ตอนที่แล้วตอนต่อไปบทที่ 1153 – บางสิ่งที่ไม่ธรรมดา
หลังจากที่ ชูเฟิง ออกจากทุ่งสมุนไพรนภา มี 2 สิ่ง ที่ยังคงรบกวนจิตใจของเขาตลอดเวลา
สิ่งแรก คือเขาอยากรู้ว่า ศิษย์พี่หญิง ฟู่หรง ที่นางฝึกพลังกับสมุนไพรนภานั่น จะเป็นการเสริมพลังหรือ เพื่อพัฒนาทักษะลับ หรือบางทีอาจจะเป็นอย่างอื่น
สิ่งที่สองที่เขาอยากรู้ นั่นคือ ผู้เฒ่าที่เฝ้าทุ่งสมุนไพรนภาจริงๆแล้วเขาเป็นใคร
เดิมที ชูเฟิง คิดว่า สมุนไพรนภา ก็เป็นแค่สมุนไพรทั่วๆไป อย่างไรก็ตาม หลังจากทีเขาเห็นสิ่งที่ ศิษย์พี่หญิง ฟู่หรง ทำ ชูเฟิง ก็มั่นใจว่า สมุนไพรนภา ไม่ใช่ สมุนไพรธรรมดาๆ “นี่มันดูแปลกๆ ทำไมความรู้สึกข้ามันบอกว่า สมุนไพรนภานี้เป็นแค่ส่วนประกอบในการปรุงยา มันไม่น่าจะมีจิตวิญญาณทางธรรมชาติได้หนิ”
ชูเฟิง นั่งกับพื้น ในมือถือสมุนไพรนภา ขณะที่ตาจ้องมองดูมัน พร้อมกับพึมพำกับตัวเอง
ชูเฟิง นั่นสามารถสัมพัสถึงพลังวิญญาณพิเศษ ที่เปี่ยมไปด้วยประสิทธิภาพได้ ที่เขารู้สึกได้ในสิ่งที่คนทั่วๆไปไม่สามารถรับรู้ นั่นเป็นเพราะ เนตรสวรรค์ ของเขาเฉียบคมมากขึ้น ดังนั่น สิ่งที่เขามองเห็นคนทั่วๆไปจึงไม่อาจรับรู้
อย่างไรก็ตาม ขณะที่เขาจ้องมอง สมุนไพรนภาในมือ ชูเฟิง กับไม่สามารถสัมผัสอะไรได้ แม้เขาจะรู้ว่ามันมีคุณสมบัติบางอย่างซ่อนอยู่ภายในสมุนไพรนภา แต่เขาก็ไม่สามารถระบุได้ว่ามันคืออะไร “ชูเฟิง เกิดเรื่องอะไรขึ้น ทำไมเจ้าถึงรีบเรียกข้ากลับมา ?!”
ในตอนนั่นก็มีเสียงพูดดังเข้ามา เมื่อมองออกไปก็พบว่า เป็น ไป๋ รู่วเฉิน
หลังจากที่ ชูเฟิง ออกจากทุ่งสมุนไพรนภา เขาก็ตรงกลับมายังสถานจุดนัดพบที่ตกลงกับ ไป๋ รู่วเฉิน ไว้ก่อนหน้า โดยใช้ยันต์ติดต่อ ไปหานาง
อย่างไรก็ตาม เนื่องจาก ไป๋ รู่วเฉิน ยุ่งอยู่กับการรวบรวมสมุนไพร นางจึงแปลกใจที่ ชูเฟิง เรียกให้นางกลับมา นางคิดว่าอาจจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับเขา แต่หลังจากที่นางกลับมายังจุดนัดพบ นางไม่เพียง แต่จะพบว่า ชูเฟิง ยังปลอดภัยดี เขายังทำสีหน้าไม่ทุกข์ไม่ร้อน นี้มันจึงทำให้นางโมโห เพราะนางรู้สึกว่า ชูเฟิง นั่นกำลังปั่นหัวนาง “ก็ไม่มีอะไรมาก เหตุผลที่ข้าเรียกเจ้ามา ก็เพื่อที่เราจะเปิดประตู “ชูเฟิง กล่าวด้วยรอยยิ้ม “เราไม่ต้องรวบรวมเมล็ดสมุนไพร แสนนึง ในการเปิดประตูแล้วงั้นหรอ ?! หรือเจ้าเก็บได้ครบแล้ว ?!”
ไป๋ รู่วเฉิน กล่าวด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดๆ
นั่นเป็นเพราะว่านาง ใช้ความพยายามในการรวบรวมสมุนไพรนภาถึง 3 วันเต็ม นางจึงไม่เชื่อว่า ชูเฟิง จะรวบรวมได้ครบแสนเร็วขนาดนี้ แม้นางจะรู้ว่า ชูเฟิง เชี่ยวชาญเรื่องอำนาจวิญญาณมากกว่านางก็ตาม มันก็ไม่มีทางเป็นไปได้ “ฮ่าๆ เจ้าลองดูเอาเอง!!!”
ชูเฟิง ชี้ไปยังประตู “สวรรค์ นี่มัน . . . .”
เมื่อนางมองไปที่ประตู สีหน้าของไป๋ รู่วเฉิน ก็เปลี่ยนแปลงอย่างกระทันหัน เนื่องจากนางพบว่า บนรูกุญแจ เกือบทั้งแสนรู เต็มไปด้วยเมล็ดสมุนไพรนภา “จะ . . . จะ. . . เจ้าใช้วิธีไหน ถึงรวบรวมได้มากขนาดนี้ ?! เจ้าบอกข้ามาเดี๋ยวนี้ ?!”
ไป๋ รู่วเฉิน ถึงกับอึ้ง เมื่อได้เห็นมันเต็มสองตา นางแทบไม่อยากจะเชื่อ แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากยอมรับความจริง นำซ้ำยังเป็นความจริงที่น่าตกใจอย่างมาก “ข้าบอกเจ้าก็ได้ ว่าข้าไปเจอผู้มีพระคุณ . . . .”
ชูเฟิง ยิ้มเบาๆ พร้อมกับไม่ได้บิดบังความจริงๆใดขณะที่เล่าเรื่อง เมื่อตอนที่เขาไปพบ เย่าเอ๋อ กำลังถูกคนรังแก จนกระทั่งเข้าไปในทุ่งสมุนไพรนภาและได้พบกับ ศิษย์พี่หญิง ฟู่หรง “มันเป็นเรื่องจริงงั้นหรอ ?! เจ้าช่างโชคดีมากๆ ที่ไปพบนางในเวลาแบบนี้!!!”
หลังจากที่ได้ยินสิ่งที่ ชูเฟิง เล่า ใบหน้าที่ตกใจของไป๋ รู่วเฉินก็ลดลงเล็กน้อย “ที่ข้าโชคดีแบบนี้ ก็เป็นเพราะคุณธรรมอันเปี่ยมล้นของข้า!!!”
ชูเฟิง ยิ้มแบบกวนๆ พร้อมกับพูดต่อ”
จริงสิ!!! น้อง รู่วเฉิน เจ้าพอจะรู้จักศิษย์พี่หญิง ฟู่หรง ไม๊ ?!””ฟังจากลักษณะของนางที่เจ้าเล่ามา ศิษย์พี่หญิง ฟู่หรง คนนั่น หากเป็นคนเดียวกับที่ข้าคิดไว้ คงจะเป็นหายนะ”
ไป๋ รู่วเฉินกล่าว “นางเป็นใคร ?!”
ชูเฟิงถาม “ผู้หญิงคนนั่น คือหนึ่งในผู้ที่มีรายชื่อใน บังลังก์ไม้คราม นางมีนามว่า เจียง ฟู่หรง””เจียง ฟู่หรง ไม่ใช่คนธรรมดาๆ นางเกิดในตระกูลที่ทรงอำนาจ ยิ่งไปกว่านั่น นางยังมีกายศักดิ์สิทธิ์” “เมื่อกายศักดิ์สิทธิ์ถือกำเนิด จะมีปรากฏการณ์ทำให้ผู้คนได้รับรู้ หลังจากที่นางเกิดมาได้ไม่นาน นางก็ถูกจองตัวโดยหุบเขาไม้คราม แล้วผู้จัดการอาวุโสก็รับนางเข้ามาเป็นศิษย์ อาจพูดได้ว่า นางเติบโตมาในหุบเขาไม้ครามก็ว่าได้” “นางที่มีกายศักดิ์สิทธิ์และเป็นศิษย์ของผู้จัดการอาวุโส ทำให้ เจียง ฟู่หรง เสมือนพยัคฆ์ติดปีก ในเวลาเดียวกัน นางก็ต้องอยู่ภายใต้ความกดดัน” “อย่างไรก็ตาม เจียง ฟู่หรง นางก็ไม่ทำให้ทุกคนผิดหวัง เมื่อนางมีอายุ 12 ปี นางก็ได้เป็นสาวกหลัก เมื่อนางมีอายุได้ 13 ปี นางก็ได้ก่อตั้งกองทัพเทพี ซึ่งติดอันดับ 3 ของกองกำลังย่อยทั้งหมด” “ไม่เพียงแต่กองกำลังย่อย ที่นางสร้างจะเปี่ยมไปด้วยความแข็งแกร่ง แม้แต่ตัวนางเองก็ร้ายกาจอย่างไม่ต้องสงสัย ตอนนี้ นางติดอันดับ 3 ในบัลลังก์ไม้ครามจากสาวกจำนวนหลายร้อยล้านคนในหุบเขาไม้คราม”
ไป๋ รู่วเฉิน อธิบายอย่างจริงจัง เห็นได้ชัดเลยว่านางรู้เรื่องเกี่ยวกับตัว เจียง ฟู่หรง เป็นอย่างดี ในขณะที่ ชูเฟิง มองดูอาการของนาง เขาก็บอกได้ว่า ไป๋ รู่วเฉิน ขณะที่พูดถึง เจียง ฟู่หรง ดวงตาของนางเต็มไปด้วยประกาย
ประกายที่ส่องสว่างภายในดวงตา ที่ ชูเฟิง สังเกตุเห็น มันเป็นความมุ่งมุ่น และความทะเยอทะยาน
ถึงแม้ว่าจะเป็นแค่การคาดเดาของตัวเขา แต่ ชูเฟิง ก็มั่นใจว่า ไป๋ รู่วเฉิน เป็นคนที่ไม่ยอมให้ใครอยู่เหนือกว่า หากสักวันนึงนางอยากจะเป็นคนที่มีชื่อเสียงในหุบเขาไม้ครามหรือต้องการก้าวขึ้นจุดสูงสุด ศัตรูที่ยิ่งใหญ่ ที่นางจะต้องเผชิญ ก็คือผู้หญิงระดับปีศาจ อย่าง เจียง ฟู่หรง “ข้านึกไม่ถึงว่า ศิษย์พี่หญิง ฟู่หรง จะเป็นที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้”
ชูเฟิง อ้าปากค้างด้วยความตะลึง “ชูเฟิง เจ้าแน่ใจนะว่าผู้หญิงที่เจ้าไปเจอ คือ เจียง ฟู่หรง ?!”
ไป๋ รู่วเฉินถาม “ข้ารู้สึกได้ว่านาง แข็งแกร่งกว่า หลง เฉินยี่ มาก นางน่าจะมีพลังพอที่จะมีรายชื่อ อยู่ในบัลลังก์ไม้คราม หากฟังจากที่เจ้าเล่ามา ข้ามั่นใจว่านางจะต้องเป็น เจียง ฟู่หรง”
ชูเฟิง ตอบ “นางมีกายศักดิ์สิทธิ์ แล้วทำไมนางต้องไปฝึกอะไรแบบนั่น แล้วทำไมต้องเป็นสมุนไพรนภา ?!”
หลังจากที่ได้ยินสิ่งที่ชูเฟิงกล่าว ไป๋ รู่วเฉิน ก็เริ่มที่จะควักสมุนไพรนภาออกมาและเริ่มที่จะตรวจสอบมันอย่างมีเลศนัย “ล้มเลิกซะเถอะ เจ้าไม่ต้องพยายามตรวจสอบมันหรอก ข้าได้ลองหาสิ่งที่พิเศษของมันมาทุกทางแล้ว คุณสมบัติของสมุนไพรนภานี้ ข้าเชื่อว่า คงมีแค่ เจียง ฟู่หรง และ อาวุโสระดับสูงของหุบเขาไม้ครามเท่านั่นที่รู้”
ชูเฟิง กล่าวคำเหล่านั่น ขณะที่นำเอาเมล็ดสมุนไพรนภา ขึ้นมาไว้ในมือ
แม้ว่า ส่วนใหญ่จะมีเมล็ดจำนวนมากถูกวางไว้ในรูกุญแจ แต่ก็มี รูนึงที่ยังคงว่างเปล่า เพราะ ชูเฟิง จงใจให้มันว่าง
นั่นเป็นเพราะ ชูเฟิง รู้ว่า ตราบใดที่ รูกุญแจ ถูกวางด้วย เมล็ดสมุนไพรนภาจนครบ ประตูก็จะเปิดออก “แอ๊ดด~~~~”
เมื่อ ชูเฟิง นำเมล็ดสมุนไพรในมือ เข้าไปใส่ในรูกุญแจอันสุดท้าย ประตูก็ค่อยๆส่งเสียงออกมา
ทันทีที่เกิดเสียงเหมือนกับโลหะกระทบ ก็มีบางสิ่งแผ่ออกมาจากประตู มันคอยส่งพลังรบกวนพวกเขาตลอดเวลา นำซ้ำยังมีรอยร้าว ที่ดูผิดปกติปรากฏอยู่ใจกลางของประตู นอกจากนี้ รอยร้าวนั่นยังค่อยๆขยายออก
ชูเฟิง มองเข้าไปในประตูที่ถูกเปิดออกและกล่าวว่า”
เหอะๆ ข้าหวังว่า บรรพบุรุษนิกายสวรรค์ของเจ้าจะไม่เล่นลูกไม้อะไรกับเราอีกนะ” “ข้าก็หวังว่าสิ่งที่บรรพบุรุษทิ้งไว้ในประตูบานนี้ จะไม่มีการทดสอบอะไรรออยู่”
ไป๋ รู่วเฉิน รู้ความหมายของคำพูด ชูเฟิง
อย่างไรก็ตาม ในช่วงเวลานั่น อารมณ์ของทั้งสองก็ต้องพรุ่งพร่าน
ReaDMGA ////////////////////////////////////////
A : สมบัติ!!! สมบัติ!!! สมบัติ!!!
B : ของแรร์!!! ของแรร์!!! ของแรร์!!!
C : โอสถเทพ!!! โอสถเทพ!!! โอสถเทพ!!!
A4 : แหล่งพลัง!!! แหล่งพลัง!!! แหล่งพลัง!!!
Note : พอเข้าไป ทั้งสองก็พบกับ กระดาษแผ่นนึงที่เขียนว่า พวกเจ้าพยายามได้ดีมาก!!! ตามหาสมุนไพรนภา สนุกกันหรือเปล่า ?! หากสนุกพอแล้วก็เชิญกลับไปพักผ่อนได้!
C : ตลกหรอไอสาด!!!