บทที่ 1065 – จ้าวแห่งภูติ
 
 
 
“ชูเฟิง ..”
 
 
 
ในตอนนั้นเสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น ผู้อาวุโสกงซุน บินมาทางชูเฟิงและคนอื่นๆ 
 
 
 
ในตอนนั้น ผู้อาวุโสกงซุนนั้น ชุ่มไปด้วยเหงื่อย ใบหน้าของเขาซีดลง เห็นได้ชัดว่าเป็นผลจากการบินข้ามป่า อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้ เขารู้สึกดีใจมากหลังจากมาพบพวกชูเฟิง “ชูเฟิง พวกเจ้ายังสบายดีอยู่ช่างดีจริงๆ”
 
 
 
ผู้อาวุโสกงซุน พูดขึ้นด้วยร้อยยิ้ม “ผู้อาวุโสกงซุน ท่านมาได้อย่างไร”
 
 
 
พวกชูเฟิงประหลาดใจมากเมื่อเห็น ผู้อาวุโสกงซุน “เห้ นี่ไม่ใช่เวลาอธิบายแล้ว ข้าจะเล่าสั้นๆละกัน ท่านประมุขรู้สึกว่ามีคนจะปองร้ายพวกเจ้า และคนพวกนั้นเหมือนกับเป็นคนจากตระกูลฮั่น เขากลัวเรื่องเลวร้ายจะเกิดขึ้นดังนั้นจึงให้ข้ามาปกป้องพวกเจ้า.””อย่างไรก็ตาม ใครจะไปคิดว่าพวกเจ้าจะเดินเร็วจนข้าตามไม่ทัน นอกจากนี้ป่านี้นั้นใหญ่มากการหาพวกเจ้าก็เป็นดั่งการงมเข็มในมหาสมุทร ความจริงแล้วมันก็มีแรงกดดันอยู่บ้าง แต่ข้านั้นเพิกเฉยต่อมันและรีบมุ่งหน้ามาหาพวกเจ้าก่อน.””ข้าได้เห็นพวกปลอดภัยก็ดีแล้ว ดูเหมือนว่าท่านประมุขจะตื่นตระหนกเกินไป บางทีทั้ง 9 นั้นอาจจะไม่ใช่คนของตระกูลฮั่น”
 
 
 
ผู้อาวุโสกงซุนพูดขึ้น “ผู้อาวุโสท่านพูดผิดแล้ว พวกเราได้ปะทะกับทั้ง 9 คนนั้นแล้ว นอกจากนี้พวกเขายังเป็นคนจากตระกูลฮั่น”
 
 
 
หวาง เว่ยพูดขึ้น “อะไรนะเจ้าปะทะกับพวกเขาแล้วหรือและพวกเขาเป็นคนจากตระกูลฮั่นอย่างนั้นหรือ แล้วพวกเขาทำอะไรพวกเจ้าหรือไม่”
 
 
 
เมื่อได้ยินหวาง เว่ยพูด ผู้อาวุโสกงซุน ก็กังวลทันที. 
 
 
 
เมื่อเห็นเช่นนั้น หวาง เว่ย ก็ยิ้มแล้วเดินไปข้างๆ แล้วกระซิบกับ ผู้อาวุโสกงซุน บอกเรื่องที่เกิดขึ้น 
 
 
 
เมื่อได้ยินหวัง เว่ยพูด ผู้อาวุโสกงซุน จากท่าทางที่มีความสุขก็กลายเป็นกังวล จากความประหลาดใจก็กลายเป็นตกใจมันอาจพูดได้ว่าเขานั้นกำลังประหลาดใจกับเรื่องนี้ 
 
 
 
สุดท้าย เขาก็ยิ้มออกมา ดวงตาของเขาจ้องมาที่ชูเฟิงเต็มไปด้วยความแปลกใจและความมุ่งหวัง เขาเดินมาที่ชูเฟิงและจับไหล่เขาจากนั้นก็พูดว่า”
 
 
 
ชูเฟิง ต้องขอขอบใจเจ้าจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าข้าคงโดนลงโทษไปแล้ว””ผู้อาวุโส กงซุน กังวลมากไปแล้ว”
 
 
 
ชูเฟิงพูดขึ้น “นี่มันแปลกประหลาดนัก สำหรับ ชุเฟิง และหวางเว่ย อาจไม่น่าแปลกใจ แต่พวกเจ้าทั้งหมดทำไมมาได้ถึงขนาดนี้กัน”
 
 
 
ผู้อาวุโสกงซุน พูดขึ้นด้วยความประหลาดใจ “ผู้อาวุโสกงซุน เรื่องนั้น ต้องขอบคุณศิษย์น้อง ชูเฟิงเช่นกัน”หวาง เว่ยพูดขึ้น และอธิบายเรื่องให้ผู้อาวุโสกงซุนฟัง “ดี ดี มันช่างดียิ่งนัก”
 
 
 
หลังจากได้ยินจาก หวาง เว่ย ผู้อาวุโสกงซุน ก็รู้สึกสุขใจจนพูด ดีออกมาถึง 3 ครั้งแล้วก็หันไปพูดกับชูเฟิงว่า “ความจริงแล้ว เพื่อจะให้เหล่าศิษย์ของพวกเราผ่านไปได้ประมุขนั้นได้คิดวิธีนับไม่ถ้วนในการเผชิญหน้ากับแรงกดดันอย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะใช้วิธีใด สุดท้ายพวกเราพวกเราก็ทำได้เพียงยอมแพ้ และให้เหล่าศิษย์พึ่งพลังของตน.””อย่างไรก็ตาม ข้าไม่เคยคิดว่าสิ่งที่ท่านประมุขนั้นทำพลาดมาตลอด กลับถูกทำสำเร็จโดยเจ้า ชูเฟิง เวลานี้เจ้าไม่เพียงช่วยพวกเขา แต่ยังช่วยหุบเขาไม้ครามใต้ของเราด้วย.”
 
 
 
หวัง เว่ย และคนอื่นๆ พยักหน้าเห็นด้วย เพราะ เกือบหมื่นคนที่เข้ามานั้น มีไม่มากนักที่ไปไกลเกินกว่าที่ตาพวกเขาจะได้เห็น แต่อย่างน้อยนั้น ก็มีคนมากกว่าครึ่งที่อยู่ด้านหลังแล้วไม่สามารถผ่านป่านี้เข้ามาได้ 
 
 
 
นี่ไม่เพียงแสดงให้เห็นถึงความยากของป่า แต่ยังเป็นการฝึกต่อต้านแรงกดดันและไม่ว่าใครจะใช้วิธีใดก็ไม่สามารถใช้ได้ในป่านี้ แต่ว่า ในตอนนี้นั้น ชูเฟิงกลับทำได้ และบอกให้พวกเขาได้รู้ 
 
 
 
แม้ว่านี่จะเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับชูเฟิง แต่สำหรับหุบเขาไม้ครามใต้แล้ว ในอนาคตนั้นมันเป็นสมบัติล้ำค่าของพวกเขาเลย “ผู้อาวุโส กงซุน ไหนๆท่านมาที่นี่แล้ว มาร่วมกับพวกเราและเก็บประสบการณ์ในนี้ดีหรือไม่”
 
 
 
ทันใดนั้น หวาง เว่ยก็พูดขึ้น “อืม ช่างน่าคิดถึงยิ่งนัก ครั้งสุดท้ายที่ข้าได้เข้ามาก็คงจะเป็นตอนหนุ่มๆเลย ตอนนั้นข้าน่าจะอายุมากกว่าพวกเจ้าสัก สอง. . . . . ปีละมั้ง””พริบตาเดียวก็ผ่านไปเกือบ 200 ปีแล้ว เวลาช่างผ่านไปเร็วยิ่งนัก จากหนุ่มน้อย รูปหล่อแข็งแรงเผลอแปบเดียวก็กลายเป็นชายชราหัวขาวแล้ว อย่างไรก็ตาม สระนิรันดร์บรรพกาลนี้ไม่ได้เปลี่ยนแปลงเลย”ผู้อาวุโสกงซุนพูดขึ้น “ผู้อาวุโสกงซุน ท่านเคยมาที่นี่ก่อนหน้านี้อย่างนั้นหรือ ในตอนนั้น มีที่ที่วิเศษอย่างไรบ้าง ข้าอยากให้ท่านช่วยชี้แนะให้พวกข้าหน่อย”ในตอนนั้นเหล่าศิษย์ก็พูดขึ้นมา “ข้านั้นไม่สามารถชี้แนะได้จริงๆต่อให้ข้าจะเคยเข้ามาก่อนก็เถอะ มันเป็นเพราะว่าในตอนนั้นไม่มีใครสามารถเปิดสระนิรันดร์บรรพกาลได้ มันมีรูปแบบไร้รูปร่างปิดกั้นสระบรรพกาลเอาไว้ ตอนนี้บางทีมันอาจจะเปิดแล้ว”
 
 
 
ผู้อาวุโส กงซุน “อะไรนะ ท่านก็ไม่รู้อย่างนั้นหรือ หรือว่าพวกเราต้องลองทำ”เมื่อได้ยินเหล่าศิษย์ก็เป็นกังวลทันที “ฮ่าๆ ไม่ต้องลองอะไรทั้งนั้น มันเป็นเพราะยังไม่ถึงเวลา และเมื่อเวลามาถึง สระบรรพกาลมันจะเปิดเอง ในตอนนั้นพวกเราสามารถเข้าไปข้างในได้”
 
 
 
ผู้อาวุโสกงซุนพูดขึ้น 
 
 
 
ในตอนนั้น เหล่าศิษย์ก็หมดกังวลแล้วพูดว่า”
 
 
 
เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้ว ตอนนี้พวกเราจะทำอะไรกันดี””ข้าเกรง ว่า พวกเราจะต้องตั้งแคมป์ที่นี่คืนนี้ อย่างไรก็ตามมันไม่มีสิ่งอันตรายหรอก ตอนกลางคืน แต่มีเพียงความสวยงามของสระนิรันดร์บรรพกาลเท่านั้น”
 
 
 
ผู้อาวุโสกงซุน ยิ้มเขาเลือกจากนั้นเขาก็เลือกที่ตั้งแคมป์ เมื่อเห็นเช่นนั้น พวกชูเฟิงก็รีบมาช่วยเขา 
 
 
 
ในขณะที่พวกชูเฟิง กำลังเพลิดเพลินกับอาหารเย็น อยู่นอกสระบรรพกาลนั้น ก็มีเริ่องเกิดขึ้นในวิหารภายในสระบรรพกาล 
 
 
 
คนจำนวนมาก มารวมตัวกันที่วิหารนี้ รูปร่างของพวกเขาผอมบางและยังมีกลิ่นอายที่ไม่ธรรมดาอีกด้วย พวกเขามีหูที่แหลม ผมทองและดวงตาสีเขียว 
 
 
 
แม้ว่ารูปร่างของพวกเขาจะไม่ต่างกับมนุษย์ แต่พวกเขาก็ดูงดงามกว่า พวกเขานั้นคือผู้คุมกฎของที่แห่งนี้ พวกเขาคือพวกภูติ 
 
 
 
เหล่าภูตินั้น อยู่รวมตัวกันเป็นที่ๆ ทั่วแดนศักดิ์สิทธิ์ ในทุกๆที่นั้นจะมีคนถูกเรียกว่า เจ้าแห่งภูติ 
 
 
 
เจ้าแห่งภูติ ที่นี่นั้นถูกเรียกว่า เจ้าแห่งภูติแดนใต้นั่นเป็นเพราะ ที่แห่งนี้นั้นอยู่ส่วนใต้ของโลกภูติ 
 
 
 
เจ้าแห่งภูติแดนใต้นั้นแข็งแกร่งมาก ระดับพลังของเขาอยู่ที่ กึ่งจักรพรรดิสงคราม อย่างไรก็ตามพลังของเขาไม่ธรรมดา เขายังมีความสามารถที่เหนือกว่านั้นอีก ในตอนนั้น เขายืนอยู่บนจุดสูงสุดของเหล่าภูติแดนใต้ ภูติแดนใต้ทุกคนล้วนคารวะเขา 
 
 
 
ในตอนนั้น ผู้ที่มีสถานะสูงกว่าก็มองลงมายังเหล่าภูติ หนุ่มสาวด้วยรอยยิ้มจากนั้นก็พูดขึ้นว่า”
 
 
 
ท่าน เซียน ขุน พวกท่านลุกขึ้นได้แล้ว.”
 
 
 
ReaDMGA ////////////////////////////////////////
 
 
 
A : บอกแล้วมันเอลฟ์ดีๆ นี้เอง!!! 
 
 
 
B : ก็บอกว่าใช้เอลฟ์ไม่ได้ มันจะกลายเป็นนิยายแฟนซี ถึงจะใช้ภูติแล้วมันจะฟังดูเหมือน มันตัวเล็กมีปีกก็เหอะ ขนาด ปีเตอร์แพนยังขยายร่างได้เลย เอาปีกออก ก็ยังเป็นภูติอยู่ดี 
 
 
 
C : แล้วถ้ามีคนแคะโผล่มาด้วยอ่ะ ?! 
 
 
 
A : เรื่องนี้ ก็เป็นเรื่อง สโนไวท์ อ่ะสิ ไอสาด คนแปลนี้ถึงกับหงายท้องตึงเลย!!! 
 
 
 
B : อย่าว่าแต่คนแปลเลย กูว่าคงอ่านคงตั้งคำถาม ว่าสรุปแล้ว เรื่องนี้มันเกี่ยวกับ พลังวิญญาณ หรือ แฟนซี กันแน่ ?! แต่ไม่มีเวทย์มนต์แน่นอน หาก แกรนดราฟ ไม่โผล่มา 
 
 
 
C : ยังจะมี แกรน ดราฟอีก!!!