บทที่ 917 – หนีไม่รอด
 
 
 
“เจ้ามั่นใจหรือว่าเขาไม่ได้มาจากแดนสงครามศักดิ์สิทธิ์ ที่แห่งนั้นมันใหญ่มากนะ เจ้ามั่นใจได้อย่างไร”
 
 
 
มู่หรง หมิงเทียนถามขึ้น. “ข้าสามารถยืนยันได้ว่าเขาไม่ได้มาจากแดนสงครามศักดิ์สิทธิ์ มันจะดีกว่าถ้าเจ้าไม่ถามข้า เพราะข้าก็ขี้เกียจตอบเหมือนกัน “เจียง ฉีซา พูดขึ้น. “ได้! ข้าจะไม่ถาม แต่ในตอนนี้ต้องขอบคุณเจ้าอย่างมากที่ทำให้ข้าได้หุบเขาสายหมอกมา”
 
 
 
มู่หรบง หมิงเทียนหัวเราะแล้วพูดขึ้นมา “ไม่ต้องกังวลหุบเขาสายหมอกนี้เป็นของเจ้า แต่สิ่งที่อยู่ข้างในนั้นไม่ใช่!!”
 
 
 
เจียง ฉีซาพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม 
 
 
 
ท่าทางของ มู่หรง หมิงเทียนเปลี่ยนแปลงทันทีเขาไม่พอใจอย่างมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น แต่เขาก็ทำให้ความไม่พอใจนั้นหายไปแล้วพยักหน้าเท่านั้น 
 
 
 
รอยยิ้มของเจียง ฉีซากว้างขึ้น แล้วจากนั้นเขาก็พูดว่า”
 
 
 
เจ้าไม่ต้องกังวลเรื่อง ชูเฟิงนั่น เพราะเขาไม่มีทางรอดแน่นอน””เจ้ามั่นใจหรือ”
 
 
 
มู่หรง หมิงเทียนถามขึ้น “ข้านั้นยังมี ศิษย์น้อง 3 คนที่ไม่ได้อยู่ที่นี่ พวกเขานั้นรออยู่ข้างนอก แม้ว่าระดับพลังของพวกเขาจะด้อยกว่าข้า แต่สำหรับท่านหญิงเพียวเมียว ที่สูญเสียพลังไปแล้วนั้น ลำพังสตรีที่มีพลังระดับ 2 ราชันย์สงครามคนนั้นคนเดียวมิอาจสู้ศิษย์น้องข้าได้””นอกจากนี้ เจ้าไม่ได้บอกว่า จาน จิ่วเสี้ยว นั้นตามพวกเขาไปหรือ เจ้าควรจะรู้บ้างว่าถ้าพวกเขาหนี พวกเขานั้นควรจะหนีไปทางเดียวกันใช่หรือไม่”
 
 
 
เจียง ฉีซาพูดขึ้น แล้วชี้ไปทางที่ชูเฟิง หนีไป 
 
 
 
ใบหน้าของ มู่หรง หมิงเทียนนั้นบิดเบี้ยวเล็กน้อง เพราะเขาไม่ได้บอกใครว่าเขาได้ทิ้งกำลังสำรองไว้ แต่ เจียง ฉีซากลับดันรู้เข้านี่มันเหนือความคาดหมายของเขาอย่างมาก 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ตอบปฏิเสธคำถามของ เจียง ฉีซา เขาเพียงยิ้มแล้วพูดว่า”
 
 
 
จิ่วเสี้ยว นั้นไม่ได้เป็นส่วนนึงของภารกิจนี้ แต่เขามาเพราะมีเรื่องส่วนตัว ก่อนหน้านี้เจ้าชูเฟิงนั้นได้ฆ่าลูกชายเขาไป ข้าจึงพาเขามาด้วย””แต่นั่นก็ทำให้ข้าเป็นกังวลเพราะข้ากลัวเขาจะไม่สามารถควบคุมตนเองได้ และรีบที่จะโจมตี เขานั้นไม่สามารถสู้ท่านหญิงเพียวเมียวได้ การโจมตีเช่นนั้น ก็เหมือนเอาชีวิตไปทิ้ง เมื่อเป็นเช่นนั้นข้าก็ไม่อาจจะช่วยเขาได้” “ดังนั้น ข้าจึงบอกให้เขารอข้างนอกและจะให้เขาตัดสินโทษชูเฟิง หลังจากจับตัวเขาได้ แต่ข้าไม่คิดว่าเขาหนีไปได้แต่อย่างไรก็ตามพวกชูเฟิงนั้นหนีไปทางที่ จิ่วเสี้ยวอยู่ บางทีสวรรค์อาจเห็นใจให้เขาได้แก้แค้นให้ลูกชายกระมัง.””ฮ่าๆ เหมือนเจ้าจะรู้สินะว่ามันจะเกิดขึ้น”
 
 
 
“อย่างไรก็ตาม ข้าไม่ได้สนใจเรื่องนั้น ที่ข้าสนใจคือสมบัติของหุบเขาสายหมอก””เจ้าบอกว่าถ้าข้าช่วยเจ้า ทะลวงรูปแบบป้องกัน เจ้าจะพาข้าไปยังทางเข้าที่เก็บสมบัติ ตอนนี้มันถึงเวลาที่เจ้าต้องรักษาสัญญาแล้ว”
 
 
 
เจียง ฉีซา พูดขึ้นจากนั้นก็เดินไปยังหุบเขาสายหมอก 
 
 
 
มู่หรง หมิงเทียน ไม่ได้ยืนอยู่เฉยๆ อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะเดินก็เกิดประกายชั่วร้ายแว่บขึ้นในตาเขาแว่บนึง 
 
 
 
ในเวลาเดียวกัน ฉิวชุ่ย ฟู่หยาน ที่กำลังช่วยชูเฟิง และท่านหญิงเพียวเมียว หนีนั้น นางรู้ว่าเกราะป้องกันนั้นไม่สามารถหยุดเจียง ชิชาและคนอื่นๆได้ เพราะมันมีเวลาจำกัด นางจึงรีบหนีออกมาจากที่แห่งนั้นอย่างรวดเร็ว 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม ฉิวชุ่ย ฟู่หยานไม่ได้หนีมั่วซั่ว นางมีทิศทางที่นางจะหนีอยู่แล้ว นางนั้นรู้ดีว่านางจะหนีไปไหน นางจึงรีบมุ่งหน้าไปทันทีไม่ได้แวะพัก 
 
 
 
ชูเฟิง นั้นเจ็บปวดอย่างมากเพราะในตอนนี้เขามีภาระอันนึกอึ้งที่กดทับในใจของเขา 
 
 
 
คนรักและพี่น้องของเขานั้น กำลังอยู่ในเมืองศัตรู 
 
 
 
แต่ในตอนนี้ เขากำลังหนีออกมา และเขาถูกช่วยโดยคนอื่น เขาไม่สามารถปกป้อง คนรัก หรือพี่น้องได้เลย แม้กระทั่งความสามารถที่จะหนีเขาก็ไม่สามารถทำได้ 
 
 
 
เขารู้สึกเกลียดอย่างมาก แต่ไม่ใช่เกลียดชังคนอื่น แต่เป็นความเกลียดชังตัวเองที่อ่อนแอ “ชูเฟิง มันไม่ใช่เวลาจะมาโทษตัวเอง ยังมีหลายอย่างในชีวิตต้องเผชิญหน้า หากเจ้ายึดติดกับเบื้องหลัง เจ้าจะโตขึ้นได้อย่างนั้นหรือ ไม่มีผู้เชี่ยวชาญคนไหนในโลกที่ได้ใช้ชีวิตโดยไม่พบเจอความยากลำบาก หากเจ้าไม่สามารถแบกรับมันไว้ได้เจ้าก็เป็นได้แค่เพียงคนธรรมดา เจ้าควรใช้มันเป็นบทเรียนเพื่อทำให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้น”
 
 
 
ต้านต้านพูดขึ้น 
 
 
 
ชูเฟิงไม่ได้ตอบ เขาเข้าใจดี แต่ในตอนนี้นั้น เขาไม่สามารถทำใจให้สงบได้ “ชูเฟิง ถ้าเจ้าต้องการทิ้งชีวิตของเจ้า ข้าก็จะไปกับเจ้า ใครจะมาจากที่ไหน ข้าไม่สน รีบไปซะ และเปิดประตูโลกวิญญาณ และปลดผนึกอสูรวิญญาณที่อยู่ในประตูนั่น มันจะทำลายทุกสิ่ง ถ้าพวกมันไม่ต้องการให้เจ้ามีชีวิตอยู่ก็แสดงว่ามันไม่คิดจะมีชีวิตอยู่เช่นกัน,”
 
 
 
ต้านต้าน พูดขึ้น “ไม่!! บางคนทิ้งอสูรวิญญาณนั้นไว้ในตัวข้าเป็นเพราะต้องการให้ข้าได้ฝึกฝน และต้องการให้ข้ายืมพลังของมันไม่ใช่ ให้ข้าทำลายตัวเองด้วยมัน หากข้าใช้มันทำลายทุกอย่างแล้ว คนคนนั้นย่อมผิดหวังแน่นอน”
 
 
 
ชูเฟิงส่ายหน้าแล้วพูดขึ้น “ถ้าเจ้าคิดได้ก็ดี ไม่ว่าจะเป็น จื่อหลิง ซู รู่ว ซูเหม่ย จาง เทียนยี่ หรือ เจียง หวู่ชาง พวกเขาไม่ต้องการเห็นเจ้าเป็นเช่นนั้นเหมือนกัน พวกเขานั้นภูมิใจในตัวเจ้ามาก และกำลังรอคอยให้เจ้าไปช่วยเขา เจ้าไม่สามารถยอมสูญเสียจิตวิญญาณที่จะต่อสู้ได้เด็ดขาด”
 
 
 
ต้านต้านพูดขึ้น “ขอบใจ มากต้านต้าน ไม่ต้องกังวล ข้าจะไม่ทำลายอนาคตตัวเอง นั่นเป็นเหตุผลที่ข้าเลือกหนีออกมา ในวันหนึ่งข้านั้นต้องให้พวกมันชดใช้ให้ได้”
 
 
 
ชูเฟิงตอบกลับ “นี่สิ ชูเฟิงที่ข้ารู้จัก ผู้ที่จะประสบความสำเร็จได้นั้นต้องไม่สนใจสิ่งเล็กๆน้อยๆ ไม่เพียงเจ้าต้องโหดร้ายกับศัตรูของเจ้า เจ้าต้องเข้มงวดกับตัวเองเช่นกัน”
 
 
 
ต้านต้านพูดขึ้น ตอนแรกนางเป็นกังวลอย่างมากว่าชูเฟิงนั้นจะคิดสั้น 
 
 
 
แต่สำหรับชูเฟิงแล้ว เขารู้ดีว่าต้านต้านนั้น มีเจตนาดี สาวงามคนนี้นั้นอยู่กับเขาทุกที่ และด้วยคำแนะนำของต้านต้านนั้น ชูเฟิงรู้สึกโล่งใจมาก ราวกับมันได้ปัดรังควาญความวุ่นวายและความหนักใจของเขาไป “แย่แล้ว.”
 
 
 
แต่ในตอนนั้น ดวงตาของชูเฟิงก็ต้องหดตัวลง และส่งข้อความทางจิตไปบอกฉิวชุ่ย ฟู่หยานว่า”
 
 
 
ผู้อาวุโสฉิวชุ่ย รีบเปลี่ยนทางเร็วเข้ามีผู้เชี่ยวชาญระดับ 3 ราชันย์สงครามมาขวางทางเราไว้!””อะไรนะ”
 
 
 
ฉิวชุ่ย ฟู่หยานรู้สึกประหลาดใจมาก เพราะในตอนนี้นั้นมีเหตุการณ์ที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้นนางจึงรีบใช้พลังวิญญาณของนางตรวจสอบ นางก็ไม่ได้ค้นพบใคร 
 
 
 
แต่นางนั้น เลือกที่จะเชื่อชูเฟิง นางรีบหันข้างและบินไปทางอื่นทันที 
 
 
 
*ตูม—* อย่างไรก็ตาม ในตอนที่ฉิวชุ่ย ฟู่หยาน กำลังหังข้างนั้น พลังที่ไร้ขีดจำกัดก็พุ่งมาจากที่ไกลๆ กลิ่นอายระดับ 3 ราชันย์สงครามรุกคืบมากดดันทันที 
 
 
 
ในตอนนั้น เสียงพูดที่เต็มไปด้วยความโกรธระเบิดราวกับฟ้าผ่าดังขึ้น “ชูเฟิง วันนี้เจ้าจะไม่มีวันหนีไปได้”
 
 
 
ReaDMGA ////////////////////////////////////////
 
 
 
A : รนหาที่ตายซะแล้ว!!! 
 
 
 
B : พี่เฟิงกูกำลังเดือดปุดๆเลย งานนี้มันส์ 
 
 
 
C : กลัวแต่พี่เฟิงกูจะหนีหางจุกตูดอ่ะดิ