บทที่ 997 – ลิงเฒ่า
 
 
 
ชูเฟิง จ้องมองอย่างระมัดระวัง แล้วเขาก็ต้องตกตะลึงอย่างมาก 
 
 
 
ที่อยู่ต่อหน้าของสายตาของเขานั้น คือลิงชราตัวหนึ่ง ที่สวมเสื้อผ้าที่ขาดรุ่งริ่ง ดูจากสภาพร่างกายของมันนั้น มันดูราวกับกำลังจะตาย 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม ชูเฟิง ก็พบว่าภายในดวงตาของมันนั้น อัดแน่นไปด้วยความเจ็บปวดทรมานที่ยากเกินจะจินตนาการได้ แม้แต่ตัว ชูเฟิง เองก็ไม่สามารถรับความเจ็บปวดขนาดนั้นได้ “โห่ !! นี่มันอะไรเนี่ย !! หลังจากเจอเจ้าหัวสุนัข ก็เจอลิง !! นี่เราไม่ได้มาสวนสัตว์กันใช่ไหม !!”
 
 
 
ต้านต้าน อุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ 
 
 
 
นางก็รู้สึกผิดหวังเช่นเดียวกับ ชูเฟิง พวกเขาต่างคาดหวังเอาไว้มากกับคำกล่าวของ ฮวางฟู่ ห่าวเยว่ อย่างมาก พวกเขาคิดว่าหลังจากเข้ามาในประตูเขาจะได้พบกับพ่อแม่ หรือญาติของเขา 
 
 
 
แต่ลิงที่อยู่ต่อหน้าของพวกเขานั้น ดูยังไงก็ไม่ใช่พ่อแม่ หรือญาติของเขาแม้แต่น้อย 
 
 
 
หากดูจากลักษณะภายนอกนั้น ลิงตัวนี้ไม่ใช่สัตว์ยักษ์ แต่เป็นเพียงลิงธรมดาๆ เท่านั้น แต่ ชูเฟิง เป็นที่เชื่อความรู้สึกของเขา เขาคิดว่าเขาจะต้องมีความเกี่ยวพันธ์กับลิงตัวนี้อย่างแน่นอน “ข้าน้อย ชูเฟิง คาราวะผู้อาวุโส !!”
 
 
 
แม้ว่าเขาจะยังคงสับสน แต่เขาก็ประสานมือขึ้น และกล่าวคาราวะออกไป 
 
 
 
ชูเฟิง คิดว่าที่นี่น่าจะเป็นสถานที่ที่ ฮวางฟู่ ห่าวเยว่ พบกับเขาครั้งแรก แม้ว่าลิงตัวนี้จะไม่ใช่ครอบครัวของเขา แต่ก็อาจจะมีความเกี่ยวพันธ์บางอย่างกับเขา มันจึงคุ้มค่าที่เขาจะคาราวะออกไป 
 
 
 
แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น หลังจากที่ ชูเฟิง กล่าวออกไปอย่างสุภาพนั้น ลิงแก่ตัวนั้นกลับไม่ได้สนใจเขาแม้แต่น้อย มันเพียงจ้องไปที่กองไฟ ก่อนจะกล่าวออกมาว่า”
 
 
 
เจ้าอ่อนแอเกินไป ไม่ละอายใจบ้างรึ ที่กลับมาเช่นนี้ ไสหัวไป !!”
 
 
 
คำกล่าวเรียบๆ ของมันนั้นกลับเต็มไปด้วยความเย็นชา และความดูถูกเหยียดหยาม 
 
 
 
ชูเฟิง ไม่คิดว่าเขาจะถูกตอกกลับมาเช่นนั้น ดังนั้น เขาจึงไม่อาจยอมรับได้ 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม หลังจากที่คิดอย่างรอบคอบแล้วนั้น ชูเฟิง ไม่ได้ตอบโต้กลับไปแม้แต่น้อย เขากุมมือขึ้นในเชิงคาราวะ และกล่าวออกมาว่า “ผู้อาวุโส ท่านจำข้าได้หรือ !! ท่านบอกข้าได้ไหมว่าพ่อแม่ของข้าอยู่ที่ใด !!”
 
 
 
แต่ลิงชราไม่ได้ใส่ใจต่อคำกล่าวของ ชูเฟิง แม้แต่น้อย มันยังคงใช้ไม้เขี่ยไปในกองไฟ เพื่อให้ไฟติดขึ้นอีกครั้ง “ผู้อาวุโส ข้าไม่รู้ว่าข้าทำอะผิด แต่ได้โปรดท่านให้อภัยข้าด้วย !!””ยังไงก็ตาม ข้าได้ผ่านความยากลำบากมากมายเพื่อมายังที่นี่ ข้าจะไม่ยออะไรมาก ข้าเพียงแค่อยากพบครอบครัวของข้า หากสิ่งใดที่ข้าทำผิดพลาดไป ก็ขอให้ท่านโปรดอภัยให้แก่ข้า !!”
 
 
 
หลังจากที่กล่าวออกไปเล่นนั้น คำกล่าวของเขาก็ยังไม่เป็นผล เขาลดมือที่กุมขึ้น และก้าวออกไป 
 
 
 
เขาพร้อมที่จะสละได้แม้แต่ชีวิตของเขา เพราะโลกนี้มันกว้างใหญ่มาก มันย่อมเป็นเรื่องยากที่เขาจะตามหาครอบครัวของเขาได้พบ 
 
 
 
***** ปัง ***** 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม หลังจากที่เขาก้าวออกไปได้ไม่กี่ก้าวนั้น ก็มีพลังบางอย่างเข้ามาปะทะกับร่างกายของเขา “อ๊ะ !!”
 
 
 
พลังนั้นบังคับให้เขาต้องถอยกลับออกมาไกล อย่างไรก็ตาม มันเพียงแค่บังคับให้เขาถอยออกมา แต่ไม่ได้ทำอันตรายต่อเขาแม้แต่น้อย 
 
 
 
ในเวลานั้น เขาพยายามจ้องมองไปทั่วบริเวณเพื่อค้นหาสิ่งที่กีดขวางเส้นทางของเขา 
 
 
 
หลังจากที่มองไปทั่วบริเวณเขาก็ไม่พบสิ่งใด เขาจึงหันกลับไปมองที่ล้งชราตัวนั่น แต่ลิงชราตัวนั้นยังคงไม่ได้สนใจเขา และยังคงเขี่ยกองไฟอยู่เช่นเดิม นั่นทำให้เขาไม่มั่นใจว่าพลังเมื่อครู่นั้นจะถูกส่งมาจากลิงชราตัวนี้หรือไม่ 
 
 
 
***** วูบ ***** 
 
 
 
ชูเฟิง พยายามอีกครั้ง แต่ในคร้งนี้เขาได้ใช้ทักษเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับร่างกายของเขา พร้อมกับเพิ่มความเร็วขึ้นและพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว 
 
 
 
***** ปัง ***** 
 
 
 
แต่ผลของมันก็ยังคงเป็นเช่นเดิม เขาไม่สามารถเข้าไปใกล้กับลิงชราตัวนั้นได้แม้แต่น้อย 
 
 
 
คราวนี้เขารู้สึกโกรธอย่างมาก เขามองไปโดยรอบอีกครั้งด้วยความระมัดระวัง เพราะเขาเริ่มมั่นใจว่าจะต้องมีรูปแบวอำนาจพลังวิญญาณที่ถูกวางเอาไว้โดยลิงชราตัวนี้อย่างแน่นอน 
 
 
 
ถึงแม้ว่าเขาจะไม่พอใจอย่างมาก แต่เขาก็ไม่ได้แสดงความกราดเกรี้ยวออกมาแม้แต่น้อย เขายังคงกล่าวถามออกมาด้วยความสุภาพว่า”
 
 
 
ผู้อาวุโส ทำไมท่านต้องหยุดข้าด้วย !!”
 
 
 
แต่สิ่งที่ ชูเฟิง ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เพราะคำกล่าวของ ชูเฟิง เปรียบได้กับสายลมที่พัดผ่าน ลิงชราตัวนั้าไม่ได้สนใจเขาเลยแม้แต่นิดเดียว 
 
 
 
ในเวลานี้ ชูเฟิง กำลังตกที่นั่งลำบาก เพราะเขามั่นใจว่าสถานที่นี้จะต้องเป็นสถานที่ที่ ฮวางฟู่ ห่าวเนว่ พบกับเขาเป็นครั้งแรกอย่างแน่นอน และแม้ว่าลิงชราที่อยู่ตรงหน้าจะไม่ใช่คนของตระกูลเขา แต่อย่างน้อยมันจะต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเขาอย่างแน่นอน ไม่เช่นนั้นมันคงจะไม่กล่าวออกมาเช่นนั้น 
 
 
 
คำกล่าวเหล่านั้น มันราวกับเป็นคำใบ้กลายๆ 
 
 
 
ไม่เพียงแต่เป็นคำเตือน แต่มันยังเป็นการบอกออกมาว่าอยากให้ ชูเฟิง หนีไป 
 
 
 
ในด้านความแข็งแกร่งนั้น ชูเฟิง ไม่สามารถหยั่งถึงความแข็งแกร่งนี้ และแม้ว่าเขาจะใช้ความสุภาพ เขาก็ไม่อาจผ่านไปได้ ในเวลานี้ เขาไม่สามารถทำอะไรได้แม้แต่น้อย “ชูเฟิง ให้ข้าออกไป เจ้าลิงแก่นี่ไม่ธรรมดาเลย จากการประเมินของข้า ข้าคิดว่ามันน่าจะแข็งแกร่งกว่าข้าก่อนที่จะถูกผนึกเสียอีก และข้าก็คิดว่ามันน่าจะเป็นหนึ่งในผู้ที่ปิดผนึกข้าไว้ในร่างของเจ้า !!””ให้ข้าออกไป แม้ว่ามันอาจจะไม่ช่วยให้เจ้าได้รับรู้ข้อมูลของตระกูลเจ้า แต่อย่างน้อยข้าอาจจะได้รู้ว่าใครเป็นคนผนึกข้าเอาไว้ !!”ต้านต้านทกล่าวออกมาอย่างรวดเร็ว 
 
 
 
ชุเฟิง ไม่สามารถปฏิเสธคำขอของนางได้ เพราะถึงอย่างไรนางก็เป็นคนที่ช่วยเหลือเขามาตลอด และสิ่งที่นางขอก็เป็นเรื่องที่เหมาะสม 
 
 
 
ชุเฟิง เปิดประตูโลกวิญญาณอย่างรวดเร็ว จากนั้นมหาราชินีก็ก้าวออกมาอย่างช้าๆ 
 
 
 
หลังจากที่นางก้าวออกมานั้น ใบหน้าของลิงชราก็เปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อย ก่อนที่มันจะทำเป็นเมินเฉยเช่นเดิม 
 
 
 
ดูเหมือนว่านางจะคาดเดาปฏิกิริยาของลิงชราเอาไว้แล้ว นางยกมุมปากขึ้นเผยให้เห็นรอยยิ้มที่งดงาม และน่ารัก พร้อมกับที่นางก้าวออกไป และหยุดเพื่อทำยางสิ่งที่ทำให้ ชูเฟิง ต้องตกตะลึง 
 
 
 
ReaDMGA ////////////////////////////////////////