Chapter 3
บทที่ 3
 Rare (1)   Kim Min-Chul, the CEO of an Entertainment company, was like any other day, taking out his stress on his subordinate
หายาก (1) Kim Min-Chul, CEO ของ บริษัท บันเทิงก็เหมือนวันอื่น
 He was a ‘half-gangster’ evil boss, not a full gangster, but not just a normal citizen either
เขาเป็นคนชั่วร้าย "ครึ่งนักเลง" ไม่ใช่คนร้าย แต่ไม่ใช่แค่พลเมืองธรรมดาอย่างใดอย่างหนึ่ง
 He often liked to call his coworkers and banter with them
เขามักชอบโทรหาเพื่อนร่วมงานและล้อเล่นกับพวกเขา
 He would curse at the young interns in their 20s, insulting them and harassing them
เขาจะสาปแช่งที่ฝึกงานเล็ก ๆ ในยุค 20 ของพวกเขาดูถูกพวกเขาและคุกคามพวกเขา
 He even secretly sexually harassed female employees
เขาแอบแอบล่วงละเมิดทางเพศกับพนักงานหญิง
 People would question why there’s still sexual harassment going on today, since sexual harassment had been heavily criminalized
ทุกคนจะตั้งคำถามว่าเหตุใดจึงมีการล่วงละเมิดทางเพศในวันนี้เนื่องจากมีการล่วงเกินทางเพศอย่างร้ายแรง
 However, the year 2020 in South Korea had been host to skyrocketing levels of unemployment, due to a long-term recession
อย่างไรก็ตามในปีพ. ศ. 2520 ในเกาหลีใต้เป็นเจ้าภาพในระดับการว่างงานที่พุ่งสูงขึ้นเนื่องจากภาวะถดถอยในระยะยาว
 In the perspective of the victims, they had to endure harassment if they did not want to lose their job
ในมุมมองของผู้ที่ตกเป็นเหยื่อพวกเขาต้องอดทนต่อการล่วงละเมิดหากไม่ต้องการเสียงาน
 And Kim Min-Chul was cunning and sly with his harassments, making it a bit too foggy for a formal accusation
คิมมินชัลเป็นคนฉลาดแกมโกงและคลั่งไคล้กับการล่วงเกินของเขาทำให้มันมีหมอกมากเกินไปสำหรับข้อกล่าวหาอย่างเป็นทางการ
 It was fair to say that at this point, he had reached a professional level with his harassments
เป็นเรื่องที่ยุติธรรมที่จะบอกว่าเมื่อถึงจุดนี้เขาถึงระดับมืออาชีพด้วยการล่วงละเมิดของเขา
 And Kim Min-Chul’s target for the day was an intern who had been employed for ten months
และเป้าหมายของคิมมินชุลในวันนี้คือการฝึกงานที่ได้รับการว่าจ้างเป็นเวลาสิบเดือน
 The poor intern, who’s position in the company was still not guaranteed, had to endure Kim Min-Chul’s quest to find fault in all he did
ผู้ฝึกงานที่ไม่ดีซึ่งเป็นตำแหน่งใน บริษัท ยังคงไม่สามารถรับประกันได้ว่าจะต้องอดทนต่อการแสวงหาของคิมมินชุลเพื่อค้นหาความผิดพลาดในสิ่งที่เขาทำ
 It was as if he gave up all hope and was just waiting for Kim Min-Chul’s mood to improve
ราวกับว่าเขาให้ความหวังทั้งหมดและกำลังรอให้อารมณ์ของคิมมินชันดีขึ้น
 His choice was understandable… since he had spent a year of his golden years being an intern in this company, and could not let it all go to waste
ทางเลือกของเขาเป็นเรื่องที่เข้าใจได้ ... เนื่องจากเขาใช้เวลาปีทองในการฝึกงานใน บริษัท นี้และไม่อาจปล่อยให้มันเสียไปหมด
 It was a common thing in these times, for young people to spend all their 30s, moving from internship to internship
เป็นเรื่องปกติในเวลานี้สำหรับเยาวชนที่จะใช้เวลาทั้งหมด 30 ปีย้ายจากการฝึกงานไปฝึกงาน
 This was a needed sacrifice for a paycheck in times where many companies paid little to none and worked young people to the bones
นี่เป็นการเสียสละที่จำเป็นสำหรับการจ่ายเงินในช่วงเวลาที่หลาย บริษัท จ่ายเงินเพียงเล็กน้อยและไม่มีใครทำงานกับคนหนุ่มสาวในกระดูก
 “How can you be a permanent employee, working like that? What do you have, like one or two months left of your internship? You don’t want to get the full-time offer?” Kim Min-Chul’s specialty was to manipulate subordinates with their weak points
"คุณจะเป็นพนักงานที่ทำงานอย่างนี้ได้อย่างไร? 
 Those who were candidates for promotion were threatened with promotions, those who were retiring were threatened with unemployment benefits, and those who were interns were threatened with full-time offers
บรรดาผู้ที่ได้รับการเสนอชื่อเพื่อส่งเสริมการขายถูกขู่ว่าจะมีการส่งเสริมการขายผู้ที่เกษียณอายุถูกคุกคามด้วยผลประโยชน์การว่างงานและบรรดาผู้ที่ถูกฝึกงานถูกคุกคามด้วยข้อเสนอแบบเต็มเวลา
 “You are making it difficult if you are going to act like this! There are so many people who can work~ If I put up an internship spot right now, at least 50 applications will be submitted
"คุณกำลังทำให้เป็นเรื่องยากถ้าคุณจะทำแบบนี้! 
 You know that, right?” Kim Min-Chul flashed a nasty smile and threatened the poor intern, while the other employees pretended to be immersed in their work in fear that he might come for them next
คุณรู้หรือไม่? "คิมมินชอลกระพริบรอยยิ้มที่น่ารังเกียจและข่มขู่ผู้ฝึกงานที่น่าสงสารในขณะที่พนักงานคนอื่น ๆ แสร้งทำเป็นว่าเขาจะต้องหมกมุ่นอยู่กับงานของพวกเขาด้วยความกลัวว่าเขาจะมาหาพวกเขาต่อไป
 One wrong move, and their day might just be hell
การย้ายที่ผิดพลาดและวันของพวกเขาอาจเป็นแค่นรก
 “I chose you despite your poor test scores and mediocre education because I felt sorry for you…” and before he could finish his sentence, Kim Min-Chul stopped, because an unimaginable thing came out of the intern’s mouth
"ฉันเลือกคุณแม้จะมีคะแนนการทดสอบที่แย่และการศึกษาปานกลางเพราะฉันรู้สึกเสียใจกับคุณ ... " และก่อนที่เขาจะจบประโยคคิมมินชอลก็หยุดลงเพราะสิ่งที่ไม่น่าเชื่อออกมาจากปากของผู้ฝึกงาน
 “Stupid, foolish, idiots
โง่เขลางี่เง่า
” Intern of 10 months, Kang Chul-In smirked and mumbled
"นักฝึกงาน 10 เดือนคังจุง - ยิ้มและมึนงง
 “…!” “…!” A deafening silence filled the room
"... !" "... !" ความเงียบอันเงียบงันเต็มไปด้วยห้อง
 “What did he just say?” “I misheard, right?” A couple of female employees whispered amongst themselves
"เขาพูดว่าอย่างไร?" "ฉันได้ยินผิดใช่มั้ย?" พนักงานหญิงสองคนก็กระซิบด้วยตัวเอง
 “What, what? Hey, Kang Chul-In
"อะไรล่ะ? 
 What did you just say? Stupid and foolish? Do you want to lose your job?” Kim Min-Chul roared, blood rushing to his face and neck
คุณเพิ่งพูดอะไร? 
 Even a worm squirms when stepped on, and Kim Min-Chul, who had been told off by a worm was overcome in anger
แม้แต่ตัวหนอนก็พึมพำเมื่อก้าวขึ้นไปและคิมมินชุลผู้ซึ่งได้รับการบอกเล่าจากหนอนก็ถูกเอาชนะด้วยความโกรธ
 “Oh?” Kang Chul-In seemed surprised to see Kim Min-Chul, as if he just noticed the angry man standing there
"โอ้?" Kang Chul-In ดูแปลกใจที่ได้เห็น Kim Min-Chul ราวกับว่าเขาเพิ่งสังเกตเห็นคนโกรธที่ยืนอยู่ที่นั่น
 “Oh, oh? You idiot, what did you just…” “Shut up and be quiet
"โอ้โอ้? 
” “…!” “My head is killing me
"" ... ! "" หัวของฉันกำลังฆ่าฉัน
” And Kang Chul-In with those words clenched his head in pain and left the office, not giving a second glance at Kim Min-Chul who was roaring in anger
"และคังจุล - อินด้วยคำพูดเหล่านั้นพึมพำหัวของเขาด้วยความเจ็บปวดและออกจากออฟฟิศไม่ให้คิมมินชัลคนที่สองโวยวายอย่างรวดเร็ว
 “What, what the
"อะไรล่ะ
 What is that idiot!!!!!!” Kim Min-Chul’s voice rang in the office that Kang Chul-In had left
อะไรคือคนโง่ !!!!!! "เสียงของคิมมินชอลดังขึ้นในออฟฟิศที่คังจุล - อินทิ้งไว้
 The poor employees who had been left behind, looked to each other, worried
พนักงานที่น่าสงสารที่ถูกทิ้งไว้เบื้องหลังมองไปด้วยกันเป็นห่วง
   ***   Kang Chul-In who had left the office headed straight for the bathroom
*** คังจุล - อินที่ออกจากออฟฟิศเดินตรงไปหาห้องน้ำ
 “Ouch…!” His head hurt badly
"อุ๊ย ... !" หัวของเขาเจ็บมาก
 It was as if someone was hitting his head with an axe, and he felt as if he was going to vomit
ราวกับว่ามีคนโดนหัวของเขาด้วยขวานและเขารู้สึกราวกับว่าเขากำลังจะอาเจียน
 He rushed to the sink and turned on the faucet
เขารีบไปที่อ่างล้างจานและเปิดก๊อกน้ำ
 He needed to splash his face with cold water to ease his headache
เขาต้องการที่จะสาดหน้าของเขาด้วยน้ำเย็นเพื่อบรรเทาอาการปวดหัวของเขา
 Water, cold as ice, poured from the faucet
น้ำเย็นเหมือนน้ำแข็งเทออกจากก๊อกน้ำ
 Kang Chul-In shoved his face into the sink as soon as the water began to flow
คังชุน - ดันใบหน้าของเขาลงในอ่างน้ำทันทีที่น้ำเริ่มไหล
 “Oh…!” He groaned
"โอ้!" เขากรีดร้อง
 His face felt as if it would explode from the cold, but he did not care
ใบหน้าของเขารู้สึกราวกับว่ามันจะระเบิดจากความหนาวเย็น แต่เขาก็ไม่สนใจ
 He would do anything for the headache to go away
เขาจะทำทุกอย่างเพื่อให้อาการปวดหัวหายไป
 His pain subsided after almost ten minutes in the cold water
อาการปวดของเขาลดลงหลังจากเกือบสิบนาทีในน้ำเย็น
 But that was not the end
แต่นั่นก็ยังไม่จบ
 Vomit from deep within threatened to explode out, overcoming him with nausea
อาเจียนจากภายในลึกขู่ว่าจะระเบิดออกเอาชนะเขาด้วยอาการคลื่นไส้
 Kang Chul-In ran to the toilet, grabbed the sides, and everything exploded out
คังจุลวิ่งวิ่งไปที่ห้องน้ำคว้าด้านข้างและทุกสิ่งทุกอย่างก็ระเบิดขึ้น
 He vomited again and again
เขาอาเจียนซ้ำแล้วซ้ำอีก
 And when there was nothing to come up, he vomited stomach acid, and anything left after that
และเมื่อไม่มีอะไรเกิดขึ้นเขาก็อาเจียนกรดในกระเพาะอาหารและสิ่งที่เหลืออยู่หลังจากนั้น
 He struggled in the bathroom for about an hour, and was finally able to stand
เขาต่อสู้ในห้องน้ำประมาณหนึ่งชั่วโมงและในที่สุดก็สามารถที่จะยืน
 “Sigh…” And when Kang Chul-In let out a long sigh and looked in the mirror, there stood a pale-faced, 28-year-old man
"ถอนหายใจ ... " และเมื่อคังจุล - อินปล่อยลมหายใจยาวและมองในกระจกก็มีชายผิวชายวัย 28 ปียืนหน้าซีด
 It was the same face from 10 years ago
มันเป็นใบหน้าเดียวกันจาก 10 ปีที่ผ่านมา
 Kang Chul-In flashed a wry smile, and the poor intern who until an hour ago, had received all sorts of harassment, was no more
คังจุล - อินพึมพำรอยยิ้มที่หยาบคายและเด็กฝึกงานที่น่าสงสารจนเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมาได้รับการล่วงเกินทุกประเภทไม่มากนัก
 And there remained only the ‘King Slayer’ Grand Sovereign, Kang Chul-In, who had reigned over Pangaea and made his enemies cower in fear
และยังคงมีเพียง 'King Slayer' Grand Sovereign, Kang Chul-In ผู้ครองราชย์ของ Pangaea และทำให้ศัตรูของเขาพ่ายแพ้ในความกลัว
 “The timing is right, too
"เวลาก็ถูกเช่นกัน
” Kang Chul-In’s face flashed with satisfaction as he checked the date on his smartphone
"ใบหน้าของคังจุงอินพรวดพราดด้วยความพึงพอใจในขณะที่เขาตรวจสอบวันที่ในโทรศัพท์สมาร์ทโฟนของเขา
 It was the year 2020, November 6th, two months before the great slalom
มันเป็นปี 2020, 6 พฤศจิกายนสองเดือนก่อนสลาลอมที่ดี
 He had returned to the past
เขากลับมาสู่อดีต
 Well, technically, it wasn’t that he had returned to the past
ดีเทคนิคมันไม่ได้ว่าเขาได้กลับไปที่ผ่านมา
 Soul backup
การสำรองข้อมูลวิญญาณ
 Soul backup was a skill that upon death, transferred his current memories to the past and was only available to a Grand Sovereign
การสำรองข้อมูลวิญญาณเป็นทักษะที่เกิดขึ้นเมื่อความตายถ่ายโอนความทรงจำในอดีตของเขาไปสู่อดีตและมีให้บริการเฉพาะสำหรับ Grand Sovereign
 And in this ‘resurrection’ through soul backup, he avoided the ‘time paradox’ while given a chance to change the future
และในการคืนพระชนม์นี้ด้วยการสำรองข้อมูลวิญญาณพระองค์ทรงหลีกเลี่ยง 'เวลาขัดแย้ง' ในขณะที่ให้โอกาสในการเปลี่ยนแปลงอนาคต
 ‘I must be cautious from this point on
"ฉันต้องระมัดระวังตั้งแต่ตอนนี้
 I have no more chances now, if I die, it’s over
ตอนนี้ฉันไม่มีโอกาสมากขึ้นถ้าฉันตายมันจบลงแล้ว
’ Kang Chul-In repeated this warning to himself over and over again
คังจุล - กล่าวซ้ำคำเตือนนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก
 Quite obviously, soul backup was a skill available only once
เห็นได้ชัดว่าการสำรองข้อมูลวิญญาณเป็นทักษะที่มีอยู่เพียงครั้งเดียว
 If it was available more than once, it would have been called a loop instead
ถ้ามีมากกว่าหนึ่งครั้งระบบจะเรียกว่าลูปแทน
 Anyways, as long as he chose to use soul backup once, everything would be over if he died again
อย่างไรก็ตามตราบเท่าที่เขาเลือกที่จะใช้การสำรองข้อมูลจิตวิญญาณเพียงครั้งเดียวทุกอย่างจะจบลงหากเขาเสียชีวิตอีกครั้ง
 This unprecedented power would never be once more, and would disappear forever
พลังที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนนี้จะไม่มีวันเกิดขึ้นอีกและจะหายไปตลอดกาล
 However, Kang Chul-In’s face flashed with confidence
อย่างไรก็ตามใบหน้าของคังชุนอินก็เต็มไปด้วยความมั่นใจ
 I mean, of course it would
ฉันหมายถึงแน่นอนมันจะ
 He had already seen the future, and Kang Chul-In would be reborn as a stronger Grand Sovereign with his past experiences and mistakes behind him
เขาได้เห็นอนาคตแล้วและคังจุลอินก็จะได้กลับมาเป็นแกรนด์โซเวอเรนที่แข็งแกร่งขึ้นด้วยประสบการณ์ที่ผ่านมาและความผิดพลาดเบื้องหลังเขา
 All the trials and errors as well as threats of death would be no more
การทดลองและข้อผิดพลาดตลอดจนภัยคุกคามความตายจะไม่เกิดขึ้นอีกต่อไป
 And a few of his fatal mistakes, such as his rashness and disregard for key individuals, as well as negligence of information and intellect—he would never make the same mistakes again
และความผิดพลาดร้ายแรงของเขาเช่นความหยิ่งและไม่สนใจบุคคลสำคัญรวมทั้งความประมาทของข้อมูลและสติปัญญาเขาจะไม่ทำผิดพลาดเหมือนเดิมอีก
 ‘I will be a Grand Sovereign, complete and without error
'ฉันจะเป็นกษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่สมบูรณ์และปราศจากข้อผิดพลาด
’ As Kang Chul-In clenched his fists and assured himself… a fiery pain stabbed him in the middle of the heart
'ขณะที่คังจุล - ในกำหมัดของเขาและมั่นใจตัวเอง ... ความเจ็บปวดคะนองแทงเขาอยู่ตรงกลางของหัวใจ
 He grabbed his chest and clenched his jaw
เขาคว้าหน้าอกและขันกรามของเขา
 “Rothschild… you cockroach
"Rothschild ... คุณแมลงสาบ
” The origin of the pain was a painful memory
"ต้นกำเนิดของความเจ็บปวดเป็นความทรงจำอันเจ็บปวด
 His body was that of a young 28-year-old man, but his mind still remembered the pains of the past– the humiliation of being defeated by an enemy he had stomped on over and over again! His neck burned also where his head had severed, and the memory had sent chills down his spine
ร่างกายของเขาเป็นของชายหนุ่มอายุ 28 ปี แต่จิตใจของเขายังคงจำได้ว่าความเจ็บปวดของอดีต - ความอัปยศอดสูของการถูกทำลายโดยศัตรูที่เขาได้ stomped กว่าและมากกว่าอีกครั้ง! 
 “I will crush you
"ฉันจะขยี้คุณ
 Even more than before, until you beg for death
ยิ่งกว่าก่อนจนกว่าคุณจะขอความตาย
” Kang Chul-In’s eyes burned with vengeance
ดวงตาของคังจุง - อินถูกเผาด้วยการแก้แค้น
 It was said that the one who hit forgot, but the one who got hit, could never forget
มีคนบอกว่าคนที่โดนลืมไป แต่คนที่โดนใจไม่อาจลืมได้
 Kang Chul-In was like that
คังจุล - อินเป็นแบบนั้น
 He was not a man who would forget his enemies, and he would only be satisfied by avenging ten-fold, no, a hundred times worse than what was done to him
เขาไม่ได้เป็นคนที่จะลืมศัตรูของเขาและเขาจะพอใจกับการแก้แค้นสิบเท่าไม่ใช่เป็นร้อยครั้งแย่กว่าที่เขาทำ
 In his fiery thoughts of vengeance towards Rothschild, another face emerged in his thoughts: the strategist Lee Gong-Myung
ในความคิดที่รุนแรงของการแก้แค้นต่อ Rothschild ใบหน้าอื่นโผล่ออกมาในความคิดของเขา: นักยุทธศาสตร์ Lee Gong-Myung
 ‘Lee Gong-Myung… would he choose Rothschild once again?” If he could not have him? He would break him to pieces, until one could not even recognize what he once was
Lee Gong-Myung ... เขาจะเลือก Rothschild อีกครั้งหรือ? "ถ้าเขาไม่สามารถมีเขาได้? 
 That was Kang Chul-In’s way
นั่นคือทางของคังชุนอิน
 It was then, as he was overcome with the thoughts of his enemies that a thin, low voice called him
ในขณะที่เขาเอาชนะด้วยความคิดของศัตรูของเขาว่าเสียงต่ำบางเรียกเขาว่า
 “Um, Chul-In?” He turned his head and a female coworker, Lee Chae-Lin was poking her head in the door and looking at him
"อืม Chul-In?" เขาหันศีรษะและเพื่อนร่วมงานหญิง Lee Chae-Lin โผล่หัวเข้าประตูและมองเขา
 “Are you okay? You look sick
"คุณสบายดีไหม? 
” Lee Chae-Lin’s face looked worried
"ใบหน้าของ Lee Chae-Lin ดูเป็นกังวล
 It was obvious that she was sincerely worried about him
เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นห่วงเขาอย่างจริงใจ
 There was no other reason as to why she would come looking for him in the bathroom after he had been in there for an hour
ไม่มีเหตุผลอื่นใดเกี่ยวกับเหตุผลที่เธอจะมาหาเขาในห้องน้ำหลังจากที่เขาอยู่ที่นั่นเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง
 No one had come out of fear of Kim Min-Chul, the CEO
ไม่มีใครได้ออกมาจากความกลัวของคิมมิน - ชุลซีอีโอ
 “I am completely fine
"ฉันสบายดี
” Kang Chul-In answered, with a leisurely smile
คังชุนอินตอบด้วยรอยยิ้มสบาย ๆ
 “First, I look crazy though
"ครั้งแรกฉันดูบ้า แต่
 Sorry, give me a minute
ขอโทษหน่อยสิ
” He excused himself and took off his suit jacket that had some water and vomit residue, throwing it in the trashcan
"เขาขอร้องตัวเองและเอาเสื้อสูทที่มีน้ำและสารตกค้างออกมาทิ้งในถังขยะ
 He took some water in his hands, washing around his mouth and slicking back his hair
เขาหยิบน้ำไว้ในมือของเขาล้างรอบปากและสะบัดผมกลับ
 He undid his tie, and threw it away as well
เขาเลิกผูกเน็คไทและโยนมันออกไปเช่นกัน
 And he looked more presentable
และเขาดูเรียบร้อยมากขึ้น
 “Chul-In…” “Yes?” “The CEO is very angry
"Chul-In ... " "ใช่?" "CEO โกรธมาก
 He is threatening to fire you immediately…” “Let him do what he wants
เขาขู่ว่าจะยิงคุณทันที ... "" ให้เขาทำในสิ่งที่เขาต้องการ
” “But you persevered well for the last ten months! If you beg the CEO to forgive…” “No
"" แต่คุณก็อดทนได้ดีในช่วง 10 เดือนที่ผ่านมา! 
” Kang Chul-In stopped Lee Chae-Lin mid-sentence
คังชอล - หยุดประโยค Lee Chae-Lin ไว้ตรงกลาง
 “A man should never beg
"ผู้ชายไม่ควรขอร้อง
” “But…!” “A man should never beg to anyone aside from his parents
"" แต่ ... ! "" ผู้ชายไม่ควรขอร้องให้ใครนอกจากพ่อแม่ของเขา
 I also don’t have any intention to cower under that scum
ฉันยังไม่ได้มีความตั้งใจที่จะยอมแพ้ภายใต้ฝาที่
” “Chul-In!” “I should pack my things and leave, actually…” His eyes lingered at his smartphone
"Chul-In!" "ฉันควรจะแพ็คของฉันสิ่งที่และออกไปจริง ... " ดวงตาของเขาอ้อยอิ่งที่มาร์ทโฟนของเขา
 “It’s perfect timing since we are almost done for the day
"เป็นเวลาที่สมบูรณ์แบบตั้งแต่เราเกือบจะเสร็จสิ้นแล้วสำหรับวันนี้
” Kang Chul-In flashed his signature smirk and passed Lee Chae-Lin out the bathroom
"คังจุญ - อินชวนยิ้มให้ลายมือชื่อและยิ้มผ่านลีชุงออกห้องน้ำ
 “No! If you go in now…” “Why?” “The CEO is waiting with a golf club, threatening to kill you if you come back!” Kim Min-Chul, who ran with gangsters a bit a while back, had the habit of creating a fearful atmosphere with golf clubs when he was angry
“ไม่! 
 “Oh, is he really?” Kang Chul-In snickered
"โอ้จริงเหรอ?" คังจุง - สบถ
 The fat pig with a beer belly that sexually harassed for a living, coming for him with a golf club—it was funny to even imagine
หมูอ้วนกับท้องเบียร์ที่ถูกล่วงละเมิดทางเพศเพื่อหาเลี้ยงชีพมาหาเขาด้วยไม้กอล์ฟ - มันตลกดีแม้แต่นึก
 “Well, at least I won’t be bored
"อย่างน้อยฉันจะไม่เบื่อ
” “What? Chul-In, what are you saying? You will really get hurt! You know how he is…!” “Stop
" "อะไร? 
” “…” “I will take care of it
"" ... "" ฉันจะดูแลมัน
 So, stop
ดังนั้นหยุด
” Kang Chul-In assured Lee Chae-Lin with a gentle voice
"Kang Chul-In มั่นใจ Lee Chae-Lin ด้วยเสียงอ่อนโยน
 And he calmly passed her towards the office
และเขาก็ส่งเธอไปที่ออฟฟิศอย่างสงบ
   Ch 3 Completed
Ch 3 เสร็จสมบูรณ์แล้ว