Chapter 1 Chapter 1: Amazing Fate Pet Shop Translator: Nyoi-Bo Studio  Editor: Tennesh On the magnificent East Coast of the motherland, there was a quiet coastal city called Binhai City
บทที่ 1 บทที่ 1: ร้านขายสัตว์เลี้ยงที่น่าอัศจรรย์โชคชะตา: Nyoi-Bo Studio Editor: Tennesh บนชายฝั่งตะวันออกอันงดงามของมาตุภูมิมีเมืองชายฝั่งที่เงียบสงบชื่อ Binhai City
 It was beautiful, with a large economy and a slow pace of life
มันเป็นสิ่งที่สวยงามมีเศรษฐกิจขนาดใหญ่และมีชีวิตที่ช้า
 Binhai had an absence of large industrial enterprises, making it a suitable place to live a peaceful life
Binhai มีสถานประกอบการอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ซึ่งทำให้เป็นสถานที่ที่เหมาะสมในการใช้ชีวิตที่เงียบสงบ
 In this quiet city, there was a small, unknown pet shop
ในเมืองที่เงียบสงบนี้มีร้านขายสัตว์เลี้ยงขนาดเล็กที่ไม่รู้จัก
   This particular morning, a taxi parked in front of the pet shop
เช้าวันนี้รถแท็กซี่จอดอยู่หน้าร้านขายสัตว์เลี้ยง
 Zhang Zian got off, removed his suitcase from the trunk, and thanked the driver
Zhang Zian ลุกขึ้นถอดกระเป๋าออกจากท้ายรถและขอบคุณคนขับ
 As the taxi disappeared around the corner, Zhang Zian breathed in the salty air and looked up to see the pet shop sign: Amazing Fate Pet Shop
เมื่อรถแท็กซี่หายไปรอบ ๆ มุม Zhang Zian ก็สูดลมหายใจเข้าและเงยหน้าขึ้นมองร้านขายสัตว์เลี้ยง Amazing Fate Pet Shop
 The shop doors were closed, and a small, plain paper sign had two words on it: temporarily closed
ประตูร้านปิดและป้ายกระดาษธรรมดามีคำสองคำคือปิดชั่วคราว
   He did not hesitate to tear down the notice, kneading it into a ball and putting it in his pocket, because this sign was one that he had posted
เขาไม่ลังเลที่จะฉีกขาดการแจ้งเตือนการนวดลงในลูกและวางไว้ในกระเป๋าของเขาเพราะเครื่องหมายนี้เป็นหนึ่งที่เขาได้โพสต์
 If one looked carefully at Zhang Zian’s face, it would be easy to find that he had dark circles surrounding bloodshot eyes
ถ้าใครมองไปที่หน้าของ Zhang Zian อย่างละเอียดก็คงจะพบได้ง่ายว่าเขามีรอยคล้ำรอบดวงตาที่บวม
 Clearly, he hadn’t slept very well for several days and had been depressed for a while
เห็นได้ชัดว่าเขานอนไม่หลับเป็นเวลานานหลายวันและรู้สึกหดหู่เป็นเวลานาน
   He pulled out the key, unlocked the shutter door, and then pulled it up, exposing a glass door
เขาดึงกุญแจออกปลดล็อกประตูชัตเตอร์แล้วดึงขึ้นเผยให้เห็นประตูกระจก
 He then unlocked the glass door and pushed the two glass doors open
จากนั้นเขาก็ปลดล็อกประตูกระจกและผลักดันประตูกระจกสองบาน
 Because the shop hadn’t been open for days, the indoor air quality was not pleasant
เนื่องจากร้านค้าไม่ได้เปิดให้บริการเป็นเวลาหลายวันคุณภาพอากาศภายในอาคารจึงไม่น่าพอใจ
 Holding his suitcase, he walked further into the shop
เขาเดินเข้าไปในร้าน
   "Welcome home," he murmured to himself
"ยินดีต้อนรับกลับบ้าน" เขาพึมพำกับตัวเอง
   The Amazing Fate Pet Shop was as quiet as a graveyard—no cats meowing, no dogs barking, and no birds chirping
ร้านขายสัตว์เลี้ยงมหัศจรรย์แห่งโชคชะตาเงียบสงบเหมือนสุสาน - ไม่มีการผสมพันธุ์แมวไม่มีสุนัขเห่าและไม่มีนกร้องเจี๊ยก ๆ
 There were only some empty cages and display cases
มีเพียงกรงเปล่าและตู้โชว์บางส่วนเท่านั้น
 Cat litter and bird droppings that hadn’t been cleaned left an unpleasant odor
ครอกแมวและเศษมูลนกที่ไม่ได้รับการทำความสะอาดทิ้งกลิ่นไม่พึงประสงค์
 It seemed like the shop owners and the animals had left in a hurry
ดูเหมือนเจ้าของร้านและสัตว์ก็รีบไป
   At this moment, Zhang Zian remembered that the pet shop had been very busy and lively, a variety of pet calls mixing into the ambient noise of the city
ในขณะนี้ Zhang Zian จำได้ว่าร้านขายสัตว์เลี้ยงมีความวุ่นวายและมีชีวิตชีวาหลากหลายสายพันธุ์สัตว์เลี้ยงผสมผสานเข้ากับเสียงรอบข้างของเมือง
 He shook his head, trying to put those memories behind him
เขาส่ายหัวพยายามที่จะใส่ความทรงจำเหล่านั้นไว้ข้างหลังเขา
 He dragged his suitcase and walked up to the second floor
เขาลากกระเป๋าและเดินขึ้นไปที่ชั้นสอง
   Entering his old room, he opened the windows and took the black and white portrait of his parents out of his suitcase
เขาเดินเข้าไปในห้องเก่าของเขาเขาเปิดหน้าต่างและถ่ายภาพพ่อแม่ของเขาออกจากกระเป๋าเดินทาง
 After placing the portrait on the desk, Zhang Zian put his hands together in prayer
หลังจากที่วางภาพไว้บนโต๊ะแล้ว Zhang Zian ก็เอามือของเขามาสวดมนต์
   Shortly after Zhang Zian graduated from college, he found a decent job in another city
ไม่นานหลังจากที่ Zhang Zian จบการศึกษาจากวิทยาลัยเขาพบว่างานที่ดีในเมืองอื่น
 One night, he received the bad news that his parents had been involved in a car accident
คืนหนึ่งเขาได้รับข่าวร้ายว่าพ่อแม่ของเขาเคยเกี่ยวข้องกับอุบัติเหตุทางรถยนต์
 He was devastated and rushed back to Binhai City
เขาเสียใจและรีบกลับไปที่ Binhai City
 His father died on the site of the accident, while his mother was seriously injured
พ่อของเขาเสียชีวิตในที่เกิดเหตุขณะที่แม่ของเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส
 She had to stay in the ICU for a few days but, unfortunately, still passed away
เธอต้องอยู่ใน ICU สักสองสามวัน แต่โชคไม่ดีที่ยังคงล่วงลับไป
   This pet shop was the only legacy left by his parents
ร้านขายสัตว์เลี้ยงนี้เป็นมรดกที่พ่อแม่ของเขาทิ้งไว้เท่านั้น
 After Zhang Zian returned, he got a chance to see his mother one last time
หลังจากที่ Zhang Zian กลับมาเขาได้มีโอกาสเห็นแม่ของเขาเป็นครั้งสุดท้าย
 The mother gazed into his eyes with urgency and said with a weak voice, "Zian… the pets in the shop…"   He immediately understood his mother’s words
แม่จ้องตาอย่างเร่งด่วนและพูดด้วยเสียงอ่อน "Zian ... สัตว์เลี้ยงในร้าน ... " เขาเข้าใจคำพูดของแม่ทันที
 The pet store had been left unattended for days, leaving all the animals starving and dehydrated
ร้านขายสัตว์เลี้ยงถูกทิ้งไว้โดยไม่ต้องใส่รักษาเป็นเวลาหลายวันปล่อยให้สัตว์ทุกตัวที่หิวโหยและขาดน้ำ
 He hurried back to the pet store, only to find all the pets dying, just like his mother
เขารีบกลับไปที่ร้านขายสัตว์เลี้ยงเพียงเพื่อจะพบว่าสัตว์เลี้ยงทั้งหมดกำลังจะตายเช่นเดียวกับแม่ของเขา
   In order to be with his mother as much as he could, Zhang Zian had to get rid of these pets
เพื่อที่จะอยู่กับแม่ของเขาเท่าที่จะทำได้ Zhang Zian ต้องกำจัดสัตว์เลี้ยงเหล่านี้
 He had to either sell them at a low price, give them away, or set them free
เขาต้องขายพวกเขาในราคาที่ต่ำให้พวกเขาออกไปหรือปล่อยให้เป็นอิสระ
   After returning to the hospital, he told his mother, "Don’t worry, Mother! The pets are all right
หลังจากกลับมาที่โรงพยาบาลแล้วเขาก็บอกกับแม่ว่า "ไม่ต้องเป็นห่วงแม่แม่ทุกคนก็ถูกใจ
" She then held his hands and passed away with a satisfied smile
"จากนั้นเธอก็จับมือและจากไปด้วยรอยยิ้มที่พอใจ
   Then there was the funeral which made him physically and emotionally exhausted
จากนั้นมีงานศพที่ทำให้เขารู้สึกเหนื่อยล้าทางร่างกายและอารมณ์
 Zhang Zian was not sure at all what he was supposed to do to arrange the funeral
Zhang Zian ไม่แน่ใจว่าเขาควรจะทำอะไรเพื่อจัดงานศพ
 Luckily, his parents’ friends, neighbors, and out-of-town relatives had all been very helpful
โชคดีที่เพื่อน ๆ พ่อแม่เพื่อนบ้านและญาติที่อยู่นอกเมืองได้ให้ความช่วยเหลือทั้งหมด
 After a few busy days, his parents ashes were sent to the cemetery
หลังจากวันที่วุ่นวายพ่อแม่ของเขาถูกส่งไปยังสุสาน
   Finally, Zhang Zian returned to the pet shop after staying in the small hotel next to the hospital for several days
ในที่สุด Zhang Zian ก็กลับไปที่ร้านขายสัตว์เลี้ยงหลังจากอยู่ในโรงแรมเล็ก ๆ ที่อยู่ติดกับโรงพยาบาลเป็นเวลาหลายวัน
   The Amazing Fate Pet Shop had two floors
The Amazing Fate Pet Shop มีสองชั้น
 The pet shop was downstairs, and the living space was upstairs
ร้านขายสัตว์เลี้ยงอยู่ที่ชั้นล่างและพื้นที่ใช้สอยอยู่ด้านบน
 The area was not too large, but it was his parents’ legacy after many years of hard work
พื้นที่ไม่ใหญ่เกินไป แต่เป็นมรดกของพ่อแม่ของเขาหลังจากหลายปีของการทำงานหนัก
   At this point, Zhang Zian had two choices
เมื่อมาถึงจุดนี้ Zhang Zian มีทางเลือกสองทาง
 He could either sell the shop or rent it out, and still keep his hard-to-get job, or he could stay in Binhai City and continue to run the pet shop
เขาสามารถขายร้านหรือเช่ามันออกและยังคงเก็บงานที่ยากต่อการหางานของเขาหรือเขาจะอยู่ใน Binhai City และดำเนินร้านขายสัตว์เลี้ยงต่อไป
   Although his parents owned the pet shop, Zhang Zian knew next to nothing about running a pet business; his parents didn’t to distract him from his school work
ถึงแม้พ่อแม่ของเขาจะเป็นเจ้าของร้านขายสัตว์เลี้ยงก็ตาม Zhang Zian ก็รู้ดีว่าธุรกิจเลี้ยงสัตว์เป็นเรื่องที่ดี 
   Logically, Zhang Zian knew that he should have chosen the first choice
เหตุผล Zhang Zian รู้ว่าเขาควรจะเลือกตัวเลือกแรก
   After days of not having a good meal, he decided to go eat first, leaving the decision for later
หลังจากหลายวันไม่ได้ทานอาหารที่อร่อยเขาตัดสินใจกินอาหารครั้งแรกทิ้งให้ตัดสินใจในภายหลัง
 He had asked for one month of leave from his job
เขาได้ขอลางานไปหนึ่งเดือน
 There were still a few days left, so he had no need to rush a decision
ยังมีอีกสองสามวันที่เหลือดังนั้นเขาจึงไม่จำเป็นต้องรีบตัดสินใจ
 After all, one’s decisions would often be irrational when one was hungry
หลังจากที่ทุกคนตัดสินใจมักจะไม่ลงตัวเมื่อคนหิว
   Down the last step of the stairs, he saw a small silhouette flash by the glass door
ลงบันไดสุดท้ายของบันไดเขาเห็นเงาเล็ก ๆ ที่กระพริบโดยประตูกระจก
   "Was there a thief? What could a thief steal in this empty pet shop? It would be very nice if the thief could steal the cat litter and bird droppings
ขโมยอะไรขโมยมาในร้านขายสัตว์เลี้ยงที่ไม่มีอยู่จริงนี้ได้หรือไม่? มันจะดีมากถ้าขโมยสามารถขโมยครอกแมวและมูลนกได้
 That would save a lot of cleaning time," Zhang Zian thought with a bitter smile
นั่นช่วยประหยัดเวลาทำความสะอาดได้มาก "Zhang Zian คิดด้วยรอยยิ้มขม
   "Who is it?" He asked in a higher pitch
"มันคือใคร?" 
   A little girl with braids stuck her head through the door frame and timidly asked, "Is… the shop open yet…?"   She was wearing a small yellow hat, carrying a pink backpack, and looked to be about seven or eight years old
เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่มีผมเปียติดหัวของเธอผ่านกรอบประตูและถามอย่างงี่เง่าว่า "คือ ... ร้านยังเปิดอยู่หรือยัง ... ?" 
 Her eyes were wide open and her knees bent; she looked like a small rabbit who had just run into a wolf, ready to run away at any time
ตาเธอเปิดกว้างและงอเข่าของเธอ 
   Zhang Zian didn’t expect any customers to come this early
Zhang Zian ไม่ได้คาดหวังให้ลูกค้ารายใดเข้ามาในช่วงต้นนี้
 Giving it a little thought, he said, "Yes, it’s open
ให้ความคิดนิดหน่อยเขาพูดว่า "ใช่มันเปิดอยู่
 Please come in!"   The girl hesitated to go in, looking confused
กรุณาเข้ามา! "สาวลังเลที่จะไปในมองสับสน
 "Are Uncle and Auntie there? The shop hasn’t been opened for a few days… Did the owner change?"   Zhang Zian pondered for a moment and said, "Oh, there is no change
"ลุงกับป้าอยู่ที่นี่หรือ? ร้านนี้ยังไม่เปิดให้บริการสักสองสามวัน ... เจ้าของร้านเปลี่ยนไปหรือเปล่า?" 
 It is my parents’ pet shop
เป็นร้านขายสัตว์เลี้ยงของพ่อแม่ของฉัน
"   "Oh
"" โอ้
" The girl was put at ease
"เด็กหญิงนั้นสบายใจ
   Zhang Zian didn’t turn on the lights when he walked in, and the morning sunshine had not shone into the shop yet, making it look dark and gloomy
Zhang Zian ไม่เปิดไฟเมื่อเดินเข้ามาและแสงแดดตอนเช้าไม่ได้ส่องลงไปที่ร้านค้าทำให้ดูมืดและมืดมน
   The little girl walked in and looked at the empty cages and display cases in astonishment
เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ เดินเข้ามาและมองไปที่กรงเปล่าและแสดงตัวอย่างด้วยความตกตะลึง
 "Where are all the animals? Where did they go?"   "Didn’t you know? We had a large sale for all the animals a while ago
สัตว์ทั้งหมดอยู่ที่ไหนพวกมันไปที่ไหน? 
" Zhang Zian said
"Zhang Zian กล่าว
 "That day the shop was full of customers
"วันนั้นร้านเต็มไปด้วยลูกค้า
 The prices were so cheap
ราคาถูกมาก
 Some were even lower than the cost prices and some were just given away for free
บางคนก็ต่ำกว่าราคาต้นทุนและบางคนก็ให้ไปฟรี
"   The little girl shook her head
"เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ส่ายหัว
 "I didn’t know that
"ผมไม่ทราบว่า
 I was not allowed to have pets in my house
ฉันไม่ได้รับอนุญาตให้เลี้ยงสัตว์เลี้ยงในบ้านของฉัน
 I only could come here to check on the animals before and after school every day
ฉันสามารถมาที่นี่เพื่อตรวจสอบสัตว์ก่อนและหลังเลิกเรียนทุกวัน
 The uncle and auntie here were so nice to me even though I never bought any
ลุงกับป้านี่เป็นคนที่ดีต่อฉันแม้ว่าฉันจะไม่ซื้ออะไรก็ตาม
"   "Ah, was that so?" Zhang Zian suddenly felt that he did not fully understand his parents
"" อ่าเป็นแบบนั้นเหรอ? "Zhang Zian รู้สึกว่าเขาไม่เข้าใจพ่อแม่ของเขา
 Why were they so in love with these pets?   "There won’t be any more pets here, right?" The little girl looked up sadly at Zhang Zian
ทำไมพวกเขาถึงได้รักสัตว์เหล่านี้? 
   He thought for a while, then said with a grin
เขาคิดว่าสักครู่แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม
 "Of course there will, we’ll have more very soon
"แน่นอนว่าจะมีเราจะมีมากขึ้นเร็ว ๆ นี้
 Come back and check in a few days
กลับมาอีกครั้งและตรวจสอบภายใน 2-3 วัน
"   "Really? That’s awesome!" The little girl jumped up in happiness and eagerness
"" จริงเหรอ? 
 "Well, I have to go to school now
"ดีฉันต้องไปโรงเรียนตอนนี้
 See you, Mr
เห็นคุณนาย
 Manager!"   "Mr
ผู้จัดการ! "" นาย
 Manager…" Zhang Zian sighed to himself
ผู้จัดการ ... "Zhang Zian ถอนหายใจด้วยตัวเอง
 Irrational choices really did come with hunger
ทางเลือกที่ไม่มีเหตุผลมาจากความหิวจริงๆ