Chapter 1 Ch
บทที่ 1 Ch
1: A fruit that shouldn’t be here   Naruto World, Hidden Leaf Village The sun had already began to set, however there is still a figure remaining at the Shinobi Academy [Bunshin no Jutsu!] Pffftttwwweeew… Smoke appeared out of nowhere
1: ผลไม้ที่ไม่ควรอยู่ที่นี่ Naruto World, Hidden Leaf Village ดวงอาทิตย์เริ่มขึ้นแล้วแต่ยังมีร่างเหลืออยู่ที่ Shinobi Academy [Bunshin no Jutsu!] Pffftttwweeew ... Smoke โผล่ออกมาจากที่นี่
 but the intended result, a clone, didn’t appear
แต่ผลที่ตั้งใจโคลนไม่ปรากฏขึ้น
 [Another failure…] Yu faced the setting sun with slight smirk on his face
[ล้มเหลวอีก ... ] Yu เผชิญกับดวงอาทิตย์ที่กำลังยิ้มแย้ม ๆ ด้วยรอยยิ้มเล็กน้อยบนใบหน้า
 He came to this world years ago… A world of ninjas, he fantasized to become a genius But he was dealt with a bad card, his body was having difficulty in molding chakra, hence the roadblock in practicing ninjutsu His chakra size was even the same as the children his age, yet he could not perform the most basic ninjutsu, no matter how hard he practiced [This shit is hard, I could consider focusing on taijutsu, like Maito Gai and his Hachimon Tonkou, but that power while great, requires you to gamble your health in exchange for power, not to mention it only lasts a short while] said Yu It’s like god is playing with me (t/n: s/he is) [There’s still a minimum of two years before the Second Ninja War, I cannot be powerless by then, I have to figure something out] thought Yu Yu sighed, there’s a really high chance that he would die if he was still powerless by the time that the war broke out He did not want to die knowing he had nothing he could do
เขามาถึงโลกใบนี้ในปีที่ผ่านมา ... โลกของนินจาเขาจินตนาการว่าเป็นอัจฉริยะ แต่เขาได้รับบาดเจ็บด้วยบัตรที่ไม่ดีร่างกายของเขามีปัญหาในการปั้นจักระดังนั้นอุปสรรคในการฝึกฝนนินจาของเขาถึงเท่ากัน 
 [Well, there’s no use in brooding too much
[ดีไม่มีการใช้ในครุ่นคิดมากเกินไป
 I’ll go to the mountains to continue practicing, even if it’s quite difficult, I can’t give up that easily] Yu shook his head, stood up and started walking towards the back of the school towards the woods
ฉันจะไปที่ภูเขาเพื่อฝึกซ้อมต่อไปแม้ว่าจะเป็นเรื่องยาก แต่ฉันก็ไม่สามารถยอมแพ้ได้ง่าย ๆ ] Yu ส่ายหน้าลุกขึ้นยืนและเดินไปทางด้านหลังของโรงเรียนไปทางป่า
 While walking towards the woods, from time to time he heard academy students look at him with pitying eyes
เมื่อเดินไปทางป่าเป็นครั้งคราวเขาได้ยินว่านักเรียนของสถาบันการศึกษามองเขาด้วยดวงตาที่น่าสงสาร
 [“Look, look, I heard that kid is poor at ninjutsu” “I’m willing to bet that at graduation, he would still be the same” “I heard he was an outsider, heh, he would never compare to us”] As the students talked to each other, some would even look at him with contempt Yu would always turn a blind eye to this type of people There’s only a short time before war breaks out, and they will know war
ฉันได้ยินมาว่าเด็กคนนี้แย่มากที่นินจา "" ฉันยินดีที่จะพนันว่าตอนสำเร็จการศึกษาเขายังคงเหมือนเดิม "" ฉันได้ยินมาว่าเขาเป็นคนนอกแล้วเขาไม่เคยเปรียบเทียบกับเรา " 
 He would have the last laugh
เขาจะหัวเราะครั้งสุดท้าย
 A morbid thought, but he didn’t not know them, better to stay that way
ความคิดที่เป็นโรค แต่เขาไม่รู้จักพวกเขาดีไปกว่านั้น
 [It is true, what they are saying though, I haven’t had any luck in performing the ninja arts] He came into this world aspiring to be a shinobi of the hidden leaf, even if he was not born into the great clans, having fancy bloodline limits
[เป็นความจริงสิ่งที่พวกเขากล่าวว่าแม้ว่าฉันไม่ได้มีความสุขในการดำเนินการศิลปะนินจาใด ๆ ] เขาเข้ามาในโลกนี้ที่ต้องการจะ shinobi ของใบที่ซ่อนอยู่แม้ว่าเขาจะไม่ได้เกิดในตระกูลใหญ่, 
 Having a normal home would already be a great boon for him
มีบ้านปกติแล้วจะเป็นประโยชน์อย่างยิ่งสำหรับเขา
 As always, reality bites him in the ass, he lost his home
เช่นเคยความเป็นจริงกัดเขาในตูดเขาสูญเสียบ้านของเขา
 His home was situated in a small village that was attacked by shinobi from the hidden sand, as far as he knows, he was the only survivor, found by a leaf nin who brought him here
บ้านของเขาตั้งอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่ถูกโจมตีโดย shinobi จากทรายที่ซ่อนอยู่เท่าที่เขารู้เขาเป็นผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียวเท่านั้นที่พบโดยพวกนินจาใบที่พาเขามาที่นี่
 Even if he was still a child, everywhere he went, cold eyes were looking at him
แม้ว่าเขาจะยังเด็กอยู่ทุกๆที่ที่เขาเดินมองไปที่ดวงตาที่หนาวเย็น
 He would be affected if he had a mind of a child
เขาจะได้รับผลกระทบถ้าเขามีความคิดของเด็ก
 Yu was already accustomed to the treatment
Yu คุ้นเคยกับการรักษาแล้ว
 This was already better than what Naruto went through, so he wasn’t complaining
นี่เป็นสิ่งที่ดีกว่าสิ่งที่นารูโตะผ่านมาดังนั้นเขาจึงไม่บ่น
 As he passed the woods towards the mountain, he went towards a small wooden pillar
ขณะที่เขาเดินผ่านป่าไปยังภูเขาเขาเดินไปที่เสาไม้เล็ก ๆ
 There was dents all over that pillar as a result from Yu‘s punches and kicks
มีรอยบุบไปทั่วเสานั้นอันเป็นผลมาจากการกดและเตะของ Yu
 Even if he has no ninjutsu talent, he would never give up
แม้ว่าเขาจะไม่มีพรสวรรค์ในการนินจา แต่เขาก็ไม่ยอมแพ้
 Yu looked at his bandaged hands and feet, took a deep breath, and started punching
ยูมองไปที่มือและเท้าที่มีผ้าพันแผลของเขาสูดลมหายใจเข้าลึกและเริ่มชกต่อย
 [One, two, three… … thirty-five, thirty-six] The sound of his punches was melody to his ears, he was soaked in his sweat
[หนึ่งสองสาม ... ... สามสิบห้า, สามสิบหก] เสียงของการเจาะของเขาเป็นเพลงที่หูของเขาเขาถูกแช่ในเหงื่อของเขา
 Soon, he began to feel fatigue, soreness, and pain especially at his ankles but Yu did not stop, he clenched his teeth and continued
ในไม่ช้าเขาก็เริ่มรู้สึกอ่อนเพลียความเจ็บปวดและความเจ็บปวดโดยเฉพาะที่ข้อเท้าของเขา แต่ยูไม่ได้หยุดเขากอดฟันไว้
 As the sun fell, with no one nearby
ขณะที่ดวงอาทิตย์ร่วงลงและไม่มีใครอยู่ใกล้เคียง
 Yu put in the effort for improving his taijutsu
ยูใส่ความพยายามในการพัฒนา taijutsu ของเขา
 If he cannot practice ninjutsu, then he’ll develop his body
ถ้าเขาไม่สามารถฝึกนินจาได้เขาจะพัฒนาร่างของเขา
 He was already putting far more effort than a child of the same age
เขาทุ่มเทความพยายามมากกว่าเด็กที่อายุเท่ากัน
 [HAH! HAH!] Gradually, he began to breath violently as his clothes were soaking in his sweat, even dripping to the ground
[ฮะ! 
 Finally, with his legs numbed, he even had trouble standing still, Yu stopped
ในที่สุดขาของเขาก็แทบเขาก็ยังมีปัญหาในการยืนนิ่ง Yu หยุดลง
 [After this, five hundred straight punches, and two hundred side kicks… but first, a fucking break…
[หลังจากนี้ห้าหมื่นแบบตรงและสองร้อยข้างเตะ ... แต่ก่อนแบ่งเป็นร่วมเพศ ...
 HAH!] Yu sat under a tree, watching as the last traces of sun disappear into the horizon, he relaxed
HAH!] Yu นั่งใต้ต้นไม้เฝ้าดูรอยร่องรอยของดวงอาทิตย์ที่ซัดเข้าสู่ขอบฟ้าเขาผ่อนคลาย
 It would be nice, training like this everyday, and enjoying this sunset afterwards
มันจะดีฝึกเช่นนี้ในชีวิตประจำวันและเพลิดเพลินกับพระอาทิตย์ตกหลังจากนี้
 Unfortunately, with the looming threat to his life at the upcoming shinobi wars, he could not take it easy
แต่น่าเสียดายที่ภัยคุกคามที่กำลังเกิดขึ้นกับชีวิตของเขาในสงครามชิโนเบียที่กำลังจะเกิดขึ้นเขาไม่สามารถใช้งานได้ง่าย
 After resting for a while, he stood up again to practice his taijutsu, however, he was startled by a sound
หลังจากพักผ่อนพักสักครู่เขาก็ลุกขึ้นยืนเพื่อฝึกซ้อมของเขา แต่เขาก็ตกใจกับเสียง
 It sounded like something fell
ดูเหมือนว่าบางอย่างลดลง
 He looked at the direction where the sound came from, and walked towards the sound
เขามองไปที่ทิศทางที่เสียงมาจากและเดินไปทางเสียง
 After walking for a while, he noticed the fallen object
หลังจากเดินไปชั่วขณะหนึ่งเขาสังเกตเห็นวัตถุที่ถูกล้มลง
 Even if darkness already enveloped the area, he could still notice it’s strange shape and color
แม้ว่าความมืดจะห่อหุ้มบริเวณนั้นอยู่แล้ว แต่เขาก็ยังคงสังเกตเห็นรูปร่างและสีแปลก ๆ
 He picked it up, but being tired from all those punches and kicks made him drop the strange object
เขาหยิบมันขึ้นมา แต่การเหนื่อยล้าจากการชกมวยและการเตะทั้งหมดทำให้เขาได้วางวัตถุประหลาด
 It was already night, he could barely see
คืนนี้เขาแทบมองไม่เห็น
 He squatted and made an attempt to feel the object
เขากอดและพยายามที่จะรู้สึกถึงวัตถุ
 He touched it a few times and picked it up again
เขาสัมผัสมันสองสามครั้งและหยิบมันขึ้นมาอีกครั้ง
 He was still feeling weak but he held it firmly this time
เขายังคงรู้สึกอ่อนแอ แต่เขาก็ยึดมั่นในครั้งนี้
 It was a fruit, a strange fruit
มันเป็นผลไม้แปลก ๆ
 If anyone from this world saw what this was, they would have thrown it due to its peculiarity but he wasn’t
ถ้าใครจากโลกใบนี้เห็นว่านี่เป็นอะไรพวกเขาจะโยนมันเพราะความแปลกประหลาด แต่เขาก็ไม่ได้
 He knew what this was, this was a fucking devil fruit! [Why is this here?? Not that I’m complaining, maybe my luck was already turning around, but still… Is this a joke? Maybe this is a toxic fruit, but why is the shape…] It was eerily shaped like the fruits he saw from Oda’s illustrations
เขารู้ว่านี่คืออะไรนี่เป็นผลไม้ปีศาจที่บ้า! 
 He did not know what to do
เขาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร
 Maybe this was a fake or just a toxic fruit
บางทีนี่อาจเป็นของปลอมหรือเป็นเพียงผลไม้ที่เป็นพิษ
 He shook his head, discarding the idea quickly
เขาส่ายหัวทิ้งความคิดนี้ได้อย่างรวดเร็ว
 [It’s too strangely similar to be a fake]
[มันแปลกเกินไปเหมือนกันกับของปลอม]