บทที่ 1125 – จีบ ไป๋ รู่วเฉิน
 
 
 
ความรู้สึกของ ไป๋ รู่วเฉิน นั้นเฉียบคมอย่างมาก ตั้งแต่นางรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดแปลกไปนั้น นางก็สังเกตการแสดงออกของ หยวน ฉิง อย่างละเอียด 
 
 
 
ภายใต้การสังเกตอย่างรอบคอบของนางนั้น แม้ว่า หยวน ฉิง จะพยายามแสร้งให้ปกตินั้น นางก็รู้ได้อย่างชัดเจนว่า หยวน ฉิง พยายาม ปิดบังบางอย่างอยู่ “น้องสาว รู่วเฉิน ขอแสดงความยินดีด้วย ที่เจ้าได้รับธงแม่ทัพ !!”ในขณะนั้น เสีpงหนึ่งก็ดังขึ้น เสียงนี้ทำให้ ไป๋ รู่วเฉิน ประหลาดใจอย่างมาก เพราะนี่คือเสียงของ ชูเฟิง 
 
 
 
เมื่อหันไปตามเสียงนั้น ไป๋ รู่วเฉิน ก็พบว่า ชูเฟิง ได้ยืนอยู่ด้านนอกของกลุ่มฝูงชน 
 
 
 
ด้วยร่างกายที่งดงามของนางนั้น เพียงพริบตาเดียวนางก็มายืนอยู่ข้างกายของ ชูเฟิง พร้อมกับที่นางจ้องมองไปที่เขาก่อนจะกล่าวออกมาด้วยความสงสัยว่า”
 
 
 
เกิดอะไรขึ้น !? นี่ฝีมือเจ้าใช่ไหม !?””อย่าจ้องข้าแบบนั้นสิ ข้าไม่สามารถปิดเจ้าได้จริงๆ !! ตามข้ามา ข้าจะเอาบางอย่างให้เจ้าดู !!” 
 
 
 
ชูเฟิง ยิ้มบางออกมา ก่อนที่จะใช้ทักษะเพิ่มความเร็ว และบินออกไปไกลจากป่าหิน เมื่อเห็นเช่นนั้น ไป๋ รู่วเฉิน ก็ตามออกไปทันที 
 
 
 
เนื่องจากในตอนนี้ทุกคนต่างจ้องมองไปที่ หยวน ฉิง ดังนั้น จึงไม่มีแม้แต่คนเดียวที่จะรู้ความเคลื่อนไหวของพวกเขาทั้งสองคน 
 
 
 
ชูเฟิง และ ไป๋ รู่วเฉิน ได้บินออกมาไกลจากลุ่มฝูงชนอย่างมาก เมื่อมาถึงนั้น ชูเฟิง ก็สร้างรูปแบบอำนาจพลังวิญญาณขึ้นมาปิดบังพวกเขา จากนั้น เขาก็ล้วงเข้าไปในถุงจักรวาลของเขา 
 
 
 
***** ว่าบบบบ ***** 
 
 
 
แสงสว่างวาบได้ส่องผ่านถุงจักรวาลของ ชูเฟิง ออกมาขณะที่เขากำลังหยิบมันขึ้นมา เมื่อมันปรากฏออกมาอย่างชัดเจนนั้น ธงขนาดใหญ่ที่เขียนคำว่า ผู้บัญชา ก็ปรากฏออกมาในมือของ ชูเฟิง “นี่มัน……..ธงผู้บัญชา!!!”
 
 
 
แม้ว่า ไป๋ รู่วเฉิน จะคาดเดาเอาไว้แล้วว่า เรื่องนี้จะต้องเกี่ยวข้องกับ ชูเฟิง แต่นางก็ยังรู้สึกประหลาดใจอย่างมาก เมื่อเห็นธงผู้บัญชาการนั้น แววตาของนางก็ลุกวาวสดใสในทันที 
 
 
 
ธงผู้บัญชาการ คือเป้าหมายสูงสุดของการแข่งขันในครั้งนี้ แม้ว่านางจะคิดว่า ชูเฟิง อาจจะได้รับธงผู้บัญชาการมานั้น แต่เมื่อ ชูเฟิง ได้มันมาจริงๆ มันก็ทำให้นางตกใจอยู่ไม่น้อย “เกิดอะไรขึ้น !? ทำไมเจ้าถึงได้ให้ หยวน ฉิง ได้หน้าไปเช่นนั้น !?”
 
 
 
หลังจากกล่าวออกมานั้น ไป๋ รู่วเฉิน ก็ผงะไปเล็กน้อย ราวกับว่านางคิดอะไรออก ก่อนจะกล่าวออกมาว่า”
 
 
 
ก่อนหน้านี้เจ้าได้สั่งสอน หยวน ฉิง ……ถ้าข้าเดาไม่ผิด ในกระสอบที่เจ้าแบกตอนนั้นข้างในจะต้องเป็น หยวน ฉิง ใช่ไหม !?””เจ้านี่ฉลาดจริงๆ การคาดเดาของเจ้าถูกต้องทั้งหมด !!”
 
 
 
ชูเฟิง พยักหน้ารับ “ถ้าเช่นนั้นทำไมเจ้าถึงได้ทำแบบนี้ !? เจ้าตั้งใจจะทำอะไรกันแน่ !! มีผู้คนมากมายที่เข้าร่วมการแข่งขันในครั้งนี้ เพื่อผลประโยชน์ที่มากมาย แต่เจ้ากลับให้คนอื่นได้รับผลประโยชน์นั้นไป อีกทั้งคนๆ นั้นยังเป็นคนที่เจ้าเกลียดอีก !!”
 
 
 
ใบหน้าของ ไป๋ รู่วเฉิน แสดงออกถึงความสับสนอย่างชัดเจน นางบ่นอุบอิบออกมาเล็กน้อย เพราะด้วยความไม่พอใจใน หยวน ฉิง มันจึงทำให้นางไม่อยากให้ หยวน ฉิง ได้หน้าไปเช่นนี้ “ถ้าเจ้าต้องการรู้ ข้าก็สามารถบอกเจ้าได้ เพราะข้าไว้ใจเจ้า !!”
 
 
 
ชูเฟิง ยิ้มบาง ก่อนจะกล่าวต่อว่า”
 
 
 
ความจริงแล้วข้า กับหยวน ฉิง มีความขัดแย้งกันมาก่อนหน้านี้ ทั้งเขา และข้าต่างต้องการจัดการเรื่องนี้ให้จบภายในหุบเขาไม้คราม !!””สิ่งที่ข้าทำในวันนี้ เป็นเพียงการคิดดอกเบี้ยสำหรับเขาในเรื่องก่อนหน้านี้เท่านั้น !!””ยังไงเหรอ !?”
 
 
 
ไป๋ รู่วเฉิน กล่าวออกมาด้วยความสับสน เห็นได้ชัดว่านางยังไม่เข้าใจจุดประสงค์ของ ชูเฟิง “จริงๆ แล้วข้าต้องการฆ่าเขา แต่ถ้าทำแบบนั้นมันจะง่ายเกินไป ข้าต้องการทำลายชื่อเสียงของเขาเสียก่อน ให้เขาได้สัมผัสการถูกดูถูกเหยียดหยามจากคนทั้งโลก แม้แต่คนใกล้ชิดกับเขาก็กลายเป็นหนามยอกอกเขา ทั้งหมดนี้เพื่อให้เขาประสบกับความทรมานอย่างถึงที่สุด !!”ชูเฟิง กล่าวด้วยเสียงเรียบ แต่แววตาของเขากลับฉายแววดุดันออกมา 
 
 
 
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ไป๋ รู่วเฉิน ก็เข้าใจจุดประสงค์ของ ชูเฟิง ในทันที แต่ความฉงนยังคงชัดเจนอยู่บนใบหน้าที่เย็นชาของนาง”
 
 
 
เจ้ากับเขามีเรื่องอะไรกัน เจ้าถึงต้องทำถึงขนาดนี้ เช่นนั้นหรือ !?””น้องสาว รู่วเฉิน เจ้าคิดมากเกินไป ที่ข้าทำเช่นนี้ ไม่ได้หมายความว่าจะต้องมีเรื่องขัดแย้งรุนแรงระหว่างข้ากับเขา แต่ข้าเพียงไม่อาจปล่อยคนที่ประกาศตัวเป็นศัตรูของข้าเอาไว้ได้ นี่เป็นเพียงวิธีที่ข้าใช้ต่อคนที่ข้าเกลียดชังเท่านั้น !!””ไปกันเถอะ พวกเราก็ได้ของที่ต้องการแล้ว ไม่มีความจำเป็นอะไรอีก ที่พวกเราจะอยู่ที่นี่ กลับไปและอำลาผู้อาวุโสของพวกเราเถอะ !!”
 
 
 
ชูเฟิง กล่าวพร้อมกับเก็บธงผู้บัญชาการและสลายรูปแบบอำนาจพลังวิญญาณของเขา ก่อนที่จะบินกลับไปยังทิศทางที่เขาจากมา นั่นคือ ป่าหิน 
 
 
 
เมื่อเห็น ชูเฟิง ค่อยๆ ห่างออกไปนั้น ไป๋ รู่วเฉิน ก็ขมวดคิ้วแน่นขณะที่จ้องมองแผ่นหลังของ ชูเฟิง ก่อนที่นางจะถอนหายใจออกมาทและพึมพัมกับตัวเองว่า”
 
 
 
โชคดีที่เขาเป็นสหายของข้า……..”
 
 
 
นางกล่าวออกมาด้วยใบหน้าที่ซับซ้อนอย่างมาก แต่มันกลับสามารถอธิบายออกมาได้อย่างง่ายดาย นั่นคือ ในตอนนี้นางได้หวาดกลัวต่อ ชูเฟิง จากก้นบึ้งหัวใจของนาง 
 
 
 
แม้ว่านางจะหวาดกลัวต่อ ชูเฟิง แต่นางก็รู้ดีว่า ชูเฟิง เป็นคนที่ชัดเจนอย่างมาก ระหว่างศัตรู และสหาย ดังนั้น หากกล่าวว่านางดีใจที่ไม่ได้เป็นศัตรูของ ชูเฟิง นางก็ย่อมดีใจที่นางได้เป็นสหายของ ชูเฟิง เช่นกัน 
 
 
 
เพียงแค่ระยะเวลาสั้นๆ นั้น ด้วยคนที่มีอายุมากกว่านางเพียงสามปี กลับทำให้คนเย็นชาเช่นนางยอมรับและเคารพได้เช่นนี้ 
 
 
 
นั่นเป็นเพราะว่า ชูเฟิง คือคนที่โดดเด่นมากที่สุด เท่าที่นางเคยพบมา 
 
 
 
ในขณะนั้น ทั้งสองคนได้ออกมาจากป่าหินพวกเขาได้ยินเสียงปรบมือตลอดเส้นทางของพวกเขา นี่ไม่เพียงเป็นเสียงปรบมือของนิกายสวรรค์ แต่รวมไปถึงเสียงปรบมือจากนิกายอื่นๆ และแม้แต่ผู้อาวุโสของหุบเขาไม้ครามเองก็ปรบมืออกมาเช่นกัน 
 
 
 
นี่เป็นการต้อนรับ ไป๋ รู่วเฉิน เพราะนางคือคนแรกที่ได้รับธงแม่ทัพ จากอัจฉริยะที่ไร้ชื่อ นางได้เป็นคนที่ทุกคนให้การยอมรับในทันที 
 
 
 
หลายๆ คนรู้สึกว่า ไป๋ รู่วเฉิน นั้นสามารถเทียบได้กับ หวัง หยาน , เจียง ห่าว , ฮวาง เจิน และ หยวน ชิง การมีตัวตนของนางนั้น ทำให้สถานะของนิกายสวรรค์ ไม่ได้เป็นขุมพลังที่อ่อนแอที่สุดในห้าขุมพลังระดับหนึ่ง 
 
 
 
ในขณะนั้น ไป๋ รู่วเฉิน ได้ถูกรายล้อมไปด้วยเหล่าผู้อาวุโสของนิกาย ราวกับว่านางกำลังได้รับความเคารพอยู่เช่นนั้น 
 
 
 
ส่วน ชูเฟิง นั้น ไม่มีใครสนใจเขาแม้แต่น้อย ความจริงนั้น เขาน่าสงสารอย่างมาก เพราะมีเพียง ฉีคง ไจ้ฉิง เท่านั้น ที่มาต้อนรับการกลับมาของเขา “ชูเฟิง มาเร็วเข้า ข้าได้ให้เหล่าผู้อาวุโสของหุบเขาไม้ครามใต้ที่ประจำอยู่ที่หุบเขาไม้ครามแล้ว พวกเขาจะทำทุกอย่างเพื่อปกป้องเจ้า !!””ยังไงก็ตาม แม้ว่าข้าจะบอกแบบนี้ แต่มันย่อมจะดีกว่าหากเจ้าไม่ก่อเรื่อง เพราะภายในหุบเขาไม้คราม ผู้อาวุโสของหุบเขาไม้ครามใต้ก็ไม่สามารถจัดการเรื่องบางอย่างได้ และคนที่เจ้าสามารถพึ่งพาได้ก็มีเพียงผู้อาวุโสของนิกายสวรรค์ แต่ข้าก็ไม่มั่นใจว่าพวกเขาจะทำทุกอย่างเพื่อปกป้องเจ้าหรือไม่ !!””ดังนั้น เจ้าควรจะไปพร้อมกับ ไป๋ รู่วเฉิน นางเป็นคนที่น่าทึ่งมาก ไม่เพียงแต่นางจะเป็นลูกสาวสุดที่รักของประมุขนิกายสวรรค์เท่านั้น แต่นางยังเป็นความหวังของนิกายสวรรค์อีกด้วย !!””หากเจ้ารักสาความสัมพันธ์กับนางได้แบบนี้ต่อไป มันจะช่วยให้ผู้อาวุโสของนิกายสวรรค์ช่วยเหลือเจ้า อีกทั้งยังทำให้ความเป็นพันธมิตรของพวกเขาต่อหุบเขาไม้ครามใต้ของพวกเราดีขึ้นอีกด้วย !!””นี่…..ผู้อาวุโส ท่านไม่รู้หรือว่า ข้าได้วางแผนกินตับนางเอาไว้แล้ว ท่านไม่ต้องกังวล !!”
 
 
 
ชูเฟิง พลางยิ่มออกมาอย่างมีเลศนัย 
 
 
 
********** หลอกเล่นครับ *********** “นี่…….ผู้อาวุโส ท่านคงจะไม่ได้หมายความให้ข้าเข้าไปเกี้ยวนางใช่ไหม !?”
 
 
 
ชูเฟิง กล่าวพลางยิ้มแหย่ 
 
 
 
ReaDMGA ////////////////////////////////////////
 
 
 
A : งานนี้ เสียซิงแน่ แม่สาวน้อย!!! 
 
 
 
B : ฉีคง ไจ้ชิง นี้กังวลอะไรไม่เข้าท่า จะกลัวพี่เฟิงก่อเรื่องไปทำไม เพราะยังไง แม่งก็ต้องก่อเรื่อง ขนาดยังไม่เข้าไปในหุบเขาไม้คราม มันยังวางแผนสร้างความชิบหายให้กับคนอื่น 
 
 
 
C : ก็จริง ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุมัน ห้ามพี่เฟิงไม่ให้ก่อเรื่อง ห้ามไม่ให้มันกินข้าวยังง่ายกว่า!!! 
 
 
 
A : เปรียบเทียบได้ดี!!!