บทที่ 1127 – หมวกเขียว
 
 
 
“พรรคย่อย มันคืออะไร มันคล้ายกับพันธมิตรในสำนักมังกรฟ้า”เมื่อได้ยินเช่นนั้น ชูเฟิงก็นึกถึงครั้งที่ได้ก้าวเข้ามาเป็นศิษย์ในของสำนักมังกรฟ้า 
 
 
 
แต่มีหรือสำนักมังกรฟ้าตอนนี้จะเทียบกับหุบเขาไม้ครามได้ 
 
 
 
แม้ชูเฟิงจะเข้าร่วมหุบเขาไม้คราม ในฐานะศิษย์ แต่เขาก็ยังจดจำที่ที่เขาโตมาไว้ในจิตใจ “ชูเฟิง หากเข้าไปแล้วให้เข้าร่วมกองทัพสวรรค์ซะ แม้ว่าจะมีผู้อาวุโสปกป้องเจ้าหลักจากเข้าไปในหุบเขาไม้ครามแล้ว มันก็เป็นเรื่องจริงที่พวกเขาไม่สามารถคอยช่วยเหลือเจ้าได้ทุกเวลา.””หากเจ้าออกไปทำภารกิจนั้น ต้องมีศัตรูที่คอยโจมตีเจ้าแน่นอน หากเจ้าเข้าร่วมกับพรรคไม้คราม เจ้าจะสามารถทำภารกิจร่วมกับพวกเขาได้ ซึ่งนั่นจะทำให้เจ้าปลอดภัยยิ่งขึ้น.””นั่นเป็นพรรคที่ศิษย์จากนิกายสวรรค์สร้างไว้ในหุบเขาไม้คราม พรรคนี้ทรงพลังมาก พวกเขารับเพียงแต่ศิษย์จากนิกายสวรรค์ แม้บางคนที่เป็นอัจฉริยะต้องการจะเข้าร่วมพวกเขาล้วนปฏิเสธ.””ตอนนี้นั้น กองทัพสวรรค์ยินดีรับเจ้าเข้าไปสมาชิก เพราะประมุขโจวได้เข้าไปขอร้องเอาไว้ เจ้าต้องไม่พลาดโอกาสเช่นนี้เด็ดขาด!!!”เมื่อเห็น ชูเฟิง ลังเล ฉีคง ไจ้ฉิงก็พูดย้ำอีกครั้ง “อืม ข้าจะเข้าร่วมกับกองทัพสวรรค์ก็แล้วกัน”
 
 
 
ชูเฟิง พยักหน้า 
 
 
 
ความจริงแล้วชูเฟิงนั้นไม่ต้องการเข้าร่วมกับ กองทัพสวรรค์ แต่เขานั้นต้องการหาคนหนุนเมื่อเข้าไปในหุบเขาไม้ครามแล้วเขาจึงต้องทำเช่นนั้น 
 
 
 
และตอนนี้ ไม่เพียงหุบเขาไม้ครามจะปกป้องเขา แต่ยังรวมไปถึงนิกายสวรรค์ที่หนุนหลังเขาอยู่ ดังนั้นชูเฟิงจึงพอใจมาก “ดีมาก สหายน้อยชูเฟิงการที่เจ้าเข้าร่วมกับกองทัพสวรรค์ถือเป็นบุญต่อนิกายสวรรค์จริงๆ”
 
 
 
เมื่อเห็นชูเฟิงยอมรับ ประมุขนิกายสวรรค์และผู้อาวุโส คนอื่นๆก็มีความสุขมาก 
 
 
 
เพราะหลังจากที่พวกเขารู้ว่าชูเฟิงนั้นไม่ใช่คนที่มีพลังแบบคนทั่วไปตอบรับการเข้าร่วมครั้งนี้นั้นส่งผลดีต่อกองทัพสวรรค์มาก “ดี หลังจาก พวกเราเจ้าไปยังหุบเขาไม้คราม ข้าจะไปหาเจ้า”เมื่อเห็นชูเฟิงตอบรับ บนใบหน้าของไป่ รู่วเฉินก็เกิดรอยยิ้มที่ยากจะเห็นได้ 
 
 
 
หลังจากนั้นประมุขนิกายสวรรค์ ก็ยื่นเรื่องชูเฟิงให้กับศิษย์คนอื่นๆในส่วนหลักของหุบเขาไม้คราม 
 
 
 
ส่วนหลักของหุบเขาไม้ครามนั้นใหญ่มาก เพราะศิษย์ทุกคนนั้นมีพื้นที่เป็นของตัวเอง แต่นั่นก็เป็นเพียงพื่นที่รอบข้างเท่านั้น มีเพียงศิษย์หลักที่พิเศษเท่านั้นที่จะได้พื้นที่ใหญ่เป็นพิเศษ 
 
 
 
ภายใต้การนำของผู้อาวุโส ชูเฟิงได้มาถึงที่ของตนในที่สุด มันไม่ได้หรูหราและกว้างมากมาย แต่มันนั้นก็เรียบร้อยอย่างมาก 
 
 
 
มันมีบ้านอีก 10 กว่าหลังในที่แห่งนี้ มันไม่ใหญ่ พวกมันทั้งหมดนั้นเป็นบ้านหลังเล็กๆที่มีทุกอย่างพร้อมภายในเท่านั้น 
 
 
 
นอกเหนือจากบ้านเหล่านั้นก็มีสวนด้านหลัง สวนหิน น้ำพุ และ ลานเล็กๆอยู่มันอาจจะไม่ได้ใหญ่มาก แต่มันก็พร้อมไปด้วยทุกอย่าง 
 
 
 
มันไม่ใช่แค่ชูเฟิงที่เข้ามาที่แห่งนี้ มันยังมีเหล่าศิษย์ของป่าไม้ครามใต้และนิกายสวรรค์อีกด้วย 
 
 
 
ความจริงแล้ว ศิษย์หลักทุกคนจะพาข้ารับใช้ตามมาด้วย นั่นเป็นเพราะต้นกำเนิดหรือสถานของพวกเขานั้นมะรรมดา 
 
 
 
แต่การปฏิบัติที่ชูเฟิงได้รับนั้นต่างจากไป่ รู่วเฉินมาก ยกเว้นข้ารับใช้สาวที่ฉีคง ไจ้ฉิงเลือกให้เขาอย่างพิถีพิถัน แม้แต่ประมุขนิกายสวรรค์ก็ได้เตรียมข้ารับใช้สาวมากความสามารถให้ชูเฟิงเช่นกัน แต่ก็ยังด้อยกว่าที่ฉีคง ไจ้ฉิง เลือกมาให้เขา จากที่เห็นนี้เห็นได้ชัดว่าประมุขนิกายสวรรค์นั้น ดูแลชูเฟิงดีมาก 
 
 
 
หลังจากมาถึงที่พักของตน สิ่งแลกที่ชูเฟิงต้องเปลี่ยนคือ ชุดคลุมเขาต้องใช้ชุดคลุมสีเขียวของหุบเขาไม้คราม มันไม่เพียงทันสมัยและสวย มันยังไม่ธรรมดาอีกด้วย ชุดคลุมพวกนี้นั้นถูกสร้างโดยวัสดุพิเศษ 
 
 
 
ชูเฟิง เปลี่ยนชุดคลุมเป็นชุดคลุมศิษย์ และ นั่นก็มีตราสัญลักษณ์ปักอยู่บนอก เมื่อเขามองดูตัวเองในกระจก เขากรู้สึกได้ว่าตนเองนั้นหล่อมาก 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม หลักจากเขาส่องตัวเองในกระจกแล้ว เขาก็นึกได้ว่ามันยังขาดอะไรบางอย่างอยู่ “โอ้ว ข้าลืมหมวก”
 
 
 
ชูเฟิงยิ้มแล้วพูดขึ้นแล้วหันไปด้านหลังเขา ตรงทื่ที่วางชุดคลุมเอาไว้ มันมีหมวกที่สวยงามวางไว้อยู่ 
 
 
 
ชูเฟิงแบมือออกและกำลังจะหยิบหมวกใบนั้น “เห้ เจ้าไม่ได้คิดจะใส่หมวกนั่นใช่หรือไม่”
 
 
 
เมื่อเห็นชูเฟิงจะหยิบหมวก ต้านต้านก็พูดขึ้นมา ท่าทางของนางนั้นแปลกมาก “มีอะไรหรือ ท่านราชินี มีอะไรผิดปกติอย่างนั้นหรือ”
 
 
 
ชูเฟิงถามขึ้นด้วยรอยยิ้มขณะถือหมวกไว้ในมือ “ไม่มีอะไรที่หมวกหรอก ถ้าเจ้าใส่หมวกนั่น ข้ากลัวว่าข้าจะห้ามไม่ให้หัวเราะเจ้าได้ ฮ่าๆ ฮ่าๆๆ …”
 
 
 
เมื่อเห็นเช่นนั้น ชูเฟิงก็สับสนมาก ต้านต้านก็หัวเราะขึ้นมาเสียดัง แม้นางจะงดงามมาก แต่การหัวเราะของนางครั้งนี้ดูชั่วร้ายมากเช่นกัน “เจ้าขำอะไรอย่างนั้นหรือ”
 
 
 
เมื่อเห็นท่าทางของต้านต้าน ชูเฟิงก็สับสน เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ “เจ้าไม่เคยได้ยินเรื่องเล่าของหมวกเขียวอย่างนั้นหรือ”
 
 
 
ต้านต้าน พูดขึ้นพร้อมรอยยิ้มที่กำลังกลั้นหัวเราะอยู่ “เรื่องเล่าของหมวกเขียวอย่างนั้นหรือ ข้าไม่เคยได้ยินมากก่อน”ชูเฟิงส่ายหน้า เขาสับสนอย่างมาก “เห้อ เจ้าช่างไร้เดียงสาและไร้ประสบการณ์จริงๆ เรื่องนี้นั้นโด่งดังไปทั่วโลกอสูรฟ้าของข้ามาก”
 
 
 
ต้านต้าน พูดขึ้น “ข้าไม่เคยได้ยินเรื่องแบบนี้มาก่อน มันมีอะไรกับหมวกที่ข้าถืออยู่หรือ .”
 
 
 
ชูเฟิง ถาม “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ยังไง นายเจ้าก็เป็นราชินีผู้นี้ ราชินี ผู้นี้จะเล่าให้ฟังเองเจ้าจะได้ไม่โดนล้อ.””ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในโลกของเจ้า มีพ่อค้า ชื่อ จาง ซาน อยู่ จาง ซาน คนนี้เป็นคนฉลาดมาก ทำธุรกิจแค่ไหน ก็ได้รับกำไรมากมายตลอด อย่างไรก็ตาม เขานั้งได้แต่งงานกับ หญิงสาว ผู้หลายใจคนหนึ่ง.””ในตอนที่ จาง ซาน ไปทำธุรกิจเช่นเคย ภรรยาของเขาไม่สามารถต้านทานตัณหาของตนได้ นางจึงได้มีความสัมพันธ์เชิงชู้สาว กับเพื่อนบ้านที่ชื่อว่า หลี่ ซึ.””อย่างไรก็ตาม หลี่ ซึ ไม่รู้ว่า เมื่อไหร่ จาง ซาน จะออกไปทำธุรกิจ แล้วเขาจะกลับมาเมื่อไหร่ ดังนั้นเขากลัวที่จาง ซานจะกลับมาพบเขากำลังเล่นชู้มาก.””ในที่สุด ภรรยาของ จาง ซาน ก็แก้ปัญหาโดยการ ทำหมวกสีเขียว ให้ จาง ซาน นาง ขอให้เขาใส่หมวกนี้ทุกครั้งที่ออกไปทำธุรกิจ ภายนอก และเมื่อเขาไม่ได้ไปทำธุรกิจ นางก็ห้ามไม่ให้เขาใส่หมวก.”
 
 
 
ReaDMGA ////////////////////////////////////////
 
 
 
A : เมีย ไอนี้เลวจริงๆ!!! กูรู้นะ จะกระทึบให้จม!!!