บทที่ 1085 – การกลับมาของชูเฟิง
 
 
 
“เซียน คุน เตรียมตัวออกเดินทาง พวกเราจะไปยังอาณาจักรภูติแห่งต่อไป !!”
 
 
 
เมื่อเห็นว่าไม่มีผู้ใดถามอะไรอีก องค์หญิงจึงกล่าวออกมา “องค์หญิง ทำไมท่านจะค้นหาดอกไม้นิรันดร์บรรพกาลเช่นนั้นหรือ !?”
 
 
 
เซียน คุน กล่าวถาม “ถ้าดอกไม้นิรันดร์บรรพกาลเป็นสิ่งที่หาได้ง่าย มันคงจะไม่เป็นสมบัติที่สาปสูญเช่นนี้หรอก !!”
 
 
 
องค์หญิง กล่าวอย่างเย็นชา “องค์หญิง ท่านจะออกเดินทางเลยหรือไม่ เพราะข้าน้อยได้จัดเตรียมงานเลี้ยงเอาไว้สำหรับท่าน !!”
 
 
 
จ้าวแห่งภูติแดนใต้กล่าวถาม “โอ้ว !! มีงานเลี้ยงเช่นนั้นรึ งั้นข้าจะออกเดินทางหลังจากงานเลี้ยงก็ได้ !!”
 
 
 
เมื่อได้ยินคำว่า งานเลี้ยง นั้น น้ำเสียงของนางก็เปลี่ยนจากเย็นชา เป็นร่าเริงในทันที 
 
 
 
เมื่อน้ำเสียงของนางเปลี่ยนเป็นสดใส และไร้เดียงสาเช่นนี้นั้น เหล่าภูคติโบราณทั้งหมดต่างถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก เพราะพวกเขากลัวนางอย่างมาก ในเวลาที่นางแสดงความเป็นผู้ใหญ่ออกมา 
 
 
 
หลังจากนั้น จ้าวแห่งภูติแดนใต้ และเหล่าผู้อาวุโสทั้งหมด ก็ต้องปล่อยเรื่องนี้ไป หลังจากที่พวกเขามองมายัง หยวน ชิง เบื้องล่าง พวกเขาไม่ได้ทำอะไรต่อไป และปล่อยให้เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้แพร่กระจายไปโดยมนุษย์ และสัตว์ยักษ์ โดยที่พวกเขาจะไม่ใส่ใจต่อมันอีก 
 
 
 
ในขณะนั้น ชูเฟิง ยังคงหมดสติอยู่ภายใต้สะนิรันดร์บรรพกาล และหลังจากที่เขาได้สติกลับมานั้น เขาก็รู้สึกสับสนอย่างมาก เพราะร่างกายของเขากลับสู่สภาพเดิมอย่างสมบูรณ์ “ต้านต้าน ร่างกายของข้ากลับเป็นปกติแล้ว ฝีมือเจ้างั้นเหรอ !?”ชูเฟิง กล่าวถาม “ข้าไม่ได้ทำ มีใครบางคนที่ช่วยเจ้าเอาไว้ !!”
 
 
 
ต้านต้าน ส่ายศรีษะของนาง “ใครหรือ !?”
 
 
 
หลังจากได้ยินเช่นนั้น ชูเฟิง ก็จมไปกับความคิดของตัวเอง เพื่อพยายามค้นหาคำตอบ “ลืมเรื่องนี้ไปเถอะ ตอนนี้เจ้าเป็นยังไงบ้าง ก่อนหน้านี้เจ้าทำข้าตกใจแทบตาย !!””พลังของสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์มันยากที่จะควบคุม หากเจ้ายังไม่มั่นใจอย่าได้ใช้มันออกมาอีก เจ้ารู้ไหมว่ามันอันตรายมากแค่ไหน !?””ไม่รู้หรอกว่ามีคนที่ตายลงเพราะความประมาทในการควบคุมพลังของตัวเองมากเท่าไหร่ !! มันเป็นเพราะพวกเขาไม่รู้จักประมาณตนในการใช้พลัง !!”
 
 
 
ต้านต้าน ดุ ชูเฟิง ออกมา 
 
 
 
แม้ว่าน้ำเสียงของ ต้านต้าน ค่อนข้างรุนแรง แต่ ชูเฟิง ก็รู้ดีว่าที่นางกล่าวออกมาเช่นนี้นั้น เป็นเพราะว่านางห่วงความปลอดภัยของเขา และกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเขา ดังนั้น ชูเฟิง จึงฝืนยิ้มและกล่าวออกมาว่า “ข้าเพียงแค่รู้สึกว่าข้าสามารถปล่อยพลังของสายฟ้าทั้งห้าสีจากสายเลือดของข้าออกมาได้ แต่ข้าไม่คิดว่าข้าจะไม่สามารถควบคุมมันได้ อีกทั้งยังเกือบถูกพวกมันกลืนกินอีก !!””พลังของมันแข็งแกร่งมาก มันเป็นสิ่งที่ข้ายังไม่สามารถใช้ได้ อย่างน้อยร่างของข้าก็ยังไม่อาจรองรับพลังเหล่านี้ได้ !!””เจ้าไม่จำเป็นต้องฝืน ถึงอย่างไรพวกมันก็เป็นพลังของเจ้า เมื่อใดก็ตามที่เจ้าพร้อม เจ้าจะสามารถใช้มันได้เอง เช่นเดียวกับเกราะ และปีกสายฟ้าของเจ้า !!””ข้าเชื่อว่าตราบใดก็ตามที่การบ่มเพาะพลังของเจ้ามากพอ เจ้าจะสามารถได้รับพลังใหม่ๆ เพิ่มขึ้นอีก บอกตามตรง ตอนนี้แม้แต่มหาราชินีอย่างข้า ยังอิจฉาพลังทางสายเลือดของเจ้าจริงๆ !!””ลองคิดถึงพลังที่เจ้าจะได้รับมาในอนาคตสิ เจ้าจะกลายเป็นคนที่น่ากลัวมากแค่ไหน !!”
 
 
 
เมื่อเห็นว่า ชูเฟิง รู้สึกหดหู่เช่นนี้ ต้านต้าน จึงกล่าวปลอบเขาออกมา 
 
 
 
จากคำกล่าวของนางนั้น มันชัดเจนอย่างมากว่านางไม่ต้องการให้เขาใช้พลังนี้อีก จนกว่าที่เขาจะพร้อมจริงๆ เท่านั้น 
 
 
 
ไม่ว่าพลังของสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์จะแข็งแกร่งมากแค่ไหน แต่ถึงยังไงมันก็เป็นพลังทางสายเลือดของ ชูเฟิง หากว่าการบ่มเพาะพลังของ ชูเฟิง แข็งแกร่งมากพอ มันย่อมสยบอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา “แม้ว่าข้าจะไม่สามารถใช้มันได้ในตอนนี้ ไม่ช้าก็เร็วข้าจะสามารถใช้มันได้ !!”
 
 
 
ชูเฟิง พยักหน้ารับมพร้อมกับยิ้มบางๆ 
 
 
 
ในขณะนี้สระนิรันดร์บรรพกาลใกล้จะปิดตัวลง และไม่มีผู้ใดได้รับอนุญาตให้เข้าสู่สระนิรันดร์บรรพกาลอีกต่อไป สำหรับ หยวน ชิง นั้น เขารู้ดีว่า ฉิน กวง ยังไม่ได้กลับมา หลังจากที่พวกเขาลงไปในระดับความลึกเท่าๆ กัน 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้สนใจต่อชีวิตของ ฉิน กวง แม้แต่น้อย เพราะในตอนนี้ เขาได้กลายเป็นคนที่กุมหัวใจของทุกคนเอาไว้ ในฐานะที่เป็นคนที่สามารถปลุกเข็มนิรันดร์บรรพกาลขึ้นมาได้ 
 
 
 
ด้วยความสำเร็จของเขาในขณะนี้ เจาย่อมได้รับการพิจารณาเป็นพิเศษให้เข้าสู่หุบเขาไม้ครามอย่างแน่นอน และอนาคตในการบ่มเพาะพลังของเขาย่อมสดใสยิ่งกว่าก่อนหน้านี้อย่างชัดเจน 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม แม้ว่า หยวน ชิง จะไม่สนใจต่อชีวิตของ ฉิน กวง แต่เขายังคงสนใจต่อชีวิตของ ชูเฟิง อย่างมาก ในเวลานั้น เขามองมายังกลุ่มของผู้อาวุโส กงซุน และกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันว่า”
 
 
 
ผู้อาวุโส ข้าจำได้ว่ามีศิษย์ของหุบเขาไม้ครามใต้คนหนึ่งลงไปในสระนิรันดร์บรรพกาล แต่ทำไมตอนนี้ข้ายังไม่เห็นเขากลับมาเลยล่ะ !!”
 
 
 
เมื่อได้ยินสิ่งที่ หยวน ชิง กล่าวออกมานั้น ใบหน้าของผู้อาวุโส กงซุน พลันบิดเบี้ยวไปในทันที 
 
 
 
ในช่วงเวลานั้น ทุกๆ คนกำลังเพลิดเพลินไปกับการเลี้ยงฉลอง หลังจากที่สระนิรันดร์บรรพกาลกำลังจะปิดลง แต่แล้ว ชูเฟิง ก็ยังไม่ปรากฏตัวออกมา ทุกคนจึงเป็นกังวงอย่างมาก เพราะภายในสระนิรันดร์บรรพกาลนั้นมีอันตรายอยู่นับไม่ถ้วน และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง แรงกดดันที่รุนแรงเช่นนั้น 
 
 
 
และเมื่อพวกเขาคิดว่า หยวน ชิง ที่มีคว่มแค้นต่อ ชูเฟิง อย่างมาก มันยิ่งทำให้พวกเขาคิดว่า หยวน ชิง อาจนะทำอะไรบางอย่างต่อ ชูเฟิง ในขณะที่อยู่ในสระนิรันดร์บรรพกาล 
 
 
 
และยิ่งในตอนนี้ หยวน ชิง ได้กล่าวออกมาเช่นนี้ ทั้งผู้อาวุโส กงซุน แบะคนอื่นๆ ต่างทรุดลงไปกับพื้น เพราะพวกเขาคิดว่า ชูเฟิง อาจพบกับอันตรายบางอย่าง “หรือว่า ชูเฟิง ยังไม่กลับมาเช่นนั้นหรือ !?””หรือว่าเขาไม่อาจทนต่อแรงกดดันของสระนิรันดร์บรรพกาลได้ แต่ยังคงฝืนต่อไป และสุดท้ายเขาก็ตายภายในนั้น !!””ก็คงจะเป็นเช่นนั้น เพราะในทุกๆ ปีย่อมมีคนที่ตายภายใต้แรงกดดันในส่วนลึกของสระนิรันดร์บรรพกาล แต่ในปีนี้ก็เป็น ชูเฟิง จากหุบเขาไม้ครามใต้ !!”
 
 
 
เมื่อได้ยิน หยวน ชิง กล่าวออกมาเช่นนี้ คนของหุบเขาไม้ครามใต้ยิ่งเป็นกังวลอย่างมาก ในความจริงนั้น ไม่ใช่แค่พวกเขาเท่านั้น หลังจากที่ หยวน ชิง กล่าวออกมา ทุกๆ คนก็ต่างมองหา ชูเฟิง ในทันที แต่ไม่มีผู้ใดที่แสดงความสงสารออกมา 
 
 
 
เพราะในเวลานี้ หยวน ชิง คือวีรบุรุษของพวกเขา และพวกเขาจำได้เพียงแค่ว่า ชูเฟิง เป็นคนที่มีความสามารถที่โดดเด่น และมีความวาดหมางกับ หยวน ชิง ดังนั้น พวกเขาจึงไม่ลังเลแม้แต่น้อยที่จะเข้าข้าง หยวน ชิง 
 
 
 
และหลังจากที่ หยวน ชิง เยาะเย้ยคนของหุบเขาไม้ครามใต้ออกมาเช่นนี้ ผู้คนโดยรอบต่างพูดคุยกันเรื่องนี้ และเริ่มเย้นหยัน ชูเฟิง ในทันที แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีความแค้นใดๆ ต่อ ชูเฟิง มาก่อนก็ตาม 
 
 
 
เมื่อเผชิญหน้ากับเยาะเย้ยของทุกคนนั้น คนของหุบเขาไม้ครามตอนใต้ทำได้เพียงขบฟันแน่นด้วยความโกรธแค้น ด้วยความแข็งแกร่งของฝ่ายตรงข้าม และด้วยสถานะที่เป็นศิษย์จากวิหารกลุ่มดาวนักล่าด้วยนั้น มันจึงทำให้ผู้อาวุโส กงซุน และคนอื่นๆ ไม่สามารถทำอะไรได้ 
 
 
 
เมื่อเห็นความหดหู่ของผู้อาวุโส กงซุน , หวาง เว่ย และคนอื่นๆ แล้วนั้น หยวน ชิง ก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจ ก่อนจะกล่าวออกมาเสียงดังว่า”
 
 
 
ทุกคนจงดูไว้ !! นี่คือผลจากการไม่รู้จักประมาณตน !! ทุกคนจงอย่าได้ทำผิดพลาดเช่นเดียวกับเด็กเหลือขออย่าง ชูเฟิง !!””ถูกต้อง !! แม้ว่าการบ่มเพาะพลังจะสำคัญ แต่ถึงอย่างไรชีวิตของเราก็สำคัญกว่า การรักษาชีวิตไว้ย่อมสำคัญกว่า !!”
 
 
 
ทุกคนตะโกนออกมา “ทุกคนต้องการให้ข้าตายเช่นนั้นรึ !!””น่าเสียดาย ที่ข้าคงทำให้พวกเจ้าต้องผิดหวัง !!”
 
 
 
จู่ๆ ในขณะนั้น เสียงของ ชูเฟิง ก็ดังขึ้นมา 
 
 
 
เมื่อหันทางต้นเสียงนั้น ทุกคนก็เห็นคนผู้หนึ่งกำลังบินมาทางฝูงชน และร่อนลงบนพื้นต่อหน้าทุกๆ คน และคนผู้นี้ก็ไม่ใช่ใครอื่น เขาคือ ชูเฟิง นั่นเอง 
 
 
 
ReaDMGA ////////////////////////////////////////
 
 
 
A : ถ้ามืงเป็นคนกระตุ้นจริงๆ และมีความสามารถขนาดนั่น ลองรับมือพี่เฟิงให้ได้ สักกระบวนท่า ดิ!!! 
 
 
 
B : เกรงว่าจะไม่ไหว แค่แรงกดดันมันก็หน้าซีดล่ะ!!! พี่เฟิงจะใช้ หยวน ชิง เป็นนกต่อ เพราะถ้าไปสระบรรพกาลแห่งอื่น ภูติจะจ้องเล่นงานมันคนแรกๆ แต่ตอนนี้มีคำสั่งจากองค์หญิง พวกภูติคงยังไม่เคลื่อนไหว แต่ลงไปในสระเมื่อไหร่ รับรองได้เลย ว่ามันต้องกลายเป็นศพ 
 
 
 
C : ก็จริง วีรบุรุษ ส่วนมากจะมีจุดจบที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่