บทที่ 918 – ใครกัน ?
 
 
 
กลิ่นอาย จำนวนมากพุ่งมาจากที่ที่หนึ่ง และรวมตัวกันกลายเป็นโดมล้อมไว้ แม้กระทั่งฉิวชุ่ย ปู่หยาน ก็ไม่อาจต้านทานมันไม่ไหว นางจึงถูกผนึกไว้ภายใน. “นี่มันระดับ 3 ราชันย์สงครามอย่างนั้นหรือ”
 
 
 
ฉิยชุ่ย ฟู่หยานขมวดคิ้วแน่น นางสัมผัสได้ถึงพลังจากกลิ่นอายนี้ 
 
 
 
เมื่อฉิวชุ่ย ฟู่หยานมองไปที่ท่านหญิงเพียวเมียว ก็พบว่านางนั้นสลบไปแล้ว และกลิ่นอายของนางนั้น อ่อนแอลงเรื่อยๆ ดังนั้นฉิวชุ่ย ฟู่หยาน จึงไม่สามารถหวังให้นางช่วยได้ “ข้าต้องระวังมากกว่านี้ ข้าไม่คิดว่า มู่หรง หมิงเทียนจะรู้ว่าเราหนีมาที่นี่ เขาต้องรู้ว่ามี จุดเคลื่อนย้ายที่นี่แน่ๆ “อ้า ทำไมสวรรค์ช่างโหดร้ายกับเราเยี่ยงนี้”
 
 
 
ฉิวชุ่น ฟู่หยานไม่สามารถหนีไปได้ เพราะนางไม่มีพลังที่จะหนีแล้ว นางนั้นรู้ดีว่านางไม่สามารถหนีต่อไปได้จึงได้แต่ถอนหายใจให้กับความโชคร้ายของตนเอง 
 
 
 
ชูเฟิง นั้นในตอนนั้นเขายืนอยู่ด้านข้าง ฉิวชุ่ย ฟู่หยาน แม้ว่า นางจะสัมผัสถึงแรงกดดันได้ แต่ชูเฟิงนั้นสัมผัสได้ดีกว่า “ชูเฟิง เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าเป็นใคร”
 
 
 
ในที่สุดกลิ่นอายที่ทรงพลังก็พุ่งออกมาจากร่างของชายชรา ที่มีผมสีดำและใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธ ดวงตาคู่นั้นจ้องชูเฟิงราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ 
 
 
 
หลังจาก เห็นเช่นนั้นชูเฟิงก็ต้องขมวดคิ้วแน่น เมื่อมองดีดีแล้วชายชราคนนั้นคล้ายกับคนที่เขารู้จักเขาจึงพูดไปอย่างเย็นชาว่า”
 
 
 
เจ้าคือ นิรันดร์ที่ 2 บิดา ของ ซาน เฟิง , ซาน จิ่วเสี้ยว.””เจ้ารู้ว่าข้าเป็นใครก็รีบคุกเข่าซะ”
 
 
 
ซาน จิ่วเสี้ยว ตะโกนดังลั่น “คุกเข่าหรือ ถ้าข้าคุกเข่าแล้ว เจ้าจะปล่อยพวกข้าไปหรือไม่”
 
 
 
ชูเฟิงถามกลับ “ปล่อยไปอย่างนั้นหรือ แม้ว่าเจ้าจะคุกเข่าเป็นล้านครั้ง ก็มิอาจทำให้ลูกชายข้าคืนมาได้ ข้าไม่มีวันยกโทษ ให้เจ้าไม่ว่าเจ้าจะทำยังไง”ชาน จิ่วเสี้ยว กัดฟันแน่นแล้วพูดขึ้น “อะไรนะจานเฟิงตายแล้วหรือ”
 
 
 
ชูเฟิงรู้สึกประหลาดใจมาก 
 
 
 
ย้อนกลับไป ที่หุบเขาคนโฉดชูเฟิงได้โจมตีและทำให้ชานเฟิง พิการ แต่ไม่ได้ฆ่าเขา เขาจึงสงสัยว่า อีกฝ่ายนั้นตายได้อย่างไรทั้งๆที่เขาไม่ได้ฆ่าไป “เจ้าทำให้ลูกชายข้าพิการ และเขารู้สึกท้อแท้จนต้องปลิดชีวิตตนเอง ทั้งหมดเป็นเพราะเจ้า เจ้าฆ่าเขา คุกเข่าซะ”
 
 
 
ซาน จิ่วเสี้ยงพูดขึ้นด้วยความโกรธ “โห้ ซานเฟิงนั้นพิการเพราะทักษะของเขา เขารู้สึกอับอายถึงขนาดฆ่าตัวตายเอง แล้วมันเกี่ยวอะไรกับข้า””นอกจากนี้ ไม่ว่าอย่างไรเจ้าก็จะทรมานข้าทำไมข้าจะต้องคุกเข่าล่ะ”
 
 
 
ชูเฟิง ยิ้มแล้วพูดขึ้นมองไปที่อีกฝ่ายอย่างเยาะเย้ย “คุกเข่า เจ้าต้องคุกเข่า ไม่ใช่กับข้าแต่กับลูกข้า”
 
 
 
ชาน จิ่วเสี้ยว สะบัดแขนของเขาป้าวิญญาณกว้าง 1 ฟุตสูง 3 ฟุตปรากฏขึ้นบนมือของเขา 
 
 
 
ป้ายนั้น สลักชื่อ ซาน เฟิงเอาไว้ “เขาไม่มีค่าพอให้ข้าคุกเข่า แน่นอนเจ้าก็ด้วย”
 
 
 
ชูเฟิงพูดอย่างเย็นชา “ถ้าอย่างนั้นเราก็จะได้เห็นดีกัน”
 
 
 
ในตอนนั้น ซาน จิวเสี้ยว พูดขึ้นและเกิดแรงกดดันพุ่งลงมาจากท้องฟ้า “อึก—”
 
 
 
ใบหน้าของฉิวชุ่ย ฟุ่หยานเจ็บปวดอย่างมาก เห็นได้ชัดว่านางโดนแรงกดดันนั้นเข้าไป “ถ้าเจ้าคุกเค่า ข้าจะให้พวกเจ้าได้ตายอย่างโดยดี แต่เจ้าไม่ได้คุกเข่า ข้าจะทรมานพวกนางด้วย เจ้าจะคุกเข่าหรือไม่”
 
 
 
ซาน จิ่วเสี้ยว พูดออกมาด้วยความโกรธ. 
 
 
 
ชูเฟิงลังเลสักพัก เขาก็ลดตัวต่ำลง เพราะหากเขาไม่ทำเช่นนี้ ฉิวชุ่ย ฟู่หยาน และท่านหญิงเพียวเมียว อาจโดนทรมานเพราะเขาด้วย เขาจึงไม่มีทางเลือก “ชูเฟิง ไม่ต้อง ยังไงพวกเราก็ต้องตายเจ้ายังต้องสนอะไรอีก””ทรมานอย่างนั้นหรือ โห้ ข้าฉิวชุ่ย ฟู่หยานได้ผ่านความเจ็บปวดมามากมาย แล้วทำไมต้องกลัวการทรมานด้วยเล่า”
 
 
 
ฉิวชุ่ย ฟู่หยาน พูดขึ้น “เจ้า รนหาที่ตาย!”
 
 
 
ซาน จิวเสี้ยวโกรธจัดเมื่อเห็นท่าทางของฉิวชุ่ย ฟู่หยาน เขารีดพลังออกมาจนกลายเป็นดาบจันทร์เสี้ยว ตัวดาบนั้นใหญ่ประมาณ 1 นิ้ว แต่พลังทำลายล้างของมันนั้นรุนแรงมาก 
 
 
 
*วูบ วูบ วูบ * 
 
 
 
ในตอนนั้น ดาบเหล่านั้นได้ถูกปล่อยออกมา และมันพุ่งตรงมาที่ฉิวชุ่ย ฟู่หยาน แม้ว่าตำแหน่งที่เล็กไปไม่อาจทำให้บาดเจ็บถึงตายได้ แต่ก็ทำให้บาดเจ็บมาก เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการเล็กเพื่อทรมาน ร่างที่งดงามของฉิวชุ่ย ฟู่หยาน “บัดซบ.”
 
 
 
ฉิวชุ่ย ฟู่หยานต้องการสวนกลับ แต่นางไม่สามารถทำอะไรกับแรงกดดันของ ซาน จิวเสี้ยวได้ มันราวกับเป็นเชือกรัดรอบตัวนางเอาไว้และทำให้นางไม่สามารถใช้พลังออกไปได้ฃ 
 
 
 
นางที่อยู่ในระดับ 2 ราชันย์สงคราม ปกติแล้วไม่สามารถสู้กับระดับ 3 อย่าง ชาน จิวเสี้ยวได้ “บัดซบ.”
 
 
 
ความเยือกเย็นปรากฏขึ้นในสายตาชูเฟิง เขาพลิกฝ่ามือ และต่อจากนั้นก็มี หอกมังกรเงินปรากฏขึ้นบนฝ่ามือเขา ในเวลาเดียวกัน เขาก็ได้ใช้ทักษะเกราะสายฟ้า เพิ่มพลังจากระดับ 5 เจ้าสงครามไปยังระดับ 6 
 
 
 
ในเวลาเดียวกัน เขาก็ใช้ทักษะเกราะเต่าทมิฬพร้อมกับ ทักษะมังกรฟ้าทะยาน พุ่งไปยืนด้านหน้า ฉิวชุ่ย ฟู่หยาน หวังที่จะรับการโจมตีแทนนาง “ชูเฟิง หลบ!”
 
 
 
ฉิวชุ่ย ฟู่หยาน พูดขึ้นนางรู้ว่าความรุนแรงของพลังนั้นมันแรงแค่ไหน แม้ว่าชูเฟิงจะใช้ทักษะหรือวิชาอะไรก็ตามก็มิอาจต้านทานได้ “เป็นแค่ตั๊กแตน แต่คิดต่อกรกับราชรถ แม้ว่าเจ้าจะต้องการตาย มันก็ไม่ง่ายนักหรอก”
 
 
 
ซาน จิวเสี้ยว แค่นเสียงเย็นชา นิ้วของเขาเคลื่อนไหววูบ ดาบจำนวนมากเปลี่ยนทิศทางหลบจากจุดตายชูเฟิง และพุ่งไปยังอวัยอื่นๆของเขาแทน 
 
 
 
แม้มันจะกระทบเขาชูเฟิง แต่ชูเฟิงนั้นไม่ตายอย่างแน่นอน 
 
 
 
ชูเฟิง หลับตาลง เขารู้ว่าเขาไม่สามารถสู้กับอีกฝ่ายได้ และอีกฝ่ายจะไม่ยอมให้เขาตายง่ายๆ เพราะเขานั้นต้องการทรมานเขา เขาจึงไปยืนหน้าฉิวชุ่ย ฟู่หยาน เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายทำอะไรนาง. 
 
 
 
*ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง * 
 
 
 
แต่ในตอนนั้น ดาบจำนวนมากก็ระเบิดไป ก่อนที่จะถึงตัวชูเฟิง “ใครกัน?!!”
 
 
 
ท่าทางของชาน จิวเสี้ยวก็เปลี่ยนไป เขากวาดสายตามองรอบๆด้วยความโกรธ 
 
 
 
ชูเฟิง ลืมตาขึ้นและมองไปทางทิศใต้พร้อมกับฉิวชุ่ย ฟู่หยาน เขาก็เห็นร่างของคนคนหนึ่งปรากฏขึ้น 
 
 
 
ReaDMGA ////////////////////////////////////////
 
 
 
C : พ่อพี่เฟิงมาแล้ว!!! 
 
 
 
A : จริงดิ!!! 
 
 
 
B : ไม่รู้แต่ก็คงเป็นฝ่ายเดียวกับพี่เฟิงแน่นอน ถ้าเป็น ฮวางฟู่ ห่าวเยว่ ล่ะสนุกเลยมืงเอ้ย!!!