บทที่ 1090 – พวกเจ้ากล้าเข้ามารึเปล่า
 
 
 
“ผู้อาวุโส โจว แล้วกวกเรานะต้องรอนานแค่ไหน !?”
 
 
 
ฉีคง ไจ้ชิง กล่าวถาม “พลบค่ำ !!”
 
 
 
ผู้อาวุโส โจว กล่าวตอบ “พลบค่ำ !?”
 
 
 
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ชูเฟิง ตะลึงอย่างมาก เพราะในตอนนี้ดวงอาทิตย์เพิ่งจะขึ้นเท่านั้น การรอถึงพลบค่ำ ย่อมเท่ากับรอทั้งวัน “ผู้อาวุโส โจว พวกเราเพียงแค่เข้าไปในนั้นเท่านั้น !! มันย่อมไม่ส่งผลกระทบต่การบ่มเพาะพลังของพวกเขา ให้พวกเราเข้าไปตอนนี้ไม่ได้หรือ !?”
 
 
 
ชูเฟิง กล่าวถาม 
 
 
 
ในขณะนั้น ก่อนที่ ชูเฟิง จะกล่าวอะไรออกมามากกว่า ฉีคง ไจ้ชิง ก็กล่าวออกมาก่อนว่า”
 
 
 
การบ่มเพาะพลังต้องใช้สมาธิสูงมาก พวกเรารออยู่ที่นี่ได้ !!””อืม……ท่าน ฉีคง กล่าวได้ถูกต้อง !! ข้าสามารถให้พวกท่านรออยู่ที่นี่ได้ และข้าเองก็มีเรื่องที่ต้องไปจัดการอยู่ ดังนั้น พวกท่านก็รออยู่ที่นี่ไปก่อน !!”
 
 
 
หลังจากกล่าวออกมาเช่นนั้น ผู้อาวุโส โจว ก็จากไปทันที และก่อนที่เขาจะไปนั้น เขาได้เหล่มองมาที่ ชูเฟิง ก่อน เห็นได้ชัดว่าเขาไม่พอใจในสิ่งที่ ชูเฟิง กล่าวในก่อนหน้านี้อย่างมาก “มันสมควรที่ประมุขนิกายนี่จะออกมาต้อนรับพวกเรา แต่นี่แม้แต่ผู้จัดการอาวุโสยังมีท่าทีที่หยิ่งผยองเช่นนี้ ดูเหมือนว่าหุบเขาไม้ครามใต้ของเจ้านะตกต่ำจริงๆ !!”
 
 
 
ในขณะนั้น ต้านต้าน ไม่อาจนิ่งเฉยได้อีกต่อไป นางจึงกล่าวออกมาเช่นนี้ “ไม่ต้องห่วง !! ตั้งแต่ข้ากลายเป็นศิษย์ของหุบเขาไม้ครามใต้ สักวันหนึ่ง ข้าจะทำให้คนเหล่านี้หันกลับมามองหุบเขาไม้ครามใต้ และทำให้พวกเขาเสียใจกับการกระทำของพวกเขา !!”
 
 
 
ชูเฟิง กล่าว “หึ !! ข้ารู้ความแข็งแกร่งของเจ้าดี ตราบใดที่เจ้าแกร่งขึ้น แม้แต่นิกายสวรรค์นี่ก็ไม่คณามือเจ้าหรอก !!””แต่ข้าก็ไม่เข้าใจเลยว่า ทำไมตาแก่ ไป๋หลี่ ซวนคง ถึงทำเช่นนี้ ทำไมเขาไม่สอนทักษะของเขาให้แก่ศิษย์โดยตรง แบบนั้นมันจะไม่ดีกว่าหรือ !?”
 
 
 
ชูเฟิง กล่าวออกมาด้วยความสับสน “บางทีนี่อาจจะเป็นเพราะความฉลาดของผู้อาวุโส ไป่หลี่ ที่เขาไม่สอนสิ่งใดกับศิษย์ของเขา เพราะเขาไม่มั่นใจว่ามันนะคงอยู่จนถึงวันที่เขารอคอยหรือไม่ ดังนั้น เขาจึงทำทุกอย่างไว้เช่นนี้ !!”
 
 
 
ชูเฟิง กล่าว “หึหึ !! ดีมาก ข้าจะรอดูผลงานของเจ้า และข้าก็หวังว่าเจ้าคงจะไม่ทำให้คำกล่าวของตาแก่ ไป่หลี่ เป็นจริงขึ้นมาได้ ฮ่าๆ !!”
 
 
 
ต้านต้าน กล่าวพลางหัวเราะออกมา หลังจากนั้นนางก็เงียบไป 
 
 
 
หลังจากนั้น ชูเฟิง และ ฉีคง ไจ้ชิง ก็รอคอยอย่างยาวนาน 
 
 
 
เนื่องจากพื้นที่บริเวณนี้เป็นพื้นที่หวงห้ามสำหรับผู้อาวุโส และศิษย์ส่วนใหญ่ มันจึงทำให้พวกเขารออยู่ที่ได้อย่างเงียบสงบ และสุขสบาย 
 
 
 
ในที่สุดนั้น ดวงอาทิตย์ก็ได้คล้อยลงต่ำในทางทิศตะวันตก พร้อมกับสีของท้องฟ้าค่อยๆ เปลี่ยนแปลงไป 
 
 
 
ในเวลานั้น ศิษย์หลักของนิกายสวรรค์ทั้งเก้าสิบเก้าคนก็ก็ลืมตาขึ้น พร้อมกับการฝึกฝนด้วยรูปแบบอำนานพลังวิญญาณของพวกเขาสิ้นสุดลง “พวกเจ้าสองคนเป็นใคร !? ทำไมมาอยู่ที่นี่ !!”
 
 
 
เมื่อกวกเขาเห็น ชูเฟิง และ ฉีคง ไจ้ชิง นั้น พวกเขาก็รู้สึกประหลาดใจอย่างมาก เพียงพริบตาเดียวนั้น จากความประหลาดใจก็เปลี่ยนเป็นความระแวง “สหายน้อย ข้าคืออาจารย์ใหญ่จากหุบเขาไม้ครามใต้ และนี่คือศิษย์ของข้า ชูเฟิง !!”
 
 
 
ฉีคง ไจ้ชิง กล่าวแนะนำตัว “โอ้ !! ท่านเป็นอาจารย์ใหญ่ของหุบเขาไม้ครามใต้ ฉีคง ไจ้ชิง จริงหรือ !? แล้วพวกท่านมาทำอะไรที่นี่ !!” 
 
 
 
เมื่อพวกเขารู้ถึงตัวตนของ ฉีคง ไจ้ชิง นั้น พวกเขาแสดงท่าทีที่ดีขึ้นเล็กน้อย แต่น้ำเสียงของพวกเขาก็ยังขาดซึ่งความเคารพต่อผู้อาวุโส มันเหมือนกับว่าพวกเขากำลังสนทนากับคนรุ่นเดียวกันเท่านั้น “สหายน้อย พวกเรามาที่นี่เพื่อที่เข้าไปในเจดีย์ป่าครามใต้ และรับมรดกบางอย่าง !!” ฉีคง ไจ้ชิง กล่าวออกมาอย่างตรงไปตรงมา “เจดีย์ป่าครามใต้เช่นนั้นหรือ !? ผู้อาวุโส ฉีคง ท่านอาจจะเข้าใจผิดอะไรบางอย่าง !! เจดีย์ป่าครามใต้เป็นพื้นที่หวงห้ามของนิกายสวรรค์ของพวกเรา ไม่อนุญาตให้คนนอกเข้าไปได้ !!”
 
 
 
ชายที่มีพลังขั้นราชันย์สงครามระดับสองกล่าว “อะไรนะ !? เจดีย์ป่าครามใต้เป็นพื้นต้องห้ามของนิกายสวรรค์เช่นนั้นรึ !! ประมุขนิกายของพวกเจ้าไม่ได้บอกหรือ ว่านี่เป็นสิ่งถูกสร้างขึ้นจากพวกเราหุบเขาไม้ครามใต้ !! อีกอย่าง ชื่อของเจดีย์นี้ก็บอกเอาไว้อย่างชัดเจน ว่ามันคือเจดีย์ป่าครามใต้ พวกเจ้าไม่เห็นหรือ !?”เมื่อได้ยินเช่นนั้น ชูเฟิง ก็กล่าวออกมาเสียงดังในทันที “เจดีย์ป่าครามใต้ถูกสร้างขึ้นโดยอาจารย์ใหญ่คนแรกของหุบเขาไม้ครามใต้ ไป่หลี่ ซวนคง แต่มันก็ไม่ใช่ของเจ้าหุบเขาไม้ครามใต้ !!”ชายคนเดิมกล่าว “เนื่องจากมันถูกสร้างขึ้นด้วยบรรพบุรุษของพวกเรา ดังนั้น มันจึงเป็นธรรมดาที่พวกเราหุบเขาไม้ครามใต้จะเป็นผู้ครอบครองมัน !!”
 
 
 
ชูเฟิง กล่าว “เจ้าพูดเช่นนั้นมันก็ไม่ถูก สมบัติในโลกนี้มีอยู่มากมาย มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าใครเป็นคนสร้าง แต่มันขึ้นอยู่กับว่าใครครอบครอง !!””ในตอนนี้ เจดีย์ป่าครามใต้อยู่ในความครอบครองของนิกายสวรรค์ของพวกเรา ส่วนเจ้าที่บอกว่า เจดีย์ป่าครามใต้เป็นของเจ้า ทำไมเจ้าไม่บอกออกมาเลยว่านิกายสวรรค์ทั้งหมดเป็นของเจ้า !!”
 
 
 
ชายคนเดิมกล่าวเสียงเย็น “ใช่ !! แม้ว่าพวกเราจะเคยเห็นคนหน้าด้านมาก่อน แต่ก็ไม่เคยเห็นใครหน้าด้านเท่าเจ้ามาก่อน !!”
 
 
 
ในขณะนั้น ศิษย์ทั้งเก้าสิบเก้าคนก็กล่าวออกมา พร้อมทั้งแสดงความไม่พอใจออกมาบนใบหน้า อีกทั้งพวกเขายังออกมาขวางทางเข้าสู่เจดีย์ไปพร้อมๆ กัน “สหายน้อย เจดีย์ป่าครามใต้นี้เป็นของหุบเขาไม้ครามใต้ ท่านประมุขของพวกเจ้ารู้เรื่องนี้ดี และที่พวกเรามารออยู่ตรงนี้ ก็เป็นเพราะผู้อาวุโส โจว ให้พวกเรารออยู่ที่นี่ สหายน้อยหลีกทางให้พวกเราด้วย !!” ฉีคง ไจ้ชิง กล่าวออกมา 
 
 
 
น้ำเสียงของเขาเริ่มจะไม่ดีนัก มันมีร่องรอยแห่งความโกรธอย่างชัดเจน เพราะเขาไม่คิดมาก่อนว่า เขาจะต้องพบกับความลำบากด้วยฝีมือของศิษย์ของนิกายสวรรค์เช่นนี้ 
 
 
 
พวกเขาใช้ความแข็งแกร่ง และสถานะของพวกเขา อ้างว่าเจดีย์ป่าครามใต้เป็นของพวกเขา นี่เป็นสิ่งที่ ฉีคง ไจ้ชิง ไม่อาจยอมรับได้ 
 
 
 
เมื่อได้ยินชื่อของผู้อาวุโส โจว นั้น พวกเขาสะดุ้งเล็กน้อยด้วยความตกใจแต่พวกเขายังคงกล่าวออกมาอีกว่า “พวกเราจะเชื่อคำกล่าวของพวกเจ้าได้ยัง หากเจ้าบอกว่าผู้อาวุโส โจว พาพวกเจ้ามาที่นี่ แล้วผู้อาวุโส โจว อยู่ที่ไหนล่ะ หากผู้อาวุโส โจว เป็นคนกล่าวออกมาเอง พวกเราจะหลีกทางให้ ไม่เช่นนั้นพวกเราจะไม่ยอมให้พวกเจ้าเข้าไปในเจดีย์ป่าครามใต้เด็ดขาด !!” “พวกเจ้า……”
 
 
 
เมื่อได้ยืนเช่นนั้น ฉีคง ไจ้ชิง ก็โกรธอย่างมาก แต่เขาเลือกที่จะอดทนเอาไว้ และหันกลับมากล่าวกับ ชูเฟิง ว่า”
 
 
 
รอข้าอยู่ที่นี่ ข้าจะไปตามเขา !!”
 
 
 
หลังจากกล่าวจบนั้น ฉีคง ไจ้ชิง ก็บินออกไป เพื่อตามหาผู้อาวุโส โจว ในทันที “ชูเฟิง ดูจากท่าทางของพวกเขาแล้ว ข้าว่าผู้อาวุโส โจว นั่น จะต้องรู้อย่างแน่นอน และเลือกที่นะไม่อธิบายอะไรให้คนพวกนี้ฟัง และปล่อยให้พวกเจ้าสองคนต้องตกอยู่ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ !!””เป็นอย่างที่คิดไว้ นิกายสวรรค์จะไม่ทำตามสัญญา และไม่ยอมให้เจ้าได้รับมรดกมาง่ายๆ !!”
 
 
 
ต้านต้าน กล่าวออกมา “ไม่เป็นไร ข้ามีวิธีของข้า !!”
 
 
 
ชูเฟิง กล่าวออกมา พร้อมแววตาของเขาอัดแน่นไปด้วยความเย็นชา พร้อมกับที่เขาสะแขนอยางรวดเร็ว พลันรูปแบบอำนาจพลังวิญญาณสีทองขนาดใหญ่ก็ปรากฏออกมาที่ด้านหน้าของเจดีย์ป่าครามใต้อย่างรวดเร็ว “เจ้าจะทำอะไร !?”
 
 
 
เหล่าศิษย์ของนิกายสวรรค์ต่างสับสนต่อการกระทำของ ชูเฟิง “เห้ย !! หยุดการกระทำของเจ้าซะ !! ที่นี่คือพื้นที่หวงห้ามของนิกายสวรรค์ เจ้าไม่มีสิทธิ์จะมาสร้างรูปแบบอำนาจพลังวิญญาณตามใจชอบที่นี่ !!”
 
 
 
มีทั้งคนที่วิจารณ์ และคนที่พยายามจะหยุดการกระทำของ ชูเฟิง 
 
 
 
แต่ ชูเฟิง ก็ไม่ได้ใส่ใจพวกเขาแม้แต่น้อย หลังจากที่เขาสร้างรูปแบบอำนาจพลังวิญญาณสีทองเสร็จ เขาก็เดินเข้าไปในนั้น พร้อมกับชี้มาที่เหล่าศิษย์ของนิกายสวรรค์ พร้อมกับกล่าวออกมาว่า”
 
 
 
พวกสวะ พวกเข้าคิดว่าพวกเจ้าถูกเช่นนั้นรึ กล้าที่จะเข้ามาในนี่หรือเปล่าล่ะ !?”
 
 
 
ReaDMGA ////////////////////////////////////////
 
 
 
A : ผู้ชาย กระทึบให้หมด ผู้หญิงแก้ผ้าแล้วข่มขื่น!!! 
 
 
 
B : พี่เฟิงเป็นพระเอกนะเฟ้ย!!! จะแบบนั้นได้หรอ . . . . . . . 
 
 
 
C : แหม๋ ทำเป็นพูด ที่ หยวน รู่ว ยังจัดซะธาตุไฟเข้าแทรก!!! 
 
 
 
B : นี้ผู้หญิง หลายคนนะ พี่เฟิงคนเดียวจะไหวหรอ . . . . . 
 
 
 
A : กลัวไรยังมีพวกเรา!!!!! 
 
 
 
C : ถูกต้องที่สุด ไอ A!!!!!