บทที่ 1074 – เหตุผลที่จะฆ่าพวกเจ้า
 
 
 
“ฟิ้ววว~~~~.”
 
 
 
ในตอนนั้น เมื่อเลือดและเนื้อกระจายไปทั่ว ก็มีแสงสีฟ้าพุ่งตรงออกไปราวกับธนู เข้าไปยังส่วนลึกของ สระบรรพกาล “แย่แล้ว!”
 
 
 
ชูเฟิงรีบตามแสงนั้นไปทันทีโดยไม่ลังเล
 
 
 
มันเป็นเพราะแสงนั้นคือ จิตสำนึกของฉิน กวง ชูเฟิงไม่รู้ว่าอีกฝ่ายใช้วิชาอะไรจิตสำนึกของเขาจึงรอดจากการโจมตีของเขาได้ 
 
 
 
ในตอนนั้น จิตสำนึกของ ฉิน กวง ก็พุ่งเข้าไปส่วนลึกของเข็มนิรันดร์มันเป็นเพราะเขาต้องการความช่วยเหลือจากเหล่าภูติ ถ้าเหล่าภูติเชื่อที่เขาพูด ตามกฏแล้วชูเฟิงต้องถูกฆ่า 
 
 
 
ในสถานการณ์เช่นนี้ ชูเฟิงไม่กล้าลังเล มันเป็นเพราะไม่เพียงแต่จะมีผลกับชีวิตเขาแต่ยังมีผลต่อทุกคนในหุบเขาไม้ครามใต้ 
 
 
 
ด้วยความกังวล ชูเฟิงเปิดใช้เกราะสายฟ้า และ เรียกใช้มังกรฟ้าทะยาน ตามจิตสำนึกของ ฉิน กวง ไป 
 
 
 
อย่างไรก็ตามชูเฟิงนั้นประมาทฉิน กวงไป แม้ฉิน กวง จะมีความเร็วน้อยกว่าเขา เมื่อตอนที่ว่ายน้ำแข่งกันแต่หลังจากเสียร่างไปแล้ว ความเร็วของเขาไม่ได้ลดลงแต่กับเพิ่มขึ้น มันเป็นความเร็วที่น่าเหลือเชื่อมากแม้ถึงกระนั้น ชูเฟิงก็ค่อยๆเข้าใกล้เขาอย่างช้าๆ แต่มันก็เป็นเรื่องยากในการจับเขา 
 
 
 
นี่คือสิ่งที่ชูเฟิงกังวล เพราะลึกเข้าไปข้างในนั้นเขาไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่ ถ้าจิตสำนึกของฉิน กวงเข้าไปข้างในได้แล้ว ชูเฟิงไม่รู้ว่าสถานการณ์จะเป็นเช่นไร 
 
 
 
ชูเฟิง นั้นหวังว่า เขาจะจับจิตสำนึกของฉิน กวงได้ก่อนที่จะเจอพวกภูติ 
 
 
 
แต่หลังจากนั้นก็มีร่างของคน 10 คนที่ใส่เสื้อสีเขียวปรากฏขึ้น แน่นอนพวกเขาคือพวกภูติ 
 
 
 
เมื่อเห็นเช่นนั้น ชูเฟิงรีบหยุดทันที เขาไม่กล้าที่จะไล่ตาม เมื่อเห็นเช่นนั้น ฉิน กวง จึงรีบตะโกนขึ้น”
 
 
 
ช่วยข้าด้วย ชูเฟิงจากหุบเขาไม้ครามใต้จะฆ่าข้า”
 
 
 
ฉิน กวงรีบตะโกนดังลั่น แล้วประกาศชื่อชูเฟิง ให้พวกภูติรู้ว่าคนที่ไล่เขามาคือใคร 
 
 
 
ในตอนนั้น 10 ภูติที่กำลังหลับตาฝึกอยู่เมื่อได้ยินเขาก็ลืมตาขึ้นมามอง พวกเขานั้นใช้วิธีพิเศษที่สามารถมองในเงามืดได้ 
 
 
 
ในตอนนั้น พวกเขานั้นเห็นได้ไม่กว้างมากนักเพราะทักษะของพวกเขานั้นมีขีดจำกัด แต่พวกเขาก็เห็นชูเฟิงเหมือนกับที่ชูเฟิงเห็นพวกเขา 
 
 
 
ในตอนนั้ชูเฟิงหยุดนิ่ง เขาไม่ได้หนีเพราะมันไร้ประโยชน์แล้ว ที่จะหนีในตอนนี้ “ช่วยข้าด้วย ช่วยข้าด้วย เจ้านั่นจะข้าฆ่า มันคือชูเฟิงจากป่าไม้คราใต้”
 
 
 
ฉิน กวงตะโกนลั่น 
 
 
 
ในตอนนั้น เขานั้นไม่ได้มีรูปร่างเป็นมนุษย์แต่เป็นสัตว์มหึมา แต่รูปร่างของเขานั้นเล็กจนมีขนาดเท่ากับมนุษย์ปกติ 
 
 
 
แม้ว่าเขาจะอัปลักษณ์ แต่เขาก็แสดงความอ่อนแอและน่าสงสารออกมาให้เห็นได้ เขานั้นทำแม้กระทั่งร้องไห้ขอความช่วยเหลือ จากเหล่าภูติ 
 
 
 
หลังจากพวกภูติเห็น ฉินกวง ก็ถามขึ้นว่า”
 
 
 
เกิดอะไรขึ้น พวกเราจะไม่ฟังความแค่ข้างเดียว พวกเจ้าทั้งคู่มาที่นี่เดี๋ยวนี้ มาเล่าให้ข้าฟังว่าใครถูกใครผิด.”
 
 
 
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ชูเฟิงก็ขมวดคิ้ว เขารู็สึกว่าพวกภูตินี้นั้นใจเย็นเกินไป มันทำให้เขารู้สึกแปลกๆ 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม ชูเฟิงนั้นไม่ได้ต่อต้าน เขาเคลื่อนร่างของเขาเข้าไป 
 
 
 
เหตุผลที่ชูเฟิงไม่หนี ไม่ใช่เพราะเขากลัวและไม่กล้าหนีแต่มันเป็นเพราะเขามั่นใจว่าจะรอดไปได้ 
 
 
 
ดังนั้น แม้อีกฝ่ายจะเป็นภูติ แต่ก็เป็นคนจากรุ่นเยาว์ ดังนั้นที่พวกเขาหยุดฝึกตรงนี้นั้นเพราะไม่สามารถเข้าไปได้ลึกกว่านี้ 
 
 
 
แม้ว่าเหล่าภูติจะแข็งแกร่ง แต่ก็ไม่ได้แข็งแกร่งเกินไป ชูเฟิงสามารถรับมือกับพวกเขาได้ เขาอยากจะรู้ว่าพวกภูตินั้นจะจัดการกับเรื่องนี้ยังไง “ท่าน ที่ข้าพูดนั้นเป็นความจริงไม่ได้โกหกเจ้าเด็กนี้ นั้นเห็นพวกข้าแข็งแกร่งกว่าจึงลอบโจมตีระหว่างที่ข้ากำลังฝึก.””ดูที่ข้าสิ ข้านั้นไม่มีกระทั่งกายหยาบ มันเป็นเพราะเขา ท่านโปรดลงโทษเขาด้วย”
 
 
 
ฉิน กวง พูดขึ้น “โอ้ เจ้าเสียกายหยาบไปแล้วหรือ แล้วทำไมเจ้ามีชีวิตอยู่ได้เล่า ตายไปไม่ดีกว่าหรือ”
 
 
 
ในตอนนั้น เหล่าภูติก็พูดขึ้นพร้อมจับบนหัวฉิน กวง จากนั้นเขาก็อัดพลังใส่ ฉิน กวง 
 
 
 
ในตอนนั้น กลิ่นอายของพวกภูติที่แสดงออกมามีระดับ 3 ราชันย์สงคราม ภูติคนนี้นั้นอยู่ในระดับ 3 ราชันย์สงคราม และยังมีพลังต่อสู้ที่เหนือธรรมดาด้วย “พวกเจ้าคิดจะทำอะไรกัน”
 
 
 
เมื่อเห็นเช่นนั้น ฉินกวง ก็สับสน เขารู้สึกว่าสถานการณ์ไม่ค่อยดีเสียแล้ว “จำไว้ พวกภูติไม่อนุญา่ตให้เผ่าพันธุ์อื่นๆมาลึกถึงขนาดนี้ นั่นเป็นเพราะ พลังจากที่แห่งนี้ไม่ควรค่ากับพวกเจ้า”
 
 
 
หลังจากพูดกับ เขาก็บีบฉิน กวง ดังปั้ง ในตอนนั้นจิตสำนึกของฉิน กวง ก็แตกสลายไป 
 
 
 
เมื่อเห็นเช่นนั้นท่าทางของชูเฟิงก็เปลี่ยนแปลง เขารู้ทันทีว่า ทำไมอัจฉริยะถึงได้หายไปในสระบรรพกาล มันเป็นเพราะ มันเกิดจากฝีมือของพวกภูตินี้เอง”ถึงตาเจ้าแล้ว”
 
 
 
หลังจากฆ่าฉิน กวง ภูติเหล่านั้นก็หันมาที่ชูเฟิง และล้อมปิดทางหนีของเขาเอาไว้ 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม ภูติเหล่านั้นประหลาดใจมาก แม้พวกเขาจะฆ่าฉิน กวง และปิดทางหนี แต่ชูเฟิง ก็ไม่ได้ตื่นตระหนก แต่กลับยิ้มอยู่ 
 
 
 
รอยยิ้มของชูเฟิง นั้นกว้างขึ้น กว้างขึ้น จนสุดท้ายชูเฟิง ได้ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา นอกจากนี้มันดังขึ้นๆ “เจ้าขำอะไร”
 
 
 
พวกภูตินั้นสับสนอย่างมาก เมื่อเห็นท่าทางของชูเฟิง “โดยปกติแล้ว ข้านั้นกะจะเหยียบทุกอย่างไว้ แต่เมื่อเห็นเช่นนี้แล้ว เราจะได้ระงับความเกลียดชังระหว่างเราเสียที และเพราะพวกเจ้าเลยมันทำให้ข้าคิดและทำอะไรได้ง่ายขึ้นเยอะ”
 
 
 
ชูเฟิง หยุดหัวเราะ ดวงตาของเขาก็เกิดประกาย “เจ้าหมายความว่าอย่างไร”
 
 
 
เหล่าภูติตกใจมากเมื่อได้ยินคำพูดชูเฟิง ในตอนนี้นั้นที่ชูเฟิงพูด พวกเขาไม่สามารถเข้าใจได้แต่พวกเขารู้สึกว่าสถานการณ์ชักไม่ดีแล้ว “ฟึ่บ.”
 
 
 
ในตอนนั้น ชูเฟิงก็สะบัดแขนของเขา ในตอนนั้นเพียงพริบตา ในมือของเขาก็ได้ถือดาบผนึกมารเอาไว้ 
 
 
 
เมื่อดาบผนึกมารปรากฏขึ้น น้ำรอบๆด้านก็เริ่มเกิดการเปลี่ยนแปลงจากน้ำที่นิ่งสงบเริ่มหมุนรอบชูเฟิงดั่งมังกรสมุทร ตงไห่ 
 
 
 
และในที่สุด ชูเฟิงก็พูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้มพร้อมสายตาที่เย็นชาที่หันไปมองพวกพูดว่า”
 
 
 
พวกเจ้านั้นได้ให้เหตุผลที่ข้าจะฆ่าพวกเจ้าแล้ว”
 
 
 
ReaDMGA////////////////////////////////////////A : เอ้า จบแบบนี้!!!
 
 
 
B : สารเลวมาก ไอคนแต่ง!!! 
 
 
 
C : ไม่ได้ผิดที่เขาหรอก ผิดที่พวกมืงแหละ ลง 5 ตอนก็ไม่ค้างล่ะ 
 
 
 
B : ไม่เกี่ยวเลย จะลงกี่ตอน ก็ค้างอยู่ดี!!!