Chapter 14CHAPTER 14: THE ENEMY IN A NARROW ROAD    “Are you Liu Biao?”  Suddenly Xiao Yuan blocked Liu Biao, and Zhang Yang also had to stop
บทที่ 14 บทที่ 14: ความโง่เขลาในถนนหนทาง "คุณ Liu Biao?" ทันใดนั้นเสี่ยวหยวนบล็อก Liu Biao และ Zhang Yang ก็ต้องหยุด
 He became surprised because at this moment Xiao Yuan’s eyes had become soft again
เขาเริ่มแปลกใจเพราะตอนนี้สายตาของซูยหยวนอ่อนนุ่มขึ้นอีกครั้ง
 “Yes … big brother Xiao, I … I am … Liu Biao
"ใช่ครับพี่ใหญ่ Xiao ฉัน ... ฉันเป็น ... Liu Biao
” Flattered Liu Biao stammered abruptly
"หลิวบัวเหม็นกระซิบทันที
 “Do you know the seventh brother?” Xiao Yuan with a gentle smile
"คุณรู้จักพี่ชายที่เจ็ดหรือไม่?" Xiao Yuan ด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน
 “Yes, I know seventh brother … …” Liu Biao again resorted to the usual plan
"ใช่ฉันรู้ว่าพี่ชายที่เจ็ด ... ... " Liu Biao อีกครั้งใช้แผนปกติ
  “Well, it’s good to see you, come find me if you need something
"ดีที่ได้เจอคุณมาหาฉันถ้าคุณต้องการอะไร
”  Xiao Yuan patted Liu Biao’s shoulder and smiled
"Xiao Yuan ตบหลาน Liu Biao และยิ้ม
 His eyes fell on Zhang yang but he simply nodded and continued to greet other guests
ดวงตาของเขาจางหายไป แต่เขาพยักหน้าและยังคงทักทายแขกคนอื่น ๆ
  “Xiao brother remembers me …, Xiao brother remembers me …”Liu Biao and Zhang yang came out of the hotel, and suddenly a look of excitement flushed and Liu Biao whispered loudly
"น้อง Xiao จำฉันได้ ... น้องชายของ Xiao จำฉันได้ ... " Liu Biao และ Zhang Yang ออกมาจากโรงแรมและจู่ ๆ ก็มีเสียงตื่นเต้นเร้าใจและ Liu Biao ก็กระซิบด้วยเสียงดัง
 Zhang Yang believed that if there were not so many people here, he would definitely ripped his throat to howl like a wolf
Zhang Yang เชื่อว่าถ้ามีคนไม่มากที่นี่เขาจะฉีกคอของเขาเพื่อให้หอนเหมือนหมาป่า
 "Of course, he certainly remembers you, you’ve given him two hundred red envelopes and bought two packs of Diamond Lotus King (i
"แน่นอนเขาจำได้ว่าคุณคุณได้ให้เขาซองจดหมายสีแดงสองร้อยและซื้อสองแพ็คของ Diamond Lotus King (ฉัน
e
อี
 the cigarettes)
บุหรี่)
   “…
“...
” Liu Biao was stunned as he looked at Zhang yang speechless
Liu Biao รู้สึกทึ่งในขณะที่เขามอง Zhang Yang ไม่พูด
  “Hehe, don’t worry! He remembers me precisely
"Hehe, ไม่ต้องกังวล! 
 It appears that for us to meet today is elegant, if it was not for the seventh brother, Xiao Yuan was unlikely to remember me … … surprisingly if looks as if most of the people inside this hall recognizes the seventh brother but why have I never heard of him?” Liu Biao’s cheek wall became thick, then a strange smile appeared on his face as he was thinking aloud
ดูเหมือนว่าวันนี้เราจะได้พบกับความสง่างามถ้าไม่ใช่พี่ชายคนที่เจ็ด Xiao Yuan ไม่น่าจะจดจำฉัน ... ... น่าแปลกใจถ้าดูเหมือนว่าคนส่วนใหญ่ในห้องนี้จะรู้จักพี่ชายที่เจ็ด แต่ทำไมฉันถึงไม่เคย 
 “Have you never heard about the mayor of C, the seventh brother?” Zhang Yang looked surprised for a moment
"นายเคยได้ยินเรื่องนายกเทศมนตรีของซีพี่ชายคนที่เจ็ดเหรอ?" จางยางดูแปลกใจสักครู่
 “No … no, from the time I came out of my teens, it was as if I hadn’t heard of him, then, the whole city had already been owned by brother Xiao
"ไม่ใช่ ... ตั้งแต่ตอนที่ฉันออกมาจากวัยรุ่นมันก็เหมือนกับว่าฉันไม่เคยได้ยินเขามาก่อนแล้วทั้งเมืองก็เคยเป็นของพี่ชายเสี่ยว
   “Maybe, the seventh brother is the eldest boss of C city and he went away leaving the matters into Xiao Yuan’s hand
"บางทีพี่ชายที่เจ็ดคือเจ้านายคนโตของเมือง C และเขาก็ออกไปทิ้งเรื่องนี้ไว้ในมือของเสี่ยวหยวน
 Perhaps, this time, the seventh brother came back to completely entrust the responsibility of C city to Xiao
บางทีคราวนี้พี่ชายที่เจ็ดกลับมามอบความไว้วางใจให้เมืองซีกับเมืองเสี่ยว
          “Well, Let’s go
"ดีไปกันเถอะ
”  Zhang Yang thought but could not exactly figure out the relationship between seventh brother and Xiao Yuan
"จางหยางคิด แต่ก็ไม่สามารถอธิบายความสัมพันธ์ระหว่างพี่ชายที่เจ็ดและเสี่ยวหยวนได้
 He was too lazy to analyze more plus he did not have any connection with either of them
เขาขี้เกียจมากเกินไปในการวิเคราะห์เพิ่มเติมบวกเขาไม่ได้มีการเชื่อมต่อใด ๆ กับพวกเขาอย่างใดอย่างหนึ่ง
 They are two completely different people in the world, besides, just a moment ago when Zhang Yang came into contact with Xiao Yuan, he sensed a dangerous atmosphere surrounding around him
พวกเขาเป็นคนสองคนที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงในโลกนอกจากนี้เมื่อสักครู่หนึ่งเมื่อ Zhang Yang เข้ามาติดต่อกับ Xiao Yuan เขารู้สึกถึงบรรยากาศที่เป็นอันตรายรอบ ๆ ตัวเขา
 This type of feeling proves that Xiao Yuan definitely does not appear to be a virtuous man and Zhang Yang did not like this feeling
ความรู้สึกนี้พิสูจน์ให้เห็นว่าเสี่ยวหยวนไม่ได้เป็นคนที่มีคุณธรรมและ Zhang Yang ไม่ชอบความรู้สึกนี้
  “ Well, walk”  Zhang Yang did not feel like thinking about it anymore, and couldn’t figure out what Liu Biao was thinking either
"ดีเดิน" Zhang Yang ไม่ได้รู้สึกเหมือนคิดเกี่ยวกับมันอีกต่อไปและไม่สามารถคิดออกว่า Liu Biao คิดอย่างใดอย่างหนึ่ง
 His careless nature naturally haven’t taken this seriously, and now he is only eager to return to his petty **** and start bragging
ธรรมชาติประมาทของเขาตามธรรมชาติยังไม่ได้ดำเนินการอย่างจริงจังนี้และตอนนี้เขาเป็นเพียงความกระตือรือร้นที่จะกลับไปที่อนุเสาวรีย์ของเขา **** และเริ่มโม้
 When Zhang Yang asked to leave he immediately run towards his worn out motorcycle to go
เมื่อ Zhang Yang ขอให้ออกไปเขารีบวิ่งไปทางรถจักรยานยนต์ที่ชำรุดของเขาเพื่อไป
 “Slow …!” They were hurriedly running towards the motorcycle when Zhang Yang suddenly pulled Liu Biao
"ช้า ... !" พวกเขารีบวิ่งไปทางมอเตอร์ไซค์เมื่อจางหยางดึง Liu Biao ไว้
 “Xiao Yiran … …” The two nearly exclaimed in unison, seeing Xiao Yiran standing not too far from the motorcycle, with her back facing towards them and seemed as if she was waiting for something
"Xiao Yiran ... ... " ทั้งสองเกือบจะอุทานพร้อมเพรียงเห็น Xiao Yiran ยืนอยู่ไม่ไกลจากรถจักรยานยนต์หันหลังให้กับเธอและดูเหมือนราวกับว่าเธอกำลังรออะไรอยู่
  Although it was already dark at that time, the city lights were particularly good, plus the JiYuan hotel was surrounded by  a number of important government agencies and the street lights shone like the daytime
ถึงแม้จะมืดในเวลานั้นไฟเมืองก็ดีมากบวกกับโรงแรม JiYuan ถูกล้อมรอบด้วยหน่วยงานของรัฐที่สำคัญหลายแห่งและไฟถนนก็ส่องลงมาเหมือนกลางวัน
 Simultaneously Xiao Yiran was too elegant and eye catching, Zhang Yang and Liu Biao practically recognized her at once
ในขณะเดียวกัน Xiao Yiran ก็ดูสง่างามและสะดุดตามากเกินไป Zhang Yang และ Liu Biao ก็รู้จักเธอในทันที
 “What should I do …?” Zhang Yang was a little nervous
"ฉันควรทำอย่างไร ... ?" Zhang Yang รู้สึกกระวนกระวายเล็กน้อย
 Although Liu Biao said that Xiao Yiran might not tell anything to her brother, but Zhang Yang was still afraid after seeing Xiao Yiran, and felt an overwhelming pressure in his heart
ถึงแม้ว่า Liu Biao จะบอกว่า Xiao Yiran อาจไม่ได้บอกอะไรกับพี่ชายของเธอ แต่ Zhang Yang ยังคงกลัวหลังจากได้เห็น Xiao Yiran และรู้สึกกดดันอย่างมากในใจ
  “What do you mean ? Go over and talk to her
"คุณหมายถึงอะไร? 
 You cannot avoid her for a year!” “No, no, That may not be a good idea
คุณไม่สามารถหลีกเลี่ยงเธอมาได้หนึ่งปี! "" ไม่ไม่ใช่นี่อาจไม่ใช่ความคิดที่ดีนะ
 You go first and I’ll walk back to school
คุณไปก่อนและฉันจะเดินกลับไปที่โรงเรียน
” “ … or else, why don’t I go over and ride the motorcycle over there while you wait for me?” Liu Biao pointing to a nearby artificial rockery
"" ... หรืออย่างอื่นทำไมฉันไม่ไปและขับรถมอเตอร์ไซค์ไปที่นั่นในขณะที่คุณรอฉันล่ะ? "Liu Biao ชี้ไปที่หินเทียมที่อยู่ใกล้ ๆ
 “Hmm … hurry up!”  Zhang yang quickly ran towards the direction of the rock, although the rock `wasn’t high, it was enough to cover up Zhang Yang’s body
"อืม ... รีบขึ้น!" จางยางรีบวิ่งไปทางทิศทางของหินถึงแม้ว่าหิน "ไม่สูงเท่าไรก็เพียงพอที่จะปกปิดร่างกายของจางยาง
 And Liu Biao would later ride the motorcycle and then pick up Zhang Yang
และหลังจากนั้น Liu Biao ก็นั่งรถมอเตอร์ไซค์แล้วหยิบ Zhang Yang ขึ้นมา
 Zhang yang glanced at the motorcycle and then to Liu Biao, his face looked depressed leaning against the rock and looking at his toes
Zhang yang เหลือบมองรถมอเตอร์ไซค์และจากนั้นไป Liu Biao ใบหน้าของเขาดูหดหู่พิงก้อนหินและมองไปที่เท้าของเขา
 Recently he had become more and more unlucky, almost killed on a bombing during summer’s break, almost robbed while on a train, although he wasn’t robbed his wallet is now with someone else and the most unfortunate part is that he actually met Xiao Yiran twice in less than a day
เมื่อเร็ว ๆ นี้เขากลายเป็นคนเคราะห์ร้ายมากขึ้นเกือบถูกฆ่าตายในระหว่างการระเบิดในช่วงพักร้อนเกือบถูกปล้นในขณะที่รถไฟแม้ว่าเขาจะไม่ได้ปล้นกระเป๋าเงินตอนนี้กับคนอื่นและส่วนที่โชคร้ายที่สุดก็คือเขาได้พบกับ Xiao Yiran จริงๆ 
 Needless to say, his luck was extremely bad
จำเป็นต้องบอกว่าโชคดีมาก
  “Vroom … …” the sound of a motorcycle, Zhang Yang could not help but raise his head
"Vroom ... ... " เสียงรถมอเตอร์ไซค์, Zhang Yang ไม่สามารถช่วยยกศีรษะได้
 “Huh …”  “Zhang Yang!!” A clear voice of Xiao Yiran, really didn’t know why she came over from the other side, Zhang Yang wasn’t ready, he raised his head and their face just happened to be opposite to each other
"หื ... " "จางหยาง !!" เสียงที่ชัดเจนของ Xiao Yiran จริงๆไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงมาจากอีกฟากหนึ่ง Zhang Yang ไม่พร้อมเขายกศีรษะขึ้นและใบหน้าของพวกเขาเพิ่งจะตรงข้าม 
  “Zhang yang … My book … My book …” Their eye’s met, and suddenly Zhang Yang turned into an Olympic champion, Xiao Yiran was surprised for a moment
"Zhang Yang ... หนังสือของฉัน ... หนังสือของฉัน ... " ตาของพวกเขาได้พบและก็ Zhang Yang กลายเป็นแชมป์โอลิมปิก Xiao Yiran รู้สึกประหลาดใจชั่วครู่
 Zhang Yang had run with no shadow, and disappeared into the small garden in the midst of the darkiness which completely concealed him
Zhang Yang วิ่งหนีไม่พ้นเงาและหายตัวไปในสวนเล็ก ๆ ท่ามกลางความมืดมิดซึ่งซ่อนตัวเขาอย่างสมบูรณ์
 “Damn you Zhang Yang …! I see you run, I see you run away …” Xiao Yiran looked at the deep garden but did not dare to go in
"ประดุจคุณ Zhang Yang ... ! 
 She was so angry that she kicked the rock
เธอโกรธมากที่เธอเตะหิน
 “Yiran, what’s wrong …?” A vigorous male voice came from behind, it was Xiao Yuan
"Yiran มีอะไรผิดเหรอ?" เสียงผู้ชายตัวแรงมาจากข้างหลังนี่คือ Xiao Yuan
  “Brother …” Xiao Yiran hesitated for a moment
"บราเดอร์ ... " เสี่ยว Yiran ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง
 “It’s nothing, let’s go, it’s brother’s birthday today … the cake is still at home, there’s still time?” There was a glimmer of expectation on Xiao Yirin’s face
"วันนี้ไม่มีอะไรเดี๋ยวก่อนวันเกิดของพี่ชาย ... เค้กยังอยู่ที่บ้านยังมีเวลาอยู่ไหม?" มีความคาดหวังในใบหน้าของเสี่ยวยรินทร์
  “Well, come on, this evening you and brother will celebrate birthday together, eat cake together, also you haven’t been home for a long time, … it’s not easy for us brother and sister to see each other’s face ah …”  Xiao Yuan sighed, holding Xiao Yirin’s hand and stopped at a distance not far from a white car
"เย็นวันนี้คุณและพี่ชายจะเฉลิมฉลองวันเกิดด้วยกันกินเค้กด้วยกันคุณยังไม่ได้อยู่บ้านมานานแล้ว ... ไม่ใช่เรื่องง่ายที่พี่ชายและน้องสาวจะได้เห็นหน้ากันและ ... " Xiao 
 Xiao Yiran could not take her eyes off from the dark garden
Xiao Yiran ไม่อาจละสายตาออกจากสวนมืด
 ……… Looking at the dust blown by the car as it went, Zhang Yang suddenly felt relieved hiding inside the garden and wiped off the sweat from his face
......... มองไปที่ฝุ่นละอองจากรถขณะที่เดินไป Zhang Yang รู้สึกโล่งใจซ่อนตัวอยู่ในสวนและขจัดเหงื่อออกจากใบหน้า
 Just seeing Xiao Yuan come out, he was sweating thoroughly
เพิ่งเห็น Xiao Yuan ออกมาเขากำลังขับเหงื่อให้สะอาด
 Had Xiao Yiran said anything, he’d probably be dead today
ถ้าเสี่ยว Yiran กล่าวว่าอะไรเขาอาจจะตายในวันนี้
 “I’m just going to walk!”  Looking at the empty streets outside, Zhang Yang cursed with anger
"ฉันเพิ่งจะเดิน!" มองไปที่ถนนที่ว่างเปล่าด้านนอก Zhang Yang สาปแช่งด้วยความโกรธ
 There was not any sign of Liu Biao, he was probably riding his motorcycle back after not seeing Zhang yang on the first walk
ไม่มีร่องรอยใด ๆ เกี่ยวกับ Liu Biao เขาอาจจะขี่มอเตอร์ไซค์กลับมาหลังจากที่ไม่ได้เห็น Zhang Yang เมื่อเดินครั้งแรก
 This time, the person that Liu Biao wanted to see the most was definitely not Zhang Yang, but that group of friends that he’s usually fooling around with
คราวนี้คนที่ Liu Biao ต้องการเห็นมากที่สุดก็คือ Zhang Yang ไม่ได้ แต่กลุ่มเพื่อนที่เขามักจะหลอกลวงด้วย