ตอนที่แล้วตอนต่อไปเส้นทางเดียวกับที่เขาไปเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ที่กริมต้องไปสำรวจ
กริมสังเกตเห็นอย่างรวดเร็วว่าวันนี้มีสิ่งที่แตกต่างจากเดิม
เมื่อเขาเดินลงบนทางเดินหิน กริมรู้สึกได้ถึงความผิดปกติได้ทันที วันนี้เหล่าปีศาจดูตื่นตัวและมีท่าทีแปลกไป
จุดแรกที่ต้องไปตรวจสอบคือ เหล่าต้นไม้ปีศาจ
ก่อนที่จะไปถึงป่า กริมตกใจกับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า
เหล่าอีกาปีศาจนับร้อยเกาะอยู่ที่กิ่งก้านของต้นไม้ปีศาจและทุกตัวจ้องตาสีแดงมาที่เขาโดยไม่มีเสียงใดๆเกิดขึ้นเลย ถ้าปกติจะมีเสียงของเหล่าอีกาพวกนี้ดังเป็นไมล์
แต่วันนี้…..
เมื่อพิจารณาดูแล้วจากท่าทีที่เงียบสงบของพวกมัน ราวกับว่าพวกมันกำลังรออาหารมื้อใหญ่อยู่
จากที่กริมเคยได้ยินมา เหล่าอีกาพวกนี้จะเงียบและอดทนเมื่อพวกมันกำลังรออาหาร เคยมีคนเล่ามาว่านกพวกนี้สามารถติดตามนักเดินทางที่กำลังจะตายไปหลายวันโดยไม่หยุดพักและรอจนกว่านักเดินทางจะล้มลง
ภายใต้ ‘ขบวนต้อนรับ’ ของเหล่าอีกาจำนวนหลายร้อยตัว กริมเริ่มเดินช้าๆไปบนทางเดินหิน ขณะที่เขากำลังเดิน เขาถูกล้อมไปด้วยสิ่งมีชีวิตที่ชั่วร้าย
“ชิพ สแกนพื้นที่รอบๆที ฉันต้องการรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่!” กริมไม่สามารถทนได้อีกต่อไป เขากระซิบสั่งงานชิพเบาๆ
*ปี๊ป* “เริ่มการสแกนแบบเรียลไทม์….ตรวจสอบพื้นที่โดยรอบ…” *ปี๊ป*….*ปี๊ป*…*ปี๊ป*… “ต้นตอของปัญหา: กลิ่นที่ไม่รู้จัก…..ทิศทาง:ทิศตะวันออกเฉียงใต้ ระยะทาง: 500 เมตร”
กลิ่นที่ไม่รู้จัก?
หลังจากที่ฟังรายงานของชิพ กริมหายใจเข้าลึกและพยายามดม ‘กลิ่นที่ไม่รู้จัก’ หลังจากนั้น เขารู้สึกได้ถึงกลิ่นเหม็นของเลือดที่ปนกับกลิ่นเน่าเหม็นของหมอก ไม่แปลกใจเลยที่วันนี้ พวกปีศาจดูตื่นตัวเป็นพิเศษ! ถ้าเขาได้กลื่นเลือด แน่นอนว่าสิ่งมีชีวิตมากกว่าร้อยตัวชพวกนี้ก็ได้กลิ่นเหมือนกัน!
อย่างไรก็ตามวันนี้ไม่ใช่วัน ‘เปิด’ ที่หอคอยจะลดการป้องกันบริเวณหนองน้ำให้คนนอกเข้ามาและ ‘ให้อาหาร’ กับ ‘สัตว์ป่า’! เป็นไปได้ไหมที่จะมีคนนอกเข้าที่นี่?
คำถามปรากฏขึ้นเต็มหัวของเขา กริมเทขวดยา ‘หญ้าอลัน’ ใส่ปากของเขาและดึงฮู้ดขึ้นมาและเริ่มวิ่งไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้
ยาหญ้าอลันเป็นยาเวทมนตร์พิเศษที่ถูกต้มขึ้นจากหญ้าอลัน มันสามารถปิดรูขุมขนของร่างกายและปกปิดกลิ่นของมนุษย์ แต่ใช้ได้เพียงแค่ 30 นาที
………………
ณ สวนแห่งการกระซิบ
สวนนั้นเป็นสวนที่มีแต่เสียงคนตายและไม่มีสิ่งมีชีวิตใดๆหลงเหลืออยู่เลย เป็นสนามรบที่รกร้าง
ขณะที่เขาเดินเข้ามา เขาได้ยินเสียงร้องของทารกปีศาจและเสียงร้องของวิญญาณ นอกจากนั้นเขายังได้ยินเสียงของมนุษย์ที่กำลังสาปแช่งด้วยความโกรธ เห็นได้ชัดว่านี่เป็นต้นเหตุของกลิ่นที่ดึงดูดเหล่าปีศาจ กริมเคลื่อนที่อย่างช้าๆเข้าไปภายในสนามรบ ทันใดนั้น เขาพบมุมๆหนึ่งซึ่งเป็นมุมที่ดีในการมองดูว่าเกิดอะไรขึ้น
มี 2 กลุ่มกำลังต่อสู้กัน
ผู้โจมตีแน่นอนต้องเป็นทารกปีศาจที่ดุร้ายและวิญญาณที่หลงเหลืออยู่แถวนั้น และมีกลุ่มทหารรับจ้างประมาณ 17 คนกำลังปะทะอยู่กับสิ่งมีชีวิตที่น่าพรึงกลัวตรงหน้าพวกเขา
ดูเหมือนว่ากลุ่มทหารรับจ้างจะมีความสามารถและประสบการณ์พอสมควร พวกเขาดูแข็งแกร่งและกล้าหาญ นอกจากนี้อุปกรณ์ที่สวมใส่นั้นเป็นของดีทีเดียว พวกเขามีโล่ขนาดใหญ่ที่ทำจากไม้เนื้อแข็ง เกราะแขนและเกราะไหล่และแต่ละคนยังมีธนูประจำตัวอีกด้วย นี่เป็นเหตุผลที่พวกเขาสามารถล่าปีศาจธรรมดาเหล่านี้ได้อย่างไม่ยากลำบาก
แต่โชคร้ายสำหรับพวกเขา ที่ปีศาจที่ล้มรอบเขาอยู่นั้นเป็นสิ่งมีชีวิตที่โหดเหี้ยมนั่นคือ ทารกปีศาจ!
ทารกปีศาจนั้นไม่มีขาและจะคลานด้วยสายรกที่ยาวเหยียดไปพร้อมกับกรงเล็บที่แหลมคม พวกมันน่าเกลียดน่ากลัวและมีร่างกายที่ผิดเพี้ยนไปจากทารกธรรมดา อย่างไรก็ตามพวกมันไม่ได้มีผิวที่เนียนนุ่ม แต่กลับมีผิวที่หยาบกร้านแทนและใบหน้าที่ยับยู้ยี้ทำให้พวกมันดูน่าเกลียดน่ากลัวเป็นอย่างมาก
ภายในพุ่มไม้เตี้ยๆ มีทารกปีศาจกำลังคลานไปมาส่งเสียงร้องออกมาและปลดปล่อยคำสาปอยู่ทั่วบริเวณ เมื่อได้ยินเสียงร้องของทารก เหล่าทหารรับจ้างจะสะดุ้งออกมาด้วยความตกใจ
แม้ว่าเหล่าทารกปีศาจจะตัวเล็ก แต่แต้มความแข็งแกร่งของแต่ละตัวนั้นมีถึง 5 แต้มซึ่งพอๆกับผู้ใหญ่ ไม่เพียงเท่านั้นพวกมันยังมีกรงเล็บมฤตยูอีกหนึ่งคู่ เมื่อใดก็ตามที่พวกมันพุ่งเข้าไปที่โล่ไม้ พวกมันจะฝากรอยขีดข่วนไว้ที่โล่นั้นด้วย
อย่างไรก็ตามอาวุธที่ทรงพลังที่สุดของพวดมันคือ คำสาป
เมื่อกริมไปถึงเหล่าทารกปีศาจกำลังพยายามเจาะทะลุการป้องกันของโล่เข้าไป
เป็นอีกครั้งหนึ่งที่ทารกปีศาจวิ่งไปที่พุ่มไม้และกระโดดขึ้นไปกลางอากาศเพื่อผ่านการป้องกันของโล่ แต่ทุกครั้งก็จะมีทหารรับจ้างที่เตรียมพร้อมรอกระแทกพวกมันกลับไปด้วยเกราะไหล่และจะมีทารกปีศาจที่หลบหนีไม้พ้น พวกมันจะถูกธนูปักไว้กับพื้น
แม้ว่าร่างกายจะถูกตรึงไว้กับพื้น ทารกปีศาจยังดุร้ายเอามากๆ พวกมันขุดดินด้วยกรงเล็บอย่างบ้าคลั่ง จากนั้นก็ยกตัวขึ้นและตะโกนใส่ทหารรับจ้างที่อยู่ใก้ลที่สุด
เสียงร้องแหกปากโวยวายบาดแก้วหูของทารกนั้น เมื่อทหารรับจ้างที่อยู่ใกล้ที่สุดได้ยิน เขาติดคำสาปทันที!
ทหารรับจ้างที่แข็งแกร่งทิ้งโล่และนำมือทั้งสองมาจับที่หูและกรีดร้องอกมา
“ช่วยฉันด้วย!…ฉันมองไม่เห็นอะไรเลย!….”
หลังจากที่เขาร้องออกมา มีเลือดไหลออกมาจากดวงตาของเขา สร้างความตกใจให้กับทหารรับจ้างทั้งหมด
ก่อนที่ใครจะทำอะไร ทารกปีศาจอีกสองตัวกระโดดออกมาจากพุ่มไม้และพวกมันเปิดปากออกและตะโกนออกมาใส่ทหารรับจ้างที่โดนสถานะ ‘ตาบอด’
ตาบอด! + เสียสติ! +สับสน!
แม้แต่เหล่านักเวทย์ทั้งหลายยังต้องใช้เวลาในการป้องกันคำสาปจากเสียงของทารกปีศาจ นับประสาอะไรกับทหารรับจ้างที่เป็นมนุษย์ธรรมดา ก่อนที่ทหารรับข้างคนอื่นๆจะหยุดเขา เขาพุ่งชนทุกสิ่งและวิ่งออกไปจากแนวป้องกัน
“ไม่!….บาซ่าร์ กลับมา!….”
ชายวัยกลางคนที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้ากลุ่มตะโกนออกมาทันที แต่ช้าเกินไป
ถ้ามีใครมองจากข้างบนลงมาจะเห็นว่าพุ่มไม้ที่อยู่รอบๆแนวป้องกันสั่นอย่างบ้าคลั่ง เงาที่เคลื่อนที่อย่างรวดเร็วพุ่งตรงไปที่ทหารรับจ้างคนนั้นซึ่งอยู่ในอาการสับสน
“บาซ่าร์!” ชายคนหนึ่งทิ้งโล่ก่อนจะคว้าขวาน ตั้งท่าจะพุ่งไปช่วย เขาถูกห้ามจากหัวหน้าของเขา
“ห้ามไป ทาร์ค! มันสายเกินไปแล้ว….” หัวหน้ากลุ่มที่จับแขนของชายคนหนึ่งอยู่และมองไปที่ชายคนนั้นดู฿สายตาที่หมดหวัง
ตามที่เขาพูด บาซ่าร์ซึ่งวิ่งออกไปท่ามกลางสมรภูมิ เขาถูกผลักให้ล้มลงโดยพวกทารกปีศาจ เสียงกรีดร้องของเขาดังออกมาเพียง 2 วินาทีก่อนที่จะเงียบลง หลังจากนั้นเสียงที่ได้ยินเป็นเสียงของทารกปีศาจที่กำลังกัดกินเนื้อสดๆและเคี้ยวกระดูกอย่างสนุกสนาน
แม้ว่าจะถูกปกคลุมไปด้วยพุ่มไม้เตี้ย กลับไม่มีทหารรับจ้างคนใดกล้ายืนมองเหล่าทารกปีศาจที่กำลังจัดการกับเพื่อนของเขาอยู่ เมื่อมองไปที่พุ่มหญ้าและได้ยินเสียงที่น่าสะพรึงกลัวทำให้นึกภาพที่น่าสยดสยองขึ้นในหัวของพวกเขา ทำให้ความกล้าหาญที่มีอยู่เริ่มถดถอย
ทันใดนั้น บอลไฟขนาดใหญ่ยิงออกมาจากกึ่งกลางของเหล่าทหารรับจ้าง ตกลงไปตรงกลางของกลุ่มทารกปีศาจที่กำลังกินเลี้ยงอย่างมีความสุขอย่างพอดิบพอดี
วินาทีต่อมาระเบิดที่รุนแรงและเปลวไฟได้กลืนกินทุกอย่างในระยะ 10 เมตร
การโจมตีเพียงครั้งเดียวได้ฆ่าทารกปีศาจมากกว่า 20 ตัว 14ตัวอยู่บริเวณใจกลางของระเบิดถูกระเบิดกลายเป็นเถ้าถ่านในทันที ส่วนตัวที่อยู่รอบนอกถูกระเบิดได้รับบาดเจ็บได้เปลวไฟ เพียงครู่เดียวเสียงร้องของเหล่าทารกปีศาจร้องดังกังวาลไปทั่ว
เวทย์เพลิง?!
กริมซึ่งเฝ้าดูอยู่ในมุมมืด เขารีบมองไปรอบๆ มีคนน่าสงสัยอยู่กลางเหล่าทหารรับจ้างอยู่ 3 คน การแต่งกายของพวกเขาเหมือนกับที่เขาแต่งอยู่เลย
เสื้อคลุมสีดำที่มีฮู้ดปิดบังใบหน้าอยู่ เพื่อไม่ให้พวกเขาต้องเปิดเผยใบหน้าออกมา ดูจากรูปร่างของพวกเขาคงจะเป็นผู้ชาย 2 คน ผู้หญิง 1 คน
นักเวทย์ทั้ง 3 คนที่ออกไปหาประสบการณ์ด้านนอกหรือ?
เขาไม่กล้ามองไปที่คนพวกนั้นโดยตรง กริมกลัวว่าพวกเขาจะสังเกตได้ ดังนั้นเขาจึงใช้เครื่องรางเวทย์รายงานสิ่งที่เกิดขึ้นไปยังหอคอยเวทมนตร์
ในระหว่างนั้น ทารกปีศาจที่ได้รับบาดเจ็บได้ร้องเรียกเหล่าวิญญาณเร่ร่อนให้มาช่วยเขา
แน่นอนว่าวิญญาณแร่ร่อนเหล่านี้ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตชั้นต่ำอย่างพวกซอมบี้หรือพวกโครงกระดูก แต่พวกมันมีรูปรร่างเหมือนมนุษย์แต่ไม่ได้มีร่างเนื้อ แต่ความสามารถของพวกมันคือสามารถสลับไปมาระหว่างร่างเนื้อกับร่างวิญญาณได้ พวกมันจึงไม่สนใจต่อการโจมตีและการป้องกันทางกายภาพอีกเลย
ร่างกายของพวกมันดูเหมือนเงาเบลอๆ ดูๆไปแล้ว หัวของพวกมันมีลักษณะเหมือนมนุษย์มาก พวกมันมีกรงเล็บทั้งสองข้าง ส่วนขาของพวกมันเป็นเงาคลุมเครือ พวกมันลอยเหมือนอากาศ
เมื่อเหล่าวิญญาณเร่ร่อนเคลื่อนที่ออกมาจากป่า พร้อมกับเสียงอื้ออึงที่ดังขึ้นมาทันที อุณหภูมิลดลงอย่างกะทันหัน
เมื่อถูกโจมตีโดยเหล่าวิญญาณเร่ร่อน แนวป้องกันของเหล่าทหารรับจ้างทรุดตัวลงทันที
วิญญาณแร่ร่อนที่เป็นร่างวิญญาณพวกมันกระโดดเข้าหากลุ่มของทหารรับจ้างโดยไร้ซึ่งความกลัว พวกมันไม่สนใจอาวุธหรือโล่แต่อย่างใด กรงเล็บที่เยือกเย็นของพวกมันกรีดลงบนร่างของเป้าหมาย และเข้าไปในร่างของเหล่าทหารรับจ้างและควบคุมร่างกายของพวกเขาไปโจมตีทหารรับจ้างคนอื่นๆ
เมื่อเห็นช่องโหว่จากการโจมตีของวิญญาณเร่ร่อน เหล่าทารกปีศาจก็เข้าร่วมการต่อสู้ด้วย พวกมันใช้คำสาปใส่เหล่าทหารรับจ้าง จากนั้นก็ลากร่างของคนที่ติดคำสาปไปใบพุ่มไม้และจัดการพวกเขา
สถานการณ์ในตอนนี้เริ่มวุ่นวายและคละคลุ้งไปด้วยเลือด
**********************
เมื่อวานแปลได้ครึ่งเดียวแปลไม่ไหว ไม่สบายครับ
จะพยายามมาลงให้ทุกวันนะครับ
เป็นกำลังใจให้ด้วยนะครับ ไปติดตามข่าวสาารได้ในเพจนะครับ
ผิดพลาดยังไงขออภัยด้วยนะครับ ไม่ได้ตรวจทานเลย รีบมาลงให้