บทที่ 795 – สบายตัว
 
 
 
ภายในใจกลางหุบเขาคนโฉด ไม่ว่าจะเป็นท้องฟ้าหรือใต้ผืนพิภพ ต่างก็เกิดการต่อสู้ที่ดุเดือด 
 
 
 
แต่กับไม่มีใครเลยที่รู้ว่า ชูเฟิงนั้นได้ขืนใจสองสาว หย่า เฟย และ มู่หรง ว่าน ต่อหน้า ดาบตราประทับผนึกมาร เวลาผ่านไปหลายชั่วยาม ตั้งแต่ที่สงคราามเริ่มขึ้น ทั้งสองฝ่ายก็ต่างได้รับความเสียหาย 
 
 
 
แม้แต่สองผู้เชี่ยวชาญราชันย์แห่งสงคราม ราชันย์ปฐพีและนิรันดร์ที่ 8 ก็มีสีหน้าซีดเซียว ใบหน้าอาบไปด้วยเหงื่อ แทบกับตอนแรก ออร่าของพวกเราดูอ่อนแรงลงเป็นอย่างมาก 
 
 
 
พวกเขาก็ต่างเร่งมือเพื่อคว้าชัยชนะ ดังนั้นพวกเขาต่างฝ่ายก็ต่างงัดทักษะการต่อสู้ที่แข็งแกร่งออกมา ผลัดกัน รุกและรับ ด้วยพลังที่มหาศาล จนพวกเขาแทบจะหมดแรงต้องมาสู้กันบนพื้นดิน 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม เมื่อการต่อสู้ดำเนินมาถึงจุดๆนี้ หากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งพลาดท่า ผลการต่อสู้ครั้งนี้ก็จะเป็นตัวกำหนดได้ทันทีว่าฝ่ายใดนั้นเป็นฝ่ายได้ชัย และ ฝ่ายใดคือผู้ที่ปราชัย ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กล้าที่จะประมาท เพราะนี้เป็นโค้งสุดท้ายที่จะเป็นตัวตัดสิน 
 
 
 
* ครื่่น . . . . ครื่น . . . . ครื่น . . . . ครื่น * ผ่านไปครู่นึงก็มีเสียงดังสนั่นเกิดขึ้นภายในชั้นใต้ดิน เสียงมันดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ราวกับว่ามีบางอย่างที่น่าหวาดกลัวถูกปลูกให้ตื่น เห็นแบบนั้นหลายๆคนก็เกิดความไม่สบายใจ “ฮ่าๆ สุดยอดเลย ลูกน้องท่าน ฉิว ซานเฟิง สามารถทำได้สำเร็จ “เห็นแบบนั้น ราชันย์ปฐพีที่สู้มานาน ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกพร้อมกับเผยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะร่าออกมา “นายน้อยที่ใช้ยอดยุทธภัณฑ์แห่งราชวงค์พลาดท่างั้นหรอ”
 
 
 
นิรันดร์ที่ 8 ไม่ได้โง่ เนื่องจากที่นี่มีดาบตราประทับผนึกมาร เมื่อใต้ดินเกิดการเปลี่ยนแปลง เขาจึงรู้ได้ทันทีว่ามันถูกเปิดการใช้งาน ดังนั้น เขาจึงตะโกนสั่งเหล่าผู้เชี่ยวจากหมู่เกาะประหารว่า”
 
 
 
หมู่เกาะประหารทุกคน!!! ถอย!!!” 
 
 
 
เป็นธรรมดา ที่ผู้คนจากหมู่เกาะประหารจะปฏิบัติตามคำสั่ง เพราะทางด้านพรรคมารทลายราตรีกำลังเป็นฝ่ายได้เปรียบ ซึ่งเหล่าพรรคมารก็ตามล่าพวกนั้นไปติดๆ โดยไม่ปล่อยให้ใครรอดกลับไป หากพวกนั้นหนีรอดไปได้ คนที่จะต้องตายอาจจะต้องเป็นพวกเขา 
 
 
 
* บูมมมม * ในตอนนั้น คลื่นพลังที่มองไม่เห็นก็พวยพุ่งขึ้นมาจากใต้พิภพ 
 
 
 
เมื่อคลื่นพลังนั้นผ่านร่างกายของเหล่าสาวกพรรคมารทลายราตรี พวกเขาทุกคนก็สำผัสได้ถึงคลื่นความร้อนที่ผ่านเข้ามา ไม่ว่าจะแขนขาที่หัก หรือความเจ็บปวด แม้กระทั้งบาดแผล ทุกอย่างล้วนแต่หายเป็นปลิดทิ้ง เหมือนมันไปกับสายลม นำซ้ำพลังของพวกเขายังเพิ่มขึ้น อย่างไม่ลดละ “ฆ่ามัน!!!!”
 
 
 
ผู้เชี่ยวชาญจากพรรคมารทลายราตรีตะโกนทันที ตอนนั้นเขาเองก็ซัดฝ่ามือไปที่ผู้เชี่ยวชาญของหมู่เกาะประหาร จนผู้คนทางฝ่ายศัตรูที่สู้กันมายาวนาน ล้มตายเป็นเบือ จนบนพื้นแทบจะกลายเป็นทะเลสาบสีเลือด “แย่แน่!!!”
 
 
 
เห็นแบบนั้นคนที่เหลือของหมู่เกาะประหารก็อึ้งเป็นไก่ตาแตก พวกเขารู้ว่าต้องมีใครบางคนเปิดการใช้งานดาบตราประทับผนึกมารได้อย่างแน่นอน ไม่เช่นนั้น ยอดฝีมือของพรรคมารทลายราตรีคงไม่ดุร้ายและน่าหวาดกลัวเช่นนี้ “ฮ่า ฮ่า ฮ่า นิรันดร์ที่ 8 ตอนนี้ข้าจะดูสิว่าเจ้าจะรับมือข้ายังไง !!!”
 
 
 
ราชันย์ปฐพีหัวเราะ พร้อมกับซัดหมัดออกไปด้านหน้า จนพื้นที่รอบๆนั้นสั้นสะเทือน แม้แต่ป่ารอบๆยังพังพินาศ เห็นได้ชัดว่าเขามีพลังเพิ่มขึ้นกว่าแต่ก่อนหลายเท่า “ตอนนี้พลังที่ข้าเหลือ ไม่อาจต้านพวกเจ้าได้ แต่แม้จะแลกด้วยชีวิตข้า ข้าก็ต้องพานายน้อยกับคนที่เหลือไปจากที่นี่ให้ได้”
 
 
 
นิรันดร์ที่ 8 กล่าวออกมาด้วยสายตาที่เด็ดเดี่ยว แม้จะเผชิญกับการโจมตีที่ทรงพลังของราชันย์ปฐพี 
 
 
 
จากนั้นเขาก็โดดหลบไปข้างหน้าอย่างฉิวเฉียด จากนั้นเขาก็ดิ่งลงไป ด้วยทางเข้าที่มู่หรง ซุน และคนอื่นๆลงไปก่อนหน้านี้ 
 
 
 
นอกจากนี้ ขณะที่เขาดิ่งลง เขาก็พึมพำกับตัวเองว่า”
 
 
 
ด้วยทักษะต้องห้าม กลืนกินชีวิต ของข้า ที่เปลี่ยนพลังชีวิต เป็นพลัง ข้าจะใช้มันเป็นไพ่ตายสุดท้าย”
 
 
 
* ตูมมมม * จู่ๆก็เกิดระเบิดพลังออกมาจากร่างของ นิรันดร์ที่ 8 รอบๆตัวของเขานั้น เต็มไปด้วยเปลวเพลิงสีม่วง หลังจากที่เปลวเพลิงนั้นออกมาออร่าของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก “ตายซะ!!!”
 
 
 
นิรันดร์ที่ 8 หันกลับมาพร้อมกับซัดกำปั้นไปยังทิศทางของราชันย์ปฐพี ทันใดนั้นเปลวเพลิงสีม่วงที่แผดเผาร่างกายของเขา ก็พุ่งออกไปกลายเป็น วิหคเพลิงขนาดใหญ่ ที่กู่ร้องราวกับว่ามันมีชีวิต บินตรงเข้าหา ราชันย์ปฐพี “ไอ้ลูกหมานี้ ฝึกทักษะต้องห้ามงั้นหรอ!!!”
 
 
 
เมื่อเห็นวิหคเพลิงสีม่วงพุ่งตรงเข้ามา ราชันย์ปฐพีก็ถึงกับขมวดคิ้วแน่น โดยที่ไม่กล้าจะปรามาทแม้แต่น้อย จากนั้นเขาก็ใช้พลังทั้งหมดของเขาก็ปะทะกับ วิหคเพลิงสีม่วง 
 
 
 
* * ตูมมมมม * * วิหคเพลิงสีม่วงเข้าปะทะกับราชันย์ปฐพีอย่างจัง นิรันดร์ที่ 8 จึงใช้โอกาสนี้หลบหนี โดยที่หันหลังกลับพร้อมกับพุ่งเข้าไปยังพระราชวังใต้ดิน 
 
 
 
ในขณะนั้น ผิวตามร่างกายของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีม่วงคล้ำ เพราะการใช้ทักษะต้องห้ามต้องแลกด้วยพลังชีวิต เมื่อเขาใช้มันออกไป เขาจึงมีสภาพไม่ต่างอะไรกับคนใกล้ตาย ดังนั้นเขาจึงต้องรีบทำสิ่งที่เขาอยากทำให้สำเร็จลุล่วงก่อนที่จะไม่ทันการณ์ 
 
 
 
เมื่อ นิรันดร์ที่ 8 เข้ามายังพระราชวัง เขาก็พบกับ มู่หรง ซุน ที่กำลังสู้อยู่กับ สิบพี่น้องเสื้อทอง ขณะที่นายน้อยกำลังเป็นฝ่ายเสียเปรียบ . 
 
 
 
ไม่เพียงแต่เขาจะถูกกดดันให้ถอยออกมา ตามร่างกายของเขายังเต็มไปด้วยบาดแผล เห็นได้ชัดว่าสิบพี่น้องเสื้อทองที่ได้รับพลังจาก ดาบตราประทับผนึกมาร ลำพัง มู่หรง ซุน นั้นย่อมไม่ใช่คู่มือของพวกเขา เป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะเอาชนะ “เจ้ากล้า ทำร้ายนายน้อยของข้า!!! พวกเจาทุกคนต้องตาย!!!”
 
 
 
นิรันดร์ที่ 8 โกรธอย่างมาก เขาสบัดของเขาพร้อมกับระเบิดพลังราชันย์แห่งสงครามออกมา จนทำให้ สิบพี่น้องเสื้อทองกระเด็นออกไป ในขณะที่พวกเขาล้มลงกับพื้น พวกเขาก็ต่างกระอักเลือดออกมา โดยทีไม่สามารถขยับตัว “นิรันดร์ที่ 8 ท่าน . . . “เมื่อเห็นการปรากฏตัวของเขาในปัจจุบัน การแสดงออกของมู่หรง ซุน ก็ดูเปลี่ยนไป เพราะเขารู้ว่า ตอนนี้นิรันดร์ที่ 8 ท่าทางไม่ค่อยดี “นายน้อยร่างกายข้าไม่อาจทนได้นาน ดังนั้นท่านต้องหาทางหนี แล้ว หย่า เฟย และ คุณหนูล่ะ ข้าต้องพาพวกนางออกไปด้วย”
 
 
 
นิรันดร์ที่ 8 กล่าว “บัดซบ!!! นี้ต้องเป็นเพราะไอ้สารเลว หวู่ชิง ที่เปิดการใช้งานดาบตราประทับผนึกมาร นิรันดร์ที่ 8 นำทางข้าไปหา เฟย เอ๋อ และ ว่าน เอ๋อ ที นางอาจอยู่ภายในนั้น””ข้าจะหั่นร่างของไอ้สารเลว หวู่ชิง เป็นล้านๆชิ้น ไม่ใช่แค่นั้นแม้แต่คนที่เกี่ยวข้องกับมัน ไม่ว่าจะเป็นใครหน้าไหนข้าก็จะให้มันได้ตายด้วยความเจ็บปวดทรมาน”
 
 
 
เมื่อพูดถึง หย่า เฟย และ มู่หรง ว่าน มู่หรง ซุน ก็ไม่สามารถช่วยว่านางตกอยู่ในมือของ ชูเฟิง และนำซ้ำเขายังรู้การสถานการณ์ที่ทำให้พวกเขาจนตรอกนี้ ล้วนแต่เป็นเกิดขึ้นเพราะ ชูเฟิง 
 
 
 
และเมื่อเขารู้ว่า ชูเฟิง นั้นได้ทำลายแผนการที่สมบูรณ์ของพวกเขา ที่จะคิดยังไงพวกเขาต้องเป็นฝ่ายได้ชัย แต่เมื่อดูจากสถานการณ์ในตอนนี้ช่วยไม่ได้เลยที่เขาจะโกรธ 
 
 
 
เขาคิดที่จะฉีกเนื้อของชูเฟิงเป็นชิ้นๆและซดเลือดของเขาไม่ให้เหลือ นำซ้ำยังคิดจะฆ่าทุกคนที่เกี่ยวข้องกับ ชูเฟิง เพื่อให้หัวใจที่โกรธแค้นนี้ได้สงบลง “นำทาง !!!”
 
 
 
ดังนั้น มู่หรง ซุน จึงมองไปยังที่นิรันดร์ที่แปด พร้อมกับมุ่งหน้าไปยังทิศทางของ หย่า เฟย และ มู่หรง ว่าน 
 
 
 
แต่เมื่อพวกเขาเข้ามาถึงล่างสุดของทางเข้าพระราชวัง ที่เป็นที่ตั้งของดาบตราประทับผนึกมาร พวกเขาทั้งสองก็ตกใจอย่างมาก 
 
 
 
สิ่งที่พวกเขาพบเห็นไม่เพียงแต่ ดาบตราประทับผนึกมารจะถูกเปิดการใช้งาน แต่ยังมีหย่า เฟย และ มู่หรง ว่าน ถูกวางอยู่ 
 
 
 
โดยที่พวกนางนั้นไม่ได้สวมอะไรไว้บนร่างกายแม้แต่ชิ้นเดียว จนสามารถมองเห็นเรือนร่างที่งดงามของพวกนางได้ ขณะนั้นพวกนางเอาแต่ร้องไห้สะอึกสะอื้น กอดเข่า โดยที่พื้นระหว่างขา มีแอ่งน้ำสีขาวๆ พร้อมกับคาบเลือดสีแดงสดไหลนอง 
 
 
 
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือใกล้ๆกับหญิงงามทั้งสอง ยังมีบุคคลอื่นอยู่ด้วย คนคนนั้นจะเป็นใครไม่ได้นอกซะจาก ชูเฟิง 
 
 
 
* อึกกก!! * มู่หรง ซุน รู้สึกเหมือนสมองกำลังจะระเบิดออกมา ดั่งถูกภูเขาทั้งลูกหล่นทับใส่หัว จนทำให้เขาต้องตะลึง 
 
 
 
ในขณะนั้นไม่ใช่เพียงแค่น้องสาวของเขาที่ร่างกายเปลือยเปล่าอยู่กับชายอื่น แต่บริเวณใกล้เคียงยังมีคู่หมั้นของเขา ที่เขารักหนักรักหนา รวมอยู่ด้วย
 
 
 
ReaDMGA////////////////////////////////////////A : วันนี้พี่เฟิงเอาคะแนนไปเต็ม 100
 
 
 
B : กูให้ 200 เลย ทำงาน ดีมาก!!!
 
 
 
C : มู่หรง ว่าน ไม่ก็หย่า เฟย ต้องมีใครท้องมั้งล่ะว่ะงานนี้ !!!