บทที่ 901 – ยึดหุบเขาสายหมอก
 
 
 
“ข้าไม่คิดเลยว่าพวกเขาจะมา นี่หมายความว่าเป้าหมายของพวกเขาไม่ใช่ข้าแต่เป็น หุบเขาสายหมอก”
 
 
 
ชูเฟิงขมวดคิ้วแน่นเขาเข้าใจสถานการณ์โดยทันที 
 
 
 
ชายหนุ่มคนนี้นั้นน่าเกรงขามจริงๆ ไม่เพียงพลังของเขา แม้แต่ชุดที่เขาใส่อยู่ก็ไม่ธรรมดา ยันต์ที่อยู่บนร่างของเขา และลูกปัดที่คล้องยาวตรงบริเวณคอ เขานั้นเหมือนกับ บุรุษหนุ่ม 2 คนที่ช่วย มู่หรง ซุนไว้ แต่ว่าพลังของเขานั้นแข็งแกร่งกว่า 
 
 
 
ถ้าพวกเขานั้นมาจากแดนสงครามศักดิ์สิทธิ์ชายหหนุ่มคนนี้ก็คงเป็นเช่นเดียวกัน 
 
 
 
ถ้านี่คือการต่อสู้ระหว่างคนจากภูมิภาคทะเลตะวันออกก็คงจะดี แต่ตอนนี้นั้นมีคนจากแดนสงครามศักดิ์สิทธิ์นั้นเข้ามาแทรกแซง มันทำให้พวกชูเฟิงนั้นเริ่มไม่มั่นใจเสียแล้ว “ชูเฟิง อย่างที่คิดเจ้าอยู่ที่นี่จริงๆ!”
 
 
 
ในตอนนั้น มู่หรง ซุน ก็พูดขึ้นด้วยความโกรธ ราวกับแมวที่กินขี้หนูเข้าไป เขามองชูเฟิงด้วยสายตาที่จะกลินกิน “นี่คงเป็นเจ้าเด็กเวรชูเฟิงที่โด่งดังสินะ มันช่างต่างจากที่ข้าได้ยินมายิ่งนัก เจ้านั้นได้สร้างความวุ่นวายไปทั่วทะเลตะวันออกเลย “ข้าคิดว่าเจ้าจะเป็นเด็กหนุ่มที่น่าประทับใจ แต่สุดท้ายก็แค่เต่าที่หดหัวอยุ่ในหุบเขาสายหมอกเท่านั้น”
 
 
 
ประมุขตระกูลวิหคอเวจีพูดขึ้นI “ชูเฟิง ข้ารู้ว่าเจ้ารู้ว่าพวกข้ามาทำไม ถ้าเจ้ายังเป็นบุรุษอยู่ก็ก้าวออกมาซะ ข้าอาจจะบอกให้ประมุขมู่หรง ยอมปล่อยศพเจ้าให้สมบูรณ์ได้ 
 
 
 
ในเวลาเดียวกันประมุขของเผ่า อสูรศิลาก็พูดขึ้น “ท่านประมุข ผานชี ท่านประเมินเจ้าเด็กนั่นสูงไปแล้ว เจ้าเด็กนั่นก็แค่ขยะที่เก่งขึ้นมาได้เพราะปาฏิหาริย์ทั้งนั้น ท่านจะให้มันมาเจอความตาย มีหรือมันจะกล้ามา ฮ่าฮ่า”
 
 
 
ประมุขเผ่า มัจฉาโลหิตพูดขึ้นและยิ้มเย้ยหยัน “ชูเฟิง ข้าคือประมุขของหมู่เกาะประหาร มู่หรง เนี่ยคง ที่อยู่ในมือเจ้าคือหอกมังกรเงินของข้า ถ้าเจ้ายอมคุกเข่าและยอมรับความผิดต่อพวกข้า ข้าจะไม่ทำอันตรายต่อสหายของเจ้า หรือถ้าไม่งั้นข้าก็จะโทษหุบเขาสายหมอกที่บังอาจช่วยเหลือเจ้า.”
 
 
 
มู่หรง เนี่ยคง พูดขึ้น เขาช่างทะนงตนยิ่งนักคำพูดของเขานั้นแน่นอนว่าในวันนี้ชูเฟิงต้องตายอย่างแน่นอน ต่อให้ชูเฟิงยอมคุกเข่า เขาก็คงไม่ยอมปล่อยสหายของชูเฟิงไว้แน่นอน “มู่หรง เนี่ยคง ช่างปากเก่งยิ่งนัก ที่นี่ที่ไหน ที่นี่ไม่ใช่หมู่เกาะประหารของพวกเจ้าแต่เป็นหุบเขาสายหมอก หลังจากมาที่นี่ เจ้าคิดว่าเจ้าจะทำตามใจชอบได้หรือ”
 
 
 
ในตอนนั้น ชุน หวูพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ 
 
 
 
และในขณะเดียวกัน ทุกคนจากหุบเขาสายหมอกก็สูดหายใจเฮือก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เซี่ย หยู และ ตง เซว่ รีบส่งสารทางจิตไปบอกนางว่า อย่าพูดอะไรเกินเลย “ยัยเด็กนี้มาจากไหนกัน เจ้ากล้าพูดกับข้าเช่นนี้ได้อย่างไร หรือเจ้าไม่รู้ว่าข้าเป้นใคร”
 
 
 
มู่หรง เนี่ยคง พูดขึ้น “ข้าคือ ชุน หวู ศิษย์ของท่านหญิง เพียวเมียว ไม่ว่าเจ้าจะเป็นใคร ข้าจะแสดงให้เห็นว่ายังมาไร้มารยาทในหุบเขาสายหมอก”
 
 
 
ชุนหวู พูดเสียงดันลั่ง 
 
 
 
ความจริงแล้วในขณะที่นางพูด นางกลัวอย่างมาก แต่นางนั้นฝืนทำท่าทางว่านางไม่กลัว 
 
 
 
จากที่เห็นนั้น ในบรรดาศิษย์ของ ท่านหญิง เพียวเมียว ชุน หวู ดูท่าจะแข็งแกร่งที่สุด ในด้านของความกล้าหาญ “เจ้าคือศิษย์ของท่านหญิง เพียวเมียวสินะ ไม่แปลกใจทำไมถึงได้โอหังเช่นนี้ อย่างไรก็ตามเจ้านั้นยังเยาววัยและไร้ประสบการณ์นัก เพื่อเป็นการไว้หน้าท่านหญิงเพียวเมียว ข้าจะไม่ถือ””อย่างไรก็ตาม ชูเฟิงนั้นได้ฆ่าคนมากมายนับไม่ถ้วน เจ้ายังเก็บคนเช่นนี้ไว้ในหุบเขาสายหมอกอีกหรือ รีบโยนเขามาซะ แล้วข้าจะทำไม่สนใจเรื่องที่เกิดขึ่น.”
 
 
 
หลังจากรู้ถึงตัวตน ของชุน หวู ประมุขหมู่เกาะประหาร ก็ละความโกรธและพูดด้วยรอยยิ้มบางๆ 
 
 
 
เขาต้องการที่จะมีจุดหยืนที่สูงขึ้นในหุบเขาสายหมอก เพราะในตอนนี้เขานั้นยังต่ำต้อยอยู่ เขาเลยต้องไว้หน้านาง 
 
 
 
แต่เบื้องหลังคำพูดนั้นชัดเจนมาก เขาบอกว่าเขายังไว้หน้าท่านหญิงเพียงเมียวอยู่ เช่นนั้นถ้านางกลับมาเขามั่นใจว่านางต้องส่งชูเฟิงไป 
 
 
 
แต่ถ้าไม่ มันก็อาจจะไม่มีการเมตตาในวันนี้ 
 
 
 
ดังนั้น ในตอนนั้นคนในหุบเขาสายหมอกก็เข้าใจที่มู่หรง เนี่ยคงสื่อทันที พวกเขาล้วนจับจ้องไปที่ชูเฟิง 
 
 
 
นอกเหนือจากคนที่สนิทกับเขา ตง เซว่, เซี่ย หยู และเหล่าผู้พิทักษ์ของหุบเขาสายหมอก ต่างมองและต้องการให้ชูเฟิงก้าวออกไป. 
 
 
 
พวกนางนั้นไม่ต้องการตายเพราะคนนอกเช่นชูเฟิง “แล้วถ้าข้าบอกว่าไม่ล่ะ”
 
 
 
ในตอนนั้น ชุน หวู พูดขึ้น “ฮ่าฮ่าฮ่า ถ้าเจ้ายืนกรานเช่นนี้ ข้าก็ต้องถล่มหุบเขาสายหมอกให้ราบ,”
 
 
 
มู่หรง เนี่ยคง ยิ้มแล้วพูด “หืม นี่เรื่องตลกอะไรกัน เจ้าบอกว่าเจ้าจะถล่มหุบเขาสายหมอกข้าอย่างนั้นหรือ”
 
 
 
ชุนหวู พูดขึ้น “โฮโฮ่ ข้าต้องแสดงให้แม่หนูจอมอวดดีอย่างเจ้าเห็นหน่อยแล้วว่าพวกเรานั้นจะทำได้หรือไม่.”
 
 
 
ในตอนนั้น มู่หรง เนี่ยคงก็ยิ้มแล้วพูดขึ้น เขายกมือขึ้น และตะโกนดังว่า “ถล่มหุบเขาสายหมอกให้ราบ!”
 
 
 
หลังจากเขาพูดขึ้น จิตวิญญาณของกองทัพนับล้านก็พุ่งสูงขึ้นพวกเขา ยกมือสูงขึ้นแล้วพูดว่า “ถล่มหุบเขาสายหมอกให้ราบ””ถล่มหุบเขาสายหมอกให้ราบ “ถล่มหุบเขาสายหมอกให้ราบ!”
 
 
 
เสียงฮึกเหิมของผู้เชี่ยวชาญนับล้านดังขึ้นราวกับฟ้าผ่า และราวกับทำให้โลกสั่นสะเทือน 
 
 
 
ReaDMGA ////////////////////////////////////////
 
 
 
A : ปิกกาจู ปล่อยสายฟ้าแสนโว้ล!!! 
 
 
 
B : ลองฆ่าเพื่อนพี่เฟิงสักคนสิ รับรอง หุบเขาสายหมอก ได้กลายเป็นทะเลสาบเหมือนหุบเขาเทพกระบี่แน่ๆ!!! เพราะปิกกาจูพี่เฟิงเราร้ายกาจมาก 
 
 
 
C : จะรับมือกับคนขนาดนี้ แล้วเก่งๆกันทั้งนั้น จะสู้ได้งั้นหรอ มันจะน่าเหลือเชื่อไปหน่อยมั้งหากชนะ 
 
 
 
B : ก็จริง!!! ว่าอาจจะยังเอาชนะไม่ได้ แค่รักษาเอาตัวรอดไปได้ก็นับว่า ยอดแล้ว!!! แต่การรอดครานี้นับว่าเป็นการเปลี่ยนแปลงบทบาทใหม่ของพี่เฟิงเลย