I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

Martial God Asura ตอนที่ 1150 – โลกอื่น

| Martial God Asura | 4044 | 2340 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้วตอนต่อไป

บทที่ 1150 – โลกอื่น

 

ในขณะที่ชายทั้งส่คนกำลังตบหน้าตัวเองนั้น ชูเฟิง ก็ก้าวตรงไปที่หญิงสาวคนนั้น เพื่อรักษาอาการบาดเจ็บของนาง

 

ในขณะนั้น ชูเฟิง ก็พบว่านางยังอายุน้อยอย่างมาก จากลักษณะของนางนั้นน่าจะอายุเพียงสิบห้า หรือสิบปี เทียบเท่ากับ ชูเฟิง ในขณะที่เขาเป็นศิษย์ฝ่ายนอกของสำนักมังกรฟ้า

 

ในตอนแรกนางหวาดกลัว ชูเฟิง อย่างมาก ในขณะที่ ชูเฟิง ป้อนยาให้นั้น นางก็พยายามบ่ายเบี่ยงไปมา แต่นางก็ไม่อาจขัดขืนได้เต็มที่นัก

 

หลังจากที่ ชูเฟิง รักษาอาการบาดเจ็บของนางจนสมบูรณ์แล้วนั้น นางก็รู้สึกผ่อนคลายอย่างมาก “ขอบคุณค่ะ !!”

 

หญิงสาวกล่าวออกมาอย่างจริงใจ ขณะที่นางลูบไปที่ใบหน้าของตัวเองที่ถูกรักษาจนหายดีแล้ว “ไม่เป็นไร มันเป็นสิ่งที่ข้าควรทำ !!”

 

ชูเฟิง ยิ้มบางก่อนจะกล่าวว่า “เจ้าชื่ออะไรหรือ !?””ข้าชื่อว่า เย่าเอ๋อ !!”

 

นางตอบออกมาอย่างร่าเริง ในขณะที่นางลำเลืองมองไปที่ชายทั้งสี่คนที่กำลังตบหน้าของตัวเองขณะคุกเข่าอยู่บนพื้น

 

หลังจากเห็นใบหน้าที่เปื้อนเลือดของพวกเขานั้น ไม่เพียงแต่ เย่าเอ๋อ จะไม่สบายใจ แต่นางกลับรู้สึกสงสารพวกเขาแทน จากนั้นนางก็หันมาที่ ชูเฟิง และกล่าวว่า”

 

พี่ใหญ่ ท่านปล่อยพวกเขาไปได้ไหม !! ความจริงพวกเขาก็ไม่ได้ทำอะไรข้ามาก !!””พวกเขาเกือบทำให้เจ้าเสียโฉมเลยนะ !?”

 

ชูเฟิง กล่าวออกมาด้วยความสงสัย “ไม่เป็นไร !!”

 

เย่าเอ๋อ กล่าวพลางยิ้มหวาน แม้ว่าใบหน้าของนางจะไม่ได้งดงามนัก แต่รอยยิ้มของนางนับได้ว่าสามารถละลายหัวใจที่เย็นชาได้อย่างง่ายดาย

 

เมื่อเห็นรอยยิ้มของนางนั้น ชูเฟิง กลับรู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก เพราะจากคำกล่าวของ เย่าเอ๋อ นั้น มันหมายความว่านางถูกรังแกโดยศิษย์หลักของหุบเขาไม้ครามมาโดยตลอด แต่นางไม่ได้เกลียดชังพวกเขา แต่กลับเติบโตขึ้นมาด้วยความชินชากับสิ่งเหล่านี้แทน “เย่าเอ๋อ เจ้าเป็นสาวน้อยที่จิตใจดีจริงๆ !!”

 

ชูเฟิง ถอนหายใจยาวออกมา ก่อนจะหันไปที่ชายทั้งสี่คนและกล่าวว่า”

 

ไปซะ !!”

 

เมื่อได้ยืนเช่นนั้น พวกเขาทั้งสี่คนก็รีบลุกขึ้น และวิ่งออกไปโดยไม่หันกลับมามองอย่างรวดเร็ว เพราะพวกเขาทั้งสี่คนต้องการออกจากสวนสมุนไพรนภาให้เร็วที่สุด “หยุด !!”

 

แต่ก่อนที่พวกเขาจะได้ออกไปไกลนั้น ชูเฟิง ก็ตะโกนออกมาในทันที

 

เมื่อพวกเขาได้ยินเช่นนั้น พวกเขาก็หยุดวิ่งออกไป และหันกลับมาด้วยร่างกายที่สั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว พร้อมกับกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ”

 

ศะ…ศิษย์พี่…….ทะ….ท่านต้องการสิ่งใด !?””พวกเจ้าทั้งหมดยังไม่ได้ขอโทษน้องสาว เย่าเอ๋อ !!”

 

ชูเฟิง กล่าว “ใช่ๆ ๆ !! ศิษย์พี่พูดถูก !!”

 

พวกเขาทั้งสี่คนคุกเข่าลง และคลานเข้ามาที่ ชูฟิง และ เย่าเอ๋อ พร้อมกล่าวออกมาว่า”

 

ขอบคุณน้องสาว เย่าเอ๋อ ที่เมตตา !! ขอบคุณศิษย์พี่ที่เมตตา !!””นี่คือสิ่งที่พวกเจ้าควรทำ !!”

 

ชูเฟิง กล่าวพร้อมกับโบกมือไล่พวกเขาทั้งสี่คน เพราะ ชูเฟิง เริ่มจะหงุดหงิดที่จะต้องเห็นใบหน้าของพวกเขาทั้งสี่คน

 

ในเวลานั้น พวกเขาทั้งสี่คนไม่กล้าลังเลอีกต่อไป พวกเขาใช้ทักษะที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกเขา เพื่อที่จะหนีออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด เท่าที่พวกเขาจะทำได้ “เย่าเอ๋อ แม้ว่าเจ้าจะเป็นเพียงผู้ดูแลสวน แต่ก็ไม่ได้หมายความเจ้าจะด้อยกว่าศิษย์ของหุบเขาไม้คราม !!””เจ้าอย่าคิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาที่คนอื่นจะรังแกเจ้า เจ้าต้องปกป้องตัวเอง หากเจ้าไม่เคารพตัวเอง แล้วผู้อื่นจะเคารพเจ้าได้เช่นไร !!””เจ้าอายุยังน้อย ข้าไม่อยากเห็นเจ้ามีชีวิตอยู่โดยถูกคนอื่นเหยียบย่ำเช่นนี้ !!”

 

ชูเฟิง กล่าวพร้อมกับหันกลับไป เพื่อจะจากไป

 

แม้ว่านางจะเป็นคนน่าสงสาร แต่ ชูเฟิง รู้ดีว่าเขาไม่สามารถช่วยนางได้ตลอด แม้ว่าวันนี้เขาจะสามารถช่วยนางได้ แต่ถึงอย่างไร วันข้างหน้านางก็จะถูกรังแกเช่นเดิม

 

และคนเดียวที่จะสามารถช่วยนางได้ ก็คือตัวนางเอง นางจะต้องแข็งแกร่งขึ้น แม้ว่านางจะเป็นเพียงผู้ดูแลสวน แต่ก็ใช่ว่านางจะต้องตกเป็นเบี้ยล่างให้ผู้อื่นรังแกเช่นนี้ “ศิษย์พี่ ข้ายังไม่รู้จักชื่อของท่านเลย !!”

 

เย่าเอ๋อ ตะโกนเสียงดัง “ชื่อของข้าคือ ชูเฟิง !!”

 

ชูเฟิง กล่าวพลางยิ้มบาง “ศิษย์พี่ ชูเฟิง ท่านมาที่นี่เพื่อรวบรวมสมุนไพรนภาใช่ไหม ข้าสามารถพาท่านไปยังแหล่งของพวกมันได้ !!”

 

เย่าเอ๋อ กล่าว “หือ !? ไหนเจ้าบอกเจ้าพวกนั้นไปว่าเจ้าไม่รู้ล่ะ !?”

 

ชูเฟิง กล่าวพลางยิ้มบานออกมา “ข้าขอโทษ ในก่อนหน้านี้ข้าโกหกพวกเขา แต่ท่านผู้เฒ่าบอกว่า หากข้าเจอศิษย์ที่มีจิตใจดีงาม ให้ข้าพาเขาไปยังที่แห่งนั้น !!”

 

เย่าเอ๋อ กล่าว “ที่นั่น !? ที่นั่นคือที่ไหนเช่นนั้นหรือ !?”

 

ชูเฟิง กล่าวถาม “ที่นั่นเป็นสถานที่ที่สมุนไพรนภาเติบโตอย่างเต็มที่ แต่เดิมมันเป็นสถานที่ที่ศิษย์ทั่วไปไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปได้ แต่ท่านผู้เฒ่าได้บอกกับ เย่าเอ๋อ ว่า หากย้าพบศิษย์ที่มีจิตใจดี ให้ข้าสามารถพาคนผู้นั้นไปยังที่นั่นได้ !!” “ท่านผู้เฒ่าได้บอกไว้อีกว่า ที่แห่งนั้นไม่สามารถรวบรวมสมุนไพรได้มากตามต้องการ แต่ทุกครั้งที่เข้าไปนั้น สามารถรวบรวมได้เพียงหนึ่งร้อยต้นเท่านั้น !!”

 

เย่าเอ๋อ กล่าว “โอ้ !! มีที่แบบนั้นด้วยหรือนี่ !! สถานที่ที่ เย่าเอ๋อ บอกมีสมุนไพรนภาเต็มเลยเหรอ !?”

 

ชูฟิง กล่าวถาม “อื้อ !! แต่ศิษย์พี่ ชูเฟิง หาก เย่าเอ๋อ พาท่านไปที่นั่น ท่านสามารถรวบรวมได้เพียงหนึ่งร้อยต้นเท่านั้น หากท่านรวบรวมมากกว่านั้น ท่านผู้เฒ่าจะโกรธ !!”

 

เย่าเอ๋อ กล่าว “เย่าเอ๋อ แล้วเจ้ารู้ได้อย่างไรว่าข้าเป็นคนที่มีจิตใจดี !?”

 

ชูเฟิง รู้สึกว่า เย่าเอ๋อ นั้นยังไร้เดียงสาอยู่มาก “คนที่ตั้งใจช่วยเหลือคนดูแลสวนอย่าง เย่าเอ๋อ ถึงแม้ไม่ใช่คนดี แต่ก็ย่อมไม่ใช่คนเลวแน่นอน !!”

 

เย่าเอ๋อ กล่าวตอบพลางยิ้มหวาน “ก็เป็นเช่นนั้น ถ้าอย่างนั้น เย่าเอ๋อ พาข้าไปที่นั่นเถอะ แม้ว่าสมุนไพรนภาร้อยต้นจะไม่มาก แต่ก็ยังนับว่าไม่เลว !!”

 

ชูฟิง กล่าว “สมุนไพรนภาร้อยต้นไม่เพียงพอหรือ !? ศิษพี่ ชูเฟิง ท่านต้องการเท่าไรหรือ !?” “ศิษย์พี่ ชูเฟิง การบ่มเพาะพลังของท่านแข็งแกร่งมาก หากท่านมาที่นี่เพื่อทำภารกิจแล้ว ทำไมท่านไม่เลือกทำภารกิจระดับสูงกว่าหรือ !?”

 

เย่าเอ๋อ กล่าวออกมาด้วยความสับสน “มันก็เป็นเรื่องที่อธิบายได้ยาก ข้าไม่ได้มาที่นี่เพื่อต้องการทั้งแต้มภารกิจ และสมุนไพรนภา แต่สิ่งที่ข้าต้องการคือเมล็ดของสมุนไพรนภา !!”

 

ชูเฟิง กล่าว “เมล็ดสมุนไพรนภา !? ศิษย์พี่ ชูเฟิง ท่านพูดจริงๆ หรือ ที่ท่านต้องการแค่เมล็ดสมุนไพรนภา !?”

 

เย่าเอ๋อ กล่าวถาม “อืม !!”

 

ชูเฟิง พยักหน้ารับ “ถ้าเป็นแบบนั้นข้าสามารถช่วยท่านได้ แม้ว่าท่านผู้เฒ่าจะกำหนดให้รวบรวมสมุนไพรนภาได้เพียงหนึ่งร้อยต้น แต่ท่านไม่ได้กำหนดว่าสามารถรวบรวมเมล็ดของสมุนไพรนภาได้มากเท่าไร ดังนั้น ศิษย์พี่ ชูฟิง ท่านสามารถรวบรวมเมล็ดของสมุนไพรนภาได้ตามที่ท่านต้องการ !!”

 

เย่าเอ๋อ กล่าว “จริงหรือ !? แต่ข้าต้องการจำนวนมากเลยนะ !!”

 

ชูเฟิง กล่าวถาม “ท่านต้องการเท่าไรหรอ !?”

 

เย่าเอ๋อ กล่าวขณะเบิกตากว้าง “หนึ่งแสนเมล็ด !!”

 

ชูเฟิง กล่าว “ศิษย์พี่ตามข้ามาเลย !!”

 

เย่าเอ๋อ กล่าวพร้อมกับกระโดดไปมาข้างหน้า แม้ว่านางจะใกล้เข้าสู่วัยรุ่น แต่นางยังคงมีท่าทีเหมือนกับเด็กเล็ก และนั่นคือเสนห์ที่หลงใหลของนาง “ที่นางบอกออกมาเช่นนี้ ไม่ได้หมายความที่นั่นจะมีสมุนไพรนภาเติบโตอยู่มากกว่าหนึ่งแสนต้นใช่ไหม !?”

 

เมื่อเห็นท่าทางมั่นใจของ เย่าเอ๋อ นั้น มันยิ่งทำให้ ชูเฟิง เตื่นเต้นอย่างมาก

 

หากสิ่งที่ เย่าเอ๋อ กล่าวเป็นเรื่องจริง และ ชูเฟิง สามารถรวบรวมเมล็ดสมุนไรนภาได้หนึ่งแสนเมล็ดนั้น มันจะสามารถช่วยเหลือ ชูเฟิง ได้อย่างมาก

 

หลังจากนั้น ชูเฟิง ก็ตาม เย่าเอ๋อ ไปในทันที และในที่สุดพวกเขาก็มาถึงตีนเขาแห่งหนึ่ง ชูเฟิง ได้ตรวจสอบโดยรอบ และเขาก็พบว่ามันเป็นทางตัน

 

ในขณะนั้น เย่าเอ๋อ ก็นำหยกของนางออกมาทและวางลงบนหินก้อนใหญ่ที่ตีนเขานั้น เมื่อนางวางหยกของนางลงไปนั้น ก็มีแสงสว่างวาบขึ้นมา พร้อมกับที่ประตูรูปแบบอำนาจพลังวิญญาณปรากฏออกมาเช่นกัน

 

เมื่อเห็นประตูบานนี้ แววตาของ ชูเฟิง ก็เป็นประกายในทันที พร้อมกับที่เขาสูดหายใจเอาอากาศเย็นเข้าไปเฮือกใหญ่

 

ReadMGA ////////////////////////////////////////

 

A : โว้ว ไม่นึกว่าจะหาเมล็ดได้ง่ายขนาดนี้ นึกว่าจะใช้เวลาเป็น เดือนๆซะอีก!

 

B : เป็นรางวัลตอบแทน สำหรับผู้ที่รู้จักเห็นใจผู้อื่น

 

C : เห็นเด็กคนนี้ ก็นึกถึงเสี่ยวยู่ พี่เฟิงจะได้พบนางอีกไม๊นะ ?!

 

B : ต้องได้พบสิ!!!

 

ตอนที่แล้วตอนต่อไป
comments