บทที่ 966 – เหมือนเดิม
 
 
 
* บูมมมม * 
 
 
 
พลังสบัดที่ออกมาจากดาบผนึกมาร มันพุ่งโดยไม่ท่าทีว่าจะหยุด มันพุ่งไปทำลายทักษะระดับ 9 ของ มู่หรง หมิงเทียน ได้อย่างง่ายดาย และหลังจากที่ใกล้ถึงตัวเขา ก็เกิดแรงระเบิดปะทุขึ้น คลื่นพลังที่กระจายออกพุ่งเข้าหา มู่หรง หมิงเทียน “บ้าเอ้ย ! ! ! !”
 
 
 
มู่หรง หมิงเทียน ได้แต่สบถคำด่า เมื่อเขาพบว่าคลื่นพลังตรงเข้ามา ด้วยระยะห่างเพียงแค่นี้ เขาไม่สามารถงัดทักษะออกมาใช้ต้านหรือหลบมันไปได้ เขาในตอนนี้ไม่อาจหลีกหนีสถาการณ์ที่อันตรายได้พ้น ท้ายแล้วเขาไม่มีทางเลือกได้แต่ยกอาวุธในมือมาป้องกันแรงโจมตีที่เกิดจาก ชูเฟิง 
 
 
 
* ปังงงงงงงง * 
 
 
 
แต่สิ่งที่เขาไม่คาดคิด ว่าแม้นั้นจะเป็นแค่เศษเสี้ยวของคลื่นพลัง แต่ความรุนแรงของมันจัดว่าร้ายกาจอย่างมาก แม้เขาจะต้านทานได้สำเร็จ แต่เขาก็ถูกซัดกระเด็นไปหลายลี้ 
 
 
 
ที่สำคัญ ตอนที่เขาหยุด ไม่เพียงแต่ยอดยุทธภัณฑ์ราชวงค์ในมือของเขาจะสั่นอย่างรุนแรง แม้แต่แขนของเขายังสั่นสะท้านราวกับจะหลุด เลือดจำนวนมากหลั่งไหลสู่ฝ่ามือของ มู่หรง หมิงเทียน เห็นได้ชัดว่าเขาได้รับบาดเจ็บ “โธ่เว้ย . . . ทำไมพลังมันถึงรุนแรง น่ากลัวขนาดนี้ ?!”
 
 
 
ผิวของ มู่หรง หมิงเทียน ซีดเผือด คิ้วของเขาถกเข้าหากัน เขาตระหนักถึงความร้ายกาจจากพลังเมื่อครู่ ซึ่งเขาไม่เคยนึกว่า ชูเฟิง จะแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ 
 
 
 
ในสายตาของเขา ชูเฟิง นั้นไม่ได้ด้อยไปกว่า ทันไท่เซว่ ก่อนที่ถูกลอบโจมตีเลย อย่างน้อย มู่หรง หมิงเทียน ก็ยากที่จะสู้กับ ชูเฟิง ด้วยความแข็งแกร่งในตอนนี้ “มู่หรง หมิงเทียน ที่เป็นถึงผู้เชี่ยวระดับ 7 ราชันย์ แต่ฝีมือช่างน่าผิดหวังจริงๆ”
 
 
 
ชูเฟิง แสยะยิ้มพร้อมกับ สบัดดาบผนึกมารในมืออีกครั้ง ตอนนี้แสงสีดำปกคลุมไปทั่วฟ้า ชูเฟิง โจมตีใส่ มู่หรง หมิงเทียน อีกครั้ง แต่ในครั้งนี้มันถูกใช้ออกมามากกว่าเดิม”ไอ้เด็กเวร ?!”
 
 
 
สีหน้าของ มู่หรง หมิงเทียน เปลี่ยนแปลงไปอย่าง ขณะที่ แววตาของ ชูเฟิง เปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่น เด็ดเดี่ยว และกล้าหาญ แต่เขาก็ไม่ค่อยตื่นตระหนก เขารู้ว่ามีเพียงความตายที่รอเขาอยู่เบื้องหน้า หากเขายังสู้กับชูเฟิงด้วยพลังในปัจจุบัน “มู่หรง หมิงเทียน เจ้าจะเก็บ โอสถเครื่องรางเม็ด ไว้อีกนานแค่ไหน ?!”
 
 
 
เจียง ฉีซา ที่เงียบมาตลอด ตะโกนขึ้น 
 
 
 
มู่หรง หมิงเทียน รีบพลิกฝ่ามือทันที จากนั้น หลายโอสถเครื่องรางเม็ด ที่ได้จาก เจียง ฉีซา ก็ปรากฏในฝ่ามือ เขารีบกลืนมันลงไปทั้งหมด 
 
 
 
* ตูมมมม * คลื่นพลังที่รุนแรงพวยพุ่งออกจากร่างกายของ มู่หรง หมิงเทียน นอกจากนี้ อักขระยังพลันปรากฏรอบๆตัวเขา 
 
 
 
มันวิ่งวนราวกับมังกรหรืองู พวกมันเชื่อต่อเข้าด้วยกันจาก 1 สู่ 1 มันดูแปลกมาก แต่ที่สำคัญหลังจากที่อักขระนั้นปรากฏ ดวงตาของ มู่หรง หมิงเทียน ก็พลิกกลับ คล้ายกับสัตว์ที่กระหายเลือด จิตสังหารมันฟุ้งออกมารอบๆตัวของเขา ทำให้ดูน่ากลัว 
 
 
 
นำซ้ำ ออร่าของเขายังเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว จนเกือบเข้าสู่ระดับ 8 ราชันย์ แต่ยังไงความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของเขาก็เพิ่มขึ้นหลายเท่า “เจ้าเอาชนะไม่ได้ จนต้องใช้ยาเลยสินะ ? เหอะ ไม่เป็นไร วันนี้ยังไงเจ้าก็ต้องตายเมื่อเจอกับความแข็งแกร่งของข้า”
 
 
 
แม้ว่า มู่หรง หมิงเทียนจะมีพลังเพิ่มขึ้น แต่ ชูเฟิง ก็ดูไม่กลัวเลยแม้แต่น้อย เขาไม่แม้แต่จะชะงัก นำซ้ำยังเร่งความเร็วขึ้น ใช้ดาบผนึกมาร ฟาดเข้าใส่ มู่หรง หมิงเทียน ที่ใช้โอสถเครื่องรางเม็ด 
 
 
 
* บูม บูม บูม บูม * 
 
 
 
การปะทะกันในตอนนี้ รุนแรงและน่ากลัวยิ่งกว่าเดิม อย่างไรก็ตาม มู่หรง หมิงเทียน ก็ไม่ดูต่างอะไรไปจากเดิม เขายังคงถูกกัดดัน โดยที่ไม่สามารถต่อกร ชูเฟิงได้ หลังจากที่โดนโจมตีกระหน่ำเขาก็กลับสู่สภาพเสียเปรียบเต็มประตู “ไม่จริง. . . ใช่ไม๊ ?! มู่หรง หมิงเทียน ที่ใช้สุดยอดยาต้องห้ามมากมาย ก็กับไม่มีโอกาสที่จะแตะ ชูเฟิง ?!””แม้แต่ ผู้เชี่ยวชาญระดับ 7 ราชันย์ ก็ไม่สามารถเอาชนะ ชูเฟิง ได้ ?! ความแข็งแกร่งของเขาน่ากลัวขนาดนี้เลยหรอ ?! นี้คงไม่ได้แปลว่า เขาสามารถต่อกรกับ เจียง ฉีซา ได้หรอกนะ ?!”
 
 
 
การต่อสู้ระหว่าง ชูเฟิง กับ มู่หรง หมิงเทียน ถูกเฝ้าจับตาโดยผู้คนรอบๆ ตั้งแต่แรกจนจบ ชูเฟิง ก็กำราบ มู่หรง หมิงเทียน ได้อย่างสวยงาม นำซ้ำฝ่ายนั้นยังใช้ โอสถเครื่องรางเม็ด แต่ยังทำอะไรไม่ได้ เป็นอีกครั้งที่ทุกคนได้ประจักษ์ความแข็งแกร่งของ ชูเฟิง 
 
 
 
จริงๆแล้ว ชูเฟิง ไม่ได้มีเพียงยอดยุทธภัณฑ์ราชวงค์ที่ทรงอนุภาพ แต่เขายังมีพลังวิญญาณในระดับ ราชันย์ แม้มันจะแค่ระดับ 4 ราชันย์ แต่ตอนนี้ แน่นอนว่า ชูเฟิง สามารถจัดการ มู่หรง หมิงเทียน ในระดับ 7 ราชันย์ได้ 
 
 
 
บรรพชนของหมู่เกาะประหาร ที่อาศัยมานับร้อยๆปี แต่กับไม่ใช่ คู่ต่อสู้ของ ชูเฟิง แล้วทำไมพวกเขาจะไม่ตะลึง ?! 
 
 
 
ในตอนนั้น พวกที่พากันดูถูก ชูเฟิง ว่าขี้ขลาดบ้าง ขยะบ้าง สวะบ้าง ต่างมีอารมณ์แปรปรวนบอกไม่ถูก ในจิตใจของพวกเขารู้สึกอับอาย จนกระทั่งความวิตกกังวล ผสมปนเป
 
 
 
ตอนนี้ ชูเฟิง สามารถฆ่าพวกเขาได้เพียงแค่กระดิกนิ้ว นำซ้ำเขายังไม่ได้มาคนเดียว แต่เขาได้นำทั้งกองทัพแห่งพรรคมารทลายราตรีนับ 10 ล้าน แถมตอนนี้เขายังเป็นถึงประมุขพรรคมาร ที่สามารถกำราบ มู่หรง หมิงเทียน 
 
 
 
คนเช่นเขาสมควรเรียกว่า คนขี้ขลาด หรือ สวะงั้นหรอ ?
 
 
 
ชูเฟิง ทำอะไรคนเดียวเสมอๆ เขากล้าทำสิ่งที่ไม่มีใครกล้าทำ พวกเขาลืมมองจุดนั้นของ ชูเฟิง และนั้นมันทำให้พวกเขาเสียใจเพราะคำพูดเน่าๆของพวกเขา 
 
 
 
ความแข็งแกร่งและตำแหน่งของ ชูเฟิง ที่ก้าวทะยานมาถึงระดับนี้ พวกเขาย่อมรู้ดีแก่ใจว่า หากชูเฟิงต้องการจะฆ่าพวกเขา มันง่าย ยิ่งกว่าการจะเหยียบมด และพวกเขาคงจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย 
 
 
 
* บูมมมม * สักครู่ ชูเฟิง กับ มู่หรง หมิงเทียน ก็ซัดกันอีกครั้ง แม้ว่า มู่หรง หมิงเทียน จะป้องกันการโจมตีได้สำเร็จ แต่ตามตัวของเขาก็เต็มไปด้วยบาดแผลเวอะวะ 
 
 
 
“เจียง ฉีซา มืงจะยืนดูให้ถึงปีหน้าเลยหรือเปล่า ? รีบจัดการ ทันไท่ เซว่ และ จัดการพวกสวะพรรคมารทลายราตรีสักที”
 
 
 
ในที่สุด มู่หรง หมิงเทียนก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาตะโกนไปที่เจียง ฉีซา ที่ยืนอยู่กลางอากาศ โดยที่ไม่ทำอะไร 
 
 
 
“เฮ้ ตาเฒ่า เจ้าหมดปัญญาแล้วสินะ ข้าคิดว่าเจ้าจะทำได้มากกว่านี้สักอีก”
 
 
 
เจียง ฉีซา ปรากฏรอยยิ้มที่ผิดหวังบนใบหน้า เขาได้เห็นถึงพลังวิญญาณในปัจจุบันของ ชูเฟิง จนเขารู้สึกว่า มันไม่คู่ควรกับเขา มันว่าพลังของเขาจะเพิ่มขึ้นสูงขนาดไหน แต่มันก็มีเวลาที่จำกัด และ เจียง ฉีซา ก็รอเวลาที่ให้พลังวิญญาณของชูเฟิงนั้นหายไป 
 
 
 
“อย่ามัวชักช้า! ตอนนี้ข้ายังสามารถรับมือกับมันได้ ใช้โอกาสนี้กำจัด ทันไท่ เซว่ และ สวะพรรคมารซะ!”
 
 
 
มู่หรง หมิงเทียน ตะโกนอีกครั้ง 
 
 
 
“หึ! ไม่ต้องห่วง ข้าเข้าใจสถานการณ์ทุกอย่าง พรรคมารพวกนี้ก็แค่กลุ่มคนที่มาแสดงปาหี่ ที่ข้าจะบดขยี้เมื่อไหร่ก้ได้ ส่วน ทันไท่ เซว่ ปล่อยให้นางชีวิตไปก่อน เพราะท้ายสุดนางก็ต้องตาย”
 
 
 
เจียง ฉีซา ปรากฏรอยยิ้มบนใบหน้า แววตาของเขาดูเปลี่ยนแปลงไป ขณะเดียวกัน ง้าวสีแดงเพลิงในมือของเขา ที่สุดแล้วมันก็เริ่มขยับ 
 
 
 
ReaDMGA////////////////////////////////////////A : พรุ่งนี้ มาซัดกันกับ เจียง ฉีซา วันนี้ซัดกับ มู่หรง หมิงเทียนก่อน
 
 
 
B : แต่ชอบ ฉากเปิดตัวพี่เฟิงเราจริงๆ ยิ่งใหญ่มว๊ากก 
 
 
 
C : พรุ่งนี้ยิ่งใหญ่กว่านี้อีก กองทัพจาก แดนศักดิ์สิทธิ์ปรากฎ 
 
 
 
A : อย่าไปเชื่อมัน มันหลอกจับนม . . . .