Chapter 1 Chapter 1 – The Succession of the God of Gluttony “One night, as the spring wind suddenly blows, tens of thousands of pear trees blossom
บทที่ 1 บทที่ 1 - ความต่อเนื่องของพระเจ้าแห่งความตะกลาม "คืนหนึ่งเมื่อลมฤดูใบไม้ผลิพุ่งกระฉูดไปนับหมื่นลูกแพร์
” “It hasn’t snowed, however, these pear blossoms are like snow
"หิมะยังไม่ได้หิมะ แต่ดอกสีม่วงก็เหมือนหิมะ
 Snow is pear blossoms, and pear blossoms are snow
หิมะเป็นดอกลูกแพร์และดอกไม้แพรวหิมะ
 Both are equally beautiful!” Youngsters in groups of two’s or three’s walked between the freshly blooming pear trees, breathing in the air filled with the sweet fragrance
ทั้งสองคนมีความสวยงามเท่าเทียมกัน! "เด็กหนุ่มกลุ่มหนึ่งเดินสองหรือสามคนเดินระหว่างต้นลูกแพร์ที่กำลังเบ่งบานขึ้นมาใหม่หายใจในอากาศที่เต็มไปด้วยกลิ่นหอมหวาน
 There were girls bending down and picking up pear blossoms that had fallen onto the ground and bringing them up to their noses to smell and feel them with entranced expressions
มีสาวก้มลงและหยิบขึ้นมาลูกแพร์ที่ได้ตกลงไปบนพื้นดินและนำพวกเขาขึ้นไปที่จมูกของพวกเขาที่จะมีกลิ่นและรู้สึกพวกเขาด้วยการแสดงออก entranced
 Northwest of Sheng City, a pear tree garden sized a thousand acres had recently opened
ทางตะวันตกเฉียงเหนือของเมือง Sheng สวนลูกแพร์ที่มีขนาดพันเอเคอร์ได้เปิดเมื่อเร็ว ๆ นี้
 Spring had just begun, which attracted countless young men and women
ฤดูใบไม้ผลิเพิ่งเริ่มต้นขึ้นซึ่งดึงดูดเยาวชนชายและหญิงนับไม่ถ้วน
 The entrance fee of 50 RMB per ticket wasn’t cheap
ค่าเข้าชม 50 หยวนต่อตั๋วไม่ถูก
 However, there were still many youngsters who remained undeterred and fished out the money from their wallet and entered where they relaxed and admired the beauty of the pear tree gardens blossoms
อย่างไรก็ตามยังคงมีเยาวชนจำนวนมากที่ยังคงสละสลวยและตกปลาออกเงินจากกระเป๋าสตางค์ของพวกเขาและป้อนที่พวกเขาผ่อนคลายและชื่นชมความงามของสวนดอกไม้แพร์
   Most lived the fast paced urban lifestyle, making opportunities such as these to relax quite rare
ส่วนใหญ่อาศัยวิถีชีวิตในเมืองที่รวดเร็วทำให้โอกาสเช่นนี้ผ่อนคลายค่อนข้างหายาก
 Thus, despite this location being somewhat far, when news of this place spread around, many youngsters came to attend
ดังนั้นแม้สถานที่นี้จะค่อนข้างไกลเมื่อข่าวสถานที่แห่งนี้แพร่กระจายไปทั่วเด็กจำนวนมากเข้ามาร่วม
 “How beautiful, if I could live here, my life would be perfect!” Within a group of youngsters, there was youngster who looked to be in his twenties with long hair who extended out his hands and relished in the plentiful pear blossoms around him
ในวัยเด็กมีเด็กหนุ่มคนไหนที่มองดูวัยยี่สิบที่มีผมยาวยื่นมือออกไปและเพลิดเพลินไปกับดอกไม้นานาชนิดของลูกแพร์รอบตัวเขา
 “That’s far from easy, just bring your canvas and paint the scenery, that should be sufficient!” The youngster had just finished speaking when one of his companions by his side retorted
"ที่ไกลจากง่ายเพียงแค่นำผ้าใบของคุณและวาดภาพทิวทัศน์ที่ควรจะเพียงพอ!" เจ้าหนูเพิ่งเสร็จสิ้นการพูดเมื่อหนึ่งในสหายของเขาโดยด้านข้างของเขาโต้กลับ
 The long haired youngster liked painting and had also studied fine arts
เด็กหนุ่มผมยาวชอบวาดภาพและศึกษาศิลปกรรม
 In the end, he had chosen interior design as his career
ในท้ายที่สุดเขาได้เลือกการออกแบบตกแต่งภายในเป็นอาชีพของเขา
 Obviously, he didn’t have that kind of free time to bring a canvas over and contemplate the scenery
เห็นได้ชัดว่าเขาไม่มีเวลาว่างที่จะนำผ้าใบและคิดถึงทิวทัศน์
 Even when he was on vacation, frequently he had to work overtime
แม้ในขณะที่เขาอยู่ในช่วงวันหยุดบ่อยๆเขาต้องทำงานล่วงเวลา
 So, when his companion finished speaking, the long haired youngster retorted as well: “Gu Zheng, that’s easy for you to stand and sat
ดังนั้นเมื่อเพื่อนฝูงของเขาเสร็จสิ้นการพูดเด็กหนุ่มผมยาววัยนี้ก็โต้กลับด้วยเช่นกันว่า "Gu Zheng เป็นเรื่องง่ายสำหรับคุณที่จะยืนและนั่ง
 We would all like to be like you and have a good father as well as a good job
เราทุกคนชอบที่จะเป็นเหมือนคุณและมีพ่อที่ดีเช่นเดียวกับงานที่ดี
 If we did we wouldn’t have to expend all our sweat and tears towards our work, yet still end up unable to purchase a house!” “Indeed, Gu Zheng, if all of us had your kind of free time to travel, how great would that be!” All of the companions took the long haired youngsters side, and the man who had spoken earlier smiled and shook his head: “Such a great place, visiting it once enough, any more and it would diminish its beauty
ถ้าเราทำเราจะไม่ต้องใช้น้ำตาและน้ำตาไหลต่องานของเรา แต่ก็ยังไม่สามารถซื้อบ้านได้! "" แท้จริง Gu Zheng ถ้าพวกเราทุกคนมีเวลาว่างในการเดินทาง 
” As of this year, Gu Zheng was 23 years old and he works as a food critic
"ในปีนี้ Gu Zheng อายุ 23 ปีและเขาทำงานเป็นนักวิจารณ์อาหาร
 Essentially, he tastes delicacies from across the world, then writes reviews
เป็นหลักเขามีรสนิยมจากทั่วโลกแล้วเขียนบทวิจารณ์
 These reviews could then be published on gourmet or traveling sites as well as magazines
ความเห็นเหล่านี้อาจได้รับการตีพิมพ์ในเว็บไซต์ร้านอาหารหรือท่องเที่ยวเช่นเดียวกับนิตยสาร
 This was a job that was envied by all as it allowed someone to eat delicious food everyday and still make money
นี่เป็นงานที่ได้รับความอิจฉาทุกคนเพราะมันทำให้คนกินอาหารอร่อย ๆ ทุกวันและยังทำเงินได้
 Working is good, however contrary to what most would expect, the income was relatively average
การทำงานเป็นสิ่งที่ดี แต่ขัดกับสิ่งที่คาดหวังมากที่สุดรายได้ค่อนข้างเฉลี่ย
 It was only enough for him to pay his personal expenses
มันเพียงพอสำหรับเขาที่จะจ่ายค่าใช้จ่ายส่วนตัวของเขา
 However, within his family he had a good dad
อย่างไรก็ตามภายในครอบครัวของเขาเขามีพ่อที่ดี
 Gu Zheng’s father was working in France and was a three-star Michelin chef with an annual salary of more than a million yuan
พ่อของ Gu Zheng ทำงานในฝรั่งเศสและเป็นพ่อครัว Michelin ระดับสามดาวที่มีเงินเดือนมากกว่าหนึ่งล้านหยวน
 The income was still secondary, most importantly his father’s cooking was far from ordinary
รายได้ก็ยังเป็นรองสิ่งสำคัญที่สุดคือการทำอาหารของบิดาของเขานั้นไกลจากเรื่องธรรมดา
 It was what led Gu Zheng to develop his picky taste
นี่คือสิ่งที่ทำให้ Gu Zheng พัฒนารสชาติที่น่าสนใจของเขา
 Indeed, Gu Zheng’s gourmet reviews were quite sharp and they were infamous for their vicious, drilling criticisms regarding cooking
แท้จริง Gu Gueng's gourmet reviews ค่อนข้างคมและพวกเขาก็น่าอับอายสำหรับคำวิพากษ์วิจารณ์การเจาะลึกของพวกเขาเกี่ยวกับการทำอาหาร
 “What’s this?” Gu Zheng lowered his gaze, and right in front of him was a filthy rock
"อะไรเหรอ?" Gu Zheng จ้องมองไปทางขวาและตรงหน้าเขาเป็นหินสกปรก
 The surface of the rock was coated in a kind of black mud, the only puzzling thing was that this area didn’t contain this kind of black mud
พื้นผิวของหินถูกเคลือบด้วยโคลนสีดำสิ่งที่ทำให้งงงวยก็คือบริเวณนี้ไม่ได้มีโคลนสีดำแบบนี้
 If it wasn’t Gu Zheng who picked up this rock, others would have all assumed that it was just a dirty piece of rock
ถ้าไม่ใช่ Gu Zheng ที่หยิบหินก้อนนี้ขึ้นมาคนอื่น ๆ คงคิดว่ามันเป็นแค่หินสกปรก
 He carefully wiped the black mud off and beneath was the black surface of the rock
เขาเช็ดถูโคลนดำออกและใต้ผิวสีดำของหิน
 It looked somewhat like some kind of animal, however he couldn’t determine what animal it was
มันดูคล้ายสัตว์บางชนิด แต่เขาไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นสัตว์ชนิดใด
 It gave people a feeling like it was an abstract shape
มันทำให้คนรู้สึกเหมือนมันเป็นนามธรรมรูปร่าง
 “Who knows, most likely it’s from a boulder that rolled down from the top mountain!” The long haired youth was the first to respond
"ใครจะรู้ได้มากที่สุดจากก้อนหินที่กลิ้งลงมาจากยอดเขา!" หนุ่มสาวผมยาวเป็นคนแรกที่ตอบ
 He only spoke a single sentence before looking away from the rock in Gu Zheng’s hands
เขาเพียง แต่พูดประโยคเดียวก่อนที่จะมองออกไปจากหินในมือของ Gu Zheng
 According to him, this place’s pure white pear blossom’s were far more interesting
เขากล่าวว่าลูกแพร์สีขาวบริสุทธิ์ของสถานที่แห่งนี้น่าสนใจมากทีเดียว
 “It could also be left behind from yesterday’s shooting star
"มันอาจจะถูกทิ้งไว้ข้างหลังจากดาวยิงเมื่อวานนี้
 If that’s really the case, Gu Zheng, you’ve struck it rich! At that time, don’t forget to treat us to a meal!” Another companion spoke while smirking
ถ้าเกิดว่า Gu Zheng คุณหลงใหลมันรวยมาก! 
 Last night, they had eaten barbecue and drank wine together
เมื่อคืนพวกเขาได้กินบาร์บีคิวและดื่มไวน์ด้วยกัน
 Around nine o’clock, they had seen a shooting star fly across the night sky and had all wished their dreams upon it
ประมาณเก้าโมงเช้าพวกเขาได้เห็นดาวยิงกระรอกบินข้ามท้องฟ้ายามราตรีและหวังว่าฝันของพวกเขาจะเต็มไปหมด
 “Shooting stars are meteorites, if it were drop down somewhere, it wouldn’t be here
"ดาวยิงคืออุกกาบาตถ้ามันเลื่อนลงที่ไหนสักแห่งมันจะไม่อยู่ที่นี่
 Furthermore, it wouldn’t be covered in mud!” Gu Zheng chuckled and replied
นอกจากนี้มันจะไม่ได้รับการปกคลุมด้วยโคลน! "Gu Zheng หัวเราะและตอบ
 The words his friend had spoken made him very happy, yet he also knew that such a thing was not possible
คำพูดของเพื่อนของเขาทำให้เขามีความสุขมาก แต่เขาก็รู้ว่าสิ่งนั้นไม่สามารถทำได้
 However, the more he stroked this rock, the more it gave him a new and odd feeling
อย่างไรก็ตามยิ่งเขายิ่งใหญ่เท่านี้ยิ่งทำให้เขารู้สึกแปลกใหม่
 It felt as if the rock had some kind of connection within him
รู้สึกราวกับว่าก้อนหินมีความเกี่ยวพันกันภายในตัวเขา
 “Oh no!” Gu Zheng clutched his hand and the rock fell to the ground
"โอ้ไม่!" เจิ้งโจงจับมือและก้อนหินตกลงมาถึงพื้น
  A line of blood quickly flowed out from his finger
สายเลือดไหลออกมาจากนิ้วของเขาอย่างรวดเร็ว
 The long haired youngster, as well as his other companions hurriedly rushed over to him
เด็กหนุ่มผมยาวและเพื่อนของเขารีบวิ่งไปหาเขา
 As such, nobody noticed the drop of blood quickly being absorbed into the mouth area of the animal-like rock
ไม่มีใครสังเกตเห็นการหล่นของเลือดอย่างรวดเร็วถูกดูดซึมเข้าสู่บริเวณปากของหินที่มีลักษณะคล้ายกับสัตว์
 The rock slowly turned transparent before completely vanishing
หินค่อยๆเปลี่ยนเป็นความโปร่งใสก่อนหายสนิท
 ……
......
 “Gu Zheng, you’ve woken up, how do you feel?” Gu Zheng slowly opened his eyes to a white ceiling and white walls
"Gu Zheng คุณตื่นขึ้นมาคุณรู้สึกยังไงบ้าง?" เจิ้งโจวค่อยๆเปิดตาของเขาขึ้นไปที่เพดานสีขาวและผนังสีขาว
 There was even a scent of medicine to his side, after turning his head twice and examining his surroundings, he concluded that this was the hospital
มีกลิ่นหอมของยาอยู่ข้างกายของเขาหลังจากหันศีรษะไปสองครั้งและตรวจสอบสภาพแวดล้อมของเขาเขาสรุปว่านี่คือโรงพยาบาล
” “Huang Tao, there’s nothing wrong with me, why am I here?” Gu Zheng asked the youngster by his side, it was that long haired youngster
"" Huang Tao ไม่มีอะไรผิดปกติกับฉันทำไมถึงมาที่นี่? "Gu Zheng ถามเด็กข้างกายด้วยว่าเป็นเด็กที่มีผมยาว
 The interior designer that liked drawing
นักออกแบบตกแต่งภายในที่ชอบวาดรูป
 “At the pear tree farm you pricked yourself, then you fainted
"ที่ฟาร์มลูกแพร์ที่คุณหมักด้วยตัวคุณเองแล้วคุณก็เป็นลม
 No matter what we did we couldn’t make you up, so we brought you to the hospital, this is the Emergency Room!” Huang Tao quickly replied, before anxiously asking: “How do you feel right now? The doctor said that there aren’t any severe problems
ไม่ว่าเราจะทำอะไรไม่ได้เราก็พาคุณไปที่โรงพยาบาลนี่คือห้องฉุกเฉิน! "หวงเต๋ารีบตอบว่า" คุณรู้สึกยังไงตอนนี้? 
 However, he couldn’t determine what caused you to faint, so he has required you to return for more detailed checkups
อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถระบุได้ว่าอะไรที่ทำให้คุณรู้สึกจาง ๆ ดังนั้นเขาจึงขอให้คุณกลับมาตรวจร่างกายอีกครั้ง
 Du Yang and Zhao Yongkui went to go pay the bill!” The Du Yang and Zhao Yongkui that Huang Tao spoke of were the other two who were with together with them this time, the four men were close friends
Du Yang และ Zhao Yongkui ไปจ่ายบิล! "Du Yang และ Zhao Yongkui ที่ Huang Tao พูดถึงคืออีกสองคนที่อยู่ด้วยกันกับพวกเขาในเวลานี้ทั้งสี่คนเป็นเพื่อนสนิท
 This time it was Huang Tao who had urged them to see the pear blossoms
คราวนี้นายหวางเต้ได้เรียกร้องให้พวกเขาเห็นดอกเบญจมาศ
 Taking advantage of the weekend, together they all came, however, nobody could of guessed that Gu Zheng would end up hurt
ใช้ประโยชน์จากวันหยุดสุดสัปดาห์ร่วมกันพวกเขาทั้งหมดมา แต่ไม่มีใครสามารถคาดเดาได้ว่า Gu Zheng จะจบลงเจ็บ
 Furthermore, he had ended up fainting for such a long time
นอกจากนี้เขายังเป็นลมเป็นเวลานาน
 Up until this moment, 2 hours had already passed
จนถึงขณะนี้ 2 ชั่วโมงผ่านไปแล้ว
 Property of © Fantasy-Books
ทรัพย์สินของ© Fantasy-Books
live; outside of it, it is stolen
มีชีวิต; 
 “I’m alright, give them a call, I won’t need further checkups
"ฉันไม่เป็นไรโทรหาฉันฉันจะไม่ต้องตรวจสุขภาพอีกต่อไป
” After examining his body, Gu Zheng strongly shook his head
หลังจากตรวจร่างกายแล้ว Gu Zheng ก็ส่ายหน้าอย่างแรง
 There was nothing wrong with his body, the cut on his hand was very small, and it had already long since scabbed over
มีอะไรผิดปกติกับร่างกายของเขาตัดมือของเขามีขนาดเล็กมากและมันมีมานานแล้วตั้งแต่ scabbed กว่า
  By now, even his headache had dissipated
ตอนนี้ถึงแม้อาการปวดศีรษะของเขาก็หายไป
 “Succession of the God of Gluttony, officially activated!” A dull voice rang out within Gu Zheng’s mind
"การต่อเนื่องของพระเจ้าแห่งความตะกลาม, เปิดใช้งานอย่างเป็นทางการ!" เสียงโง่ ๆ ดังขึ้นภายในจิตใจ Gu Zheng
 It frightened him and he sat up straight, nervously asking: “Who-who’s speaking?” “Gu Zheng, what wrong, nobody said anything
มันทำให้เขากลัวและเขาก็ลุกขึ้นนั่งตรงถามอย่างกังวลว่า "ใคร - ใครพูด?" "Gu Zheng, ผิดอะไร, ไม่มีใครพูดอะไร
 I haven’t even made the phone call yet!” Huang Tao once again rushed over and supported Gu Zheng, his eyes filled with worry
ฉันยังไม่ได้โทรศัพท์เลย! "หวงเต้อีกครั้งรีบวิ่งไปและสนับสนุน Gu Zheng ตาของเขาเต็มไปด้วยความกังวล
 Gu Zheng’s eyes opened as wide, and he looked all around him continuously
ตาของ Gu Zheng เปิดกว้างและมองไปรอบ ๆ ตัวเขาอย่างต่อเนื่อง
 At this time, the voice within his mind once again sounded out
ในเวลานี้เสียงภายในใจของเขาฟังออกมาอีกครั้ง
 “I’m the God of Gluttony, the ultimate God of Food
"ฉันเป็นพระเจ้าแห่งความตะกลามพระเจ้าสุดยอดแห่งอาหาร
 This time, the gods must face the heavenly Chaos Calamity that strikes every 33,000 years
คราวนี้พระเจ้าต้องเจอกับ Chaos Calamity ที่เกิดขึ้นทุกๆ 33,000 ปี
 This trial will be incredibly difficult to pass
การทดลองครั้งนี้เป็นการยากที่จะผ่านได้ยาก
 However, my heart cannot bear the thought of ending the heritage that I have accumulated over my entire life
อย่างไรก็ตามหัวใจของฉันไม่สามารถทนกับความคิดที่จะยุติมรดกที่สะสมมาตลอดชีวิตของฉันได้
 Therefore, I decided to use to create the Will of the God of Gluttony and place my enlightenments and various treasures within, and send it out of the Great Desolate to seek a destined one to be bestowed upon
ดังนั้นผมจึงตัดสินใจที่จะใช้เพื่อสร้างวิลของพระเจ้าแห่งความตะกลามและวาง enlightenments และสมบัติต่างๆภายในและส่งออกจากคนที่ยิ่งใหญ่ที่จะแสวงหาคนที่กำหนดให้ได้รับมอบให้
 The one that possesses the Will of the God of Gluttony shall succeed me as the God of Gluttony!” This time Gu Zheng did not scream, only his eyes were wide open
คนที่มีเจตจำนงของพระเจ้าแห่งความตะกลามจะได้รับชัยชนะในฐานะที่ฉันเป็นพระเจ้าแห่งความตะกลาม! "คราวนี้ Gu Zheng ไม่ได้กรีดร้องเพียงตาของเขาเปิดกว้าง
 Not only could he ‘hear’ the sound, but he could also ‘see’ something
ไม่เพียง แต่เขาได้ยินเสียง แต่เขาก็ยังสามารถมองเห็นบางสิ่งบางอย่าง
 What he saw in his mind was a picture even clearer than what he could actually see with his own eyes
สิ่งที่เขาเห็นในใจคือภาพที่ชัดเจนยิ่งกว่าสิ่งที่เขามองเห็นได้ด้วยตาของตัวเอง
 He saw a somewhat plain bronze device that looked like mythical beast
เขาเห็นอุปกรณ์ทองสัมฤทธิ์ที่ดูเหมือนเป็นสัตว์เดรัจฉาน
 It had a goat’s body, a human head, a tiger’s set of teeth, human hands, a large mouth and a large face
มันมีร่างกายของแพะหัวมนุษย์เสือใส่ฟันมือมนุษย์ปากใหญ่และใบหน้าใหญ่
 The weirdest part was that it had a pair of arms by its armpits
ส่วนที่แปลกที่สุดคือว่ามันมีแขนโดย armpits ของมัน
 The mythical beast turned, and dissipated into a flash of white light which in turn caused Gu Zheng’s ‘eyes’ to show a sea of white, which caused Gu Zheng to clutch his head in pain
สัตว์ประหลาดที่เป็นตำนานหันมาและเหือดหายไปในแสงสีขาวซึ่งจะทำให้ดวงตาของ Gu Zheng ปรากฏเป็นสีขาวซึ่งทำให้ Gu Zheng คว้าหัวของเขาด้วยความเจ็บปวด
 “Gu Zheng, seeing you I think you should listen to the doctor and obediently come back for additional checkups
"Gu Zheng, เห็นคุณฉันคิดว่าคุณควรจะฟังหมอและเชื่อฟังกลับมาตรวจสุขภาพอีกครั้ง
 You worry us when you’re like this!” Huang Tao worriedly advised as he put down his phone, with the previous relief being overwhelmed with his worry towards Gu Zheng
คุณกังวลเราเมื่อคุณเป็นเช่นนี้! "Huang Tao กังวลใจในขณะที่เขาวางลงโทรศัพท์ของเขาด้วยความโล่งใจก่อนหน้านี้ถูกครอบงำด้วยความกังวลของเขาที่มีต่อ Gu Zheng