บทที่ 1124 – ท่าทางพิรุจ
 
 
 
“ข้าจะปล่อยให้เจ้าได้ใจ ในการที่คนอื่นเถิดทูลเจ้า อีกไม่กี่วัน”หลังจากที่พุ่งทะยานกลายเป็นลำแสงสู่ท้องฟ้า รอยยิ้มที่มุมปากก็ปรากฏบนใบหน้าของชูเฟิง จุดประสงค์ของเขา นั่นคือการที่ให้คนอื่นคิดว่า หยวน ชิง ได้ธงผู้บัญชาไป 
 
 
 
เมื่อทุกคนคิดว่า หยวน ชิง คือคนที่ได้รับผู้บัญชา แต่จริงๆแล้วเขาไม่มีธง คนที่ไม่รู้เรื่องนั่น ก็จะไล่ตามติดเขา เลียแข้ง เลียขา มันยิ่งจะทำให้ หยวน ชิง ผยองยิ่งขึ้น เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม ชูเฟิง จะเป็นคนทำลายเขา 
 
 
 
เมื่อโอกาสมาถึง ชูเฟิง ไม่เพียงแต่ยึดทุกอย่างของหยวน ชิง ที่แต่เดิมมันเป็นของเขา เวลานั่น มันยังทำให้ทุกคนได้รับรู้ว่า หยวน ชิง จริงๆแล้วเป็นคนเช่นไร หากทุกอย่างเป็นไปตามที่เขาวางแผน สิ่งที่จะเกิดกับหยวน ชิง มีเพียงคำเดียวคือ ‘ ทุกข์ระทม ‘ 
 
 
 
ดั่งคำที่ว่า ยิ่งสูงเท่าไหร่ การที่ตกลงมายิ่งเจ็บเท่านั่น สำหรับ ชูเฟิง รอคอยวันที่ หยวน ชิง จะตกลงมา แม้มันจะน่าเศร้าสำหรับ หยวน ชิง แต่เขาก็อยากเห็น 
 
 
 
ไอ้สวะ หยวน ชิง ไม่เพียงแต่จะหลอกทุกคนว่าตัวเองเป็นคนที่ปลุกเข็มนิรันดร์บรรพกาล เขายังกล้าทำตัวยโสโอหัง วางท่าใหญ่โตไม่สนน่าอินทร์ น่าพรหม นอกจากนี้เขายังมีเรื่องบาดหมางกับ ชูเฟิง ที่สระนิรันดร์บรรพกาล หาก ชูเฟิง ไม่ทำให้เขาตกอยู่ในสภาพที่น่าสังเวช เขาคงไม่ใช่ ชูเฟิง “ฟรึบบบ”
 
 
 
ในตอนนั่น ท่าทางของ ชูเฟิง ก็ดูเปลี่ยนไปอย่างมาก เขารีบหันไปรอบๆแล้วตะโกน “นั่นใคร ?!!!”
 
 
 
แต่หลังจากที่ ชูเฟิง หันไปรอบๆ เมื่อสัมผัสได้ถึงใครบางคน ที่กำลังแอบดูเขาจากเบื้องหลัง เขาพบว่าบริเวณที่ห่างออกไปจากก้อนหินขนาดมหึมา มีบางอย่างผิดปกติไปจากเดิมที่เขาเคยรู้สึก จนทำให้เขาต้องขมวดคิ้วแน่น 
 
 
 
ก่อนหน้านี้ประสาทสัมผัสของ ชูเฟิง รู้สึกได้ชัดเจนว่ามีใครบางคน กำลังเฝ้ามองดูเขาจากด้านหลัง แต่ในตอนนี้เขาไม่สามารถตรวจพบคนคนนั่นได้ แม้แต่กลิ่่นอายของคนผู้นั่น “เกิดอะไรขึ้น ?! หรือข้าคิดไปเอง ?!”
 
 
 
ในตอนนั่น ชูเฟิง ก็เริ่มพิจารณา นึงสิ่งที่บอกเขานั่นคือประสาทการรับรู้ และบอกเขาว่า ไม่ได้คิดไปเอง 
 
 
 
ดังนั่น สถานการณ์เช่นนี้จึงเป็นความเป็นไปได้สองอย่าง นั่นคือประสาทการรับรู้ของเขาคลาดเคลื่อนหรือเขาวิตกเกินเหตุ หรือไม่ คนคนนั่นจะต้องมีการเพาะปลูกที่น่ากลัวสุดๆ ถึงสามารถแอบมองชูเฟิงโดยที่เขาสัมผัสถึงคนคนนั้นไม่ได้ “ผู้น้อยคารวะอาวุโส ไม่ทราบอาวุโสพอจะแสดงตัวได้หรือไม่ ?!”
 
 
 
เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้ที่สอง ชูเฟิง ก็รีบกุมมือขึ้นคารวะ พร้อมกับถามด้วยน้ำเสียงที่เคารพ 
 
 
 
เนื่องจากบริเวณที่แห่งนี้ เป็นอาณาเขตของหุบเขาไม้คราม ที่มีผู้เชี่ยวชาญจักรพรรดิ จึงพอเป็นไปได้ที่คนผู้นั่น จะหลีกเลี่ยงการรับรู้ของ ชูเฟิง ไปได้ แล้วถ้าหากเป็นไปตามที่เขาคิด คนที่มาอยู่แถวๆนี้ จะต้องเป็นอาวุโสชั้นสูงของหุบเขาไม้คราม ดังนั่น ชูเฟิง จึงต้องรักษามารยาท 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ ชูเฟิง แสดงความเคารพ ก็มีแค่เพียง เสียงของสายลม ที่พัดผ่านใบหู พร้อมกับแสงที่ส่องออกมาในสถานที่เขา พบธงผู้บัญชา 
 
 
 
สถาการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนี้ ทำให้ ชูเฟิง เกิดความรู้สึกที่หมดหวัง หลังจากที่คิดทบทวน เขาก็ได้บทสรุปที่ไม่มีทางเลือก คือการรีบออกจากสถานที่แห่งนี้ไป 
 
 
 
หลังจากที่ ชูเฟิง จากไป ผู้คนก็ต่างพากันถูกสถานที่มีแสงส่องออกมา จากหินก้อนใหญ่ยักษ์ดึงดูด ท้ายที่สุด แสงที่เปล่งออกมาจากหินก้อนใหญ่ยักษ์ก็พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าและแผ่ขยายออก 
 
 
 
เนื่องจาก เป็นความจริงที่ว่า นานมาแล้วที่ไม่มีใครพบธงผู้บัญชา มันจึงทำให้ ฝูงชนจำนวนมหาศาล ถูกดึงดูดโดยแสงที่ส่องออกมา “สวรรค์!!! มันเกิดขึ้นแล้วจริงๆ มีคนพบธงผู้บัญชาแล้ว ?! ข้าไม่นึกเลยว่ามันจะไปซ่อนอยู่ในสถานที่รกร้างแบบนั่น””นี้แตกต่างจากปีที่ผ่านๆมา เพราะนานมาแล้วที่ไม่มีใครพบธงผู้บัญชา ไม่นึกเลยว่ามันจะอยู่ในส่วนลึกของป่าหิน ทำไมปีนี้ มันถึงได้ถูกนำไปซ่อนไว้ไกลขนาดนั่น ?!””ข้าว่าหากเทียบกับการที่ธงผู้บัญชาปรากฏ เราควรสนใจดีกว่าไม๊ว่าใครคือคนที่ได้รับธงผู้บัญชาไป” 
 
 
 
ขณะนี้ผู้คนจำนวนมากต่างมารวมตัวกันในสถานที่แห่งนั่น จากเพียงไม่กี่คนก็เริ่มถยอยกันมาหลายร้อย หลายพัน แม้แต่พวก หวัง หยาน , เจียง ห่าว , ฮวาง เจิน และ ไป๋ รู่วเฉิน ก็เช่นกัน 
 
 
 
หลังจากที่ธงแม่ทัพ ทั้งสาม ถูกค้นพบไปแล้ว อัจฉริยะอย่างพวกเขา จึงต้องออกตามหาธงผู้บัญชา และตอนนี้ ธงผู้บัญชาก็ปรากฏขึ้น 
 
 
 
ในตอนที่ผู้คนกำลังพากันคาดเดาไปต่างๆนาๆ หยวน ชิง ก็ตื่นขึ้น จากหินที่กำลังส่องแสง แม้ว่าเขาจะได้สติ เขาก็ไม่สามารถขยับหรือพูดใดๆได้ 
 
 
 
จึงทำให้เขาได้ยิน บทสนทนาของผู้คนภายนอกอย่างชัดเจน เขาจึงคิดไปว่าเขา นั่นได้รับ ธงผู้บัญชา 
 
 
 
แต่เขาเองก็ไม่กล้าที่จะปักใจเชื่อ และไม่แน่ใจว่ามันคือเรื่องจริง เพราะหลังจากที่เขาไล่ตาม ชูเฟิง ไป และโดน ซ้อมโดยฝีมือชายลึกลับ ก่อนหน้า 
 
 
 
แล้วเขาก็มานอนหลับหมดสติอยู่ที่แห่งนี้แบบพอเหมาะพอเจาะ ขณะที่ร่างกายเขาบาดเจ็บ นำซ้ำเขายังได้ยินคนพูดคุยกันว่าเขา ได้รับธงผู้บัญชา แต่นี้ธงสักผืนเดียวก็ไม่มี 
 
 
 
การถูกอัดซะน่วมก่อนหน้านี้ หรือว่ามันเป็นแค่ความฝัน เรื่องที่ หยวน ชิง ประสบอยู่ มันทำให้เขารู้สึกสับสน “ฟู่วว ~~~”
 
 
 
หลังจากที่แสงสว่างจ้าเริ่มเลือนหาย จนท้ายที่สุดมันก็หายไปโดยสมบูรณ์ หยวน ชิง ก็เริ่มขยับเขยื่อนตัวได้ 
 
 
 
เขารีบลุกขึ้น พร้อมกับจัดระเบียบเสื้อผ้า ในขณะที่เขาไม่แน่ใจว่าเป็นความจริงหรือความฝัน แต่นี้นับเป็นความฝันที่ดีอย่างมาก เขาจึงเลือกที่จะเพลิดเพลินไปกับมัน 
 
 
 
ดังนั่น เมื่อแสงหายไป สายตาของผู้คนก็ต่างจดจ้องไปที่เดียว ตรงนั่นมีเงาใครบางคนค่อยๆปรากฏออกมา ซึ่งคนคนนั่นทุกคนก็ต่างรู้จักเป็นอย่างดี เขาคืออัจฉริยะที่สามารถปลุกเข็มนิรันดร์บรรพกาล หยวน ชิง “หยวน ชิง นี่เขา เป็นคนที่ได้รับ ธงผู้บัญชา!!!””สวรรค์ หยวน ชิงจริงๆด้วย เขาสามารถค้นพบธงผู้บัญชา ขนาดถูกซ่อนไว้ไกลขนาดนี้ เขาคือผู้สร้างสิ่งอัศจรรย์”
 
 
 
เวลานั่น ผู้คนก็ต่างพากันแตกตื่นประหลาดใจแล้ว ประหลาดใจอีก เพราะเดิมทีพวกเขาก็คาดการณ์เอาไว้อยู่แล้ว ว่าหยวน ชิง จะต้องเป็นคนหามันพบ 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม เมื่อเทียบกับท่าทางการแสดงออกของฝูงชน ท่าทางของ หวัง หยาน และ เจียง ห่าว ดูผิดหวังและไม่สบอารมณ์อย่างมาก 
 
 
 
เพราะดูจากภาพรวมทั้งหมด พวกเขาสองคนก็ไม่มีอะไรด้อยไปกว่า หยวน ชิง แม้พวกเขาเคยเป็นสหาย แต่ลึกๆในใจของพวกเขา ก็ต่างเฝ้าหวังว่าตนจะต้องเป็นคนที่ค้นพบธงผู้บัญชา แล้วเมื่อพวกเขารู้ว่า คนที่ได้ธงผู้บัญชา คือ หยวน ชิง มันจึงทำให้ลึกๆในใจพวกเขาเกิดความไม่พอใจ “ทำไมถึงเป็นสวะอย่างมันล่ะ ?!”
 
 
 
เวลานั่น ไป๋ รู่วเฉิน หน้ามุ่ย นางดูต่างจากท่าทางของ หวัง หยาน และ เจียง ห่าว 
 
 
 
การที่ ไป๋ รู่วเฉิน รู้สึกต่างแตกจากทั้งสอง เพราะในใจนาง คิดว่ามีคนๆเดียวเท่านั่นที่สามารถค้นพบธงผู้บัญชา นั่นก็คือ ชูเฟิง แต่นี้กลับกลายเป็น หยวน ชิง ที่โผล่หัวออกมาแทน หรือว่าจริงๆแล้ว หยวน ชิง จะแข็งแกร่งกว่า ชูเฟิง ?! “โอ้ว ศิษย์พี่ หยวน ชิง ยินดีด้วยที่ได้รับธงผู้บัญชา อันแสนล่ำค่า “ในตอนนั่น หวัง หยาน , เจียง ห่าว และ ฮวาง เจิน พร้อมกับอื่นก็ต่างเดินเข้าไป ร่วมแสดงความยินดีกับ หยวน ชิง 
 
 
 
เผชิญกับการร่วมแสดงความยินดี หยวน ชิง ก็ผงะด้วยความตกใจ และคิดในใจว่า”
 
 
 
นี่เป็นเรื่องจริงงั้นหรอ หรือนี่จะไม่ใช่ความฝันจริงๆ แล้วทำไมข้าไปหลับอยู่ที่ที่ซ่อนธงผู้บัญชา” 
 
 
 
อาจกล่าวได้ว่า ในตอนนั่นมีความคิดมากมายที่วิ่งผ่านสมองของ หยวน ชิง ในขณะนั่นเขาไม่เข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเลย แต่เขายังคงแสดงสีหน้าที่เป็นปกติ และยกมือกุมขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่แสนอ่อนโยน ตอบรับฝูงชน ราวกับว่า ยอมรับแล้วว่าเขาคือคนได้รับธงผู้บัญชา 
 
 
 
เขาที่คนคิดว่าเขาได้รับธงผู้บัญชา แน่นอนว่ามันจะทำให้ชื่อเสียงและอำนาจของเขาแผ่ขยาย ไม่ว่าโชคนี้จะเป็นเพราะอะไรหรือใครมอบให้ก็ตาม แน่นอนว่าเขาย่อมยินดีที่จะรับมัน “ศิษย์พี่หยวน ชิง ธงผู้บัญชามันเป็นยังไง ท่านลองเอาออกมาให้เราดูเป็นบุญตาสักครั้ง” “ใช่ๆ เราเคยแต่ได้ยินเรื่องของธงผู้บัญชา แต่ไม่เห็นเคยสักครั้ง”หวัง หยาน , เจียง ห่าว และ ฮวาง เจิน ต่างก็กล่าวกับเขา ขณะที่คนอื่นๆต่างก็เฝ้าหวังที่จะได้เห็นธงผู้บัญชาของ หยวน ชิง “ชิบหายแล้ว!!”
 
 
 
หยวน ชิงนึกในใจ จากนั่นก็ตอบ “ข้าได้เก็บธงผู้บัญชาเอาไว้แล้ว จริงๆมันก็ไม่มีอะไรพิเศษหรอก “หยวน ชิง ยิ้มเฝื่อนๆพร้อมกับโบกมือปฏิเสธ หวัง หยาน และ คนอื่นๆ โดยแนบเนียน 
 
 
 
เมื่อต้องเผชิญกับปฏิกิริยานั่นของหยวน ชิง เป็นธรรมดาที่ พวก หวัง หยาน , เจียง ห่าว , ฮวาง เจิน และคนอื่นๆ จะรู้สึกผิดหวัง แต่ก็ไม่มีใครเอ๊ะใจ ในความผิดปกตินี้ 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม ในตอนนั่น แววตาของ ไป๋ รู่วเฉิน เกิดแสงประกาย ในคิดในใจว่า”
 
 
 
ท่าทางเขาดูเหมือนจะมีพิรุจ!!!” 
 
 
 
RaeDMGA ////////////////////////////////////////
 
 
 
A : งานนี้ได้เน่าแน่ หยวน ชิง รอตอนที่อาวุโสให้นำธงออกมาก่อนเถอะ!!! 
 
 
 
B : ไม่ใช่ แค่เสียชื่อ คนยังจะโยงไปหาเรื่องสระบรรพกาล งานนี้เน่าทั้ง หยวน ชิง ทั้ง วิหารหมู่ดาวนักล่า 
 
 
 
C : แล้วทำไมพี่เฟิง ถึงไม่เปิดเผยไปเลยว่าเป็นตัวเอง ทำให้มันยุ่งยากทำไม ?! 
 
 
 
B : ก็งานนี้ มันเป็นศึก ชิงอำนาจบัญชา จะเกิดการแย่งชิงภายในก็ไม่แปลก แล้วคนที่ได้ยังเป็นศิษย์ของหุบเขาไม้ครามใต้ คนจะจ้องเล่นงานพี่เฟิงก็ไม่แปลก ศึกหลายด้าน จะทำให้พี่เฟิงเคลื่อนไหวลำบากต้องคอยระแวงว่าธงกูจะหายตอนไหน อีกอย่างถ้าไม่ทำแบบนี้ คนก็จะไม่มีวันรู้ว่า หยวน ชิง คือ จอมลวงโลก ไม่ว่า เรื่องสระนิรันดร์บรรพกาล หรือ ธงผู้บัญชา ถ้าจะฆ่า หยวน ชิง มันก็คงได้ตายสบายไป เขาคิดจะยืมชื่อเน่าๆของ หยวน ชิง ทำลายวิหารหมู่ดาวนักล่าไปด้วย 
 
 
 
C : เริ่มเข้าใจล่ะ!!! อธิบายซะกูปวดตาเลย!!!