรก็ตามเนื่องจากความอ่อนแอของร่างกายในปัจจุบันของเขาทำให้เขาต้องใช้เวลาครึ่งเดือนในการจบที่นี่
 The other trainings were progressing slowly as well
การฝึกอบรมอื่น ๆ กำลังดำเนินไปอย่างช้าๆเช่นกัน
 It took Anfey two full years to complete all of his training goals
ต้องใช้เวลา Anfey สองปีเต็มเพื่อให้เป้าหมายการฝึกของเขาเสร็จสมบูรณ์
 Although Anfey had Yagor's diary, the mage’s training was also very difficult
แม้ว่า Anfey มีไดอารี่ Yagor การฝึกของ mage ก็ยากมาก
 The diary could be very valuable to top archmages, as it held a lot of Yagor’s thoughts and experiences, but Anfey felt it was temporarily useless when it came to learning spells
ไดอารี่อาจมีค่ามากกับ archmages ชั้นนำเนื่องจากถือความคิดและประสบการณ์ของ Yagor แต่ Anfey รู้สึกว่ามันไร้ประโยชน์โดยทันทีเมื่อได้เรียนรู้คาถา
 Anfey needed to heavily rely on himself to explore magic
Anfey จำเป็นต้องพึ่งพาตัวเองอย่างมากในการสำรวจเวทมนตร์
 But Anfey was pretty talented
แต่ Anfey มีพรสวรรค์สวย ๆ
 After practicing by himself for two years, he could finally release a small fireball, although he didn’t know how to do any other spells yet
หลังจากฝึกซ้อมตัวเองเป็นเวลาสองปีเขาก็สามารถปลดปล่อยลูกไฟขนาดเล็กได้แม้ว่าเขาจะยังไม่รู้ว่าจะใช้เวทมนตร์ใดบ้าง
 Normally, it would be shameful for an apprentice to take two years to only learn how to release a small fireball, but Anfey was satisfied because it was very handy
โดยปกติแล้วมันน่าอับอายสำหรับเด็กฝึกงานที่ต้องใช้เวลาสองปีเพื่อเรียนรู้วิธีปล่อยลูกไฟขนาดเล็ก แต่ Anfey พอใจเพราะมันมีประโยชน์มาก
 No need for a flashlight when exploring in the dark, no need to prepare firewood in winter, and no need for a stove to bake sweet potatoes… How great it was! The majority of magic apprentices thought that releasing small fireballs was an offensive skill, but Anfey transformed it to handle his daily needs
ไม่จำเป็นต้องใช้ไฟฉายเมื่อสำรวจในที่มืดไม่จำเป็นต้องเตรียมฟืนในช่วงฤดูหนาวและไม่จำเป็นต้องใช้เตาเพื่ออบมันฝรั่งหวาน ... วิธีที่ดีมันเป็น! 
 Sometimes he ran holding a small fireball during his morning exercise, looking like an Olympic torch relay
บางครั้งเขาก็วิ่งถือลูกไฟเล็ก ๆ ในระหว่างการออกกำลังกายตอนเช้าของเขาดูคล้ายกับการวิ่งคบเพลิงโอลิมปิค
 Although the transformation was pretty good, Anfey’s magic power was never enough
ถึงแม้ว่าการเปลี่ยนแปลงจะทำได้ดี แต่พลังวิเศษของ Anfey ก็ไม่มากนัก
 Anfey had to extend his mediation time in order to gain more power
Anfey ต้องยืดเวลาการไกล่เกลี่ยเพื่อให้ได้รับอำนาจมากขึ้น
 Fortunately, he had enough endurance, as he regularly practiced holding his breath as a child
โชคดีที่เขามีความอดทนมากพอในขณะที่เขาฝึกลมหายใจอย่างสม่ำเสมอเมื่อตอนเป็นเด็ก
 One day, Anfey was practicing his breathing while sitting on a rock alongside the ocean
อยู่มาวันหนึ่ง Anfey กำลังฝึกหายใจขณะที่นั่งอยู่บนหินข้างมหาสมุทร
 He felt that he had made rapid progress in his breathing, perhaps because of his hours and hours of training
เขารู้สึกว่าเขามีความคืบหน้าในการหายใจอย่างรวดเร็วอาจเป็นเพราะชั่วโมงและชั่วโมงการฝึกของเขา
 Within two years, he had already transformed this weak body into one that was much stronger than what he’d had in the Evil Abyss
ภายในสองปีที่ผ่านมาเขาได้เปลี่ยนร่างที่อ่อนแอให้เป็นที่แข็งแกร่งกว่าที่เขาเคยมีในนรกแห่งความชั่วร้าย
 In October, the sea breeze had brought a little chill, but a person who was good at breathing techniques could easily handle winter chill and summer heat
ในเดือนตุลาคมลมทะเลได้ทำให้อากาศหนาวขึ้นเล็กน้อย แต่คนที่มีเทคนิคการหายใจดีๆสามารถจัดการกับหนาวเย็นและฤดูร้อนได้อย่างง่ายดาย
 Anfey enjoyed sitting barechested in the sea breeze
Anfey ชอบนั่ง barechested ในลมทะเล
 Suddenly, he felt something approaching him
ทันใดนั้นเขารู้สึกว่าบางสิ่งกำลังเข้าใกล้เขา
 He took a deep breath, counting up to twelve and then slowly down to one
เขาหายใจเข้าลึก ๆ นับจากนั้นถึงสิบสองแล้วค่อยๆลดลง
 Opening his eyes, he saw two small black spots appeared on the ocean
เปิดตาเขาเห็นจุดดำสองตัวเล็ก ๆ ปรากฏขึ้นที่มหาสมุทร
 Someone was coming! Anfey was not just surprised, but also delighted
มีคนมาแล้ว! 
 This was a fantasy world with mysterious tricks, magical vindictiveness, various branches of magic, and even dragons
นี่คือโลกจินตนาการที่มีเทคนิคลึกลับเวทมนตร์ความพยาบาทสาขาต่างๆของเวทมนตร์และแม้แต่มังกร
 He didn’t know how well he could survive in such a world, but either way, since the opportunity had emerged, he couldn’t find any excuses to escape from it! Anfey jumped off the rock, rushing to the mansion
เขาไม่รู้ว่าเขาสามารถอยู่รอดได้ดีแค่ไหนในโลกใบนี้ แต่ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตามเนื่องจากโอกาสได้เกิดขึ้นเขาไม่สามารถหาข้อแก้ตัวใด ๆ เพื่อหนีจากมันได้! 
 As an assassin, his thoughts were much more complicated than those of an ordinary person
ในฐานะฆาตกรความคิดของเขาซับซ้อนกว่าของคนธรรมดา
 For an ordinary person, he would most likely stay in one place waiting for the vessel, but Anfey thought totally differently
สำหรับคนธรรมดาเขาคงจะอยู่ที่หนึ่งที่รอเรือ แต่ Anfey คิดแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
 Visitors could be divided into two types
ผู้เข้าชมสามารถแบ่งออกเป็นสองประเภท
 One type of person came to visit Yagor or the island
คนหนึ่งมาเยี่ยมชม Yagor หรือเกาะ
 The other type was coming to take revenge on Yagor, or perhaps they were evil pirates
อีกชนิดหนึ่งกำลังมาแก้แค้น Yagor หรืออาจเป็นโจรสลัดที่ชั่วร้าย
 Anfey didn’t want to test his luck, so he was well prepared! Rushing into the mansion, Anfey grabbed a bag and rapidly ran to the woods in the back of the mansion, where he had dug a deep pit a year and a half ago
Anfey ไม่ต้องการทดสอบความโชคดีของเขาดังนั้นเขาจึงพร้อมแล้ว! 
 Without thinking too much, Anfey immediately threw the bag into the pit and pushed a rock from the edge into the pit
โดยไม่ต้องคิดมากมาก Anfey ทันทีโยนถุงลงในหลุมและผลักดันหินจากขอบเข้าไปในหลุม
 He then used his feet to sweep all the sand and soil on the side into the pit, after which he spent a few more minutes doing some final touches
จากนั้นเขาก็ใช้เท้าของเขาเพื่อกวาดทรายและดินทั้งหมดลงไปในหลุมหลังจากนั้นเขาใช้เวลาอีกสักครู่ในการทำสัมผัสขั้นสุดท้าย
 He didn’t want anyone to find anything unusual here
เขาไม่ต้องการให้ใครพบสิ่งผิดปกติที่นี่
 The bag was filled with Yagor’s diary, magic books, and a lot of magic tools which Anfey couldn’t understand
กระเป๋าหนังสือเต็มไปด้วยไดอารี่ของ Yagor หนังสือเวทมนตร์และเครื่องมือวิเศษมากมายที่ Anfey ไม่เข้าใจ
 Anfey had already hidden some larger tools in other places
Anfey ได้ซ่อนเครื่องมือขนาดใหญ่ไว้ในสถานที่อื่นแล้ว
 Even if someone was Yagor’s old friend, when they found out that Yagor had died, leaving behind his most valuable diaries and magic books, they might try to steal them
แม้ว่าจะมีใครบางคนเป็นเพื่อนเก่าของ Yagor เมื่อพวกเขาพบว่า Yagor เสียชีวิตทิ้งสมุดบันทึกประจำวันและสมุดเวทมนตร์ที่มีค่าที่สุดของเขาพวกเขาอาจพยายามขโมยพวกเขา
 Of course, Anfey was smart enough to leave behind some props in the mansion
แน่นอน Anfey ฉลาดพอที่จะปล่อยให้อุปกรณ์บางอย่างอยู่ในคฤหาสน์
 As Yagor was a top archmage, if nothing was left, it would make people suspicious
ในฐานะที่เป็น Yagor เป็นนายขุนชั้นถ้าไม่มีอะไรเหลือก็จะทำให้คนสงสัย
 Anfey did not touch the gold and silver artifacts in the mansion, which were prepared for any bad guys
Anfey ไม่ได้สัมผัสสิ่งประดิษฐ์ทองและเงินในคฤหาสน์ซึ่งเตรียมพร้อมสำหรับคนเลว ๆ
 The money was insignificant compared to his life
เงินไม่สำคัญเมื่อเทียบกับชีวิตของเขา
 If the visitor was a robber, he could give out money in order to protect himself
หากผู้เข้าชมเป็นโจรเขาสามารถให้เงินเพื่อป้องกันตัวเอง
 Anfey was willing to surrender all the visible treasures, plus some hidden gold coins
Anfey ยินดีที่จะยอมจำนนสมบัติที่มองเห็นทั้งหมดรวมทั้งเหรียญทองที่ซ่อนอยู่
 Hopefully the robber was kind enough to let him go
หวังว่าโจรจะใจดีพอที่จะปล่อยเขาไป
 However, if he was unfortunate enough to meet some really cruel guys utterly lacking in humanity, then he would fight without any hesitation! Back at the mansion, Anfey put on his self-made mage robe
อย่างไรก็ตามถ้าเขาโชคร้ายพอที่จะพบกับคนโหดร้ายที่โหดเหี้ยมอย่างเต็มที่ในมนุษยชาติแล้วเขาก็จะต่อสู้โดยไม่ลังเลเลย! 
 He had made some alterations to Yagor’s robe
เขาได้ปรับเปลี่ยนชุดของ Yagor
 No matter what level a mage was at, their robes would all follow similar styles, just like a soldier’s armor followed a particular style, unless they were made of special materials
ไม่ว่าระดับนักมายากลจะอยู่ที่ใดอาภรณ์ของพวกเขาทั้งหมดจะมีลักษณะคล้ายกันเช่นเดียวกับชุดเกราะของทหารตามลักษณะเฉพาะเว้นแต่จะมีวัสดุพิเศษ
 The only difference was that the top archmage’s robe was inlaid with golden lining, the middle level’s was inlaid with silver lining, and the beginner level’s was inlaid with silk lining
ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือเสื้อคลุมแขนเสื้อด้านบนถูกฝังด้วยซับสีทองระดับกลางถูกฝังด้วยซับเงินและระดับของผู้เริ่มต้นถูกฝังด้วยซับผ้าไหม
 An apprentice was not even qualified to wear any mage robes
เด็กฝึกงานไม่ได้มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะสวมเสื้อคลุมผู้วิเศษก็ได้
 It was rare that someone would fake wearing the wrong level robe
มันเป็นเรื่องยากที่ใครบางคนจะปลอมสวมเสื้อคลุมระดับที่ไม่ถูกต้อง
 If someone did that in order to draw attention, he could lose his reputation or even be killed by the Mage Union, if discovered
ถ้ามีใครทำเพื่อดึงดูดความสนใจเขาอาจสูญเสียชื่อเสียงของเขาหรือแม้กระทั่งถูกสังหารโดย Mage Union ถ้าถูกค้นพบ
 Anfey removed the golden lining without putting silk lining in the robe, so that others couldn’t guess his level
Anfey ถอดซับสีทองโดยไม่ใส่ซับผ้าไหมลงในเสื้อคลุมเพื่อให้คนอื่นไม่สามารถคาดเดาระดับของเขาได้
 Another purpose for him to deliberately wear the robe was to hide his power to confuse others! When speaking of magic spells, Anfey was only able to release a small fireball, but he had confidence in fighting with his physical strength
วัตถุประสงค์อีกประการหนึ่งสำหรับเขาที่จะจงใจสวมเสื้อคือการซ่อนอำนาจของเขาเพื่อสร้างความสับสนให้กับผู้อื่น! 
 If others saw him in the mage’s robe and tried to use a mage’s way of fighting against him, he would definitely take advantage by using his own strength! Anfey readjusted his robe
ถ้าคนอื่น ๆ เห็นเขาในเสื้อคลุมของนักเวทย์และพยายามใช้วิธีการต่อสู้กับตัวผู้ของเขาเขาจะใช้ประโยชน์จากความแข็งแกร่งของตัวเองได้แน่นอน! 
 He slowly walked out of the mansion and towards the beach
เขาค่อยๆเดินออกจากคฤหาสน์และไปที่ชายหาด
 There was a warm and sincere smile on his face
มีรอยยิ้มที่อบอุ่นและจริงใจบนใบหน้าของเขา
 The pace of his walking was unhurried, firm and confident
ก้าวเดินของเขาค่อยๆมั่นคงและมั่นใจ
 Sometimes, dealing with humans was like dealing with dogs
บางครั้งการจัดการกับมนุษย์ก็เหมือนกับการจัดการกับสุนัข
 If one approached the dog with confidence, the dog would not dare to act recklessly
ถ้าสุนัขเข้าหาสุนัขอย่างมั่นใจสุนัขก็ไม่กล้าที่จะแสดงท่าทางประมาท
 On the other hand, if one showed fear, or wanted to escape, the dog would bark, or even bite one’s feet
ในทางตรงกันข้ามถ้าใครกลัวหรืออยากหนีสุนัขก็จะเห่าหรือกัดเท้า
 The ship getting closer and closer, Anfey was able to see the appearance of the sailors on board
เรือได้ใกล้ชิดและใกล้ชิด Anfey ก็สามารถที่จะเห็นรูปลักษณ์ของลูกเรือบนเรือ
 Two figures from the ship flew up
ตัวเลขสองตัวจากเรือลำหนึ่งบินขึ้น
 The difference was, one flow above Anfey like a ray of smoke and landed slowly, while the other one drew a nice parabola in the air and landed on the beach, splashing some sand and gravel
ความแตกต่างคือการไหลเวียนเหนือ Anfey เหมือนรังสีของควันและลงอย่างช้า ๆ ในขณะที่อีกคนหนึ่งดึงพาราโบลาที่ดีขึ้นไปในอากาศและลงไปที่ชายหาดสาดทรายและกรวด
 Anfey felt shocked that one was a mage, using middle-level levitation magic
Anfey รู้สึกตกใจว่าเป็นเวทมนต์ใช้เวทมนตร์ลอยระดับกลาง
 The magic could make people fly in the air, moving up and down, or even turning around, but they couldn’t fly freely
เวทมนตร์สามารถทำให้ผู้คนลอยอยู่ในอากาศเคลื่อนขึ้นและลงหรือแม้กระทั่งหันไปรอบ ๆ แต่พวกเขาไม่สามารถบินได้อย่างอิสระ
 This mage could fly freely like a bird
นักเวทนี้สามารถบินได้อย่างเสรีเหมือนนก
 He had reached at least the middle level, based on Anfey’s evaluation! The warrior did not use all his power, instead depending solely on the force of his leap to achieve the same effect as the levitation magic, without splashing too much sand and gravel when landing
เขาได้มาถึงอย่างน้อยระดับกลางขึ้นอยู่กับการประเมินของ Anfey! 
 That completely violated the rules of gravity as Anfey knew them
ที่ละเมิดกฎของแรงโน้มถ่วงอย่างสมบูรณ์เมื่อ Anfey รู้จักพวกเขา
 It seemed that the warrior’s level was not low either! Despite being shocked, Anfey still had a warm smile on his face
ดูเหมือนว่าระดับนักรบไม่ต่ำเท่าไร! 
 "My honored masters, how are you?" While talking, Anfey observed the two's appearances carefully
"โทที่เคารพนับถือของฉันคุณเป็นอย่างไร?" 
 The mage was in his fifties with two slightly-drooping longevity eyebrows and light-blue eyes as deep as the ocean
นักเวทอยู่ในวัยห้าสิบของเขาด้วยคิ้วยืนยาวเล็กน้อยและดวงตาสีฟ้าจาง ๆ ลึกที่สุดเท่าที่มหาสมุทร
 His high-bridged nose and light-blond hair made him a little bit charming
ปีกจมูกสูงและผมสีบลอนด์ทำให้เขามีเสน่ห์นิดหน่อย
 The warrior was more than forty years old, looking very ordinary
นักรบอายุมากกว่าสี่สิบปีดูธรรมดามาก
 He was very tall, eyes brown and filled with calmness, as if he didn’t care about anything
เขาสูงมากตาสีน้ำตาลและเต็มไปด้วยความสงบราวกับว่าเขาไม่สนใจอะไร
 "My little boy, how are you?" the mage smiled and asked
"เด็กน้อยของฉันคุณเป็นอย่างไร?" 
 "Does Archmage Yagor live here? " "You are
"Archmage Yagor อยู่ที่นี่หรือ?" "คุณอยู่
?" Anfey neither confirmed nor denied the question
"Anfey ไม่ยืนยันหรือปฏิเสธคำถาม
 "My little boy, please tell Archmage Yagor, just say
"เด็กน้อยของฉันโปรดบอกอาร์คแม็ป Yagor แค่พูด
 His old friend came to visit him," the warrior continued
เพื่อนเก่าของเขามาเยี่ยมเขา "นักรบยังคงพูดต่อ
 "My name is Saul, and his name is Ernest
"ชื่อของฉันคือซาอูลและชื่อของเขาคือเออร์เนส
 Just tell Archmage Yagor our names, he will know who has come
บอกชื่อของอาร์คแม็ปเยโกร์เขาจะรู้ว่าใครมาแล้ว
" The mage laughed
"ผู้วิเศษหัวเราะ
 Anfey looked Saul up and down, feeling a little bit confused
Anfey มองซาอูลขึ้นและลงรู้สึกสับสนเล็กน้อย
 To his knowledge, a mage's robe should have some signs representing his level
เพื่อความรู้ของเขาเสื้อคลุมของนักมายากลควรมีเครื่องหมายแสดงระดับของเขา
 Anfey’s robe was made specifically to confuse others
ชุด Anfey ถูกสร้างขึ้นเพื่อสร้างความสับสนให้กับผู้อื่น
 He couldn’t believe that the mage in front of him was wearing a nice, clean robe without lining, just like him
เขาไม่อาจเชื่อได้ว่านักมายากลหน้าเขากำลังสวมเสื้อคลุมที่สะอาดและสะอาดโดยไม่มีการซับเช่นเดียวกับเขา
 Anfey couldn’t figure out the mage’s identity and level of power
Anfey ไม่สามารถเข้าใจความเป็นตัวตนและระดับอำนาจของตัวผู้ได้
 It was normal that Anfey couldn’t figure it out, because he hadn’t reached that level of understanding yet
เป็นเรื่องปกติที่ Anfey ไม่สามารถคิดออกได้เนื่องจากเขายังไม่ถึงระดับความเข้าใจเช่นนี้
 A newly rich person always liked to show off by dressing up in a lot of jewelry, while a truly wealthy man never needed to prove himself with those things
คนรวยคนใหม่ชอบที่จะแสดงออกโดยการแต่งเนื้อแต่งตัวในเครื่องประดับจำนวนมากในขณะที่คนมั่งคั่งอย่างแท้จริงไม่จำเป็นต้องพิสูจน์ตัวเองกับสิ่งเหล่านั้น
 The same theory applied to the world of mages
ทฤษฎีเดียวกับโลกของผู้วิเศษ
 A lower level mage might like to use the robe with linings to win the respects from others, but the top ones didn’t even bother to have any linings on their robes, since they had real high-level power and strength
นักเวทย์ระดับล่างอาจต้องการใช้เสื้อคลุมที่มีซับในเพื่อเอาชนะความเคารพจากคนอื่น ๆ แต่คนที่อยู่ด้านบนไม่ได้กังวลกับการสวมใส่เสื้อคลุมใด ๆ เนื่องจากมีอำนาจและความแข็งแรงระดับสูง
 It was Anfey’s mistake to judge others based on Yagor’s habits and behaviors
มันเป็นความผิดพลาดของ Anfey ที่จะตัดสินคนอื่น ๆ ตามนิสัยและพฤติกรรมของ Yagor
 Because Yagor was a unique individual, he put all of his time and energy into studying magic
เนื่องจาก Yagor เป็นบุคคลที่ไม่ซ้ำกันเขาใช้เวลาและพลังงานในการศึกษาความมหัศจรรย์
 He had such a casual life, not even caring about what he wore
เขามีชีวิตแบบสบาย ๆ ไม่แม้แต่จะห่วงใยในสิ่งที่เขาสวม
 All the clothes were given to him by the Mage’s Union
เสื้อผ้าทั้งหมดได้รับจากสมาคม Mage's
 The golden lining of the robe was so shiny… "Please follow me, dearest guests," Anfey turned aside and said with a smile
ซับในสีทองของเสื้อคลุมเป็นประกายดังนั้น ... "โปรดปฏิบัติตามฉัน, แขกที่รัก" Anfey หันไปข้างนอกและกล่าวด้วยรอยยิ้ม
 "Don’t you need to notify Archmage Yagor first? As I know, he doesn’t like being bothered by people
"คุณไม่จำเป็นต้องแจ้งให้อาร์คเมียร์ยาโกร์เป็นคนแรกหรือไม่ฉันรู้ว่าเขาไม่ชอบคนอื่นที่ใส่ใจ
 He will blame you if we do that," Saul said to Anfey with wonder
เขาจะโทษคุณถ้าเราทำเช่นนั้น "ซาอูลกล่าวกับ Anfey ด้วยความประหลาดใจ
 "Oh…" Anfey sighed with the right volume
"โอ้ ... " Anfey ถอนหายใจด้วยปริมาณที่เหมาะสม
 He knew that sighing too loud would be too fake, but sighing too weakly would be hard to hear
เขารู้ว่าการถอนหายใจดังเกินไปจะปลอมเกินไป แต่การถอนหายใจหนักเกินไปอาจยากที่จะได้ยิน
 "Archmage Yagor will not blame me
"อาร์คบอกแมน Yagor จะไม่ตำหนิฉัน
" "OK
" "ตกลง
" Saul smiled and walked behind with Anfey
"ซาอูลยิ้มและเดินไปข้างหลังกับ Anfey
 Ernest then hurried and caught up with them
เออร์เนสก็รีบวิ่งไปหาพวกเขา
 He seemed very calm, but was still cautiously observing the surroundings
ดูเหมือนเขาสงบมาก แต่ก็ยังคงระวังสภาพแวดล้อมรอบคอบ