CHAPTER 11: THE TEXT OF THE GODS  “…” Zhang Yang looked at the bare one hundred Yuan, he did not feel anything missing, as far as he believes, a hundred Yuan was a lot but he felt that a bare hundred Yuan without red envelope was not comfortable
บทที่ 11: ข้อความของพระเจ้า "... " Zhang Yang มองที่หนึ่งร้อยหยวนเขาไม่รู้สึกอะไรหายไปเท่าที่เขาเชื่อร้อยหยวนเป็นจำนวนมาก แต่เขารู้สึกว่าร้อยหยวนเปล่าโดยไม่ต้องสีแดง 
 “Is there a red envelope?” “No, what are you afraid of? You see, a lot of people don’t use red envelopes
"มีซองจดหมายสีแดงหรือ?" "ไม่, คุณกลัวอะไร? 
” Liu Biao pointing to the people without the red envelopes
"Liu Biao ชี้ไปที่คนที่ไม่มีซองจดหมายสีแดง
 “Cough …” Zhang Yang suddenly started sweating, those people had so much money they couldn’t hold in their hand, and naturally they do not need any red envelopes
"ไอ ... " จางยางเริ่มเหงื่อคนเหล่านั้นมีเงินมากไม่สามารถถือไว้ในมือได้และธรรมชาติพวกเขาไม่ต้องการซองจดหมายสีแดง
 Zhang Yang used to think that only those people with red envelopes in their hands had whole stack of money, therefore, this couldn’t help but made Zhang Yang a little bit shocked
Zhang Yang เคยคิดว่าเฉพาะคนที่มีซองจดหมายสีแดงอยู่ในมือของพวกเขามีทั้งกองเงินดังนั้นจึงไม่สามารถช่วย แต่ทำให้ Zhang Yang ตกใจเล็กน้อย
 “Go ahead and take it, I’ll go first
"ไปข้างหน้าและเอามันฉันจะไปก่อน
” Liu Biao with his unmatchable thick skin pulled Zhang Yang and went into the crowd inside the bar
"Liu Biao กับผิวหนาที่ไม่สามารถจับคู่ได้ดึง Zhang Yang และเดินเข้าไปในฝูงชนภายในบาร์
 Zhang Yang followed closely afterward
Zhang Yang ตามมาอย่างใกล้ชิดหลังจากนั้น
 “Liu Biao!” Liu Biao, the tall and arrogant guy quickly pushed against the crowd, slammed the small red envelope on the table and suddenly shouted
"Liu Biao!" Liu Biao ชายที่สูงและหยิ่งทะนุถนางกับฝูงชนกระแทกซองจดหมายสีแดงขนาดเล็กบนโต๊ะ
 Zhang Yang’s face burst of heat while everyone was startled looking at that petty little red envelope displayed on the table and surprised
ใบหน้าของ Zhang Yang พุ่งออกมาจากความร้อนในขณะที่ทุกคนตกใจมองไปที่ซองจดหมายสีแดงเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่แสดงบนโต๊ะและประหลาดใจ
 Nevertheless, it was the first time that they were seeing such a loud small red envelope
อย่างไรก็ตามนี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็นซองจดหมายสีแดงเล็ก ๆ ดัง
 “What’s the matter? I know the seventh brother!” Liu Biao’s immensely proud expression led Zhang Yang into a feeling of embarrassment
"เกิดอะไรขึ้น? 
 However
อย่างไรก็ตาม
 Liu Biao’s words played a role, suddenly the surrounding people’s eyes became different, and including several people with red envelope couldn’t dare to underestimate him
คำของ Liu Biao มีบทบาทอย่างกะทันหันดวงตาของคนรอบข้างก็แตกต่างกันและรวมถึงคนหลายคนที่มีซองจดหมายสีแดงไม่กล้าที่จะประมาทเขา
 In a very serious manner, Liu Biao quickly opened the red envelope and took out the hundred Yuan and registered his name along with a special symbol
อย่างจริงจัง Liu Biao ได้เปิดซองสีแดงอย่างรวดเร็วและหยิบเหรียญหยวนออกไปและลงทะเบียนชื่อของเขาพร้อมกับสัญลักษณ์พิเศษ
 “There you go”, Liu Biao exchanged the red envelope with a cigarette and pushed Zhang Yang with one hand with a wretched smile on his face
"คุณไป" Liu Biao แลกซองสีแดงกับบุหรี่และผลักดัน Zhang Yang ด้วยมือข้างเดียวด้วยรอยยิ้มที่ไร้สาระบนใบหน้าของเขา
 “Oh, Liu Biao’s friend Zhang Yang …” Zhang Yang took out the hundred Yuan from his pants pocket in a weak manner
"โอ้เพื่อนของหลิว Biao Zhang Yang ... " Zhang Yang หยิบหยวนออกมาจากกระเป๋ากางเกงของเขาอย่างอ่อนแอ
 “……………
“...............
” The people around couldn’t help but get stunned for a moment, although the record person hesitated for a bit, he accepted the hundred Yuan and wrote down Zhang Yang’s name
"คนที่อยู่รอบ ๆ ไม่สามารถช่วย แต่ได้ตะลึงกับช่วงเวลาแม้ว่าผู้บันทึกจะลังเลอยู่นิดหน่อย แต่เขายอมรับร้อยหยวนและเขียนชื่อของ Zhang Yang
 After recording Zhang’s name, he pondered for a while and made an annotation at the end of Zhang Yang’s name as Liu Biao’s friend
หลังจากบันทึกชื่อของ Zhang เขาได้ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและได้ใส่คำอธิบายประกอบในตอนท้ายของชื่อ Zhang Yang ในฐานะเพื่อนของ Liu Biao
 “Give it to me
"ส่งมาให้ฉัน
” Liu Biao pulled Zhang Yang out from the crowd after he won the cigarettes in his hand and said “You do not smoke, or let me, hey, this cigarette is the top product of Lotus King series, the Diamond lotus King, but costs more than a hundred Yuan …” “Ah… ah … this cigarette costs more than a hundred Yuan …?” Zhang Yang’s eyes were wide open, for him, a dozen of packet of cigarettes would still be too expensive for that price, and a packet of cigarettes for more than a hundred, it was simply unimaginable
Liu Biao ดึง Zhang Yang ออกจากฝูงชนหลังจากที่เขาได้รับบุหรี่ในมือของเขาและกล่าวว่า "คุณไม่สูบบุหรี่หรือปล่อยให้ฉัน hey, บุหรี่นี้เป็นผลิตภัณฑ์ชั้นนำของ Lotus ชุด King, Diamond Lotus พระมหากษัตริย์ แต่ค่าใช้จ่าย 
 “Of course, the boss certainly pours wine, with this kind of cigarette!” Liu Biao looked down upon Zhang yang's face as he was some kind of town dweller of a middle class
"แน่นอนเจ้านายอย่างแน่นอนเทไวน์ด้วยบุหรี่ประเภทนี้!" Liu Biao มองลงมาบนใบหน้าของ Zhang Yang ขณะที่เขาเป็นนักลงทุนในเมืองที่อาศัยอยู่ในชนชั้นกลาง
 “…
“...
” Zhang Yang looked at the proud face of Liu Biao without saying anything
"Zhang Yang มองไปที่ใบหน้าอันน่าภาคภูมิใจของ Liu Biao โดยไม่ได้พูดอะไร
 He clearly knew that the value of the cigarette was more than a hundred Yuan and still he only took two hundred Yuan on the red envelope and split it into two, it clearly reckoned that Liu Biao engaged in this kind of business from scandal like this
เขาเห็นได้ชัดว่ามูลค่าของบุหรี่มากกว่าหนึ่งร้อยหยวนและเขายังหยิบเหรียญหยวนเพียงสองหยวนอยู่ในซองจดหมายสีแดงและแยกออกเป็นสองส่วนทำให้เห็นได้อย่างชัดเจนว่า Liu Biao ประกอบธุรกิจประเภทนี้จากเรื่องอื้อฉาวอย่างนี้
 “Oh, By the way, you know the boss who organized this feast?” Zhang Yang suddenly asked
"โอ้คุณรู้จักเจ้านายที่จัดงานเลี้ยงนี้หรือไม่?" จางยางถามโดยฉับพลัน
 “ … Cough … Cough …, oh, yes I do
"... ไอ ... ไอ ... โอ้ใช่ฉันทำ
” “He doesn’t know you, does he?” Zhang yang immediately saw through Liu Biao’s trick
"" เขาไม่รู้จักคุณใช่ไหม? "จางหยางทันทีที่ได้เห็นผ่านเคล็ดลับของหลิวโบว
 “Well … “Liu Biao in a weak tone
"อืม ... " หลิวบัวด้วยเสียงอ่อน
 “And you still brought me here to eat??” Zhang Yang became very depressed
"และคุณยังพาฉันมาที่นี่เพื่อกิน?" Zhang Yang เริ่มซึมเศร้ามาก
 Liu brought him here to eat and yet he yelled at him
หลิวพาเขามาที่นี่เพื่อกิน แต่เขาก็ตะโกนใส่เขา
 “Didn’t you say you were hungry? ****, and now you’re blaming me …, you see, you see these delicacies, they are for eating, we are here on a red envelope! ‘A dog biting Lu Dongbin doesn’t’ know how good people look like’
"คุณไม่บอกว่าคุณหิวเหรอ? 
#idiom meaning: to ill reward a person’s kindness
#idiom meaning: ให้รางวัลแก่บุคคลที่มีน้ำใจ
 “Eat! Why don’t you eat …? Zhang Yang touched his belly, and started to eat a little moldy bread from his pocket, which made him even hungrier
"กิน! 
 “Good Brother!” Liu Biao laughed heartily, and Zhang Yang followed him to a group of people sitting on a remote table
"บราเดอร์ที่ดี!" Liu Biao หัวเราะอย่างเต็มที่และ Zhang Yang ไปตามเขาไปยังกลุ่มคนที่นั่งอยู่บนโต๊ะระยะไกล
 The people on that table actually didn’t knew Liu Biao which made Zhang yang wonder whether Liu Biao could mix along with them or not at the end
คนที่อยู่บนโต๊ะจริงไม่รู้จัก Liu Biao ซึ่งทำให้ Zhang Yang สงสัยว่า Liu Biao อาจจะผสมกันหรือไม่เมื่อสิ้นสุด
 The seats were still not opened, although there were plenty of food, but no chopsticks
ที่นั่งยังไม่เปิดแม้ว่าจะมีอาหารมากมาย แต่ไม่มีตะเกียบ
 Maybe the chopsticks will be put along with the opening of seats
บางทีตะเกียบจะวางพร้อมกับการเปิดที่นั่ง
 After sitting down, Zhang Yang had a chance to look around the restaurant
หลังจากนั่งลงแล้ว Zhang Yang มีโอกาสมองไปรอบ ๆ ร้านอาหาร
 The restaurant was very large
ร้านอาหารมีขนาดใหญ่มาก
 There were at least about sixty tables, but right now there were no empty tables except for a few and the flow of people at the doorway in a steady manner
มีอย่างน้อยประมาณหกสิบตาราง แต่ตอนนี้ไม่มีตารางที่ว่างเปล่ายกเว้นเพียงไม่กี่และการไหลของคนที่ประตูอย่างมั่นคง
 The scene was very chaotic, but very quiet, which made Zhang Yang feel very strange
ฉากเกิดความวุ่นวายมาก แต่เงียบมากทำให้ Zhang Yang รู้สึกแปลกมาก
 The hall with hundreds of people in it and absolutely no sound, it indeed was a strange feeling
ห้องโถงมีผู้คนหลายร้อยคนและไม่มีเสียงจริงๆมันเป็นความรู้สึกแปลก ๆ
 Zhang Yang did not have any experience in decoration, but still he could see, the hotel was very nice, the vast space was decoration was magnificent
Zhang Yang ไม่ได้มีประสบการณ์ในการตกแต่งใด ๆ แต่เขายังคงมองเห็นโรงแรมได้ดีมากพื้นที่กว้างใหญ่ถูกตกแต่งสวยงาม
 In the middle of the hall, a few huge pillars in the shape of golden dragon was entrenched, lifelike, which made people have a longing to fly
กลางห้องโถงเสาขนาดใหญ่ไม่กี่แห่งในรูปของมังกรทองเป็นที่ยึดที่มั่นเหมือนจริงซึ่งทำให้ผู้คนมีความปรารถนาที่จะบิน
 The hall had a tall glass curtain, the glass was very clean, without a single stain
ห้องโถงมีม่านกระจกสูงกระจกสะอาดมากไม่มีคราบเปื้อน
 Below was a row of magnolia flowers, the entire luxury hall was embellished by the ray of green, which let the rich people feel relaxed and happy
ด้านล่างเป็นแถวของดอกไม้แม็กโนเลียห้องโถงหรูหราทั้งหมดถูกประดับด้วยรังสีของสีเขียวซึ่งทำให้คนร่ำรวยรู้สึกผ่อนคลายและมีความสุข
 After watching the decoration and just a glance at the people, Zhang Yang was surprised
หลังจากเฝ้าดูการตกแต่งและเพียงแวบหนึ่งที่คน Zhang Yang รู้สึกประหลาดใจ
 The whole hall was wearing a casual short sleeves, whether gentle or big with a neat suit
ทั้งห้องโถงสวมสบายแขนสั้นไม่ว่าจะอ่อนโยนหรือใหญ่ด้วยชุดเรียบร้อย
 Most of them only had a little difference between the color of the shirt and the tie
ส่วนใหญ่มีเพียงเล็กน้อยที่แตกต่างกันระหว่างสีของเสื้อและเน็คไท
 “There doesn’t seem to be too much confusion here, does it?” Zhang yang although he discorded Liu Biao fooling around, at ordinary times, still the eyes were very dangerous, and occasionally giving them a vicious look
"ดูเหมือนจะไม่เกิดความสับสนมากนักใช่มั้ย?" จางหยางแม้ว่าเขาจะไม่ลงรอยกัน Liu Biao ที่หลอกลวง แต่ในเวลาที่ปกติก็ยังคงเป็นสายตาที่อันตรายมากและบางครั้งก็ทำให้พวกเขาดูเป็นหิน
 “Quiet down, most of them are businessmen, or some local bosses
"เงียบลงส่วนใหญ่เป็นนักธุรกิจหรือเจ้านายท้องถิ่น
 Do not look at them directly, we don’t want to mess up with them
อย่ามองไปที่พวกเขาโดยตรงเราไม่ต้องการที่จะเลอะกับพวกเขา
” Liu Biao hurriedly pulled Zhang Yang’s sleeve
"Liu Biao รีบดึงแขนเสื้อของ Zhang Yang
 “Oh, … yeah, you said …, who is this seventh brother?” Zhang Yang suddenly asked
"โอ้ ... ใช่คุณบอกว่า ... ใครเป็นพี่ชายคนที่เจ็ดนี้?" จางยางถามอย่างฉับพลัน
 “I don’t know, never heard of him before, but it seems Xiao Boss is better
"ฉันไม่รู้ไม่เคยได้ยินเขามาก่อน แต่ดูเหมือน Xiao Boss จะดีกว่า
” “Who is Xiao Boss?” “Geez …, Xiao Boss is the sponsor of today’s wine … … Don’t  know when will I be able to reach Xiao Boss level, today, just from this promotion feast, he’ll receive millions of red envelopes,  … whining …, When will you understand?” “Millions of Yuan?” Zhang Yang’s eyeballs were almost falling off thinking about the millions of astronomical figures
"ใครเป็น Xiao Boss?" "Geez ... , Xiao Boss เป็นผู้สนับสนุนไวน์วันนี้ ... ... ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ฉันจะสามารถเข้าถึงระดับ Xiao Boss ได้ในวันนี้เพียงแค่จากเทศกาลส่งเสริมการขายนี้ 
 Although he often heard someone talking about millions, still he did not have a clear outline, exactly how big of a pile is a million …?” “Hehe …, let me tell you, today’s feast will at least generate an income of tens of millions, just take a look, there are so many people in this hall, then there’s the second floor, and the third floor with the private rooms, where people are possibly carrying about tens of thousands of thousands of red envelopes
แม้ว่าเขาจะเคยได้ยินใครพูดถึงคนนับล้าน แต่เขาก็ยังไม่ได้ร่างเค้าโครงที่ชัดเจนว่ากองใหญ่แค่ไหนเป็นล้าน ... ? "" เฮ้ย ... ฉันจะบอกคุณสิว่างานเลี้ยงวันนี้อย่างน้อยจะสร้างรายได้หลายสิบ 
 In addition to the catering expenses, one could at least earn about eight millions … …” Liu Biao said with his eyebrows dancing and radiant face as if the tens of millions of money is his
นอกเหนือจากค่าใช้จ่ายในการทำอาหารแล้วอย่างน้อยก็อาจจะมีรายได้ประมาณแปดล้าน ... ... "Liu Biao กล่าวด้วยการเต้นของคิ้วและใบหน้าอันสดใสราวกับว่ามีเงินเป็นจำนวนหลายล้านเหรียญ
 In reality, he also heard these from the gossips, but, as Liu Biao said, Zhang Yang thought of the red envelopes on the scene, he also became convinced that there were some basis on what Liu Biao had said
ในความเป็นจริงเขาก็ได้ยินเสียงเหล่านี้จากเรื่องซุบซิบ แต่เมื่อ Liu Biao กล่าวว่า Zhang Yang ได้นึกถึงซองจดหมายสีแดงในที่เกิดเหตุเขาก็มั่นใจว่ามีพื้นฐานเกี่ยวกับสิ่งที่ Liu Biao กล่าวไว้
  If some analysis were done in numbers, then three to five millions should be easily obtained
ถ้ามีการวิเคราะห์ข้อมูลด้วยตัวเลขจำนวน 3 ถึง 5 ล้านตัวควรได้รับอย่างง่ายดาย
 “For what position was Xiao Boss promoted for…, why such a huge banquet …?” “Ah, about that 
"สำหรับตำแหน่งที่ Xiao Boss ได้รับการเลื่อนตำแหน่งสำหรับ ... ทำไมเป็นงานเลี้ยงขนาดใหญ่เช่นนี้ ... ?" "อ่าเกี่ยวกับเรื่องนี้
  cough … cough … I am not so sure
ไอ ... ไอ ... ฉันไม่แน่ใจแน่
 They say that several of the underground casino of C city is managed by him, and the entire underground forces of the city area have come here to give him congratulations … 
พวกเขากล่าวว่าหลายคาสิโนใต้ดินของเมือง C มีการจัดการโดยเขาและกองกำลังใต้ดินทั้งหมดของเมืองได้มาที่นี่เพื่อให้เขาแสดงความยินดี ...
” “Bow down … …” Suddenly, Zhang Yang grabbed Liu Biao’s head to the table below, he also squatted under the table, and the guests who were sitting on the table were stunned
"" ก้มลง ... ... "ทันใดนั้น Zhang Yang หยิบหัว Liu Biao ไปที่ด้านล่างตารางเขายัง squatted ใต้โต๊ะและบุคคลทั่วไปที่นั่งอยู่บนโต๊ะตะลึง
 “What are you doing … ah?” Liu Biao broke out of Zhang Yang’s hand to get up and smiled abruptly at the other people following by a furious look at Zhang Yang
"คุณกำลังทำอะไรอยู่ ... ah?" Liu Biao หลุดออกจากมือของ Zhang Yang เพื่อลุกขึ้นและยิ้มทันทีที่คนอื่น ๆ ตามด้วยรูปโกรธที่ Zhang Yang
 “Xiao Yiran, Xiao Yiran … ah" Zhang yang hide himself and put on long face, looked at the wall with a glass curtain, saw outside the corridor a figure of a tall, girl wearing a white dress was walking towards the hotel’s entrance, obviously to come here
"Xiao Yiran, Xiao Yiran ... ah" Zhang Yang หยางตัวเองและใส่บนใบหน้ายาวมองไปที่ผนังที่มีม่านแก้วที่เห็นนอกระเบียงรูปของหญิงสาวสูงแต่งตัวชุดสีขาวเดินไปทางเข้าโรงแรม, 
 Zhang Yang did not expect to meet the girl here, but she had a heavyhearted look on her face
Zhang Yang ไม่ได้คาดหวังที่จะได้พบกับหญิงสาวที่นี่ แต่เธอดูน่าหนักใจบนใบหน้าของเธอ