บทที่ 986 – ที่ที่ข้าพบเจ้า
 
 
 
“อาวุโส ฮวางฟู่ ในที่สุดเราก็ได้พบกันอีกครั้ง”
 
 
 
ภายในใจของชูเฟิงเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เขาไม่สามารถเก็บงำรอยยิ้มเอาไว้ได้เลย 
 
 
 
ฮวางฟู่ ห่าวเยว่เองก็ปรากฏรอยยิ้มเช่นเดียวกัน จากนั้นเขาหันไปที่ ฉิวซุย ฟู่หยาน และกล่าว”
 
 
 
ฟู่หยาน รอข้าที่นี่”
 
 
 
แล้วเขาก็มองมาที่ ชูเฟิง และกล่าวต่อ”
 
 
 
ชูเฟิงตามข้ามา”
 
 
 
* พรึบ พรึบ * 
 
 
 
หลังจากพูดเสร็จ ฮวางฟู่ ห่าวเยว่ ก็ลอยขึ้นไปในอากาศ จากนั้นชูเฟิงก็ตามเขาไป แล้วทั้งสองก็บินหายไปยังเส้นขอบฟ้า 
 
 
 
ทุกคน มองตากันอย่าง งงๆ การแสดงออกของพวกเขาดูซับซ้อนเป็นอย่างมาก เพราะพวกเขารู้ว่า มันจะต้องเป็นเรื่องสำคัญที่เกี่ยวกับ ชูเฟิง 
 
 
 
พวกเขายังคงบินต่อไปและเมื่อพวกเขารู้สึกว่าออกมาไกลพอสมควร พวกเขาก็หยุดในสถานที่ที่ไม่มีใครหาพบและได้ยิน 
 
 
 
หลังจากที่หยุด ฮวางฟู่ ห่าวเยว่ ก็เริ่มสำรวจ ชูเฟิง อย่างละเอียด และการแสดงออกทางแววตาของเขาก็ดูซับซ้อนเอามากๆ เป็นบางอย่างที่ไม่สามารถอธิบายได้ จากนั้นไม่นาน เขาก็พยักหน้าและกล่าว”
 
 
 
เจ้าโตขึ้นมากจริงๆ ภารกิจของข้าก็คงจะจบแล้ว””อาวุโส ฮวางฟู่ ท่านสามารถบอกความจริงกับข้าตอนนี้ได้หรือไม่ ?!”
 
 
 
ชูเฟิงถาม อย่างไม่ปิดบัง “ความจริง ที่เจ้าหมายถึง ก็คือทำไมข้าถึงพาเจ้าไป 9 อาณาจักร ใช่หรือเปล่า ?!”
 
 
 
ฮวางฟู่ ห่าวเยว่ ถามกลับด้วยรอยยิ้ม “ข้าอยากรู้เรื่องทุกอย่าง ตั้งแต่ที่ท่านเข้าสู่เส้นทางสวรรค์และหลังจากที่ท่านออกมา ข้าอยากรู้ทุกอย่างที่เกิดขึ้น”
 
 
 
ชูเฟิง กล่าว “อืม . . . หากเจ้าอยากรู้คความจริง ข้าก็ต้องเริ่มจากตรงนั้น”ฮวางฟู่ ห่าวเยว่ ยิ้มเบาๆ พร้อมกับหายใจเข้าลึกๆ และปล่อยออกมา จากนั้นก็เริ่ม “ตอนนั้น สาวกวิหารเพลิงผลาญสวรรค์เดินเข้าสู่เส้นทางสวรรค์ เราต้องการที่จะเข้าไปยังดินแดนสงครามศักดิ์สิทธิ์และเริ่มต้นแสวงหาเส้นทางการเพาะปลูกอันยิ่งใหญ่””แต่เราก็ประเมินเส้นทางสวรรค์ต่ำไป มันมีอุปสรรคขวางอยู่มากมาย และอุปสรรคนั้นก็ทำให้เราเสียหายอย่างย่อยยับ สาวกวิหารนับล้านทุกคนต้องล้มตาย มีแต่ข้าที่รอดมาได้””อะไรคืออุปสวรรค์ อะไรคือที่สิ่งที่สังหารพวกท่าน อาวุโสท่านไปพบอะไรที่เส้นทางสวรรค์ ?!”
 
 
 
ชูเฟิงถาม “ข้าไม่ได้ต้องการที่จะนึกถึงมัน แต่ยังไงก็ตาม เนื่องจากเจ้ากำลังเตรียมตัวเข้าสู่เส้นทางสวรรค์ ข้าต้องเตือนเจ้าไว้อย่าง ว่ามันไม่ใช่สถานที่ที่ผ่านไปได้ง่ายๆ”
 
 
 
ฮวางฟู่ ห่าวเยว่ ถอนหายใจยาวๆและกล่าว”จริงๆแล้ว เหตุผลที่เรากล้าที่จะเข้าไปในเส้นทางสวรรค์ เป็นเพราะพวกเรามีความมั่นใจ หนึ่งในบรรพบุรุษของเราได้พบแผ่นศิลาที่จารึกข้อความบางอย่างในวิหารเพลิงผลาญสวรรค์ มันเป็นความลับของเส้นทางสวรรค์””หากเข้าสู่เส้นทางสวรรค์ เท่ากับเดินเข้าสู่เส้นทางพระเจ้า ผู้ที่เข้าไปก็เหมือนตายไปแล้วครึ่งตัว และผู้ที่คิดหันหลังกลับจำต้องตาย””นั้นคือสิ่งที่ศิลาจารึกไว้ ชูเฟิง เจ้ารู้ไม๊มันหมายถึงอะไร”
 
 
 
ฮวางฟู่ ห่าวเยว่ถาม “หากเข้าสู่เส้นทางสวรรค์ เท่ากับเดินเข้าสู่เส้นทางพระเจ้า ผู้ที่เข้าไปก็เหมือนตายไปแล้วครึ่งตัว และผู้ที่คิดหันหลังกลับจำต้องตาย”
 
 
 
ชูเฟิงกล่าวซ้ำไปซ้ำมา จากนั้นก็พูดว่า”
 
 
 
หากข้าจำไม่ผิด ส่วนที่บอกว่า หากเข้าสู่เส้นทางสวรรค์ มันจะนำทางเจ้าไปสู่แดนดินสงครามศักดิ์สิทธิ์ แต่ทุกอย่างไม่ได้เป็นไปอย่างราบรื่น ความยากของมันสูงยาก””สำหรับวรรคหลัง เขาอาจจะเตือนว่า จะไม่มีทางให้ถอยกลับหากเลือกเข้าไปในเส้นทางสวรรค์ หากใครมีความกล้า พวกเขาก็จะมีโอกาสไปเข้าไปในดินแดนสงครามศักดิ์สิทธิ์ อย่างไรก็ตาม ตราบใดที่มีความขลาด พวกเขาจะต้องเลือกหันหลังกลับ และเส้นทางนั้นก็จะพาพวกเขาไปสู่ความตาย””ใช่แล้ว เจ้าตีความได้ถูก ในเส้นทางสวรรค์ ช่วงแรกสงบมาก ทำให้เกิดความรู้สึกว่ามันช่างง่าย และพวกเราก็เปี่ยมไปด้วยความหวังสำหรับอนาคต””แต่เมื่อถึงช่วงกลาง มีสิ่งมีชีวิตที่เราไม่รู้จักมากมายที่ปรากฏ มันแปลกประหลาด ข้าไม่อาจบอกได้ว่ามันคือตัวอะไร แต่พวกมันทรงพลังอำนาจอย่างมาก นำซ้ำยังน่ากลัว””พวกมันมีจำนวนมหาศาลและพวกมันก็ปิดเส้นทางพวกเรา พวกเขาตีฝ่าเข้ามาเพื่อต้องการแยกพวกเราออกจากกัน””มีเพียงวิธีเดียวเท่านั้นจะผ่าน คือต้องไม่สนใจพวกมัน ต้องเดินไปข้างหน้าด้วยความเชื่อมัน และกล้าหาญ หากเกิดความกลัวแม้แต่เพียงนิดเดียว มันจะดึงดูดสิ่งมีชีวิตพวกนั้นเข้ามา แต่ถ้าละทิ้งความกลัวได้ สัตว์ประหลาดพวกนั้นก็จะไม่สามารถทำอะไรได้””แต่เมื่อเผชิญสิ่งน่าที่กลัว มันจึงยากที่จะสงบจิตสงบใจ และทิ้งความกลัวออกไปได้””แม้ว่าเราจะฝึกพิเศษก่อนที่จะเข้าเส้นทางสวรรค์ เมื่อเผชิญหน้าจริงๆ คนของเราส่วนใหญ่กับสูญเสียจิตใจไป””7 ใน 10 เกิดความหวาดกลัว สัตว์ประหลาดพวกนั้น พวกเขาลืมการฝึกของท่านนักพรต พวกเขาเลือกจะหันไปรอบๆและวิ่งหนี สุดท้ายพวกเขาก็ถูกจับโดยสิ่งมีชีวิตพวกนั้นและตายไป””ส่วนคนทีเหลือก็เลือกที่จะก้าวต่อไปอย่างกล้าหาญ แต่ก็มีน้อยมากที่จะผ่านไปได้โดยไม่หลงเหลือความกลัว ส่วนที่เหลือรอดมา จาก 3 ส่วน เหลือเพียง 1 ใน 100 ที่รอดจากเหล่าสิ่งมีชีวิตที่ไม่รู้จัก””แต่เพียงไม่นานหลังจากผ่านสิ่งมีชีวิตพวกนั้นมา เราก็ได้เผชิญกับสิ่งที่แตกต่างไปจากก่อนหน้า””ลักษณะของพวกนั้น ดูน่ากลัวน้อยกว่าฝูงสิ่งมีชีวิตประหลาด เห็นแบบนั้น พวกเราก็เลยคิดว่าจะผ่านมันได้โดยง่าย” “ขนาดสิ่งมีชีวิตประหลาดด่านแรกที่น่ากลัวพวกเรายังฝ่ามาได้ เราจึงนึกว่าคงไม่ยากที่จะผ่านด่าน 2 หากตัดสินโดยผิวเผิน จำนวนพวกนั้นดูน้อยกว่าแต่ก่อนมาก””แต่เราก็คิดผิด แม้ว่าพวกนั้นจะมีอยู่ไม่มากแต่ก็เป็นด่านที่ 2 มันจึงลำบากอย่างมาก””บางที การที่ไม่กลัวมัน จึงเป็นเหตุผลที่มันลงมือ ดังนั้นเราจึงถูกโจมตีโดยด่านที่ 2″”เวลานั้น พวกมันเริ่มฆ่าเราอย่างโหดร้ายทารุณ ท่านนักพรตของเราก็นำพาพวกเราสู้กับมัน หลังจากผ่านไปไม่นาน ทุกคนก็ถูกระเบิดที่รุนแรง””ฝีมือสัตว์ประหลาดมันน่ากลัวมาก เราไม่มีโอกาสที่จะต่อต้านหรือผ่านพวกมันไป หลังจากที่เกิดความกลัวและปรารถนาที่จะมีชีวิต ข้าก็เลิกคิดที่จะเผชิญหน้า และเลือกที่จะหนีไป””เท่าที่ข้าจำได้ ข้าวิ่งหนี้ตามเส้นทางอย่างหัวซุกหัวซุน แต่ข้าก็ไม่ลืมสถานที่แห่งนั้น”
 
 
 
ฮวางฟู่ ห่าวเยว่ เริ่มหายใจไม่ปกติและสายตาของเขาก็เริ่มสั่นคลอน 
 
 
 
ชูเฟิงไม่ได้ต้องการที่จะถามต่อ ถึงสถานที่ที่ทำให้ ฮวางฟู่ ห่าวเยว่ ได้รับผลกระทบ แต่เขาก็รอฟัง สิ่งที่เขาจะพูดต่อไปโดยไม่รีบ “มันเป็นสถานที่ที่ทำให้รู้สึกพิเศษอย่างมาก ข้าเองก็็ไม่อาจจะอธิบายได้ ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบตัวบ้านเรือน หรือออร่าที่ครอบคลุม ทั้งมันให้ความรู้สึกที่มืดมิด และปลดเปลื้องความกังวลใจ ถ้าจะใช้คำว่า พิศวง คงจะเหมาะมากที่สุด””แต่ . . . . ถ้าเจ้าต้องการให้ข้าบรรยายถึงสถานที่แห่งนั้น ที่ข้าได้สัมผัสมา ที่นั้นมันแฝงด้วยความ พิศวง แม้ข้าจะอธิบายยาวแค่ไหน มันก็มารวมอยู่ในคำเดียวนั้นคือ บริสุทธิ์”
 
 
 
ฮวางฟู่ ห่าวเยว่ ยิ้มอย่างขมขื่น แล้วมองหน้าชูเฟิงและกล่าว”
 
 
 
และนั้นก็คือที่ที่ข้าได้พบกับเจ้า” 
 
 
 
ReaDMGA ////////////////////////////////////////