บทที่ 981 – ให้ข้าลองดู
 
 
 
การแตกของสุญญากาศนั้น ราวกับกระจกที่แตกออก แต่มันไม่เหมือนกับกระจกตรงที่มันกำลังฟื้นคืนตัวเองอย่างช้าๆ 
 
 
 
สุญญากาศนั้นไม่ใช่อะไรที่จะแตะต้องได้ มีแต่พลังที่รุนแรงเท่านั้นที่จะสามารถทำให้มันแตกได้ 
 
 
 
แต่แม้ว่ามันจะแตกออก มันก็กลับสู่สภาพเดิมอย่างรวดเร็ว มันคือปรากฏการณ์ที่ลึกลับและยากที่จะอธิบายได้ 
 
 
 
บางคนอาจพูดว่ามันยากมากที่จะเกินเช่นนี้ได้ แต่มันก็มีข้อจำกัดของมัน หากมีคนที่มีพลังสูงพอ ก็จะทำให้เกิดเช่นนี้ได้ แต่อย่างไรก็ตามมันสามารถฟื้นฟูเองได้ดังนั้นมันจึงไม่ได้ถูกทำลายโดยสมบูรณ์ 
 
 
 
แม้สามารถทำลายภูเขาได้ด้วยฝ่ามือเดียว หรือผ่าเมฆได้ด้วยนิ้วเดียว และสามารถตัดแม่น้ำด้วยการกระทืบลงไป แต่มันก็ไม่สามารถทำลายสูญญากาศได้ 
 
 
 
ยกตัวอย่างคือ น้ำทะเลในตอนนี้นั้นมันได้ลดลงไปอย่างมากจากการที่ต่อสู้ เนื่องจากมันเกิดการเดือด และระเหยขึ้นไปบนท้องฟ้า จะสังเกตได้ว่าน้ำทะเลในตอนนี้นั้นลดลงเป็น 100 เมตร 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม แม้แถวนี้น้ำทะเลมันลึกมาก ก็ยังมีซากจำนวนมากลอยอยู่บนน้ำ มันคือสัตว์ทะเล ที่ซ่อนตัวอยู่ในน้ำลึก พวกมันนั้นต้องการหลบหลีกจากหายนะ และถูกฆ่าตายโดย รูปแบบเพลิงสวรรค์อสรพิษ “ชูเฟิง!””ชูเฟิง!””ชูเฟิง!”
 
 
 
… 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม ไม่ว่ามันจะผ่านหายนะขนาดไหน ในตอนนี้นั้นทั่วทั้งพื้นที่ต่างตะโกนดังลั่นด้วยชื่อของชูเฟิง 
 
 
 
ผู้คนจำนวนมากต่างตะโกนชื่อเขาดังลั่น แม้แต่คนดูก็ต่างตะโกนด้วยเช่นกัน 
 
 
 
ในตอนนั้นในสนามต่อสู้ ชูเฟิงยังยืนอยู่บนฟ้าส่วน ฮวางฟู่ ห่าวเยว์นั้นกำลังจับหัวของตัวเองและคุกเข่าลงครึ่งตัว กลิ่นอายชั่วร้ายหายไปจากร่างเขาแล้วในตอนนี้นั้นเขากำลังสั่นและราวกับเป็นเสือที่ถูกถอดเขี้ยวเล็บไป เขาไม่ได้ต้องการจะสู้กับชูเฟิง ความจริงแล้ว เขาหวาดกลัวศัตรูผู้นี้อย่างมาก 
 
 
 
ฮวางฟู่ ห่าวเยว์ อัจฉริยะคนก่อนจากภูมิภาคทะเลตะวันออก ได้พ่ายแพ้ให้กับชูเฟิง 
 
 
 
และสำหรับมู่หรง หมิงเทียนนั้น ร่างของเขาลอยอยู่บนฟ้า ตาและปากของเขาอ้าค้างไว้ ไว้หน้าของเขาเต็มไปด้วยความกลัวและความขมขื่น 
 
 
 
ท่าทางของเขาในตอนนี้น่ารังเกียจมาก บาดแผลของเขาในตอนนี้นั้นเขาได้ถูกทำลายอวัยวะภายในทุกอย่างรวมถึงตันเถียน 
 
 
 
ไม่เพียงแต่อวัยวะภายในจะถูกทำลาย แหล่งพลังงานยังหายไปด้วย ชูเฟิงไม่เพียงข้าสัตว์ประหลาดเฒ่าตัวนี้แต่ยังดูดพลังของเขาไปด้วย 
 
 
 
มู่หรง หมิงเทียนนั้นได้พ่ายแพ้แล้ว หมู่เกาะประหารได้พังทลายลงแล้ว แม้กระทั่ง 3 ตระกูลยักษ์ก็ได้ถูกลบออกไป ทั้งหมดนี้เป็นเพราะชูเฟิง 
 
 
 
อย่างไรก็ตามเหตุผลที่เสียงเชียร์ชูเฟิงดังกระหึ่มนี้ไม่เพียง เขาชนะการต่อสู้ครั้งนี้ หรือเพียงเป็นการเลียแข้งเลียขาเขา แต่มันเป็นเสียงเชียร์ที่ดังออกมาจากใจจริง 
 
 
 
เขาไม่เพียงชนะศึกครั้งนี้ เขายังสามารถช่วยชีวิตทุกคนไว้ได้ หากไม่ได้ชูเฟิง พวกเขานั้นคงถูก ฮวางฟู่ ห่าวเยว์เผาจนกลายเป็นขี้เถ้าไปแล้ว “ต้านต้าน เจ้าอยู่ไหม ดูนี่ ข้าได้ดูดพลังงานของมู่หรง หมิงเทียนมาให้เจ้า ถ้าเจ้ากลั่นมันได้ เจ้าจะต้องแข็งแกร่งขึ้นแน่นอน ต้านต้าน อยู่หรือไม่!”
 
 
 
แต่ไม่ว่าเสียงเชียร์นั้นจะดึงเพียงใด ชูเฟิงก็ขมวดคิ้วแน่น ท่าทางของเขานั้นเปลี่ยนไปทันที เขารู้สึกว่ามันไม่ดีแล้ว เขาจึงเป็นกังวลอย่างมาก 
 
 
 
แม้ว่าเขาจะชนะ เขานั้นต้องแลกด้วยความสูญเสียอย่างมาก ไม่เพียงแต่ต้านต้านจะหมดสติไป แต่เขายังได้รับบาดเจ็บสาหัสอีกด้วย “อืม—”
 
 
 
ในตอนนั้นแก้มของชูเฟิงก็พองขึ้นและเขาเริ่มที่จะทรงตัวไม่อยู่ เลือดพุ่งขึ้นสู่ปากเขา แต่เขาพยายามกลืนมันลงไป 
 
 
 
แต่อย่างไรก็ตามเลือดนั้นก็ออกมาจากมุมปากของเขา ปากของเขาเริ่มสั่่น และไม่สามารถทนแรงเลือดไว้ได้ แต่อย่างไรก็ตามชูเฟิงไม่สนใจ เขากัดฟันแน่นและดูดพลังของมู่หรง หมิงเทียนต่อไป 
 
 
 
สุดท้ายพลังทั้งหมดนั่นก็เข้าสู่ร่างของเขา แต่ในตอนนั้นดวงตาของเขาก็ปิดลง และร่างของเขาก็ร่วงลงเขาไม่สามารถบินต่อได้ไหวแล้ว 
 
 
 
นอกจากนี้ไม่ว่าจะเป็นปีกดำบนหลังของเขา หรือเกราะสายฟ้ารอบๆตัวเขา ล้วนหายไปทั้งสิ้นเขากลับไปเป็นเช่นเดิม กลิ่นอายของเขานั้นลดลงอย่างรวดเร็วเขากลับไปสู่ระดับ 8 เจ้าแห่งสงคราม จากระดับ 5 ราชันย์สงคราม “ไม่นะ—”
 
 
 
ในตอนนั้น เสียงเชียร์ยังดังขึ้น แต่เมื่อเห็นชูเฟิงกำลังตกลงจากท้องฟ้า พวกเขาก็รู้สึกตกใจมาก ฉิว ซานเฟิง และคนอื่นๆ จึงพุ่งเข้าไปรับร่างของชูเฟิงทันที 
 
 
 
และในที่สุด ฉิว ซานเฟิงก็มารับเขาได้ทัน เขาพบว่าชูเฟิงนั้นหมดสติไปแล้ว นอกจากนี้พลังของเขานั้นอ่อนแรงมาก เป็นสัญญาณเตือนว่า หากปล่อยไว้แบบนี้ ชูเฟิงต้องตายแน่นอน “บัดซบ นี่มันไม่ดีแล้ว”
 
 
 
ฉิว ซานเฟิง รีบเข้าไปรักษาชูเฟิง แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรมันก็ไร้ประโยชน์เขาไม่สามารถพูดได้ว่าชูเฟิงนั้นบาดเจ็บอย่างไรบ้าง. “ให้ข้าลองหน่อย.”
 
 
 
ฉิวชุ่ย ฟู่หยานมองไปที่ชูเฟิง และวางรูปแบบวิญญาณบนร่างของเขา นางเริ่มใช้ทักษะฟื้นฟูชนิดพิเศษกับเขา 
 
 
 
พลังของนางนั้นบริสุทธิ์มาก อาจเป็นเพราะนางนั้นไม่เพียงเป็นคนที่มาจากวิหารเพลิงผลาญสวรรค์แต่นางยังเป็นบุตรีของท่านหญิงเพียวเมี้ยว จึงเป็นธรรมดาที่นางได้รับวิชามาบ้าง 
 
 
 
แต่ไม่ว่าจะเป็นวิชาหรือทักษะจากหุบเขาสายหมอก มันก็ไร้ประโยชน์ ชูเฟิงนั้นราวกับต้องเผชิญโชคชะตาที่ต้องตายแน่นอน เขานั้นได้ก้าวเข้าสู่ประตูแห่งความตายไปครึ่งตัวแล้ว หากไม่มีใครช่วยเขาได้เขาต้องตายแน่นอน “ชูเฟิง เจ้าต้องรอดนะ!””ชูเฟิง เจ้าอย่างทิ้งพวกเราไว้อย่างนี้สิ!”
 
 
 
ในตอนนั้น จื่อหลิงและคนอื่นๆ มาล้อมรอบเขา เมื่อเห็นพลังของชูเฟิงอ่อนลงอย่างมาก ร่างของเขานั้นเริ่มเย็นราวกับน้ำแข็ง จื่อหลิง ซู รู่ว ซู เหม่ย และชุน หวู นั้นตาแดงก่ำ น้ำตาของพวกนางไหลออกมาเป็นสายโดยไม่สามารถควบคุมได้ 
 
 
 
ความจริงแล้ว ไม่เพียงแต่คนที่สนิทกับชูเฟิง เท่านั้น ไม่แต่คนที่ไม่มีอะไรเกี่ยวกับเขาอย่างพวกจีนมุง ก็รู้สึกเจ็บปวดมาก พวกเขานั้นถูกชูเฟิง ช่วยเอาไว้ แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรพวกเขาก็ไม่มีวิธีจะช่วยชูเฟิง 
 
 
 
นอกจากนี้ ชูเฟิงได้แสดงความสามารถให้เห็นแล้ว ความสามารถของเขานั้นสูงมาก ไม่มีใครหวังที่จะให้อัจฉริยะ เช่นเขานั้นตายไปอย่างแน่นอน 
 
 
 
เพราะเมื่อวันหนึ่ง ชูเฟิงได้เข้าไปยังดินแดนสงครามศักดิ์สิทธิ์ นั่นจะเป็นชื่อเสียงต่อภูมิภาคทะเลตะวันออกมาก และหากเขาได้สร้างชื่อที่นั่น ก็จะเป็นเกียรติต่อภูมิภาคทะเลตะวันออกมาก พวกเขานั้นรู้สึกภาคภูมิใจในตัวเขาอย่างมาก 
 
 
 
แต่น่าเศร้า แม้กระทั่งฉิว ซานเฟิงและคนอื่นๆก็ไม่สามารถช่วยเขาได้ แล้วใครกันที่จะสามารถช่วยเขาได้ “พวกเจ้าทำอะไรไร้สาระเสียจริง ให้ข้าลองดูหน่อยจะได้หรือไม่”
 
 
 
เมื่อทุกคนกำลังคิดหนักนั้น เสียงของชายชราก็ดังขึ้น ราวกับพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม เสียงนั้นดังขึ้นเหนือผู้คนนับร้อยล้าน 
 
 
 
ReaDMGA ////////////////////////////////////////
 
 
 
A : ท่านเจ้าเมือง เกลอรี่!!! 
 
 
 
C : รี่ พ่อ . . . .!!!