บทที่ 1126 – กองทัพสวรรค์
 
 
 
“ไอ้หนู ถ้าเจ้าทำได้ ข้าก็อยากให้เจ้าแต่งงานกับนาง เพราะถึงยังไงนางเป็นคนที่โดดเด่นอย่างมาก ผู้หญิงเช่นนางนั้นมีอยู่น้อยมาก อีกอย่าง นางก็ดูเหมาะกับเจ้าดี !!”
 
 
 
ฉีคง ไจ้ฉิง กล่าวออกมาอย่างจริงจัง แววตาของเขามั่นคงเด็ดเดี่ยว เห็นได้ชัดว่าเขาไม่อยากให้เรื่องที่แม่ของ ไป่ รู่วเฉิน กล่าวนั้น เป็นเพียงเรื่องตลก แต่อยากให้มันกลายเป็นเรื่องจริง “ถูกต้อง !! นางเป็นคนที่โดดเด่นมาก แม้ว่านางจะดูเย็นชาก็ตาม แต่ข้ารู้ดีว่าลึกๆ แล้วนั้น นางเป็นคนที่อบอุ่นอย่างมาก !!””ยังไงก็ตาม ความรักไม่ใช่สิ่งที่สามารถบังคับกันได้ และข้าก็สามารถบอกได้เลยว่านางไม่ได้คิดอะไรกับข้า ข้าเองก็เห็นนางเป็นเพียงน้องสาวเท่านั้น และหากจะถามว่าความสัมพันธ์ระหว่างนางและข้าตอนนี้เป็นเช่นไร ข้าว่าเป็นสหายย่อมจะดีที่สุด !!””การรักษาความสัมพันธ์เช่นนี้ต่อไปย่อมไม่เป็นปัญหา แต่หากท่านต้องการให้ข้าแต่งงานกับนาง ข้าก็บอกได้เพียงแค่ว่า ปล่อยให้เป็นเรื่องของโชคชะตาแล้วกัน !!”
 
 
 
ชูเฟิง กล่าวออกมาเช่นนี้ ไม่ได้หมายความ ไป๋ รู่วเฉิน ไม่ดีพอ แต่เป็นเพราะมีสามสาวงามรอเขาอยู่ที่เขตทะเลตะวันออก 
 
 
 
จื่อหลิง , ซูรู่ และ ซูเหม่ย พวกนางสามคนคือคนที่ครองหัวใจของ ชูเฟิง และความรักของเขาก็ไม่ได้ลดลงแม้แต่น้อย 
 
 
 
หากวัดจากความรู้สึกนั้น คนเราย่อมมีความรู้สึกต่อผู้อื่นตลอดเวลา แต่ ชูเฟิง กลับไม่รู้สึกเช่นนั้นกับผู้ใด นอกจากพวกนางทั้งสามคนตลอดชีวีตของเขาในตอนนี้ 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม ชูเฟิง เป็นคนที่ตรงไปตรงมาอย่างมาก ตราบใดที่มีคนทำให้หัวใจของเขาหวั่นไหวได้ แน่นอนว่าเขาจะต้องเข้าไปเกี้ยวนางอย่างแน่นอน แต่หากว่าเขาไม่มีความรู้สึกใดๆ มันย่อมไม่สามารถบังคับเขาได้เช่นกัน 
 
 
 
สำหรับ ไป๋ รู่วเฉิน นั้น นางไม่ได้ทำให้ ชูเฟิง รู้สึกเช่นนั้นได้เวลานี้ 
 
 
 
แม้ว่านางจะเป็นคนที่งดงาม และเปรียบได้กับดอกบัวกลางทุ่งหิมะ แต่ก็ไม่อาจทำให้ ชูเฟิง หวั่นไหวได้ 
 
 
 
ในด้านความงดงามนั้น สามสาวที่อยู่ในเขตทะเลตะวันออก ก็ไม่มีผู้ใดที่ด้อยกว่า ไป๋ รู่วเฉิน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง จื่อหลิง นางเป็นคนที่งดงามมากที่สุด เปรียบได้กับนางฟ้าบนโลกใบนี้ และตลอดชีวิตที่ผ่านมานั้น ชูเฟิง ยังไม่เคยพบใครที่สามารถเทียบได้กับ จื่อหลิง แม้แต่คนเดียว 
 
 
 
แน่นอนว่ามหาราชินีที่อยู่ภายในโลกวิญญาณของ ชูเฟิง นั้นเป็นข้อยกเว้น ต้านต้าน เป็นคนที่งดงามมากที่สุดเท่าที่ ชูเฟิง เคยเห็นมา แต่ ต้านต้าน ไม่ใช่มนุษย์ ดังนั้น จึงไม่สามารถนำนางมาเปรียบกับ จื่อหลิง ได้ 
 
 
 
หากนำมาเปรียบเทียบกันแล้วนั้น แน่นอนว่า จื่อหลิง ย่อมด้อยกว่ามหาราชินี แม้ว่า จื่อหลิง จะเปรียบได้กับเทพธิดาที่งดงามและบริสุทธิ์ แต่ ต้านต้าน ก็งดงามยิ่งกว่า อีกทั้งนางยังมีความอบอุ่นที่ทำให้น่าหลงใหล ดังนั้น นางจริงเปรียบได้กับเทพธิดาที่แท้จริงก็ว่าได้ “มีคนได้ธงผู้บัญชาการ !! เขาคือ หยวน ฉิง !! หยวน ฉิง ได้รับธงผู้บัญชาการ !!”
 
 
 
ในขณะนั้น มีหลายคนที่ยินออกมาจากป่าหิน และพวกเขาก็กำลังตะโกนคำเหล่านั้นออกมา “หยวน ฉิง เช่นนั้นหรือ !?”
 
 
 
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าของทุกคนพลันเปลี่ยนเป็นประหลาดใจในทันที 
 
 
 
คนจากวิหารกลุ่มดาวนักล่าต่างแสดงความสุขออกมาบนใบหน้า แต่คนของหุบเขาไม้ครามในสามสาขาต่างแสดงความผิดหวังออกมา ส่วนคนอื่นๆ ล้วนแต่แสดงความตกตะลึงอย่างชัดเจน “หยวน ฉิง ของวิหารกลุ่มดาวนักล่าหรือนี่ !?”
 
 
 
เทียบกับคนอื่นๆ แล้วนั้น หลังจากที่ได้ยินข่าวนี้ ฉีคง ไจ้ฉิง กลับแสดงความผิดหวัง และความสงสัยออกมา 
 
 
 
แม้เขาจะรู้ว่ามันเป็นไปได้ยาก แต่เขาก็หวังว่า ชูเฟิง จะเป็นคนที่ได้รับธงผู้บัญชาการมา แต่ในตอนนี้กลับเป็น หยวน ฉิง ที่ได้รับธงผู้บัญชาการ มันจึงทำให้เขารู้สึกผิดหวัง “ผู้อาวุโส ท่านลองดูสิ่งนี้ !!”
 
 
 
ในขณะที่ ฉีคง ไจ้ฉิง แสดงความผิดหวังออกมาอย่างชัดเจนนั้น ชูเฟิง ก็กล่าวออกมา พร้อมกับส่งถุงจักรวางเข้าสู่มือของ ฉีคง ไจ้ฉิง “อะไรหรือ !?””นี่มัน…….!!”
 
 
 
ตอนแรกนั้น เขารู้สึกสับสนในการกระทำของ ชูเฟิง อย่างมาก แต่เมื่อเขาพบธงที่อยู่ในถุงจักรวาลนั้น มันก็ให้หัวใจของเขาเกิดความรู้สึกที่ยากจะอธิบายออกมาได้ “นี่มันยอดเยี่ยมจริงๆ ฮ่าๆๆ !! นี่มันยอดเยี่ยมจริงๆ ฮ่าๆ ๆ !!”
 
 
 
ในขณะนั้น บุคคลที่มีอายุมาหลายร้อยปีกำลังกระโดดโลดเต้นไปมาด้วยความสุข ในเวลานี้ เขาได้สูญเสียความสุขุมของผู้อาวุโสไปจนหมดสิ้น โชคดีที่ในขณะนี้ ทุกๆ คนกำลังให้ความสนใจต่อ ไป๋ รู่วเฉิน และข่าวของ หยวน ฉิง ไม่เช่นนั้น ทุกคนต้องคิดว่า ฉีคง ไจ้ฉิง บ้าไปแล้วอย่างแน่นอน “ชูเฟิง นี่เจ้าจะทำอะไรเช่นนั้นหรือ !?”
 
 
 
ด้วยความที่เป็นผู้อาวุโส และมีประสบการณ์มาอย่างยาวนานนั้น มันทำให้ความคิดของเขาเฉียบคมอย่างมาก 
 
 
 
เขาคิดถึงเรื่อเข็มนิรันดร์บรรพกาลในครั้งก่อน รวมกับเรื่องในครั้งนี้ นี่ย่อมหมายความว่า ชูเฟิง กำลังจะทำอะไรบางอย่างกับ หยวน ชิง อย่างแน่นอน “ผู้อาวุโส อีกไม่ช้า หยวน ชิง จะต้องสูญเสียทุกสิ่งที่เขามี และในอีกไม่นานนี้ วิหารกลุ่มดาวนักล่าจะไม่ใช่ผู้ครอบครองพื้นที่ทางใต้ของหุบเขาไม้ครามอีกต่อไป แต่จะเป็นพวกเราหุบเขาไม้ครามตอนใต้ ที่ได้ครอบครอง !!”
 
 
 
ชูเฟิง กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ 
 
 
 
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฉีคง ไจ้ฉิง ตกตะลึงในที เพราะในขณะที่ ชูเฟิง กล่าวออกมานั้น ฉีคง ไจ้ฉิง รู้ดีว่า ชูเฟิง ไม่ได้เป็นคนที่หยิ่งผยองแต่อย่างใด 
 
 
 
แม้ว่ามันยากจะเชื่อว่า หุบเขาไม้ครามใต้จะสามารถเอาชนะวิหารกลุ่มดาวนักล่าได้ แต่มันก็เป็นเรื่องแปลกอย่างมาก เพราะหลังจากที่ ชูเฟิง กล่าวออกมาเช่นนี้ ฉีคง ไจ้ฉิง กลับรู้สึกว่ามันจะเป็นจริงขึ้นมาได้ “ผู้อาวุโส ฉีคง , ชูเฟิง !!”
 
 
 
จู่ๆ ในขณะนั้นเสียงอันไพเราะก็ดังขึ้น เมื่อหันกลับไปมองนั้น ก็พบว่ามันเป็นเสียงของ ไป๋ รู่วเฉิน นอกจากนางแล้วนั้น ข้างกายของนางยังมีประมุขนิกายสวรรค์ และเหล่าผู้อาวุโส พวกเขาทั้งหมดกำลังก้าวเข้ามาพวกเขา “หยวน ฉิง ของวิหารกลุ่มดาวนักล่านี่ยอดเยี่ยมจริงๆ หากเป็นเช่นนี้วิหารกลุ่มดาวนักล่าจะต้องได้ความดีความชอบอย่างมากแน่ !!”ในขณะที่พวกเขากำลังก้าวเข้ามานั้น เหล่าผู้อาวุโสนิกายสวรรค์ก็กำลังพูดคุยกันถึงข่าวของ หยวน ฉิง ที่ได้รับธงผู้บัญชาการ 
 
 
 
เพราะถึงอย่างไรพวกเขาก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อวิหารกลุ่มดาวนักล่านัก ดังนั้น พวกเขาจึงไม่อยากให้วิหารกลุ่มดาวนักล่าอยู่ในสถานะเช่นนี้ และข่าวของ หยวน ฉิง จึงเป็นข่าวไม่ดีสำหรับพวกเขา “ก็ไม่แปลกที่วิหารกลุ่มดาวนักล่าจะมีความสุขกับเรื่องนี้ แต่ในอีกไม่ช้าพวกเขาจะต้องผิดหวังอย่างแน่นอน !!”
 
 
 
ฉีคง ไจ้ฉิง กล่าวออกมาพลางยิ้มบาง “เอ๋………”
 
 
 
เมื่อได้ยินเช่นนั้น คนของนิกายสวรรค์ต่างสับสนในทันที เพราะพวกเขาไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่ ฉีคง ไจ้ฉิง กล่าวออกมาได้ และมีเพียง ไป๋ รู่วเฉิน เท่านั้นที่พยักหน้ารับต่อคำกล่าวนี้ “ชูเฟิง หลังจากที่เจ้าเข้าสู่หุบเขาไม้คราม เจ้าจะต้องเข้าร่วมกองทัพสวรรค์พร้อมกับข้า !!”
 
 
 
ไป๋ รู่วเฉิน ก้าวออกมาพร้อมกล่าวกับ ชูเฟิง “กองทัพสวรรค์ คืออะไรหรือ !?”
 
 
 
ชูเฟิง กล่าวออกมาด้วยความสับสน “ชูเฟิง มันเป็นอย่างนี้ ศิษย์หลักของหุบเขาไม้คราม จะได้รับอนุญาตให้สามารถจัดตั้งนิกาย หรือขุมพลังได้ แต่ถึงอย่างไรพวกเขาก็ยังเป็นส่วนหนึ่งของหุบเขาไม้คราม และกองทัพสวรรค์ก็คือขุมพลังของศิษย์จากนิกายสวรรค์ที่อยู่ภายในหุบเขาไม้คราม !!”
 
 
 
ฉีคง ไจ้ฉิง กล่าวอธิบาย “กองทัพสวรรค์ !! ข้าคิดถึงชื่อนี้จริงๆ ในตอนที่ข้าฝึกฝนอยู่ในหุบเขาไม้คราม ข้าก็เป็นสมาชิกของกองทัพสวรรค์เช่นกัน !!””แต่ในตอนนี้ข้าได้ยินมาว่า กองทัพสวรรค์แตกต่างจากก่อนหน้านี้มาก ด้วยการนำของเจ้าหนุ่มที่ชื่อว่า หลง เฉินยี่ ได้ทำให้กองทัพสวรรค์กลายเป็นหนึ่งในสิบขุมพลังของหุบเขาไม้คราม !!”
 
 
 
เมื่อกล่าวถึงกองทัพสวรรค์นั้น มันทำให้เหล่าผู้อาวุโสของนิกายสวรรค์ถอนหายใจยาวๆ ออกมา พร้อมกับที่พวกเขาจมลงไปกับช่วงเวลาในอดีต เพราะพวกเขาก็เคยเป็นศิษย์ของหุบเขาไม้ครามกันทุกคน อีกทั้งยังได้เข้าร่วมกับกองทัพสวรรค์ แม้ว่าพวกเขาจะเป็นผู้อาวุโสที่มีอายุหลายร้อยปี แต่เมื่อนึกถึงคืนวันเก่าๆ มันก็ราวกับว่าพวกเขายังเพิ่งเป็นหนุ่มเป็นสาวเท่านั้น 
 
 
 
ในขณะนั้น พวกเขาก็ถอนหายใจออกมาอีกครั้ง พร้อมกับใบหน้าของพวกเขาที่แสดงออกถึงความหยิ่งผยอง แม้ว่ากองทัพสวรรค์จะเป็นขุมพลังเล็กๆ ที่นำโดยสาวกของนิกายสวรรค์ แต่พวกเขาก็รู้สึกเป็นเกียรติอย่างมาก ที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของกองทัพสวรรค์ 
 
 
 
ReaDMGA ////////////////////////////////////////
 
 
 
A : ถ้าพี่เฟิง จะไม่เอา ไป๋ รู่วเฉิน มาทำเมีย มืงก็เชิญ. . . . . ต่อไป!!! 
 
 
 
C : เล่นว่าวสินะ!!! น่าสงสารจริงๆ แม่งโตจนจะเป็นควาย ยังไม่เคยไปหอนางโลม!!! 
 
 
 
B : เด๋วตอนจบนิยาย พี่เฟิงจะเอาบรรดาเมียๆ มาเป็นนางโลมในหอเริงรมณ์ 
 
 
 
C : จบได้บัดซบมาก!!! จบแบบนี้ คนแต่งมืงเตรียมตัวตาย!!! 
 
 
 
A : กูนี้จะเอาขี้ปาใส่บ้านแม่งทุกวันเลย!!!