I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

Martial God Asura ตอนที่ 1152 – ศิษย์พี่หญิง ฟู่หรง

| Martial God Asura | 3760 | 2340 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้วตอนต่อไป

บทที่ 1152 – ศิษย์พี่หญิง ฟู่หรง

 

โชคไม่ดีนักที่ ไม่อาจเห็นใบหน้านางได้ เนื่องจากมีผ้าปิดบังใบปิดบังใบหน้าเห็นเฉพาะดวงตาเท่านั้น

 

ดวงตาของนางนั้นไม่ใหญ่มาก แต่ดวงตาของนางแน่วแน่ เสริมกับคิ้วที่เรียวยาวของนางนั้นทำให้นางดูเป็นผู้ใหญ่มาก

 

ที่สำคัญที่สุดผ้าที่ปิดบังใบหน้านั้นบางนั้นบางมาก ครอบคลุมใบหน้านางจนเห็นได้ชัดว่านางนั้นมีใบหน้าที่ผอมบาง ชูเฟิงนั้นสัมผัสได้ว่านางนั้นมีเป็นหญิงงาม แต่เป็นหญิงงามประเภทเซ็กซี่ “ศิษย์พี่ชูเฟิง ข้าขอแนะนำ นี่ศิษย์พี่หญิง ฟู่หรง.””ศิษยพี่หญิง ฟู่หรง นี่ศิษย์พี่ชูเฟิง ที่ข้าบอกท่าน ก่อนหน้านี้ข้าถูกคนอื่นรังแก ได้ศิษย์พี่ชูเฟิงมาช่วยข้าเอาไว้”

 

เย่าเอ๋อแนะนำทั้ง 2 ฝ่ายด้วยรอยยิ้ม “ขอบคุณจริงๆที่ช่วยเย่าเอ๋อ”

 

เมื่อได้ยินเย่าเอ๋อพูด สตรีนางนั้นก็พูดขึ้นพร้อมจ้องมาที่ชูเฟิงและพยักหน้าให้เขา “มันคือสิ่งที่ข้าควรทำอยู่แล้ว”

 

เมื่อเห็นเช่นนั้นชูเฟิงก็พูดพร้อมยิ้มแล้วพยักหน้าตอบ

 

หลังจากนั้น หญิงงามคนนี้ก็ไม่ได้พูดอะไรกับเขามาก นางนั้นเดินไปยังใจกลางของทุ่งสมุนไพร “เย่าเอ๋อ ศิษย์พี่หญิง ฟู่หรง นี่คือคนที่ช่วยเจ้าก่อนหน้านี้ใช่หรือไม่”

 

หลังจากนางเดินจากไป ชูเฟิงก็ถามเย่าเอ๋อ “อืม ศิษย์พี่หญิง ฟู่หรง ก็เหมือนกับท่าน นางเป็นคนใจดี อย่างไรก็ตามนางนั้นไม่ได้มาเก็บสมุนไพร แต่นางมาเพื่อพักสายตา”เหยาเอ๋อ ตอบ “พักสายตาอย่างนั้นหรือ”

 

ชูเฟิง ตกใจมากเมื่อได้ยิน “ถูกต้อง ศิษย์พี่หญิง ฟู่หรง มาทุกเดือนและมาพักสายตา 1 วัน 1 คืนจากนั้นนางก็กลับไป”

 

เย่าเอ๋ออธิบาย “โอ้ นานเหมือนกันนะนี่”

 

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ชูเฟิงก็หันกลับไปมองสตรีนางนั้นอีกครั้ง เขาก็พบว่า นางกำลังนั่งขัดสมาธิอยู่บนทุ่งสมุนไพรอยู่

 

ในตอนนั้น พวกเขาแม้จะอยู่ไกล จนต้นสมุนไพรสูงจนปิดร่างนาง แต่ชูเฟิงก็ยังเห็นหัวและไหล่ของนางอยู่ นอกจากนี้นางนั้นกำลังหลับตาอยู่จริงๆ “ช่างน่าแปลกยิ่งนัก”

 

ชูเฟิงที่เห็นเช่นนั้นก็พูดขึ้นเบาๆ

 

แม้สมุนไพรนภาจะมีมาก จนทำให้ที่แห่งนี้งดงามอย่างมาก แต่ต้นสมุนไพรพวกนี้ก็มีอโรม่าที่รุนแรงมาก จึงทำให้การหลับตาและพักผ่อนในที่แห่งนี้นั้นไม่ใช่เรื่องที่จะทำได้

 

แต่ทุกคนนั้นแตกต่างกันไป บางคนนั้นบางทีอาจจะชอบกลิ่นดอกไม้ และบางคนอาจจะรู้สึกเหม็นเมื่อได้กลิ่นมัน

 

สำหรับ ศิษย์พี่หญิงฟู่หรง นี่อาจจะเป็นคนพิเศษที่ชื่นชอบกลิ่นที่พิเศษนี้ บางทีนางอาจจะชอบกลิ่นสมุนไพรนี้มาก และ มันอาจจะทำให้นางผ่อนคลายลงก็เป็นได้ ชูเฟิงจึงคิดว่านางนั้นแปลก “เย่าเอ๋อ ข้านั้นรวบรวมเมล็ดเสร็จแล้ว ข้าไม่ได้เก็บสมุนไพรเป็นเพราะ แค่เมล็ดแสนเมล็ดนี้ก็มากพอแล้ว”

 

ชูเฟิงพูด “ท่านเก็บเมล็ดเสร็จแล้วหรือ ทำไมมันเร็วจังอะ”

 

เย่าเอ๋อ ประหลาดใจมากเมื่อได้ยินชูเฟิงพูด เมื่อตัดสินจากระดับพลังของเขาเขาไม่น่าจะเก็บได้เร็วขนาดนี้ “หืมม.”

 

ชูเฟิงยิ้มเมื่อเห้นนางประหลาดใจ นั่นเป็นเพราะ เขานั้นไม่ได้ใช้เวลานานเมื่อที่นางคิดเขาได้ใช้เวลาเพียงสั้นๆเพื่อรวมรวมมัน “พี่ชายชูเฟิง ท่านจะไปแล้วหรือ”

 

เย่าเอ๋อถามขึ้น “อืมคงจะเป็นเช่นนั้น จริงสิถ้าข้ามีเวลาเดี๋ยวข้าจะกลับมาหาเจ้าใหม่ละกัน”

 

ชูเฟิงพูดขึ้น “ตกลง พี่ชาย ชูเฟิงท่านต้องมาหาเย่าเอ๋อ เมื่อท่านมีเวลาว่างนะ”เย่าเอ๋อพูดพร้อมเปิดทางออกให้ชูเฟิง ในตอนนั้นชูเฟิงก็เดินตามนางไปพร้อมจะออกจากที่แห่งนี้ “ความรู้สึกนี่”

 

ในตอนนั้นชูเฟิงก็หันกลับไปดู ที่ศิษย์พี่หญิงฟู่หรง

 

แต่แล้วเขาก็พบว่า นางนั้นยังคงอยู่เช่นเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

 

แต่ ชูเฟิงนั้นสัมผัสได้ว่ามีคลื่นลมไร้รูปจำนวนมากมาจากร่างของนาง และปกกลุมทุ่งสมุนไพรเอาไว้

 

เมื่อคลื่นลมนั้นกระจายออกไปสักพักมันก็หวนกลับไปที่ร่างของนาง

 

แต่ตอนนั้น สิ่งที่เข้าไปในร่างของนางนั้นไม่ได้มีเพียงคลื่นลมแต่ยังมีพลังงานจากสมุนไพรแห่งนภาอีกด้วย พวกมันถูกดูดไปพร้อมกับคลื่นลมนั่น

 

ในตอนนั้น แม้จะเบาบางมากแต่ชูเฟิงก็สัมผัสได้ถึงบางอย่าง “นางนั้นไม่ได้พักสายตาจริงๆ นางนั้นกำลังยืมพลังงานจากสมุนไพรนภา เพื่อฝึกฝน.””ผู้หญิงคนนี้ นางเป็นใครกัน”

 

ชูเฟิงนั้นตกใจอย่างมากนั่นเป็นเพราะวิธีการของนางมันสุดยอดมาก หากไม่ได้เพราะพลังวิญญาณของชูเฟิง เขาก็คงไม่รู้ว่านางนั้นใช้สมุนไพรนภาช่วยฝึกฝน

 

นอกจากนี้ ตั้งแต่แรกแล้วชูเฟิงไม่สัมผัสกับระดับพลังนั้นได้ ชูเฟิงจึงไม่ได้สนใจ เพราะนางคงปิดบังระดับพลังของนางไว้

 

อย่างไรก็ตามตอนนี้นางนั้นได้เคลื่อนไหวแล้ว ชูเฟิงได้ใช้พลังวิญญาณนั้นเพื่อตรวจสอบพลังของนางแต่เขาก็มิอาจรู้ได้ แสดงว่านางนั้นแข็งแกร่งมาก

 

อย่างไรก็ตาม ในตอนนั้นชูเฟิงไม่ได้ยอมแพ้ เขาอยากรู้สิ่งที่ศิษย์พี่หญิงฟู่หรงใช้คือวิชาต้องห้ามหรือทักษะกัน นั่นเป็นเพราะชูเฟิงรู้ว่า สมุนไพรนภานั้นไม่ได้ช่วยเพิ่มระดับพลังให้แก่คนทั่วไป

 

ดังนั้นชูเฟิงจึงใช้วิธีบางอย่างปิดบังพลังของเขาและส่งไปตรวจสอบร่างของนาง เขาต้องการรู้ว่าแท้จริงแล้วนางนั้นอยู่ในระดับอะไรและนางกำลังทำอะไร “วูบ”

 

อย่างไรก็ตาม ในตอนนั้นเมื่อพลังวิญญาณของเขาสัมผัสกับนาง คลื่นลมที่รุนแรงก็ยิงออกมาจากร่างของนางต่อต้านกับพลังวิญญาณของเขาเอาไว้

 

ในตอนนั้น ศิษย์พี่หญิง ฟู่หรง ก็ลืมตาขึ้นแล้วมองมาที่ชูเฟิง “เวรละ!!!.”

 

ในตอนนั้น ชูเฟิงคิดไม่ออกว่าจะทำอะไร เขารู้แค่ว่าอีกฝ่ายนั้นเหนือกว่าเขา เขาไม่เคยคิดว่านางนั้นจะแข็งแกร่งเช่นนี้

 

ในตอนนั้น ชูเฟิงก็พบว่า ระดับพลังของศิษย์พี่หญิงฟู่หรงนั้นเหนือกว่าเขามาก และนางยังเหนือกว่า หลง เฉินยี่อีกด้วย

 

ดังนั้นหากนางไม่พอใจ ในการกระทำของเขานางอาจจะพุ่งมาฆ่าเขาก็เป็นได้

 

โชคยังดี หลังจากศิษย์พี่หญิงฟู่หรง เปิดตาของนาง นางก็ไม่ได้แสดงความโกรธอันใดออกมา นางเพียงยิ้มเบาๆแล้วมองมาที่ชูเฟิง จากนั้นก็หลับตาลงแล้วฝึกต่อไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น “ฮ่าๆ!!! หุบเขาไม้ครามนี่ น่าสนใจยิ่งนัก”

 

ในตอนนั้นชูเฟิง ก็ยิ้มขึ้นดวงตาของเขาเปล่งประกายไปด้วยความตื่นเต้น

 

เพราะชูเฟิงได้ยินว่า มีอัจฉริยะระดับปีศาจอยู่มากในหุบเขาไม้คราม และเขาก็อยากรู้ว่าพวกเขานั้นแข็งแกร่งเพียงใด

 

สำหรับวันนี้ เขานั้นได้ประสบกับตนเองแล้ว และได้รู้ว่าศิษย์พี่หญิง ฟู่หรงนี้ แข็งแกร่งยิ่งกว่าเขาในตอนนี้เสียอีก

 

อย่างไรก็ตาม ชูเฟิงนั้นไม่ได้รู้สึกกดดันเพราะเรื่องนี้ เขารู้สึกตื่นเต้น เพราะแม้หุบเขาไม้ครามจะมีผู้เชี่ยวชาญนับไม้ถ้วนที่จะมาขวางทางเขา เขาก็อยากจะลองต่อสู้กับคนที่แข็งแกร่งดูสักตั้ง เพราะมันจะทำให้เขาพัฒนาขึ้น

 

เหมือนกับดั่งที่ว่า คนที่หาทางพัฒนาตนก็เหมือนกับสายน้ำที่ไหลโดยไร้ซึ่งแรงลม หากทำได้ย่อมทำให้ตนแข็งแกร่งยิ่งขึ้น

 

ดังนั้นชูเฟิง จึงอยากใช้สิ่งนั้นเป็นเป้าหมายเพื่อทำให้ตนแข็งแกร่งยิ่งขึ้น

 

ReaDMGA ////////////////////////////////////////

 

A : นางมาดูดพลังแบบนี้ ผู้เฒ่า ไม่โบกหัวเอาหรอ

 

B : นางมายืมพลังเพื่อฝึกฝน ไม่ได้เก็บพวกมันออกไป อีกอย่างดูดพลังก็แค่นิดหน่อย แต่อาศัยปริมาณของสมุนไพรนภา หากนางดูดพลังของมันจนแห้งเหี่ยว นั่นก็อีกเรื่อง

 

C : ดีไม่ดี เย่าเอ๋อ นี่แหละ ผู้เฒ่า เฝ้าสวน!!!

 

A : ได้กลิ่น ตุ๊ๆ ลอยมาเลย!

 

C : ตดกูนี้แหละ!!!

 

ตอนที่แล้วตอนต่อไป
comments