บทที่ 908 – เปิดเส้นทางโลหิต
 
 
 
การโจมตีละรอกที่สองนั้นรุนแรงอย่างมาก ทั่วทั้งรูปแบบป้องกันได้รับความเสียหายอย่างรุนแรง 
 
 
 
แม้ว่า ชูเฟิง และ ฉิวซุ่ย ฟู่หยาน จะเข้ามายังส่วนลึกของหุบเขาสายหมอกแล้วก็ตาม พวกเขาก็ยังรับรู้ถึงคลื่นพลังที่รุนแรงเหล่านั้น “ชูเฟิง เจ้ารู้ว่าจะต้องทำยังไงใช่ไหม !?”
 
 
 
เมื่อรับรู้พึงความรุนแรงนั้น ฉิวซุ่ย ฟู่หยาน ก็กล่าวออกมา ในขณะที่นางจ้องไปยังแท่นบูชา “พี่สาว ฟู่หยาน ข้าจะทำให้ดีที่สุด !!”
 
 
 
ชูเฟิง พยักหน้ารับ พร้อมกับก้าวตรงไปยังแท่นบูชา 
 
 
 
แท่นบูชานั้นแปลกประหลาดอย่างมาก มันมีลักษณะคล้ายกับหัวกระโหลกของสัตว์ยักษ์ และปากของมันเป็นทางเข้า 
 
 
 
เมื่อเข้ามาภายในนั้น ชูเฟิง ก็พบส่ามันเก่าแก่อย่างมาก อีกทั้งด้านในยังมีเปลวเพลิงสีดำอยู่ แต่เปลวเพลิงนั้นก็ยังคงให้แสงสว่างๆ และสามารถมองเห็นพระราชวังสีหม่นๆ ตั้งอยู่ภายในได้ 
 
 
 
แม้ว่าจะไม่มีเปลวไฟนั้น ด้วยการบ่มเพาะพลังของ ชูเฟิง เขาก็สามารถมองเห็นทุกๆ อย่างภายในนี้ได้อย่างชัดเจน ส่วนสำคัญที่สุดนั้นอยู่ตรงกลางของพื้นที่ 
 
 
 
ตรงศูนย์กลางของแท่นบูชานั้น มันมีลักษณะคล้ายกับเสาที่ตั้งตระหง่านอยู่ และสูงกว่าสิบเมตรอยู่ตรงกลาง อีกทั้งมันยังมีกระจกอยู่บานหนึ่งยื่นออกมา 
 
 
 
ชูเฟิง รู้ได้ทันทีว่ากระจกบานนี้เป็นสิ่งที่ใช้ในการเชื่อมต่อกับสิ่งลี้ลับ เขาก้าวเข้าไปที่ด้านหน้า พร้อมกับคุกเข่าลงต่อหน้ากระจกบานนั้น “เจ้ามาที่นี่เพื่อขอร้องให้ข้าช่วยใช่ไหม !?”
 
 
 
แต่ก่อนที่ ชูเฟิง จะได้กล่าวอะไรออกมานั้น เสียงลึกลับก็ดังผ่านกระจกบานนั้นออกมา มันเป็นเสียงเดียวกับตอนที่เขาอยู่ภายในหอคอยผู้สืบทอด 
 
 
 
แม้ว่าจะเป็นเพียงแค่เสียง แต่หัวใจของ ชูเฟิง ก็สั่นระรัวด้วยความตื่นตระหนก เขาไม่สามารถจินตนาการถึงความแข็งแกร่งของเจ้าของเสียงนี้ ในขณะที่เขามีชีวิตอยู่ได้แม้แต่น้อย “ผู้อาวุโส หากท่านรู้เช่นนี้แล้ว เหตุใดท่านจึงไม่ขับไล่คนเหล่านั้น ที่มารบกวนความสงบของท่านออกไปหรือ !?”
 
 
 
ชูเฟิง กล่าวออกมาด้วยความสับสน 
 
 
 
ในขณะที่เดินทางมายังแท่นบูชานั้น ฉิวซุ่ย ฟู่หยาน ได้เล่าเรื่องราวบางอย่างออกมา นางบอกว่าไม่มีใครรู้ว่าผู้ใดคือผู้ครอบครองหุบเขาสายหมอกตั้งแต่ต้น แต่ท่านหญิง เพียวเมี่ยว คาดเอาไว้ว่าบุคคลลึกลับในดินแดนตราประทับนิรันดร์น่าจะเป็นเจ้าของที่แท้จริงของสถานที่แห่งนี้ 
 
 
 
ดังนั้น ชูเฟิง จึงนับรู้ได้ว่าบุคคลลึกลับนั้นน่าจะเป็นคนๆ เดียวกันกับที่อยู่ในวิหารผู้สืบทอด และไม่ว่าเขาจะอยู่ที่นั่นด้วยเหตุผลอะไร ก็ไม่มีใครที่สามารถรู้ได้ แต่เขาต้องสามารถช่วยทุกคนได้อย่างแน่นอน 
 
 
 
ดังนั้น ภารกิจของ ชูเฟิง ในตอนนี้นั้น คือทำทุกวิถีทาง เพื่อให้บุคคลลึกลับผู้นี้ช่วยเหลือพวกเขา “ทำไมข้าจะทำเช่นนั้น !? หากผู้หญิงที่ปกครองที่นี่ไม่มีความสามารถมากพอ ก็สมควรที่จะต้องเปลี่ยนผู้ครอบครอง !!”
 
 
 
เสียงนั้นดังขึ้นมาอีกครั้ง น้ำเสียงนั้นไม่มีความเมตตาแม้แต่น้อย “แต่ผู้อาวุโสแม่นาง เพียวเมี่ยว [แม่นางนิรันดร์ เพียวเมี่ยว ] ก็เฝ้าปกป้องที่นี่มาหลายปี แม้ว่าท่านจะไม่ได้ดีมากนัก แต่ท่านก็พยายามอย่างหนักที่จะปกป้องที่นี่ ท่านจะปล่อยให้นางตายเช่นนี้ ทั้งๆ ที่นางพยายามเช่นนี้หรือ !?”
 
 
 
ชูเฟิง กล่าวถาม “แม่นางนิรันดร์ เจ้าคิดว่านางได้ชื่อว่า นิรันดร์ เพราะอะไร ถ้านางไม่ได้บ่มเพาะพลังที่นี่ ความแข็งแกร่งของนางจะอยู่ในระดับนี้ และนางจะมีอายุยาวนานเช่นนี้หรือ !?””นางปกป้องที่นี่ ไม่ได้ปกป้องข้า หากนางไม่สามารถปกป้องตัวเองได้ ก็ไม่อาจโทษใครได้ !!””แต่เจ้า ข้าสามารถชี้เส้นทางชีวิตให้เจ้าได้ !!”
 
 
 
***** ฝุ่บ ***** 
 
 
 
ในขณะนั้น กระจกพลันสั่นไหว พร้อมกับที่มีแสงพุ่งออกมาเป็นกรงเล็บ ลอยเข้ามาหา ชูเฟิง 
 
 
 
เมื่อ ชูเฟิง ตรวจสอบนั้น เขาก็พบว่ามันเป็นคาถาบางอย่าง แต่มันแข็งแกร่งอย่างมาก มันสามารถเปลี่ยนแปลงบางอย่างได้อย่างง่ายดาย “ใช้สิ่งนี้ เมื่อเจ้าออกจากหุบเขาสายหมอกไปเก้าพันไมล์ เจ้าจงทำลายรูปแบบเปล่งแสงนี่ จากนั้นมันจะประทับตราทุกคนที่อยู่ในหุบเขาสายหมอก และภายในยี่สิบ ชม. มันจะปิดการทำงานเอง !!””สิ่งนี้เพียงพอที่จะทำให้เจ้านี้ไปได้ แต่ส่วนสำคัญคือเจ้าจะมีความสามารถมากพอที่จะพาทุกคนออกไปจากที่นี่หรือไม่ !!”
 
 
 
เสียงนั้นค่อยๆ จางหายไป 
 
 
 
ชูเฟิง รู้ได้ทันที่ว่าบุคคลลึกลับได้จากไปแล้ว ไม่ว่าเขาจะอ้อนวอนเช่นไรก็ไร้ประโยชน์ 
 
 
 
บุคคลลึกลับผู้นี้น่าจะมีอายุยาวนานกว่าหลายหมื่นปี เขาจะต้องมีประสบการณ์มากมาย เพียงพูดไม่กี่คำของเขานั้น มันย่อมเชื่อได้ถือได้ 
 
 
 
ดังนั้น ชูเฟิง จึงไม่ลังเลอีกต่อไป เขายืนขึ้นพร้อมกับโค้งคาราวะ และก้าวออกมาจากแท่นบูชา “ชูเฟิง เป็งอย่างไรบ้า !? เจ้าสามารถเชื่อมต่อกับสิ่งลี้ลับได้ไหม !?”
 
 
 
ฉิวซุ่ย ฟู่หยาน รีบวิ่งขึ้นมา เมื่อเห็นว่า ชูเฟิง ก้าวออกมาจากแท่นบูชา “พี่สาว ฟู่หยาน ข้าพยายามเต็มที่แล้ว แต่เขาก็ไม่ช่วยพวกเรา แต่ถึงอย่างไร เขาก็ได้มอบช่องทางหนีให้แก่พวกเรา !!””มันคือสิ่งนี้ !!”
 
 
 
ในขณะที่กล่าวนั้น ชูเฟิง ก็หยิบคาถาลึกลับนั้นออกมา “จริงหรือ !? ไม่น่าเชื่อเลยว่าเจ้าจะสามารถเชื่อมต่อกับสิ่งนั้นได้ !!”
 
 
 
หลังจากได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าของ ฉิวซุ่ย ฟู่หยาน ก็เต็มไปด้วยความตกตะลึง แต่นางไม่อาจเสียเวลามากกว่านี้ นางรีบปิดผนึกแท่นบูชา และออกมาจากที่นั่นอย่างรวดเร็ว 
 
 
 
***** ตูมมมมมมม ***** 
 
 
 
หลังจากที่ออกมาแล้วนั้น การโจมตีจาก เจียง ฉีซา ก็หนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ ชูเฟิง เห็นได้อย่างชัดเจนว่า รูปแบบป้องกันนั้นแทบที่จะพังได้ตลอดเวลา “ฟู่หยาน ได้ผลไหม !?”
 
 
 
ท่านหญิง เพียวเมี่ยว กล่าวถามอย่างรวดเร็ว 
 
 
 
ในขณะนั้น ออร่าพลังของนางอ่อนแอลงอย่างมาก ใบหน้าของนางเริ่มเปลี่ยนเป็นสีขาวซีด เห็นได้ชัดว่านางสูญเสียพลังกับการควบคุมรูปแบบกระบี่นิรันดร์ไปมาก “ท่านหญิง เพียวเมี่ยว ข้าให้สิ่งนี้แก่ท่าน !!”
 
 
 
ชูเฟิง ยื่นคาถาลึกลับนั้นให้แก่นาง พร้อมกับอธิบายวิธีหลบหนีออกไปให้ฟัง 
 
 
 
ชูเฟิง สามารถบอกได้ทันทีว่าไม่อาจปกป้องหุบเขาสายหมอกได้อีกต่อไป และหนทางเดียวที่เหลืออยู่คือตีฝ่าเพื่อหลบหนีออกไป “ชูเฟิง เขาให้สิ่งนี้แก่เจ้า ดังนั้นเจ้าต้องเป็นคนใช้มัน !!”
 
 
 
ท่านหญิง เพียวเมี่ยว ไม่ได้เก็บถคาถาลึกลับนั้นเอาไว้ แต่นางกลับส่งคืนมาให้แก่ ชูเฟิง แทน 
 
 
 
หลังจากนั้น นางก็วาดวงกลมลงบนพื้น และจ้องมองไปที่ทุกคนด้านหลังมและตะโกนออกมาว่า”
 
 
 
ชูเฟิง , ฟู่หยาน , ชุน หวู , ฉิว ซือ , เซี๊ยะ หยู , ดง เซว่ , หยาน รู่หยู , จื่อหลิง , ซูรู่ , ซูเหม่ย , เจียง หวู่ชาง , จาง เทียนยี่ เข้ามายืนในวงกลม วันนี้ข้าจะเปิดเส้นทางโลหิตให้แก่พวกเจ้า !!”
 
 
 
ReaDMGA ////////////////////////////////////////
 
 
 
A : ทางหนีคือทางเลือกที่ดีที่สุดแล้วตอนนี้ 
 
 
 
B : ก็จริง รอกับมาพร้อมกับความยิ่งใหญ่ดีกว่า รับรองงานนี้พี่เฟิงกูเอาคืน แบบเจ็บแสบ!!! 
 
 
 
C : อย่างว่า เก่งมากไปก็ไม่ดี มีรุกก็ต้องมีรับ อย่างว่าเหนือฟ้าย่อมมีฟ้า พระเอกเก่งแค่ไหนก็ต้องมีศัตรูที่ร้ายกาจปรากฏตัว 
 
 
 
B : เรื่องนั้นมันแน่นอน ตอนนี้พี่เฟิงต้องเป็นฝ่ายรับ ฝ่ายถอย แต่ต่อไป พี่เฟิงจะเป็นฝ่ายรุก และก็ทำลาย