Chapter 5 Chapter 5 – If Anyone Dares To Offend Me, I’ll Make Them Pay 10 Times Over Translator: Mr Voltaire Editor: Phoobiee   This youth’s claw-hand strike brought with it a gust of wind, and could even crush rocks
บทที่ 5 - ถ้าใครกล้าที่จะทำให้ผิดหวังฉันจะทำให้พวกเขาจ่ายเงิน 10 ครั้งนักแปล: นายวอลแตร์ Editor: Phoobiee การปะทะกันของเด็กหนุ่มวัยนี้ทำให้ลมพัดแรง
 This person was called Xiao Li, and was at the peak of the Sixth Layer of Body Tempering
คนนี้เรียกว่า Xiao Li และอยู่ที่จุดสูงสุดของชั้นบรรยากาศที่หก
 He was only 15, and yet he acted extremely arrogantly
เขาอายุแค่ 15 ปี แต่เขาก็ทำตัวอย่างหยิ่งผยอง
 This was because everyone in the Xiao family knew that Xiao Yun’s strength could not even compare to that of someone at the early stages of the Sixth Layer of Body Tempering
เป็นเพราะทุกคนในตระกูล Xiao รู้ว่าความแรงของ Xiao Yun ไม่สามารถเปรียบเทียบกับความรู้สึกของคนที่อยู่ในช่วงเริ่มต้นของการนวดชั้นที่หก
 When the other youths saw this, they smiled coldly and waited to see the defeat of Xiao Yun
เมื่อเยาวชนคนอื่น ๆ เห็นสิ่งนี้พวกเขาก็ยิ้มเยาะและรอดูความพ่ายแพ้ของเสี่ยวยุน
 “Hmph, let’s see if you can continue acting like this
"เอ็มเอฟเอ็มลองดูว่าคุณสามารถดำเนินการต่อไปได้เช่นนี้หรือไม่
” “Impudent!” Xiao Yun’s eyes flashed as a fierce look appeared in his eyes
"" ไร้สาระ! "ตาของ Xiao Yun กระพริบเป็นลักษณะที่รุนแรงปรากฏในดวงตาของเขา
 He gripped the demonic python with his left hand as his right hand shot out incredibly quickly; he clamped down on Xiao Li’s claw-hand strike with his right hand and suppressed him
เขาจับมืองูเหลือมปีศาจด้วยมือซ้ายขณะที่มือขวาของเขายิงได้อย่างรวดเร็วเหลือเชื่อ; 
 The immense wave of power that gripped his hand made him feel incredibly powerless
คลื่นพลังอันยิ่งใหญ่ที่จับมือของเขาทำให้เขารู้สึกไร้อำนาจ
 Xiao Li’s face was filled with surprise as he said, “How could this be? How could you possess such strength?” While he was still staring in shock, Xiao Yun’s hand pulled Xiao Li’s body forwards, which caused him to lose his balance
ใบหน้าของ Xiao Li เต็มไปด้วยความประหลาดใจเมื่อเขาพูดว่า "นี่มันเป็นไง? 
 Following this, Xiao Yun kicked out and sent Xiao Li sprawling back; the sound of bones cracking rang out
ต่อไปนี้ Xiao Yun ได้เตะออกและส่ง Xiao Li กลับไปกลับมา; 
 Xiao Li endured the pain of a bone being broken as he landed on the ground
หลี่หลี่ทนทุกข์ทรมานจากอาการกระดูกหักขณะที่เขาลงบนพื้น
 Everyone fell silent
ทุกคนเงียบ
 The Martial Arts Grounds fell incredibly silent, so silent that even the breathing of the youths could be clearly heard
บริเวณศิลปะการต่อสู้ลดลงอย่างไม่น่าเชื่อเงียบจนเงียบจนแม้แต่การหายใจของเยาวชนอาจได้ยินได้อย่างชัดเจน
 Xiao Cheng and the other dumfounded youths stared at Xiao Yun; they started to feel dizzy out of the immense shock
เสี่ยวเฉิงและเยาวชนวัยหนุ่มที่ซุ่มซ่ามอื่น ๆ จ้องมองที่ Xiao Yun; 
 “Xiao Yun attacked just then?” Some of the youths looked at each other, unable to accept what had just happened
"เสี่ยวยุนทำร้ายได้ไหม?" เยาวชนบางคนมองกันไม่ยอมรับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น
 The trash Xiao Yun could block an attack from Xiao Li, and even kick him hard enough to fly away? “This can’t be
ถังขยะ Xiao Yun สามารถสกัดกั้นการโจมตีจาก Xiao Li และแม้แต่เตะให้หนักพอที่จะบินหนี? 
” “Xiao Li definitely underestimated Xiao Yun, which gave him the opportunity to injure him,” everyone muttered as they looked at each other
"" Xiao Li ได้ประเมินเจตจำนงที่ต่ำต้อยของ Xiao Yun ซึ่งทำให้เขามีโอกาสที่จะทำร้ายเขา "ทุกคนพึมพำขณะที่พวกเขามองหน้ากัน
 “No, this can’t be real
"ไม่นี่ไม่สามารถเป็นจริงได้
” Of course, the most shocked out of all of them was Xiao Li
"แน่นอนตกใจมากที่สุดในบรรดาพวกเขาคือ Xiao Li
 He couldn’t accept that he had been injured by this trash, who the entire city knew was trash
เขาไม่อาจยอมรับได้ว่าเขาได้รับบาดเจ็บจากถังขยะซึ่งทั้งเมืองรู้ว่าเป็นขยะ
 Wouldn’t that mean he was lower than trash? “How could trash like you injure me?” Xiao Li roared out as he bore the pain and crawled over, ready to once again leap at Xiao Yun
นั่นหมายความว่าเขาต่ำกว่าถังขยะหรือเปล่า? 
  “Xiao Li, do you dare to attack me again?” Xiao Yun saw that Xiao Li had no regrets over his actions, and that he even wanted to make a move against him once again
"Xiao Li คุณกล้าทำร้ายฉันอีกหรือเปล่า?" Xiao Yun เห็นว่า Xiao Li ไม่เคยเสียใจในการกระทำของเขาและเขาก็อยากจะทำร้ายเขาอีกครั้ง
 Xiao Yun stared him down as he said,  “A mere branch house descendant like you dares to attack me? Do you put the Xiao family’s rules in your eyes at all?” “Hmph, so what if I’m part of the branch house? At least I’m better than trash like you who hasn’t advanced at all in 8 years
Xiao Yun จ้องมองเขาลงขณะที่พูดว่า "ลูกหลานของสาขาบ้านเหมือนที่คุณกล้าโจมตีฉัน 
” Xiao Li coldly harrumphed as his hands made the preparatory movements for an attack
"Xiao Li รำพึงอย่างอ่อนโยนขณะที่มือของเขาทำหน้าที่เตรียมการสำหรับการโจมตี
 He sprang towards Xiao Yun like a ferocious tiger, launching his savage attack
เขาพุ่งไปทาง Xiao Yun เหมือนกับเสือโคร่งที่โหดเหี้ยม
 “Stubborn and pig-headed
"ปากแข็งและหัวหมู
” A cold light flashed in Xiao Yun’s eyes as he gazed at the vicious youth
"แสงไฟเย็นประกายในสายตาของ Xiao Yun ขณะที่เขาจ้องที่หนุ่ม ๆ ที่ชั่วร้าย
 He slightly shifted his body, evading the fierce attack
เขาขยับตัวเล็กน้อยหลบเลี่ยงการโจมตีที่รุนแรง
 His hands then formed knife-hand strikes as he chopped towards Xiao Li’s waist
มือของเขาก็เกิดการตีด้วยมืออย่างที่เขาสับไปยังเอว Xiao Li
 “Arghh!!!” After being hit by the knife-hand strike, Xiao Li powerlessly collapsed on the ground as he screamed
"อารห์ !!!" หลังจากถูกตีด้วยการแทงด้วยมือมีดหลี่เสี่ยวหลี่พังพินาศลงบนพื้นขณะที่เขากรีดร้อง
 Whoosh! Looking at Xiao Li screaming on the ground, the expression on the other youth’s faces became serious
หวือ! 
 Xiao Li might have underestimated Xiao Yun the first time, but this time, he used his full strength
Xiao Li อาจประเมินเสี่ยวยุนต่ำครั้งแรก แต่ครั้งนี้เขาใช้กำลังเต็มที่
 Could it be that Xiao Yun was no longer at the Sixth Layer of Body Tempering? Xiao Cheng and the others sucked in a breath of cold air, and the way they looked at Xiao Yun changed
เป็นไปได้หรือไม่ที่เสี่ยวหยุไม่ได้อยู่ในชั้นที่หกของร่างกาย 
  “With your strength, you think you’re qualified to call me trash?” Xiao Yun glanced at Xiao Li, a dark look appearing on his face
"ด้วยความแรงของคุณคุณคิดว่าคุณมีคุณสมบัติที่จะเรียกฉันว่าเป็นถังขยะ?" Xiao Yun เหลือบมอง Xiao Li ซึ่งปรากฏเป็นสีเข้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา
 He slowly said, “If anyone dares to offend me, I’ll make them pay 10 times over
เขาค่อยๆพูดว่า "ถ้าใครกล้าที่จะรุกรานฉันฉันจะทำให้พวกเขาจ่ายเงิน 10 ครั้ง
” After he said this, he looked around him at the other youths
"หลังจากที่เขากล่าวว่านี้เขามองไปรอบ ๆ เขาที่เยาวชนอื่น ๆ
 Most of these people were from the branch house, and relied on Xiao Cheng’s power and status
คนเหล่านี้ส่วนใหญ่มาจากสาขาและอาศัยอำนาจและสถานะของเสี่ยวเฉิง
 They had all bullied Xiao Yun quite often over the past few years
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาพวกเขาได้รังเกียจเซียนหยางทั้งหมด
 As a descendant of the main house, his status was already something they could not compare to
ในฐานะลูกหลานของบ้านหลังใหญ่สถานะของเขาเป็นสิ่งที่พวกเขาไม่สามารถเปรียบเทียบได้
 How could he allow them to continue bullying him? Before, he had to endure, due to his cultivation not advancing
เขาจะปล่อยให้พวกเขาข่มขู่ต่อได้อย่างไร? 
 However, now that he had recovered his ability to train and cultivate, why did he need to continue to endure? “Is he still that trash Xiao Yun?” “Why do I feel that the aura around him has completely changed, as if he’s a sharp sword that has left its sheath?” When Xiao Yun walked by them, the youths all felt a strange sense of terror within their thumping hearts
อย่างไรก็ตามตอนนี้เขาฟื้นความสามารถในการฝึกฝนและปลูกฝังแล้วทำไมเขาถึงต้องการทนต่อไป? 
 “Could it be that he regained his ability to cultivate?” The crowd couldn’t help but tremble
"มันเป็นไปได้ไหมที่เขาฟื้นความสามารถในการปลูกฝัง" ฝูงชนไม่สามารถช่วยได้ แต่สั่น
 “Did he really regain his strength?” Xiao Cheng’s eyebrows were tightly knitted together as he felt a strange sense of pressure
"เขาฟื้นความแข็งแกร่งจริงๆหรือ?" คิ้วของเสี่ยวเฉิงถูกถักอย่างแน่นหนาขณะที่รู้สึกกดดันแปลก ๆ
 If Xiao Yun regained his talent, wouldn’t that mean his status within the family would dramatically change? The others became quite shocked and afraid
ถ้า Xiao Yun ฟื้นความสามารถของเขาไม่ได้หมายความว่าสถานะของเขาภายในครอบครัวจะเปลี่ยนไปอย่างมาก? 
 If Xiao Yun really had regained his talent, he definitely wouldn’t spare them
ถ้า Xiao Yun ได้รับความสามารถของเขากลับคืนมา
 After all, they had mocked and bullied him unceasingly over the past few years! The injured Xiao Li asked with an expression of fear, “Y-You broke through?” “That’s right,” Xiao Yun calmly replied
หลังจากที่ทุกพวกเขาได้เยาะเย้ยและรังแกเขาอย่างไม่หยุดยั้งในช่วงหลายปีที่ผ่านมา! 
 “You weren’t able to make any progress over the past 8 years, so how could you suddenly break through?” Xiao Li asked with an expression of incredulity
"คุณไม่สามารถทำอะไรได้บ้างในช่วง 8 ปีที่ผ่านมาดังนั้นคุณจะผ่านพ้นไปได้อย่างไร?" Xiao Li ถามด้วยความสงสัย
 Xiao Yun said as he looked around him, “Who said that I, Xiao Yun, would be a mediocrity for life? The tides have turned, and I, Xiao Yun, will definitely rise again
Xiao Yun กล่าวขณะที่เขามองไปรอบ ๆ เขา "ใครบอกว่าฉัน, Xiao Yun, จะเป็นสามัญสำหรับชีวิต? 
” After saying this, Xiao Yun turned and left
"หลังจากพูดแบบนี้เสี่ยวหยินก็หันไปทางซ้าย
 The youths all stood in their places as they muttered to themselves, “He broke through; he really broke through!”  “What are you so afraid of? He only stepped into the Seventh Layer of Body Tempering; what’s so special about that?” Someone said mockingly, “Perhaps it’ll take him another 8 years to break through again
เด็กทุกคนยืนอยู่ในสถานที่ของพวกเขาขณะที่พวกเขาพึมพำกับตัวเอง "เขายากจนผ่าน; 
 By then, we’ll have stepped into the Innate realm, and will have no reason to fear him anymore
เมื่อถึงตอนนั้นเราจะก้าวเข้าไปในอาณาจักร Innate และไม่มีเหตุผลที่จะต้องกลัวเขาอีกต่อไป
” Everyone relaxed a bit when they heard this
"ทุกคนผ่อนคลายเล็กน้อยเมื่อได้ยินเรื่องนี้
 However, when they looked at that youth, they still felt quite nervous
อย่างไรก็ตามเมื่อพวกเขามองไปที่วัยหนุ่มสาวพวกเขาก็รู้สึกกระวนกระวายมาก
 “Xiao Yun, stop right there
"Xiao Yun, หยุดที่นั่น
 You think you can just leave after injuring someone?” Xiao Cheng yelled
คุณคิดว่าคุณเพิ่งจะจากไปหลังจากที่ทำร้ายใคร? "เสี่ยวเฉิงตะโกน
 “What, are you going to take revenge for him?” Xiao Yun stopped walking as he looked back at Xiao Cheng’s savage face
"คุณจะแก้แค้นให้เขาได้ยังไง?" เสี่ยวยุนหยุดเดินขณะที่มองหน้าโหดร้ายของเสี่ยวเฉิง
 Xiao Cheng was his eldest uncle’s son, and he was already at the Eighth Layer of Body Tempering
เฉิงเฉิงเป็นลูกชายของลุงคนโตของเขาและเขาก็อยู่ในชั้นบรรยากาศชั้นแปด
 “I thought your complexion looks quite good, and I’m sure you want to become stronger as soon as possible
"ฉันคิดว่าผิวของคุณดูดีมากและฉันแน่ใจว่าคุณต้องการที่จะแข็งแรงขึ้นโดยเร็วที่สุด
 As such, as your senior, I’ll give you some pointers
เช่นคุณอาวุโสฉันจะให้คำแนะนำแก่คุณ
” Xiao Cheng smirked as he leapt towards Xiao Yun and smashed out with his fist
"เสี่ยวเฉิ้มยิ้มขณะที่เขากระโดดลงไปทาง Xiao Yun และทุบกำปั้นด้วยกำปั้น
 Even the wind that his fist brought could cause someone pain
แม้ลมที่กำปั้นของเขานำอาจทำให้เกิดอาการปวดบางคน
 The punch brought about wind and flashing light
หมัดชักนำให้เกิดลมและแสงกระพริบ
 If this punch landed, it would crush the youth in front of him
ถ้าหมัดนี้ลงไปมันจะบดขยี้เยาวชนหน้าเขา
 This was a Yellow Rank battle skill known as Falling Boulder Fists
นี่คือทักษะการต่อสู้ในระดับสีเหลืองที่รู้จักกันในชื่อ Falling Boulder Fists
 The punch was like a massive boulder, making those under it feel as if it was impossible to dodge
การชกดังกล่าวเป็นเหมือนก้อนหินขนาดใหญ่ทำให้ผู้ที่อยู่ภายใต้มันรู้สึกราวกับว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะหลบ
 The punch was incredibly fast, and Xiao Cheng seemed to intend to follow it up with more attacks
หมัดได้เร็วอย่างไม่น่าเชื่อและ Xiao Cheng ดูเหมือนจะตั้งใจที่จะติดตามการโจมตีอีกครั้ง
 After his Martial Spirit was upgraded, Xiao Yun’s senses became sharper, but he was still unable to evade the punch while carrying the demonic python
หลังจากที่ Spirit Martial Spirit ของเขาได้รับการอัพเกรดแล้วความรู้สึกของ Xiao Yun ก็คมชัดขึ้น แต่เขาก็ยังไม่สามารถหลีกเลี่ยงการหมัดขณะที่แบกงูหลามได้
 He frowned as he mustered all of his strength and prepared to send out a palm strike
เขาขมวดคิ้วขณะที่เขารวบรวมกำลังทั้งหมดของเขาและเตรียมพร้อมที่จะส่งฝ่ามือ
 “Stop right now!” A cold voice exploded out like thunder, as a shockwave cancelled out Xiao Cheng’s attack
"หยุดเดี๋ยวนี้!" เสียงเย็นดังระเบิดขึ้นเช่นฟ้าร้องเนื่องจากคลื่นช็อกได้ยกเลิกการโจมตีของเสี่ยวเฉิง
 “Uncle Hu!” Xiao Yun, who was going to retaliate with his full strength, felt the pressure weighing down on his body disappear
"ลุง Hu!" Xiao Yun ผู้ซึ่งกำลังจะตอบโต้ด้วยพลังเต็มรูปแบบของเขารู้สึกกดดันหนักลงบนร่างกายของเขาหายไป
 After raising his head and seeing the middle-aged man, a look of delight appeared in his eyes as he respectfully greeted him
หลังจากยกศีรษะขึ้นและเห็นชายวัยกลางคนรูปลักษณ์ของความสุขก็ปรากฏขึ้นในสายตาของเขาขณะที่เขาทักทายเขาอย่างสุภาพ
 The man who had suddenly appeared was Xiao Hu
คนที่เคยปรากฏตัวก็คือเสี่ยวหู่
 Uncle Hu gave a slight nod before his gaze became piercing as he stared at Xiao Cheng
ลุงชู่พยักหน้าเล็กน้อยก่อนที่สายตาของเขาจะจ้องมองขณะที่เขาจ้องมองที่เสี่ยวเฉิง
 “How could you attack Xiao Yun?” The other youths shrank back and looked extremely timid as Xiao Hu stared them down
"วิธีที่คุณสามารถโจมตี Xiao Yun?" เยาวชนอื่น ๆ หดกลับและมองอย่างขี้อายมากเมื่อ Xiao Hu จ้องพวกเขาลง
 “Nothing much, I just wanted to test cousin Xiao Yun’s strength,” Xiao Cheng casually replied as he shrugged
"ไม่มีอะไรมากฉันแค่อยากจะทดสอบความแข็งแรงของลูกพี่ลูกน้อง Xiao Yun" Xiao Cheng ตอบอย่างไม่เป็นทางการเมื่อเขายักไหล่
 Xiao Hu frowned
Xiao Hu ขุ่นเคือง
 “Test his strength? Do you need to his martial skills to test his strength?” “Well, I didn’t hurt him,” Xiao Cheng replied breezily
"ทดสอบความแรงของเขา? 
 “Uncle Hu, if there’s nothing else, we’ll be leaving now
"ลุงฮูถ้ามีอะไรอื่นเราจะออกเดินทางตอนนี้
” Xiao Cheng looked at the other youths as he picked up the injured Xiao Li and started walking away
"Xiao Cheng มองไปที่หนุ่ม ๆ คนอื่น ๆ ขณะที่เขาหยิบขึ้นมา Xiao Li ที่บาดเจ็บและเริ่มเดินออกไป
 Evidently, he did not put Uncle Hu in his eyes at all
เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้ใส่ลุงหูไว้ในดวงตาของเขาเลย
 Xiao Hu could only shake his head in disappointment at this
เสี่ยวหัวสามารถสั่นศีรษะของเขาด้วยความผิดหวังได้
 Right now, the old patriarch was in closed door training, and the person in charge of the Xiao family was Xiao Cheng’s father
ตอนนี้พระสังฆราชเก่าอยู่ในการฝึกอบรมแบบปิดและผู้รับผิดชอบครอบครัวเสี่ยวคือพ่อของเสี่ยวเฉิง
 Even with his status, he couldn’t do anything about Xiao Cheng
แม้กระทั่งกับสถานะของเขาเขาไม่สามารถทำอะไรเกี่ยวกับ Xiao Cheng ได้
 “Young master Yun, are you alright?” Xiao Hu shook his head as he turned to Xiao Yun, who was still carrying the demonic python
"นายหนุ่มยุนคุณสบายดีไหม?" เสี่ยวหูส่ายหัวเมื่อหันไปหาเสี่ยวหยุซึ่งยังคงถืองูหลามอยู่
 “I’m fine,” Xiao Yun calmly replied
"ฉันสบายดี" เสี่ยวยุนตอบอย่างสงบ
 “That’s the sort of person Xiao Cheng is; don’t take it to heart,” Xiao Hu said
"นั่นเป็นเรื่องของคนที่ Xiao Cheng; 
 “I will reclaim the honour that belongs to me,” Xiao Yun said calmly, but also with great confidence
"ฉันจะเรียกเกียรติที่เป็นของฉัน" Xiao Yun กล่าวอย่างใจเย็น แต่ยังมีความมั่นใจมาก
 The change in this youth caused Xiao Hu to feel quite shocked
การเปลี่ยนแปลงในเยาวชนคนนี้ทำให้นายเสี่ยวหู่รู้สึกตกใจมาก
 His eyes lit up as he asked, “Was Xiao Li injured by you?” Xiao Hu had seen Xiao Li sent flying from the distance, and felt quite curious
ดวงตาของเขาสว่างขึ้นขณะที่เขาถามว่า "คุณ Xiao Li ได้รับบาดเจ็บจากคุณหรือไม่?" Xiao Hu ได้เห็น Xiao Li ส่งเครื่องบินจากระยะไกลและรู้สึกค่อนข้างอยากรู้
 Xiao Yun nodded, “Mmm
Xiao Yun พยักหน้า "มิ้นท์
” “Did… Did you break through?” Xiao Hu somewhat excitedly asked
"" ไม่ได้ ... คุณผ่านพ้นไปหรือไม่? "Xiao Hu ถามอย่างกระตือรือร้น
 Xiao Yun couldn’t help but grin
Xiao Yun ไม่สามารถช่วยยิ้มได้
 “I accidentally stepped into the Seventh Layer of Body Tempering
"ฉันตั้งใจก้าวเข้าสู่ชั้นที่เจ็ดของการหดตัวของร่างกาย
” “What?! You broke through?” Xiao Hu felt extremely emotional
" "อะไร?! 
 After all, this boy hadn’t progressed at all for 8 years! Xiao Yun once again calmly nodded
หลังจากที่ทุกคนเด็กชายคนนี้ไม่ได้มีความคืบหน้าเป็นเวลา 8 ปี! 
 “Has your talent returned?” Xiao Hu asked as he looked at the youth in front of him
"พรสวรรค์ของคุณกลับมาไหม?" เสี่ยวฮูถามขณะที่มองไปที่ชายหนุ่มหน้าเขา
 “We’ll have to see,” Xiao Yun replied
"เราจะต้องไปดู" Xiao Yun ตอบ
 Xiao Hu exclaimed, “It’s good that you were able to break through, that’s already good enough
เสี่ยวหู่กล่าวว่า "เป็นเรื่องดีที่คุณสามารถฝ่าฟันได้นั่นเป็นสิ่งที่ดีพอแล้ว
 If the old patriarch knew about this, he would be incredibly happy
หากพระสังฆราชเก่ารู้เรื่องนี้เขาจะมีความสุขอย่างไม่น่าเชื่อ
” After chatting for a bit, Xiao Yun decided to leave
"หลังจากคุยกันสักหน่อย Xiao Yun ก็ตัดสินใจที่จะจากไป
 “Thanks for helping me out, Uncle Hu
"ขอบคุณที่ช่วยเหลือฉันลุงฮู
 I’ll be going now
ฉันจะไปเดี๋ยวนี้
” “Mm, you can go now,” Xiao Hu replied
"" อืมคุณสามารถไปเดี๋ยวนี้ "เสี่ยวฮูตอบ
 Xiao Yun walked away with the demonic python on his shoulders
Xiao Yun เดินหนีไปพร้อมกับงูพิษปีศาจบนบ่าของเขา
 “I hope young master Yun can regain his talent again,” Xiao Hu said to himself as he watched Xiao Yun leave
"ฉันหวังว่ายุนอาหนุ่มจะฟื้นความสามารถของเขาได้อีกครั้ง" เสี่ยวหู่กล่าวกับตัวเองขณะที่มองดู Xiao Yun
 Over the past few years, Xiao Yun had painstakingly trained every day, and his spirit had never been broken
ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเสี่ยวยุนได้รับการฝึกฝนอย่างขยันขันแข็งทุกวันและวิญญาณของเขาไม่เคยถูกทำลาย
 Despite knowing that he wouldn’t break through, he hadn’t given up, and continuously persisted
แม้ว่าเขาจะรู้ว่าเขาจะไม่ผ่านไปเขาก็ไม่ยอมแพ้
 Who could compare to him within the younger generation? Xiao Hu was quite moved, and now after seeing that Xiao Yun had broken through, he felt especially happy
ใครสามารถเปรียบเทียบกับเขาในรุ่นน้อง? 
 “Young master Yun, where did you go yesterday?” After returning home, Huan’Er and Xiao Ling’Er asked him anxiously, “Big bro, are you alright?” Xiao Yun gave a cheerful laugh and said, “I’m alright
หลังจากที่กลับมาบ้าน Huan'Er และ Xiao Ling'Er ถามเขาด้วยความกังวลว่า "พี่บิ๊กคุณสบายดีไหม?" Xiao Yun หัวเราะร่าเริงและพูดว่า "ฉัน 
 Huan’Er, tell Aunty Li to cook this python as stew
Huan'Er บอก Aunty Li ให้ทำธูปนี้เป็นเคี่ยว
 This demonic beast will be good nourishment, and we haven’t had a big feast in a while
ปีศาจร้ายนี้จะเป็นอาหารที่ดีและเราไม่ได้มีงานเลี้ยงใหญ่ในชั่วพริบตา
 You guys can have the skin to make a soft armour to ward off the cold
คุณสามารถมีผิวที่จะทำให้เกราะอ่อนเพื่อปัดความหนาวเย็น
” 　　 After passing on the demonic python to Huan’Er, Xiao Yun immediately went to take a bath and put on some clean clothes
"หลังจากผ่านไปในปีศาจงูหลินไป Huan'Er, Xiao Yun ทันทีไปอาบน้ำและใส่เสื้อผ้าที่สะอาดบาง
 After the meal, Xiao Yun felt that his body and mind had fully recovered
หลังจากมื้ออาหารเสี่ยวหยินรู้สึกว่าร่างกายและจิตใจของเขาฟื้นตัวเต็มที่
 “A demonic beast’s meat is simply extraordinary,” Xiao Yun said as he nodded in satisfaction
"เนื้อสัตว์ของปีศาจร้ายเป็นเรื่องธรรมดาเพียงอย่างเดียว" เสี่ยวหยุนกล่าวขณะที่เขาพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ
 “Looks like I should hunt some more demonic beasts in future to eat
"ดูเหมือนว่าฉันควรจะล่าสัตว์ร้ายอีกหลายตัวในอนาคตที่จะกิน
” Not only did the meal help him recover, but it even helped his little sister’s body to become nourished again
"อาหารไม่เพียงช่วยให้เขาฟื้นตัว แต่ก็ช่วยให้ร่างกายน้องสาวของเขาได้รับการหล่อเลี้ยงอีกครั้ง
 “I need to work hard and cultivate so that I can step into the Innate realm as soon as possible
"ฉันต้องทำงานหนักและเพาะปลูกเพื่อที่ฉันจะสามารถก้าวเข้าไปในดินแดน Innate ได้โดยเร็วที่สุด
” As night fell, Xiao Yun sat on his bed as he started to gather Heaven and Earth Essence Qi
"ในเวลากลางคืนตกลง Xiao Yun นั่งอยู่บนเตียงขณะที่เขาเริ่มรวบรวม Heaven and Earth Essence Qi
 After what happened during the day, he desired more power
หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นในระหว่างวันเขาต้องการพลังงานมากขึ้น
 After all, if it was before, Xiao Li would have easily beaten him down
ถ้าเป็นเช่นนั้นก่อนหน้านี้เสี่ยวหลี่ก็สามารถเอาชนะเขาได้อย่างง่ายดาย
 However, this time, he had easily defeated Xiao Li
อย่างไรก็ตามในครั้งนี้เขาได้พ่ายแพ้อย่างง่ายดาย Xiao Li
 “Xiao Cheng, soon I’ll be able to defeat you!” A look of seriousness appeared in Xiao Yun’s eyes as he gripped his hands into fists
"Xiao Cheng เร็ว ๆ นี้ฉันจะสามารถเอาชนะคุณได้!" รูปลักษณ์ของความรุนแรงปรากฏขึ้นในสายตาของ Xiao Yun ขณะที่เขาจับมือเป็นกำปั้น
 His young face shone with resolution as he vowed to wipe away all of his shame
หน้าหนุ่มของเขาส่องสว่างอย่างที่เขาสาบานว่าจะเช็ดความอัปยศทั้งหมดของเขา
 He knew that Xiao Li had dared to attack him because of Xiao Cheng supporting him
เขารู้ว่าเสี่ยวหลี่ได้กล้าโจมตีเขาเพราะเสี่ยวเฉิงสนับสนุนเขา
 Otherwise, why would a mere descendant of the branch house dare to attack him? After all, Xiao Yun was the grandson of the Xiao family’s old patriarch! As Xiao Yun activated his family’s secret art, he continuously gathered and absorbed Heaven and Earth Essence Qi
มิฉะนั้นทำไมลูกหลานเพียงคนเดียวของสาขาจึงกล้าโจมตีเขาได้? 
 After an entire night of cultivation, the Essence Qi within his dantian became much denser
หลังจากที่ทั้งคืนของการเพาะปลูก Essence Qi ภายใน dantian ของเขากลายเป็นมากหนาแน่น
 It was not until the sun rose did he finally stop
มันไม่ได้จนกว่าดวงอาทิตย์ขึ้นในที่สุดเขาก็หยุด
  This time, his Martial Spirit did not take the Essence Qi within his dantian, which greatly increased Xiao Yun’s confidence
คราวนี้วิญญาณการต่อสู้ของเขาไม่ได้ใช้ Essence Qi ภายใน dantian ซึ่งเพิ่มความเชื่อมั่นของ Xiao Yun มากขึ้น