บทที่ 994 – ราชันย์แห่งเส้นทางสวรรค์
 
 
 
“บัดซบ!”
 
 
 
ชูเฟิงบ่นออกมา แต่มันก็สายไปแล้ว เมื่อเสียงสัตว์ประหลาดดังขึ้น แรงกดดันนับไม่ถ้วนก็โถมเข้าใส่เขา 
 
 
 
มันแข็งแกร่งมาก จนชูเฟิงไม่อาจต่อกรได้ เขารู้สึกได้ว่าพลังนั้น อยู่ในระดับที่สูงมากของราชันย์สงคราม และใกล้เข้าสู่ระดับจักรพรรดิสงครามแล้ว 
 
 
 
ต่อหน้าแรงกดดันนั้น ชูเฟิงไม่สามารถหนีได้เลย เหล่าสัตว์ประหลาดพุ่งเข้าไปล้มเขา และใช้เล็บของมันคีบเขาแล้วยกร่างเขาขึ้น 
 
 
 
ความรู้สึกนั้นราวกับยักษ์ที่จับหมดขึ้น สัตว์ประหลาดนั้นไม่เพียงแข็งแกร่งแต่มันยังตัวใหญ่มาก ต่อหน้ามันนั้น ชูเฟิง ตัวเล็กไปเลย. 
 
 
 
หลังจับจับชูเฟิงได้ มันก็โยนเขาไปอยู่ข้างทันไท เชว่ สัตว์ประหลาดที่ต่อสู้กับนางนั้น หยุดแล้วถอยออกมา 
 
 
 
ในตอนนั้นพวกมันก็ถอยมาล้อมพวกเขาไว้ และส่งเสียงประหลาดออกมา พวกมันนั้นราวกับไม่ได้เห็นทั้งคู่เป็นคน แต่เห็นทั้งคู่เป็นของเล่น 
 
 
 
ชูเฟิงนั้นมองพวกมันด้วยความตื่นตระหนก จากนั้นเขาก็มองไปที่ทันไท เชว์ และพบว่าหน้าอกของนางนั้นเลื่อนขึ้นและลง พร้อมกับกลิ่นอายที่กำลังอึดอัด เห็นได้ชัดว่านางนั้นได้สูญเสียพลังไปอย่างมากต่อการต่อสู้ก่อนหน้านี้ จากที่ชูเฟิงรู้นั้นพวกมันสามารถฆ่านางได้ง่ายมาก แต่พวกมันเลือกที่จะเล่นกับนาง “ทันไท เชว่ พวกมันกำลังจะทำอะไร”
 
 
 
ชูเฟิงถามขึ้นในข้อความทางจิต “ข้าจะไปรู้หรือ”
 
 
 
ทันไท เชว์ตอบอย่างเย็นชา นางนั้นรู้ว่ามันกำลังเล่นกับนาง ดังนั้นนางจึงโกรธมาก “เจ้าไม่รู้งั้นหรือ แล้วเจ้ารู้ได้อย่างไรว่าพวกมันไม่ใช่บททดสอบของเส้นทางแห่งสวรรค์”
 
 
 
ชูเฟิงถามขึ้นอีกครั้ง “เพราะข้าเคยทดสอบแล้ว การทดสอบทั้งหมดนั้นเป็นภาพลวงตา พวกมันไม่ใช่สัตว์ประหลาดอย่างแน่นอน”
 
 
 
ทันไทเชว์พูดขึ้น “ทันไท เชว่ เจ้าคิดว่าเจ้าสัตว์ประหลาดพวกนี้ถูกทิ้งไว้โดยผู้เชี่ยวชาญที้เคยเข้ามาก่อนหน้านี้ใช่หรือไม่?”
 
 
 
ชูเฟิงถาม 
 
 
 
เขานั้นเดาเรื่องบางอย่าง เพราะในที่แห่งนี้นั้นมันมีสิ่งแปลกๆมากมาย และเขาก็มาจากเส้นทางแห่งสวรรค์เช่นกัน มันจึงเป็นปกติที่จะมีสิ่งชีวิตอยู่ภายในนี้ 
 
 
 
ทันไท เชว่ นั้นเหมือนจะรู้เรื่องพวกนี้ดี ดังนั้นชูเฟิงจึงต้องการรู้ว่าสิ่งที่เขาเดานั้นถูกหรือไม่ บางทีพวกเขาอาจหาทางรอดจากสถาการณ์เช่นนี้ได้ 
 
 
 
นางผงะ ไปกับคำถามชูเฟิง จากนั้นก็มองหน้าเขาแล้วพูดว่า”
 
 
 
ทำไมเจ้าช่างมีคำถามมากเช่นนี้ ถ้าเจ้าอยากรู้นักทำไมไม่ไปถามพวกมันล่ะ””จริงสิ ทำไมข้าไม่ถามพวกมัน”
 
 
 
ชูเฟิงยิ้มเมื่อได้ยินคำพูดนางจากนั้นเขาก็หันไปถามพวกสัตว์ประหลาดว่า”
 
 
 
พวกเจ้ามาจากไหนกัน ทำไมถึงมาหยุดพวกเราหรือ””คุคุคุคุคุ…”
 
 
 
สัตว์ประหลาดตัวที่สั่งหัวเราะอีกครั้ง 
 
 
 
หลังจากนั้น กลุ่มสัตว์ประหลาดก็แยกเป็น 2 ฝั่ง และสัตว์ประหลาดที่แตกต่างจากตัวอื่นก็ปรากฏขึ้นในสายตาชูเฟิง 
 
 
 
ตามจริงแล้ว มันก็ไม่ต่างกับตัวอื่นนัก แต่มันเพียงตัวใหญ่กว่าและแข็งแกร่งกว่า อย่างไรก็ตามมันนั้นเหนือกว่าตัวอื่นๆทั้นหมด 
 
 
 
มันอยู่ในระดับ 9 ราชันย์สงคราม และจากพลังของมันนั้นพูดได้ว่า มันคือจ่าฝูงของเหล่าสัตว์ประหลาดนับล้านตัวนี้ 
 
 
 
สัตว์ประหลาดพวกนี้นั้นมีจำนวนมากนัก และพวกมันก็ล้วนตัวใหญ่มาก ในตอนแรกนั้นมันอยู่ค่อนค้างไกล แต่เมื่อมันเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ แรงกดดันจากมันนั้นก็รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ 
 
 
 
ราวกับมันต้องการแสดงให้ชูเฟิงรู้ว่ามันแข็งแกร่งเพียงใด มันต้องการให้เขาหวาดกลัวต่อมัน 
 
 
 
แต่น่าเศร้า แม้เขาจะอยู่ในระดับ 8 เจ้าสงคราม แต่เขาก็เคยเอาชนะ ระดับ 8 ราชันย์สงครามมาแล้ว แม้ว่านั่นจะไม่ใช่พลังที่แท้จริงของเขา แต่นั่นก็ถือเป็นประสบการณ์ 
 
 
 
ดังนั้น ไม่ว่าอีกฝ่ายจะแข็งแกร่งเพียงใด เขาก็ไม่เกรงกลัว เขานั้นยังใจเย็นอยู่ 
 
 
 
นั่นทำให้ เจ้าสัตว์ประหลาดตัวนั้นต้องขมวดคิ้วด้วยความประหลาดใจ เมื่อไม่เห็นท่าทางของชูเฟิง “เจ้าหนู เจ้าไม่กลัวข้าหรือ”
 
 
 
สัตว์ประหลาดตัวนั้น พูดด้วยเสียงตาหนา และทรงพลัง และดังราวกับฟ้าผ่า เสียงของมันนั้นเต็มไปด้วยความชั่วร้าย “ทำไมข้าต้องกลัวเจ้าล่ะ”
 
 
 
ชูเฟิงถามขึ้นด้วยรอยยิ้ม เห็นได้ชัดว่าเขายังใจเย็นอยู่ “เจ้าหนู เจ้าไม่รู้อย่างนั้นหรือ ว่าข้าเป้นใคร”
 
 
 
สัตว์ประหลาดถามขึ้นด้วยความไม่พอใจ “จริงๆ ข้าก็อยากรู้ว่าเจ้าเป็นใคร แล้วทำไมถึงมาหยุดพวกข้าไว้ และทำไมถึงทำลายกฎของเส้นทางแห่งสวรรค์เช่นนี้”
 
 
 
ชูเฟิงไม่ได้หวาดกลัวพร้อมถามกลับด้วยน้ำเสียงหนักแน่น. 
 
 
 
เหล่าสัตว์ประหลาดนั้นโกรธมากเมื่อเห็นท่าทางของชูเฟิง พวกมันขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ เสียงขบฟันดังราวกับต้องการจะขบชูเฟิงด้วยปากของพวกมัน “ฮ่าฮ่าฮ่า”
 
 
 
ในตอนนั้นสัตว์ประหลาดระดับ 9 ราชันย์สงครามก็หัวเราะดังลั่น การหัวเราะนั้นเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม เสียงของมันก่อให้เกิดคลื่นเสียง และลมพายุพุ่งเข้าใส่ชูเฟิง และทันไท เชว่ 
 
 
 
เสียงหัวเราะนั้นแตกต่างจากเดิมมาก มันเต็มไปด้วยความโกรธ และเจตนาฆ่า มันนั้นโกรธชูเฟิงมาก “บัดซบ เจ้าไปยั่วมันทำไม”
 
 
 
ทันไท เชว่ ถามขึ้นอย่างเย็นชา “ข้าทำแล้วยังไง ถ้าข้าไม่ทำมันจะปล่อยเราหรือ”
 
 
 
ชูเฟิงตอบ 
 
 
 
ทันไท เชว่ พูดไม่ออกเมื่อได้ยินคำตอบของชูเฟิง มันก็เป็นดั่งที่ชูเฟิง พูดพวกเขาตอนนี้ เหมือนกับเหยื่อของพวกมัน ในตอนนี้นั้น โชคชะตาของพวกเขานั้นราวกับต้องเผชิญกับความตาย 
 
 
 
พวกเขาต้องตายอย่างแน่นอนไม่ว่าจะตอนไหน เมื่อนึกขึ้นได้ ทันไท เชว์ก็ไม่ตำหนิ ชูเฟิง “เจ้าหนู ฟัง ข้าไม่สนใจว่าเจ้านั้นมีความสามารถจะผ่านเส้นทางแห่งสวรรค์ได้หรือไม่ ข้าไม่สนว่าเจ้าจะมาจากไหน อย่างไรก็ตาม เมื่อเจอข้าแล้วเจ้าอย่าได้คิดว่าจะผ่านไปได้””ในที่แห่งนี้ ถ้าข้าต้องการให้เจ้าอยู่ เจ้าก็จะรอด ถ้าข้าต้องการให้เจ้าตาย เจ้าก็ตาย เจ้ารู้ไหมว่าทำไม เพราะข้าคือราชันย์แห่ง เส้นทางแห่งสวรรค์”
 
 
 
เมื่อมันพูดขึ้น มันพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา แต่เต็มไปด้วยความหนักแน่น 
 
 
 
ในตอนนั้นชูเฟิงนั้นตะลึงอย่างมาก เขาต้องการซื้อเวลาเพื่อหาทางเลือด แต่ตอนนี้เขาไม่แน่ใจว่าพวกมันจะปล่อยโอกาสให้เขาหรือไม่ เพราะเขารู้สึกถึงความกระหายเลือดของพวกมัน 
 
 
 
*ฮึ่ม* 
 
 
 
อย่างไรก็ตามในตอนนั้น ท่ามกวางความเป็นประตาย ก็มีคลื่นที่มองไม่เห็นพุ่งผ่านชูเฟิงและทันไทเชว์ไป จากนั้นแสงก็ลุกโชนขึ้นหลังเจ้าสัตว์ประหลาดนั่น 
 
 
 
มันเป็นแสงที่สว่างมาก และมันก็ทำให้เส้นทางแห่งสวรรค์ที่มืดมิดสว่างขึ้น แสงนั้นรุนแรงจนไม่สามารถมองได้ด้วยตาเปล่า 
 
 
 
ต่อหน้าแสงนั้น ชูเฟิง และทันไท เชว่ ยังปกติดี แต่สัตว์ประหลาดนั้นคำรามออกมาราวกับพบเรื่องบางอย่าง 
 
 
 
ที่สำคัญคือ ชูเฟิงรู้สึกว่าเจ้าสัตว์ประหลาดพวกนี้นั้นกลัวอย่างมาก เจ้าพวกสัตว์ประหลาดที่โอหังก่อนหน้านี้ ตอนนี้นั้นพวกมันกำลังกลัวอยู่ 
 
 
 
จากนั้นน้ำเสียงลึกลับก็ดังขึ้นมาจากทิศทางที่แสงนั้นผ่าน “เจ้าก็แค่กลุ่มโสโครก ที่พึ่งถูกปล่อยออกจากผนึก กล้าดีอย่างไรที่มาเรียกตัวเองว่าราชันย์แห่งเส้นทางแห่งสวรรค์?”
 
 
 
ReaDMGA////////////////////////////////////////