บทที่ 1118 – สวะ
 
 
 
ในตอนนั่น สายตาของ หวัง หยาน , เจียง ห่าว , หยวน ชิง และแม้แต่ ฮวาง เจิน ก็พลันเป็นประกาย นั่นเพราะพวกเขาได้เห็นความงดงามของ ไป๋ รู่วเฉิน ใกล้ๆ ซึ่งไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิง ก็ต่างต้องตะลึงในความงดงามของนาง “ข้า หวัง หยาน ขอทราบชื่อแม่นางได้หรือไม่ ?!”
 
 
 
ในตอนนั่นหวัง หยาน ดวงตาเป็นประกายราวกับหมาป่าที่เห็นลูกแกะแล้วไม่อาจควบคุมอารมณ์ เขาถึงกับกลืนน้ำลาย เห็นได้ชัดว่าเขา ตกหลุมรัก ไป๋ รู่วเฉิน เต็มๆ 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม เพื่อไม่ให้ความแตก เขาจึงพยายามเก็บปฏิกิริยาไม่ให้แสดงออกมากจนเกินไป ในตอนนั่นเขากุมมือขึ้นทักทาย ไป๋ รู่วเฉิน เพื่อให้นางเห็นว่าเขา นั่นเป็น สุภาพบุรุษที่สง่างาม เพียบพร้อมด้วยมารยาท “เจ้าจะถามไปเพื่ออะไร ?! ในเมื่อเจ้าก็รู้อยู่แล้ว ว่านางชื่อ ไป๋ รู่วเฉิน หรือว่าเจ้าแกล้งไม่รู้ เจ้านี้มันหน้าด้านจริงๆ!!!”
 
 
 
นึกไม่ถึง เมื่อ หวัง หยาน เปิดปากถาม ไป๋ รู่วเฉิน เจียง ห่าว นั่นจะพูดขึ้นดักคอแบบทันควัน เห็นได้ชัดว่าทั้งสอง เป็นคู่แข่ง เรื่องหัวใจ 
 
 
 
ในขณะที่ หวัง หยาน กำลังอึ้ง เพราะไม่นึกว่าจะมีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้น ทั้งเขาและเจียง ห่าว ต่างรู้จักกันมานานหลายปี จนดูเผินๆแล้วพวกเขาเปรียบเสมือนพี่น้อง ที่มีความสนิทสนม 
 
 
 
เขาไม่เคยจินตนาไว้ในหัวเลยว่า เจียง ห่าวจริงๆแล้วจะบ้าผู้หญิง พวกเขาที่เป็นเสมือนพี่น้องกัน ไม่เพียงแต่ เจียง ห่าว จะไม่ให้ความช่วยเหลือ นำซ้ำยังโจมตีให้เขาได้รับความอับอายต่อหน้า ไป๋ รู่วเฉิน 
 
 
 
มันจึงทำให้ท้องของ หวัง หยาน เต็มไปด้วยความไม่พอใจ ถ้าหาก หวัง หยาน ไม่มีการเพาะปลูกที่ลึกซึ้ง เขาคงได้กระอักเลือดออกมาเต็มปาก ด้วยความโกรธที่มีต่อพฤติกรรมของ เจียง ห่าว 
 
 
 
ด้าน เจียง ห่าว เลือกที่จะไม่ไว้หน้า หวัง หยาน และทำให้เขาอับอาย ก็เพื่อตัดโอกาสของ หวัง หยาน โดยการมองข้ามความสัมพันธ์พี่น้อง รีบฉวยโอกาสนี้เข้าไปทักทาย ไป๋ รู่วเฉิน 
 
 
 
ในตอนนั่นเขาก็กล่าว”
 
 
 
ยินดีที่รู้จัก แม่นางไป๋ ข้าชื่อ เจียง ห่าว ขนาดดินแดนกว้างใหญ่ไพศาล แต่เรากับได้มาพบกัน มันจะต้องเป็นเพราะโชคชะตานำพาอย่างแน่นอน” “โชคชะตา ดากกูหนิ!!! ทั้งที่เจ้าไล่เทียวถามทางจากสาวกนิกายสวรรค์ นั่นก็เพื่อมาพบ แม่นาง ไป๋ ไม่ใช่หรือไง!!!” ขณะนั่น หวัง หยาน ก็พูดสวนขึ้นบ้าง ในตอนนี้เขาไม่คิดจะรักษาสายสัมพันธ์พี่น้อง โดยตั้งใจเปิดศึกกับ เจียง ห่าว อย่างเต็มรูปแบบ “หวัง หยาน จะ . . . เจ้า กล้าดียังไง มาพูดใส่ร้ายข้าแบบนั่น ?! เป็นเจ้าเองไม่ใช่หรอ ที่ไล่ตามหาแม่นางไป๋”
 
 
 
เจียง ห่าว ตอบโต้ด้วยความโกรธ “ถุ้ย!!! แน่นอน ข้าไล่ตามหานาง แต่ข้าทำโดยบริสุทธิ์ใจและเปิดเผย ต่างจากเจ้าที่เที่ยวป่าวประกาศว่าเป็นโชคชะตา เจ้าทำเช่นนี้ไม่ละอายใจบ้างหรอ ?!”
 
 
 
หวัง หยาน เปิดปากถุ้ยเสมหะพร้อมกับพูด เนื่องจากก่อนหน้านี้ เจียง ห่าว ทำให้เขาขายหน้า ตอนนี้เขาจึงเอาคืน “ไอ้บัดซบ แก หวัง หยาน . . . .”
 
 
 
เสมหะที่ลอยออกจากปาก หวัง หยาน หากเจียง ห่าว ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองที่รวดเร็ว เสมหะคงจะพุ่งใส่หน้าเขาเต็มๆ นี้จึงทำให้ เจียง ห่าว โกรธมาก จนยื่นฝ่ามือโจมตีใส่ หวัง หยาน 
 
 
 
ส่วน หวัง หยาน เองก็ไม่ถอยเช่นกัน สองพี่น้องที่คบหากันมานานหลายปี บัดนี้กับต้องสู้กันเพื่อแย่งชิงสตรี “ไอ้หย่า ศิษย์น้องไป๋ ข้าต้องขออภัยด้วยที่ต้องทำให้ขายหน้า จริงๆพีน้องสองคนนี้แค่ต้องการสร้างบรรยากาศคึกครื้น ข้าหวังว่าเจ้าคงจะไม่ถือโทษโกรธเคือง จริงๆแล้วเหตุผลที่เรามาที่นี่ ก็ไม่มีเจตนาอื่นใด ไปมากกว่าการได้ทำความรู้จัก ศิษย์น้องไป๋ เพราะยังไงพวกเราก็จะกลายเป็นสาวกของหุบเขาไม้คราม”
 
 
 
ในขณะที่ เจียง ห่าว และ หวัง หยาน กำลังซัดกัน หยวน ชิง ก็ฉวยโอกาสนี้ พูดกับ ไป่ รู่วเฉิน 
 
 
 
สายตาของ ไป๋ รู่วเฉิน จดจ่อไปที่ การต่อสู้ของ หวัง หยาน กับ เจียง ห่าว อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ได้ยินคำพูดของ หยวน ชิง แววตาของนางก็พลันเปลี่ยนไป 
 
 
 
เห็น ไป๋ รู่วเฉิน มองเขา หยวน ชิง ก็รู้สึกใจเต้นระรัว เขารีบเข้าไปทักทายด้วยท่าทางที่แสนอ่อนน้อม”
 
 
 
ข้า หยวน ชิง เป็นเกียรติอย่างมากที่ได้พบ ศิษย์น้องไป๋”
 
 
 
หวัง หยาน รู้สึกประหลาดใจกับการกระทำของ หยวน ชิงอย่างมาก แม้แต่ เจียง ห่าว ที่กำลังสู้กับ หวัง หยาน ก็ยังตะลึง เนื่องจากพวกเขาตระหนักได้ว่า ประเมินหยวนชิงต่ำเกินไป 
 
 
 
จากการกระทำของ หยวน ชิง มันทำให้พวกเขารู้ได้ทันทีว่า เขาชำนาญทักษะด้านการเข้าหาสตรี นอกจากนี้ ทักษะของเขายังเหนือกว่า หวัง หยาน และ เจียง ห่าว 
 
 
 
จริงๆแล้ว หวัง หยาน และ เจียง ห่าว ไม่ได้มีทักษะใดๆในการเข้าหาสตรี แต่ตลอดเวลาพวกเขาเพียงพึ่งพาชื่อเสียงของคำว่าอัจฉริยะ ซึ่งนั่นก็เพียงพอที่จะทำให้ผู้หญิงจำนวนนับไม่ถ้วนต้องการ แค่พวกเขาอ้าปากพวกผู้หญิงก็ยอมนอนกับพวกเขาแล้ว พวกเขาจึงไม่จำเป็นต้องมีทักษะใดๆในการจีบสตรี ดังนั่น พวกเขาจึงไม่รู้ว่า ผู้หญิง ชอบอะไร ไม่ชอบอะไร 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นการกระทำของ หยวน ชิง พวกเขาก็ตระหนักได้ทันทีว่า หยวน ชิง เป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องสตรี จัดได้ถึงขั้น ชั่วช้าสามาร 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม ในขณะนั่น ทุกคนรู้สึกได้ว่า หยวน ชิง จะต้องทำให้ ไป๋ รู่วเฉิน ประทับใจ ก็มีฉากที่น่าตกใจเกิดขึ้น สายตาของไป๋ รู่วเฉินตอนนั่นเย็นชาราวกับน้ำแข็ง นำซ้ำใบหน้าของนางยังเต็มไปด้วยการเหยียดหยาม นางใช้สายตาชำเลืองมอง หยวน ชิง และหันกลับมาโดยไม่ตอบใดๆสักคำ 
 
 
 
ราวกับว่านางต้องการจะบอกว่า ไปให้พ้น!!! 
 
 
 
หญิงงามมักจะทำตัวเย้อหยิ่ง ราวกับนางเป็น เทพธิดาที่มองคนธรรมดา ด้วยสายตาที่ดูถูก แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้ที่แข็งแกร่ง ลักษณ์ของนางจะถูกเผย 
 
 
 
แต่สำหรับ ไป๋ รู่วเฉิน แตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง กับคนที่ด้อยกว่า นางจะมองพวกเขาอย่างเย็นชา ให้ความรู้สึก ถึงห่างชั้นของคนพวกนั่นกับนาง ถึงต่อให้เป็นชายที่แข็งแกร่งกว่านาง ท่าทีของนางก็ยังคงเดิม มินำซ้ำมันอาจหนักกว่าเดิม นั่นคือสิ่งที่ท่าทางของนางที่มีต่อพวก หวัง หยาน , เจียง ห่าว และ หยวน ชิง 
 
 
 
ท่าทางของ ไป๋ รู่วเฉิน ที่เป็นเช่นนั่น มันทำให้ ชูเฟิง รู้สึกเป็นเกียรติ ในตอนนี้เขาเต็มไปด้วยความสุข เพราะเขาคือคนที่สามารถพูดคุยกับนางได้ ในระยะใกล้ๆ 
 
 
 
แม้ไม่อาจกล่าวได้ว่า เขา กับ ไป๋ รู่วเฉิน มีความสนิทสนม อย่างน้อยๆ เขาก็พูดคุยและหัวเราะกับนางได้แบบธรรมชาติ อย่างไรก็ตาม หยวน ชิง และ คนอื่นๆ ไม่อาจพูดคุยกับนางได้เลยด้วยซ้ำ เมื่อเปรียบเทียบกับพวกเขา ชูเฟิง ก็รู้สึกว่ามีความสุข 
 
 
 
ในขณะที่ ชูเฟิง กำลังเป็นสุข หยวน ชิง , หวัง หยาน และ เจียง ห่าว ต่างสับสน พวกเขารู้สึกเจ็บปวดลึกๆ ราวกับได้รับความพ่ายแพ้และโดนทีบลงขุมนรกอเวจี ที่ไร้ก้นบึ้ง 
 
 
 
ซึ่งสถานการณ์เช่นนี้มันคือสิ่งใด ?! ชื่อเสียงของพวกเขาเป็นที่รู้จักไปทั่วทั้ง หุบเขาไม้คราม ทำให้ผู้หญิงมากมายต้องยอมพลีกายให้อัจฉริยะอย่างพวกเขา แล้วพวกเขาที่เพียงแค่ต้องการทำให้ ไป๋ รู่วเฉิน ประทับใจ จนพวกเขาตัดความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้อง และห่ำหั่นกันเอง แต่ปฏิกิริยาของ ไป๋ รู่วเฉิน เห็นได้ชัดว่านางไม่แม้แต่จะชายตามอง นำซ้ำยังเหมือนกับโดนไล่ แล้วมันจะไม่ให้พวกเขาตกใจได้ยังไง 
 
 
 
มันทำให้พวกเขาร้องไห้อยู่ลึกๆ โดยเฉพาะ หยวน ชิง ท่าทางของเขาดูเปลี่ยนไปอย่างมาก เขาไม่นึกว่า ไป๋ รู่วเฉิน จะมีท่าทางเช่นนี้ “ศิษย์น้องไป๋ หยวน ชิง คนนี้ทำอะไรล่วงเกิน หรือเปล่า ?!”หยวน ชิง ยังไม่คิดจะถอย น้ำซ้ำยังถามนาง 
 
 
 
หลังจากที่ หยวน ชิง พูดคำนั่น ไป๋ รู่วเฉิน ก็หยุดฝีเท้า นางหันกลับมาพร้อมกับพูดประโยคที่ไม่น่าเชื่อ”
 
 
 
หากเจ้าอยากรู้ ข้าจะบอกเจ้าก็ได้” “จำไว้ว่า อย่ามาเสวนากับข้าอีก เพราะข้าไม่อยากเสียเวลากับสวะอย่างเจ้า!!!” 
 
 
 
ReaDMGA ////////////////////////////////////////
 
 
 
A : ไอสาด ถึงกับเหงิบเลยดิ!!! 
 
 
 
C : ถ้า ไป๋ รู่วเฉิน พูดคำนี้กับพี่เฟิง จะเกิดอะไรขึ้น ?! 
 
 
 
B : โดน กล้วยยย ยัดปาก!!! 
 
 
 
A : อร่อยเลยอ่ะดิ งานนี้!!! แต่ดูแล้ว นางเหมือนจะเริ่มมีใจ แล้วพี่เฟิงจะแต่งกับนางไม๊ ?! 
 
 
 
B : พี่เฟิงเรามี 3 สาวแล้ว คงไม่เอาเมียเพิ่มหรอกมั้ง 
 
 
 
C : ไม่เอามาทำเมีย แล้วจะเอามาทำแม่ หรอ?!!!