Chapter 30 Chapter 30: Waiting Translator: Nyoi-Bo Studio  Editor: - - "Anfey, what is it?" Doris asked beneath her breath, glancing around
บทที่ 30 บทที่ 30: รอนักแปล: Nyoi-Bo Studio Editor: - - "Anfey, มันคืออะไร?" 
 There wasn’t really anything between them, but now, after people began joking about it, it was as if there really was something
ไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างพวกเขา แต่ตอนนี้หลังจากที่ผู้คนเริ่มล้อเลียนแล้วก็เหมือนกับว่ามีบางอย่างจริงๆ
 Doris shifted uncomfortably
Doris ขยับตัวอึดอัด
   "Do you know how to use levitation magic?"   "Um, not particularly
"คุณรู้วิธีใช้เวทมนตร์ลอย?" 
 Why?"   "Didn’t they say mages can start practicing it at the novice level?"   "You mean a space wizard," Doris said, grinning
ทำไมพวกเขาถึงบอกว่าหมอจะเริ่มฝึกซ้อมได้ในระดับสามเณร? "" คุณหมายถึงวิซาร์ดอวกาศ "Doris กล่าวยิ้ม
 "I’m a water wizard
"ฉันเป็นพ่อมดน้ำ
 I can’t practice other element’s magic before I become an actual mage
ฉันไม่สามารถปฏิบัติเวทมนตร์ขององค์ประกอบอื่นได้ก่อนที่ฉันจะกลายเป็นนักเวทที่แท้จริง
 Why?"   "You can’t help me then," Anfey said, disappointed
ทำไม? "" คุณไม่สามารถช่วยฉันได้แล้ว "Anfey กล่าวว่าผิดหวัง
   "Help you? You’re not saying you want to do levitation, right? You’ve got to be crazy
"คุณช่วยได้ไหม? คุณไม่ได้บอกว่าคุณต้องการจะลอยตัวใช่มั้ยคุณต้องคลั่งไคล้
"   "I’m not," Anfey said, whispering a few spells
"" ฉันไม่ใช่ "Anfey กล่าวกระซิบเพียงไม่กี่คาถา
 His body began rising in the air
ร่างกายของเขาเริ่มลอยขึ้นไปในอากาศ
   "Anfey, no!" Doris covered her mouth with her hands, trying not to make a loud noise
"Anfey ไม่!" 
 An apprentice using high-level magic was unheard of, as they might very well lose control over the magic
เด็กฝึกงานที่ใช้เวทมนตร์ระดับสูงไม่เคยได้ยินมาเนื่องจากอาจสูญเสียการควบคุมเวทมนตร์ได้เป็นอย่างดี
 If she startled him, something would surely go wrong
ถ้าเธอตกใจเขาบางอย่างก็จะผิดพลาด
   However, in her panic, Doris did not notice the fact that Anfey’s magic had been used silently
อย่างไรก็ตามในความตื่นตระหนกของเธอ Doris ไม่ได้สังเกตเห็นความจริงที่ว่าเวทมนตร์ของ Anfey ถูกใช้อย่างเงียบ ๆ
   Anfey was entirely focused on the control of his magic, despite how seemingly dangerous his wobbling body was
Anfey จดจ่ออยู่กับการควบคุมเวทมนตร์ของเขาอย่างสิ้นเชิงแม้ร่างกายของเขาจะโคลงเคลง
 He could feel the surge of his magic, but he could control so little of it
เขาสามารถรู้สึกถึงความกระปรี้กระเปร่าของเวทมนตร์ของเขา แต่เขาสามารถควบคุมมันได้น้อยมาก
 It felt as if he had the entire ocean at hand, but he could only hold a tiny scoop in his hands
รู้สึกราวกับว่าเขามีทั้งมหาสมุทรอยู่ในมือ แต่เขาสามารถถือตักเพียงอย่างเดียวในมือของเขา
   The longer he stayed in the air, the more magic escaped from him
ยิ่งเขาพำนักอยู่ในอากาศนานเท่าใดเวทมนตร์ก็ยิ่งหนีจากตัวเขาเท่านั้น
 He began falling from mid-air
เขาเริ่มลดลงจากกลางอากาศ
   Doris raised her right hand, and a ribbon of water suddenly appeared from the grassy ground and caught Anfey in the air
Doris ยกมือข้างขวาขึ้นและริบบิ้นน้ำก็ปรากฏตัวออกมาจากพื้นหญ้าและจับ Anfey ขึ้นไปในอากาศ
 He tumbled onto the ground
เขาล้มลงบนพื้น
   "You’re absolutely out of your mind!" Doris cried angrily
"คุณออกจากใจของคุณอย่างสิ้นเชิง!" 
 "You’re just an apprentice
"คุณเป็นเพียงแค่เด็กฝึกงาน
 Using intermediate level magic will kill you!"   "I…" Anfey opened his mouth to say something but, in the end, chose not to argue
การใช้เวทมนตร์ระดับกลางจะฆ่าคุณ! "" ฉัน ... "Anfey เปิดปากพูดอะไรบางอย่าง แต่ท้ายที่สุดก็เลือกที่จะไม่เถียง
 He wouldn’t get hurt falling from this height
เขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บที่ตกลงมาจากความสูงนี้
 Now that he was drenched in water, he felt his nose itching and knew that a cold would be coming soon
ตอนที่เขาถูกน้ำเน่าแล้วเขารู้สึกว่ามีอาการคันที่จมูกและรู้ว่าความเย็นจะมาเร็ว ๆ นี้
   "Do you know how dangerous that was?!" Doris asked pointedly
"คุณรู้หรือไม่ว่าอันตรายแค่ไหน??" 
   "I said I would be fine!"   "Those wizards that lost control over their magic said so too! Nonsense!"   "Alright, alright," Anfey said, defeated
"ฉันว่าฉันจะสบายดี!" 
 He came from a world where innovation and novelty were applauded, and there were easy ways to solve almost every problem
เขามาจากโลกที่นวัตกรรมและความแปลกใหม่ถูกปรบมือและมีวิธีง่ายๆในการแก้ปัญหาเกือบทุกอย่าง
 He wanted to use the least amount of work to achieve the greatest amount of success
เขาต้องการที่จะใช้จำนวนเงินที่น้อยที่สุดในการทำงานเพื่อให้บรรลุความสำเร็จสูงสุด
 This world had already developed an entire system of magic and its studies, but he didn’t want to follow tradition
โลกนี้ได้พัฒนาระบบเวทมนตร์ทั้งหมดและการศึกษาของเขา แต่เขาไม่ต้องการทำตามประเพณี
 He looked up to Doris because he wanted to exchange some of his experience with her
เขาเงยหน้าขึ้นมอง Doris เพราะเขาอยากจะแลกเปลี่ยนประสบการณ์กับเธอ
 At this time, he was far too juvenile to discuss magic with people like Saul or Steger
ในเวลานี้เขาเป็นเด็กที่มีอายุมากเกินไปที่จะพูดคุยเกี่ยวกับเวทมนตร์กับคนอย่างซาอูลหรือสเตเกอร์
 Doris was his best choice so far
Doris เป็นทางเลือกที่ดีที่สุดของเขาจนถึงตอนนี้
   "Anfey, I understand
"Anfey ฉันเข้าใจ
 For someone like you, studying magic in the Academy in secret as a servant is going to be embarrassing
สำหรับคนอย่างคุณการศึกษาความมหัศจรรย์ในสถาบันการศึกษาอย่างลับๆเหมือนคนรับใช้จะน่าอาย
 Men, always leaving everything behind your honor
ผู้ชายมักปล่อยให้ทุกอย่างอยู่เบื้องหลังเกียรติยศของคุณ
 But you’re pushing yourself too much!" Doris exclaimed
แต่คุณกำลังผลักดันตัวเองมากเกินไป! "Doris ร้องตะโกน
 "Last year a student did what you did, and he lost control over his magic
ปีที่แล้วนักเรียนคนหนึ่งทำในสิ่งที่คุณทำและเขาสูญเสียการควบคุมเวทมนตร์ของเขา
 Three years ago, a high level mage used a forbidden spell, ten years ago…"   "Doris, I understand
เมื่อสามปีที่แล้วนักเวทย์ระดับสูงได้ใช้คาถาต้องห้ามเมื่อสิบปีก่อน ... "" Doris ฉันเข้าใจ
 I get it," Anfey responded as Doris’s example began tracing back hundreds of years
ฉันได้รับมัน "Anfey ตอบเป็นตัวอย่างของ Doris เริ่มติดตามกลับมาหลายร้อยปี
 He had to respond sincerely to stop Doris from going mad
เขาต้องตอบอย่างจริงใจที่จะหยุด Doris จากไปบ้า
   "You’re lucky," Doris said conclusively
"คุณโชคดี" ดอริสกล่าวอย่างสรุป
 "If you keep this going, your body may not hold magic anymore
"ถ้าคุณรักษาสิ่งนี้ไปร่างกายของคุณอาจไม่ได้รับความมหัศจรรย์อีกต่อไป
"   Anfey closed his eyes and pretended to meditate, but was interrupted by several sneezes
"Anfey ปิดตาและแกล้งทำสมาธิ แต่ถูกขัดจังหวะด้วยอาการจามหลายครั้ง
 "I’m fine," he said
"ฉันสบายดี" เขากล่าว
 If he didn’t do anything, then he would probably be sick by tomorrow
ถ้าเขาไม่ได้ทำอะไรสักอย่างเขาอาจจะป่วยด้วยพรุ่งนี้
   "You’re too careless," Doris said
"คุณประมาทเกินไป" Doris กล่าว
 "God, why did Saul ever take you in?"   "Doris," Anfey said, trying to shift the topic
ทำไมพระเจ้าตรัสกับซาอูลว่าทำไม 
 "Are you free later? After class, I mean
"หลังจากเลิกเรียนแล้วฉันจะเป็นอิสระหรือเปล่า?
"   "What?" Doris looked at him, surprised
"" อะไรล่ะ "ดอริสมองเขาแปลกใจ
 Who would ask a girl out so directly? Doris smiled
ใครจะขอให้เด็กผู้หญิงคนหนึ่งออกไปอย่างตรงไป 
   Anfey was direct in learning magic, and it appeared that he was direct with girls too
Anfey กำลังเรียนรู้เรื่องเวทมนตร์โดยตรงและดูเหมือนว่าเขาจะอยู่กับเด็กหญิงด้วย
   Girls tended to be sensitive, and after a few jokes, Doris began to notice Anfey as well
หญิงสาวมีแนวโน้มที่จะอ่อนไหวและหลังจากไม่กี่เรื่องตลก Doris เริ่มสังเกตเห็น Anfey ด้วย
 And now this question… His intentions seemed very clear
และตอนนี้คำถามนี้ ... ความตั้งใจของเขาดูเหมือนชัดเจนมาก
   "I want to ask you a favor
"ฉันอยากจะขอร้องคุณ
"   "What is it?"   "I have a letter
"" มันคืออะไร? "" ฉันมีจดหมาย
 Can you go to Master Saul’s place and hand it to someone called Ernest?"   "Letter? Ah, alright," Doris said, blushing
คุณสามารถไปยังสถานที่ของนายซาอูลและมอบให้ใครบางคนที่เรียกว่าเออร์เนส? "" จดหมาย? 
 She had thought that she didn’t know Anfey well, and was going to turn him down
เธอคิดว่าเธอไม่รู้จัก Anfey ดีและกำลังจะทำให้เขาผิดหวัง
 Now that she realized his intention wasn’t anything romantic, she felt embarrassed and disappointed
ตอนนี้เธอตระหนักว่าความตั้งใจของเขาไม่ใช่เรื่องโรแมนติคเธอรู้สึกอายและผิดหวัง
   "You have a pen?"   "Yes," Doris said, pulling out a quill from her pocket
"คุณมีปากกา?" 
   Anfey glanced around
Anfey เหลือบไปรอบ ๆ
 He found a book from his ring, opened the book to the blurb section and ripped it out
เขาค้นพบหนังสือจากวงแหวนของเขาเปิดหนังสือเล่มนี้ไปที่ส่วนประกาศและฉีกออก
   "Hey!" Doris called, but it was too late, and the page was already separated from the book
"เฮ้!" 
   "What?" Anfey looked at her, strangely
"อะไร?" 
   "You are so careless with public property! Why are you ripping apart the book? Do you know how much effort I had to make to get one when I was an apprentice?" Doris asked angrily
"คุณเป็นคนประมาทด้วยทรัพย์สินสาธารณะทำไมคุณฉีกหนังสือออกไปคุณรู้หรือเปล่าว่าฉันต้องใช้ความพยายามมากแค่ไหนในการเป็นเด็กฝึกงาน?" 
   "This is not the school’s, but my professor gave it to me
"นี่ไม่ใช่ของโรงเรียน แต่อาจารย์ของฉันให้ฉัน
"   "Then it’s even more wrong! You should treasure a gift from your professor forever, not ruin it like this
"" แล้วก็ผิดมากยิ่งขึ้น! 
" Doris suddenly felt that Anfey perhaps had a lot of shortcomings: rushing into things and disregarding property
"ดอริสก็รู้สึกว่า Anfey อาจจะมีข้อบกพร่องมากมาย: วิ่งเข้าไปในสิ่งต่างๆและไม่สนใจทรัพย์สิน
 So as a friend, she felt responsible to help him improve
ในฐานะเพื่อนคนหนึ่งเธอรู้สึกมีความรับผิดชอบในการช่วยเขาปรับปรุง
   "I’m sorry," Anfey said
"ฉันขอโทษ" Anfey กล่าว
 "It won’t happen again
"มันจะไม่เกิดขึ้นอีก
" He wrote down a few words on the paper and handed it to her
"เขาเขียนคำสองสามลงบนกระดาษและส่งมอบให้กับเธอ
 "Don’t forget it
อย่าลืมมันเถอะ
"   "No worries, I have an excellent memory," Doris said, putting the paper in her pocket
"" ไม่มีความกังวลฉันมีความทรงจำที่ดี "Doris กล่าวใส่กระดาษในกระเป๋าของเธอ
 "Anything else?"   "No
"อะไรอีก?" 
" Anfey shook his head
"Anfey ส่ายหัว
   "Then I’ll be on my way
"แล้วฉันจะไประหว่างฉัน
"   "Go ahead," he said
"" ไปข้างหน้า "เขากล่าว
   "Alright
"เอาล่ะ
 Remember to change your clothes, as you’re all wet
จำไว้ว่าให้เปลี่ยนเสื้อผ้าของคุณขณะที่คุณเปียกทั้งหมด
 Otherwise you’ll get sick
มิฉะนั้นคุณจะป่วย
"   "I’ll be fine
"   "ฉันจะไม่เป็นไร
 I’m going to find Headmaster Steger in a bit
ฉันจะไปหา Headmaster Steger สักหน่อย
"   Doris nodded
Doris พยักหน้า
 She began trekking out of the woods before turning back, "Anfey, who did you say I should give the letter to?"   "Ernest
เธอเริ่มเดินป่าออกจากป่าก่อนที่จะหันหลังกลับ "Anfey, ที่คุณบอกว่าฉันควรจะให้จดหมายไป?" 
 A man called Ernest
ผู้ชายคนหนึ่งชื่อเออร์เนสต์
"   "Alright," Doris said
"ดีแล้ว" Doris กล่าว
 "Ernest? You mean Master Swordsman Ernest?" Ernest’s reputation may not be good, but it was still there
คุณหมายถึงนายดาบเออร์เนสต์? " 
 There were very few who did not know his name
มีน้อยคนที่ไม่รู้จักชื่อของเขา
   "Shhh, keep it a secret for me, would you?" Anfey asked, pressing his finger to his lip
"Shhh เก็บไว้เป็นความลับสำหรับฉันคุณจะ?" 
   "Alright," Doris nodded
"เอาล่ะ" Doris พยักหน้า
 It was Anfey’s secret, and she wasn’t in a position to ask anything
มันเป็นความลับของ Anfey และเธอก็ไม่สามารถที่จะถามอะไรได้
   Seeing that Doris had disappeared, Anfey extend his right hand and summoned a small ball of fire
เมื่อเห็นว่า Doris หายไป Anfey ยื่นมือขวาและเรียกลูกเล็ก ๆ แห่งไฟ
 The fire traced along his body as if it had a mind of its own
ไฟล้วงตามร่างกายของเขาราวกับว่ามันมีจิตใจของตัวเอง
 As it passed, the water evaporated from his clothes
เมื่อน้ำผ่านไปน้ำก็ระเหยออกจากเสื้อผ้าของเขา
 If Saul had seen it, he would be shocked
ถ้าซาอูลได้เห็นเขาก็จะตกใจ
 Even an archmage like him could not control elements as well as this
แม้แต่นักสู้ที่ชอบเขาก็ไม่สามารถควบคุมองค์ประกอบได้เช่นนี้
 Anfey had already mastered the way of controlling small amounts of elemental magic
Anfey ได้เข้าใจวิธีการควบคุมจำนวนเวทมนต์ธาตุอยู่แล้วเล็กน้อย
   After a few seconds, his clothes were mostly dry
หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีเสื้อผ้าของเขาก็แห้งมาก
 He dispersed his magic and sank into his thoughts
เขากระจัดกระจายเวทมนตร์ของเขาและจมลงไปในความคิดของเขา
 Anfey was certain that he was being followed
Anfey มั่นใจว่าเขากำลังตามมา
 After a few glances he had already spotted his followers, but Anfey didn’t know why anyone would bother to do such thing
หลังจากไม่กี่สายตาเขาได้เห็นผู้ติดตามของเขา แต่ Anfey ไม่ทราบเหตุผลที่ทุกคนจะต้องกังวลกับการทำสิ่งนั้น
   Ever since leaving the island, Anfey thought that he was careful enough to not catch any attention
นับตั้งแต่ออกจากเกาะ Anfey คิดว่าเขามีความระมัดระวังมากพอที่จะไม่ดึงดูดความสนใจใด ๆ
 He had only two enemies, Maris and Melinda
เขามีเพียงสองคนคือ Maris และ Melinda
 Were they finally deciding to strike out against him? Possible
ในที่สุดพวกเขาก็ตัดสินใจที่จะสู้กับเขา? 
   He never thought he would be in trouble, since he had laid low for so long
เขาไม่เคยคิดว่าเขาจะเดือดร้อนเพราะเขายืนนิ่งมานานแล้ว
 Of course, things happen because they were bound to happen, not because he wanted or didn’t want them to happen
แน่นอนสิ่งที่เกิดขึ้นเพราะพวกเขาถูกผูกไว้จะเกิดขึ้นไม่ได้เพราะเขาต้องการหรือไม่ต้องการให้พวกเขาเกิดขึ้น
   Anfey closed his eyes and began meditating
Anfey หลับตาและเริ่มนั่งสมาธิ
 The Academy was full of powerful mages
โรงเรียนเต็มไปด้วยผู้วิเศษที่ทรงพลัง
 As long as he was with a teacher or any mages that were above him, whoever was following him wouldn’t dare to move carelessly
ตราบเท่าที่เขาอยู่กับครูหรือนักมายากลที่อยู่เหนือเขาใครก็ตามที่ติดตามเขาจะไม่กล้าที่จะขยับเขยื้อน
 As long as he was in the school, he would be safe
ตราบเท่าที่เขาอยู่ในโรงเรียนเขาก็จะปลอดภัย