บทที่ 1024 – เข้าสู่หุบเขาไม้ครามตอนใต้ครั้งแรก
 
 
 
“ทางลัด !?”
 
 
 
ชูเฟิง รู้สึกสับสนกับคำกล่าวของปู่ ลู่ว “ด้วยความสามารถของเจ้า การที่เจ้าจะเข้าเป็นศิษย์หลักของหุบเขาไม้ครามนั้นไม่ใช่เรื่องยาก แต่ด้วยความที่เจ้าไม่มีผู้สนับสนุนเช่นนี้จึงไม่เรื่องง่ายที่เจ้าจะเข้าไปได้ !!””เท่าที่ข้ารู้มา มีสถานที่แห่งหนึ่งไม่ไกลจากที่นักตั้งอยู่ มันไม่ใช่สถานที่ธรรมดา แต่มันเป็นสาขาของหุบเขาไม้คราม และเหตุผลที่หุบเขาไม้ครามมาตั้งสาขาอยู่ที่นั้น เพราะพวกเขาจะได้คัดเลือกศิษย์ที่มีความสามารถที่โดดเด่นในการเข้าสู่หุบเขาไม้คราม !!””ถ้าเจ้าเข้าไปยังหุบเขาไม้ครามตอนใต้ได้ นั่นย่อมเป็นความช่วยเหลือชั้นดีต่อเจ้า ที่จะช่วยให้เจ้าเข้าสู่หุบเขาไม้ครามได้อย่างง่ายดาย แม้ว่าเจ้าจะต้องผ่านวิธีการในการเป็นศิษย์หลักของหุบเขาไม้ครามเช่นเดิม แต่ผลที่ได้นั้นจะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง !!””ผู้นำของหุบเขาไม้ครามเขตใต้นั้น ไม่เพียงแต่เป็นคนที่แข็งแกร่งเท่านั้น แต่เขายังสามารถประสานงานกับหุบเขาไม้ครามได้อย่างดีเยี่ยม หากเจ้าทำให้เขายอมรับเจ้าได้ เขาย่อมช่วยให้เจ้าเข้าสู่หุบเขาไม่ครามอย่างแน่นอน และเขายังจะช่วยให้เจ้าเติบโตขึ้นได้ภายในหุบเขาไม้ครามอีกด้วย !!””นั่นเป็นเพราะ หากเจ้ามีพัฒนาการที่ดี ไม่เพียงแต่เจ้าจะได้รับชื่อเสียง แต่รวมถึงผู้นำของหุบเขาไม้ครามเขตใต้ และหุบเขาไม้ครามเขตใต้ทั้งเขตก็จะมีชื่อเสียงตามไปด้วย !!”
 
 
 
ปู่ ลู่ว กล่าวออกมาอย่างจริงจัง “ขอบคุณท่านปู่ ลู่ว สำหรับคำแนะนำ !!”
 
 
 
หลังจากได้ยินเช่นนั้น ชูเฟิง ก็คิดว่าวิธีลัดนี้เป็นทางเลือกที่ดี แม้ส่ามันอาจจะทำให้เสียเวลาไปบ้าง แต่ผลตอบแทนของมันนั้น คุ้มค่าอย่างมาก 
 
 
 
หลังจากที่เขาได้ตัดสินใจแล้วนั้น เขาก็ไม่บังเลอีกต่อไป หลังจากลาปู่ ลู่ว แล้วนั้น ชูเฟิง ก็มุ่งหน้าสู่หุบเขาไม้ครามเขตใต้ในทันที 
 
 
 
หุบเขาไม้ครามเขตใต้นั้นอยู่ไม่ไกลจากที่ที่เขาอยู่นัก เพียงเวลาแค่วันเดียวนั้น ชูเฟิง ก็มาถึงหุบเขาไม้ครามเขตใต้ได้ในที่สุด 
 
 
 
หลังจากที่ ชูเฟิง มาถึงหุบเขาไม้ครามเขตใต้นั้น เขาก็ต้องตกใจอย่างมาก เพราะเขาได้พบกับป่าขนาดใหญ่ ที่มีใบสีฟ้าทอดยาวออกไปไกลสุดลูกหูลูกตา “ดินแดนสงครามศักดิ์สิทธิ์นี่ยอดจริงๆ แม้แต่ป่ายังสามารถเติบโตได้ถึงขนาดนี้ นี่เป็นเพียงสาขาเท่านั้น แล้วหุบเขาไม้ครามจะยิ่งใหญ่ขนาดไหนนี่ !!”
 
 
 
เมือมาถึงด้านนอกของหุบเขาไม้ครามเขตใต้นั้น ชูเฟิง ก็ถอนหายใจออกมาด้วยความชมเชยทและจินตนาการถึงหุบเขาไม้คราม ในขณะที่เขาเทียบกับหุบเขาไม้ครามเขตใต้อยู่ 
 
 
 
หุบเขาไม้ครามนั้นแข็งแกร่งเกินกว่าจินตนาการของ ชูเฟิง อย่างมาก และในเวลาเดียวกันนั้นทหากเขากลายเป็นศิษย์ของหุบเขาไม้ครามได้ เขาย่อมได้พบกับการบ่มเพาะพลังแบบใหม่ๆ อย่างแน่นอน 
 
 
 
ชูเฟิง ไม่คำนึงถึงวิธีการที่ยอดเยี่ยมในเขตทะเลตะวันออกอีกต่อไป เพราะในเมื่อเขามาถึงดินแดนสงครามศักดิ์สิทธิ์แล้วนั้น ทุกอย่างก็ต้องเริ่มใหม่ทั้งหมด 
 
 
 
ชูเฟิง ได้ทิ้งเกียรติยศทุกอย่างที่เขาเคยได้รับมาทั้งหมดไป และเริ่มต้นการเดินทางครั้งใหม่ในดินแดนสงครามศักดิ์สิทธิ์ด้วยความเรียบง่าย 
 
 
 
แม้ว่าหุบเขาไม้ครามเขตใต้จะมีขนาดใหญ่อย่างมาก แต่มันก็ถูกปกคลุมไปได้รํปแบบป้องกันเอาไว้ทั้งหมด และสามารถเข้าออกได้โดยผ่านประตูเท่านั้น ชูเฟิง ได้ผ่านประตูไปโดยที่เขาบอกว่า เขาอยากเป็นศิษย์ของหุบเขาไม้ครามเขตใต้ 
 
 
 
ผู้อาวุโสที่อยู่ที่ทางเข้าหุบเขาไม้ครามเขตใต้ไม่ได้ตรวจสอบการบ่มเพาะพลังของ ชูเฟิง แม้แต่น้อย เขานำ ชูเฟิง เข้าสู่ขบวน และก้าวผ่านรูปแบบที่เต็มไปด้วยกับดักมากมายที่เป็นการทดสอบเพื่อเข้าเป็นศิษย์ 
 
 
 
การทดสอบเหล่านั้นไม่ง่ายเลยแม้แต่น้อย มีคนจำนวนมากที่ไม่อาจผ่านการทดสอบ และพบกับความผิดหวังที่จะกลายเป็นศิษย์ และถูกทิ้งเอาไว้ด้านนอก 
 
 
 
แต่การทดสอบทั้งหมดนั้นก็ไม่เรื่องยากสำหรับ ชูเฟิง แม้แต่น้อย เขาสามารถผ่านการทดสอบได้อย่างรวดเร็ว แต่ก็ไม่อาจทำให้ผู้อาวุโสของหุบเขาไม้ครามพึงพอใจได้ เพราะในเวลานี้ด้วยจำนวนผู้เข้าทดสอบมีจำนวนมากนั้น จึงมีหลายคนที่ผ่านการทดสอบเช่นกัน ดังนั้น จึงยังมีการทดสอบตามมาอีกครั้ง 
 
 
 
การทดสอบแรกนั้น เป็นการทดสอบความแข็งแกร่ง และความสามารถ การทดสอบต่อมานั้นคือการตวจสอบภูมิหลังของผู้เข้าทดสอบ ผู้อาวุโสได้ตั้งคำถามมากมายต่อ ชูเฟิง แต่เขาไม่อาจเรียกชื่อได้ถูก เพราะเขาไม่รู้ ดังนั้น จึงจบลงด้วยคำตอบที่ว่า เขามาจากเขตทะเลใต้ 
 
 
 
หลังจากได้รับคำตอบของ ชูเฟิง แล้วนั้น ผู้อาวุโสต่างมอง ชูเฟิง ด้วยความสับสนแต่พวกเขาก็ไม่ได้กล่าวอะไรออกมา พวกเขาเพียงพา ชูเฟิง ไปลงทะเบียน และพาเขามายังลานกว้าง 
 
 
 
มีอาคารมากมายทั้งอยู่ในบริเวณนั้น ส่วนใหญ่ค่อนข้างงดงาม แต่บริเวณที่เขาอยู่นั้น มันเป็นอาคารที่เรียบง่ายอย่างมาก อาจกล่าวได้ว่ามันถูกสร้างขึ้นมาอย่างลวกๆ เท่านั้น 
 
 
 
หลังจากเข้ามาในลานนี้ ชูเฟิง ก็พบว่าบนลานไม่มีคนของดินแดนสงครมศักดิ์สิทธิ์อยู่ และคนที่อยู่บริเวณนี้ทั้งหมดนั้น ล้วนเป็นคนที่มาจากเขตทะเลใต้ 
 
 
 
หลังจากเห็นเช่นนี้ ชูเฟิง ก็เข้าใจในทันทีว่า ทำไมหุบเขาไม้ครามถึงมาเปิดสาขาที่นี่ เพราะพวกเขาจะได้สามารถคัดเลือกศิษย์ที่มีความสามารถหลังจากออกมาจากเส้นทางสวรรค์ทางทะเลตอนใต้ได้ในทันที 
 
 
 
หลังจากที่ ชูเฟิง ออกมาจากเส้นทางสวรรค์นั้น มันก็เป็นเวลาปลายปีของที่นี่แล้ว และเขาก็ได้มาโผล่ที่เส้นทางสวรรค์ทางทะเลใต้ ซึ่งเป็นพื้นที่ดูแลของหุบเขาไม้ครามเขตใต้ ดังนั้น จึงเหลือเพียงรูปแบบอำนาจพลังวิญญาณที่ทดสอบเขาอยู่ 
 
 
 
เวลาได้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว เพียงไม่นานนั้นท้องฟ้าก็เริ่มมืด และดูเหมือนว่าจะไม่มีใครดูแลพวกเขาทั้งหมด ดังนั้น หากพวกเขาต้องการจะกินอาหาร พวกเขาต้องเข้าไปในห้องอาหารที่อยู่ในลานกว้าง 
 
 
 
หลังจากที่ ชูเฟิง เข้ามาในห้องอาหารนั้น เขาก็ได้พบกับคนของเขตทะเลใต้ 
 
 
 
กลุ่มคนที่มาจากเขตทะเลใต้นั้นมีจำนวนไม่น้อย พวกเขามีจำนวนกว่าร้อยคน พวกเขาล้วนเป็นคนในรุ่นหนุ่มสาวทั้งหมด และคนที่อายุน้อยที่สุดก็มีอายุใกล้เคียงกับ ชูเฟิง และคนที่มีอายุมากที่สุดก็มีอายุไม่เกินสามสิบปีเท่านั้น 
 
 
 
และเหตุผลที่พวกเขาเป็นคนรุ่นหนุ่มสาวนั้น เป็นเพราะว่าหุบเขาไม้ครามเขตใต้จะรับเพียงศิษย์ที่เป็นคนที่อยู่ในรุ่นหนุ่มสาวเท่านั้น อย่างไรก็ตาม เมื่อคิดถึงบางอย่างในการผ่านเส้นทางสวรรค์นั้น ชูเฟิง ก็ต้องประหลาดใจอย่างมาก 
 
 
 
เพราะพวกเขาทั้งหมดนั้น มีการบ่มเพาะพลังที่อ่อนแออย่างมาก พวกเขาหลายคนอยู่ในขั้นแดนสวรรค์เท่านั้น และคนที่แข็งแกร่งที่สุดก็มีพลังเพียงขั้นจ้าวสงครามระดับสี่ หากเทียบกับเขตทะเลตะวันออกนั้น เขตทะเลใต้ถือว่าขาดอัจฉริยะอย่างมาก พวกเขาไม่สามารถเทียบได้กับคนรุ่นเดียวกันของดินแดนสงครามศักดิ์สิทธิ์แม้แต่น้อย 
 
 
 
ในเวลานี้ ชูเฟิง ก็เข้าใจได้ทันทีว่าทำไมคนของหุบเขาไม้ครามเขตใต้ ถึงไม่เต็มใจดูแลพวกเขานัก เพราะพวกเขาอ่อนแออย่างมาก 
 
 
 
ในโลกนี้ ความแข็งแกร่งเป็นทุกสิ่ง ทั้งการตอบรับ และการยอมรับ “น้องชาย ทำไมข้าไม่เคยเห็นเจ้ามาก่อน เจ้ามาจากเขตทะเลใต้หรือ !?”
 
 
 
ในขณะที่ ชูเฟิง นั่งลงและเตรียมจะกินอาหารของเขานั้น ก็มีชายหนุ่มอายุราวยี่สิบปี นั่งลงข้างๆ เขา และกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม “ข้าชื่อ ชูเฟิง !!”
 
 
 
ชูเฟิง พยักหน้ารับด้วยความสุภาพ “น้องชาย ชูเฟิง ข้าชื่อ หลี่ เล่ย เดิมข้าเป็นศิษย์หลักของนิกายวิญญาณอัสนี แต่ในตอนนี้ข้าเป็นศิษย์ของหุบเขาไม้ครามเขตใต้ !!”เมื่อเห็นว่า ชูเฟิง ไม่ได้ตอบคำถามของเขา ชายที่ขื่อ หลี่ เล่ย ก็ไม่ได้เซ้าซี้แต่อย่างใด เขาแนะนำตัวเองด้วยรอยยิ้มบานบนใบหน้าของเขา 
 
 
 
ReaDMGA ////////////////////////////////////////
 
 
 
A : ความมันส์กำลังเริ่มต้อนต่อจากนี้!!! และพี่เฟิงเราจะได้กลายเป็นศิษย์หลักภายในเวลากี่วัน ต้องมารอดูกัน!!! 
 
 
 
C : กูว่าดีไม่ดี ได้เป็นอาวุโส!!! 
 
 
 
B : มืงก็พูดไปเรื่อยเปื่อย!!!