บทที่ 1073 – ใครกันที่เป็นขยะ ?!
 
 
 
ในส่วนลึกที่มืดมิดของสระบรรพกาล มี 2 ร่างที่กำลังดำน้ำไปอย่างรวดเร็ว 
 
 
 
คนแรกคือ ฉินกวง ที่มีร่างยักษ์และรูปร่างอัปลักษณ์ที่กำลังแสดงความเร็วมากมายตอนอยู่ในน้ำ ราวกับดาบที่พุ่งไปการเคลื่อนที่ของเขานั้นก่อให้เกิดคลื่นขนาดยักษ์ไปด้วย 
 
 
 
สำหรับวิธีการดำน้ำของชูเฟิงนั้น แตกต่างจากฉินกวง ถ้าเทียบฉินกวงเป็นปลาแห่งยุคบรรพกาลหรือสัตว์ในทะเลที่ว่างด้วยความเร็วและเรียบง่าย แล้ว ชูเฟิงนั้นก็เหมือนกับการดำน้ำของผู้ฝึกยุทธ 
 
 
 
ย่างก้าวของชูเฟิงน้ำเร็วมาก ทุกก้าวของเขาก่อให้เกิดคลิ้นลม เมื่อเขาก้าวไปทุกก้าว เขานั้นไม่เหมือนกับกำลังดำน้ำอยู่ แต่เหมือนกับกำลังวิ่งอยู่ในที่มืดเสียมากกว่า 
 
 
 
อย่างไรก็ตามนั่นทั้ง 2 นั้นรวดเร็วมาก ความเร็วของทั้งคู่นั้นไม่ต่างกันมากนัก ทำให้ทั้งคู่นั้นเริ่มทิ้งห่างกันอย่างช้าๆ 
 
 
 
เมื่อเห็นชูเฟิงนั้นสะบัดแขน ราวกับกำลังจับบางสิ่งอยู่และไม่สนใจเขา ฉิน กวง ก็เริ่มรู้สึกโกรธ เขาเปิดปากและสบถว่า “เจ้าขยะแห่งหุบเขาไม้ครามใต้ ถ้าเจ้าแน่จริงก็เลิกวิ่ง แล้วมาสู้กับบิดาเจ้าเสียสิ!””บัดซบ บัดซบ เจ้าไล่ตามอะไรกัน เจ้าจะวิ่งไปไหนกัน!””ข้ากำลังพูดกับเจ้าอยู่ เจ้าหูหนวกหรืออย่างไร?!””ไอ้ชาติสุนัข ไอขี้ขลาด เจ้าไม่มีอะไรดี แล้วยังไม่ตอบคำถามบิดาเจ้าอีกหรือ?!”
 
 
 
เมื่อเห็นชูเฟิงเมินตน ฉิน กวง ก็โกรธขึ้นเรื่อยๆ เขาด่าออกมาอย่างต่อเนื่อง 
 
 
 
ในฐานะสุดยอดอัจฉริยะของวิหาร หมู่ดาวนักล่าแล้ว เขามักจะดูถูกคนอื่นๆตลอด นอกจากนี้ตอนนั้นเขากำลังไล่ชูเฟิงเพื่อจะฆ่าอีกฝ่าย แต่อีกฝ่ายกลับไม่สนใจเขาแม้แต่น้อย มันทำให้ฉิน กวง เสียหน้าและโกรธจัด 
 
 
 
ดังนั้น เขาจึงเริ่มเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ แต่ความเร็วของเขานั้นมีขีดจำกัด จนในที่สุดเขาต้องประหลาดใจ ว่าเขานั้นใช้ความเร็วมากที่สุดก็มิอาจไล่ตามชูเฟิงได้ทันแถมยังโดนทิ้งห่างไปเรื่อยๆอีก “บัดซบเอ๊ย ข้ารู้แล้วเจ้าขยะ เจ้าวิ่งเพราะคิดว่าเหล่าภูติจะช่วยเจ้าอย่างนั้นหรือ เจ้าช่างไร้ประโยชน์ยิ่งนัก ความกล้าหาญของเจ้าก่อนหน้านี้หายไปไหนหมด พอถึงเวลาจริงเจ้าก็ทำได้แค่กลัวหัวหดอย่างนั้นสินะ!””สมกับเป็นศิษย์จากหุบเขาไม้ครามใต้ เจ้านั้นมันขยะโดยแท้จริง เจ้ามันก็แค่พวกขี้ขลาดทำอะไรไม่ได้นอกจากวิ่ง.”
 
 
 
ในตอนนั้น ฉินกวง ด่าชูเฟิงเรื่องๆ แม้ว่านั่นจะเป็นการล่อ แต่มันก็เป็นวิธีเดียวที่เขาทำได้ เพราะเขานั้นกังวลว่า ชูเฟิงจะไปขอความช่วยเหลือจากเหล่าภูติ แล้วบอกภูติว่าเขาจะฆ่าชูเฟิง และนั่นมันจะสร้างปัญหาให้กับเขามาก “วูบ.”
 
 
 
ทันใดนั้น ชูเฟิงก็หยุดเคลื่อนไหว เขาหยุดพุ่งไปข้างหน้าและยื่นอยู่นิ่ง 
 
 
 
เมื่อเห็นเช่นนั้น ฉินกวง ก็หยุดทันที เป็นเพราะเขากลัวชูเฟิงเล่นทีเผลอ 
 
 
 
เขานั้นสับสนเล็กน้อย แม้เขาจะประกาศว่าจะฆ่าชูเฟิง เขานั้นก็ยังคิดว่าชูเฟิงจะวิ่งไปหาเหล่าภูติ เขาไม่คิดว่าชูเฟิงจะหยุดลง 
 
 
 
สิ่งที่ประหลาดใจที่สุดคือ ไม่เพียงชูเฟิงจะหยุด เขานั้นหันกลับมาพร้อมภูติด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า”
 
 
 
เจ้าพูดว่าอะไรนะ ถ้าเจ้ายังมีความเป็นชาย ก็พูดอีกครั้งสิ.””เจ้า…”
 
 
 
เมื่อต้องเผชิญกับคำถามของชูเฟิง เขานั้นโกรธมาก 
 
 
 
เขานั้นเป็นคนก่อเรื่องนี้เองดังนั้นไม่มีเหตุผลที่เขาจะกลัวชูเฟิง เขากัดฟันแน่น และพูดด้วยท่าทางเยาะเย้ยว่า “บัดซบ เจ้าขู่ข้าอย่างนั้นหรือ””ได้ข้าจะบอกเจ้า บิดาเจ้าคนนี้ไม่่มีทางกลัวเจ้าหรอก ไม่ต้องพูดอีกครั้งนึง บิดาเจ้ากล้าพูดแม้กระทั่ง 100 ครั้ง เจ้าขยะบัดซบ เจ้าเข้าใจหรือไม่””วูบ.”
 
 
 
หลังจาก ฉิน กวงปิดปากลง ชูเฟิงก็เคลื่อนตัวมาราวกับแสงในพริบตาชูเฟิงก็ได้เคลื่อนตัวมาอยู่ด้านหน้าฉิน กวง และยื่นมือบีบคอเขา ในตอนนั้นฝ่ามือของเขาราวกับกรงเล็บของเหยี่ยว “ไอ้เจ้านี่…”
 
 
 
ฉิน กวง ไม่คิดว่าชูเฟิงจะโจมตีฉับพลัน โดยเฉพาะ พลังที่ชูเฟิงโจมตีนั้น มันเต็มไปด้วยกลิ่นอายที่รุนแรงมาก 
 
 
 
ในตอนนั้น ฉิน กวง รู้สึกกังวลอย่างมาก ท่าทางของเขาเปลี่ยนไปทันที เพราะเขาไม่คิดว่าชูเฟิงที่อยู่ในระดับ 9 เจ้าสงคราม จะกล้าโจมตีระดับ 2 ราชันย์สงครามเช่นกัน นอกจากนี้การโจมตีของเขายังเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า 
 
 
 
แม้ว่าเขาจะรู้สึกประหลาดใจ แต่เขาก็ไม่ได้ตระหนก ดังนั้นเกล็ดที่อยู่รอบตัวเขาก็ปล่อยพลังออกมาทันทีพลังนั้นพุ่งออกมาล้อมรอบตัวเขาไว้ 
 
 
 
พลังนี้นั้นแข็งแกร่งอย่างมากมันไม่เพียงช่วยทำให้ร่างของเขาพุ่งถอยหลังแต่มันยังพุ่งใส่ชูเฟิงด้วย มันคือวิชาวิเศษที่ใช้หนีสำหรับเผ่าพันธุ์ของเขา 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม แม้จะเป็นเช่นนั้น ความเร็วของชูเฟิงก็ไม่ได้ตกลง แม้พลังนั้นจะปะทะเข้ากับร่างของเขา แต่มันก็เท่านั้นในตอนนั้น ผมของเขาก็สั่นไหว เสื้อคลุมของเขาก็สั่นเทา เขาพุ่งเข้าใส่ฉิน กวง ราวกับเทพสงคราม 
 
 
 
ในที่สุดทั้ง 2 ก็ประชิดตัวกัน ราวกับคมดาบ ฝ่ามืดชูเฟิง นั้นเฉือนขอ ฉิน กวง ดัง ฉับ “อ๊ากกก~~~”
 
 
 
เมื่อโดนเช่นนั้น ฉิน กวง ก็ร้องขึ้นมาด้วยความเจ็บปวด ในตอนนั้น เขารู้สึกประหลาดใจ เหลือเชื่อ และกังวลมาก แม้กระทั่งความเศร้าก็ยังอยู่ในสายตาเขา จนกระทั่งร่างที่ใหญ่ยักษ์ของเขาไม่สามารถปิดบังได้ 
 
 
 
มันเป็นเพราะในตอนนั้น เขาก็รู้ว่าชูเฟิงไม่ได้กลัวเขาและ ยังมีพลังเหนือเขาอีก อย่างไรก็ตามก่อนหน้านี้นั้น เขาไม่เคยคิดเลยว่าเจ้าขยะ ของหุบเขาไม้ครามใต้จะมีพลังเช่นนี้ พลังที่แม้แต่เขายังมิอาจต่อกรได้ 
 
 
 
พลังของชูเฟิงนั้นมารวมกันที่ฝ่ามือ ต่อจากนั้นเขาก็เคลื่อนตัวราวกับงู พุ่งมาที่ฉิน กวง ทำให้ฉิน กวงตื่นตระหนักและสิ้นหวังอย่างมาก 
 
 
 
เขารู้ว่าเขาไม่สามารถสู้กับชูเฟิงได้ ถ้าเขาทำเช่นนี้ต่อไปเขาต้องตายโดยไร้ทางสู้แน่นอน “ตอนนี้เจ้าก็รู้แล้วสินะว่าใครกันที่คือขยะ”
 
 
 
เมื่อเห็นฉิน กวง ในตอนนั้น ชูเฟิงก็พูดขึ้นด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน “ผัวะ.”
 
 
 
ทันใดนั้นชูเฟิง กำลังหมัดแน่และชกเข้าไปและเกิดแรงระเบิดดังปั้ง ในตอนนั้นเลือดของฉิน กวง กระจายไปทั่วแขนขาของเขานั้นหักราวกับถูกพายุมา
 
 
 
ReaDMGA////////////////////////////////////////