I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

Age of adept – บทที่ 15

| Age of Adepts | 856 | 2340 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้วตอนต่อไป

ขณะที่การต่อสู้กำลังดำเนินต่อไป กริมรู้ถึงจุดอ่อนของเขามากขึ้นเรื่อยๆ

สมรรถภาพร่างกายของเขาที่ต่ำกว่ามาตรฐานเป็นจุดอ่อนที่ใหญ่ที่สุด แม้ว่าจะมีการช่วยเหลือของชิพ แต่ก็ไม่ได้แข็งแกร่งกว่าเดิมสักเท่าไหร่

แต้มความว่องไวที่มีอยู่ 4 แต้ม ทำให้ความเร็วในการเคลื่อนที่และการตอบสนองนั้นช้า ถึงแม้ว่าจะมีการคาดเดาการเคลื่อนไหวของชิพ แต่ร่างกายของเขา ‘เชื่องช้า’ เกินไปที่จะทำตามที่ชิพแนะนำ

ดังนั้นส่วนใหญ่ ถึงกริมจะรู้ว่าการโจมตีมาจากด้านไหน แต่เขาไม่สามารถป้องกันได้ทันเวลา บ่อยครั้งที่กรงเล็บผ่านร่างของเขา ห่างจากเปลวไฟของเขาเพียงไม่กี่นิ้ว แต่เขาไม่สามารถแตะต้องชายเสื้อของเธอได้เลยแม้แต่น้อย

ในลานประลองขนาดใหญ่ กริมกำลังกระสับกระส่ายโบกมือที่มีลูกไฟอยู่ไปมา ทำทุกอย่างเพื่อที่จะล้มศัตรูตรงหน้า อย่างำรก็ตาม เขาไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากรอรับบาดแผลและร้องออกมาเนื่องจากบาดแผลที่เพิ่มขึ้น แมรี่ที่ตอนนี้เป็นเหมือนวิญญาณสีแดงที่บินไปบินมาในพริบตา ความจริงคือเธอกำลังวิ่งรอบๆกริม บ่อยครั้งที่เปลวเพลิงที่ลุกโชนเกือบจะโดนร่างของเธอ แต่ไม่สามารถทำอันตรายใดๆเธอได้ เพราะเธอเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงมาก

โชคดีที่แมรี่ประเมินความสามารถในการต่อสู้ของกริมแล้ว การโจมตีของเธอทั้งหมดทำให้เป็นแผลเล็กเท่านั้น  ถ้าเธอเอาจริง กริมถูกหั่นเป็นชิ้นๆตั้งแต่แรกแล้ว  ถึงจะอย่างนั้นร่างของเขาตอนนี้ที่ได้รับบาดแผลจากกรงเล็บของแมรี่ทำให้กริมตอนนี้มีแต่รอบขีดข่วนที่ชุ่มไปด้วยเลือด

แม้ว่าบาดแผลที่เขาได้รับจะไม่ได้ทำให้เขาตาย แต่กริมในตอนนี้มีแต่ความโกรธแค้นและความอัปยศอยู่เต็มอกของเขา

หนึ่งเดือนก่อน แมรี่เพิ่งจะเริ่มเป็นนักเวทย์ขั้นต้นและเธอไม่ได้แข็งแกร่งเหมือนกับเขา แต่เนื่องจากการกลายพันธุ์ ทำให้พลังเวทย์ของเธอเปลี่ยนแปลง เธอสามารถปั่นหัวกริมได้ง่ายๆเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น กริมหยุดยั้งความโกรธที่ใกล้จะระเบิดออกมาเอาไว้ เขารู้ดรว่าไม่มีทางเอาชนะแมรี่ได้ แต่เขายังพยายามไล่ล่าเงาสีแดงที่กระพริบไปกระพริบมาด้วยเปลวเพลิงของเขา

ในหัวของกริมตอนนี้สงบนิ่งราวกับธารน้ำแข็ง เขากำลังสื่อสารกับชิพโดยไม่แสดงสีหน้าใดๆออกมา เนื่องจากเขาไม่สามารถจับแมรี่ได้จากระบบคาดเดาล่วงหน้า เขาจึงต้องหาวิธีแก้ไข

พลังเวทย์ของกริมถูกใช้ไปอย่างรวดเร็วในการฟาดมือทั้งสองข้างไปใบอากาศ ลูกไฟในมือของเขาใหญ่ขึ้นและรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ขณะนั้นดวงตาของเขาปรากฏจุดสีฟ้าที่กำลังกระพริบเป็นตำแหน่งที่ใช้ขัดขวางที่ชิพคำนวณไว้ให้

เมื่อกริมรู้สึกว่าแมรี่กำลังจะโจมตีมาทางด้านหน้า เขาแยกมือออกเล็กน้อยเพื่ออป้องกันการโจมตีและปกปิดจุดอ่อนทั้งซ้ายและขวา

เมื่อเห็นแบบนั้น แมรี่ที่วางแผนจะโจมตีทางด้านซ้าย ลังเลและหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเขา และโยกไปทางด้านข้างเล็กน้อยเพื่อหลบลูกไฟสีแดง ไม่เพียงเท่านั้นเธอยังหลุดเข้าไปในช่องว่างตรงหน้าอกของกริม

“หืม! ประมาทไปเด็กน้อย! ฉันควรจะฝากแผลเป็นไว้บนหน้าหรือหน้าอกของนายดี?”

แมรี่ที่มีเวลาเหลือมาพูดกับกริมขณะต่อสู้พูดออกมา กริมครุ่นคิดอย่างหนักว่าเหตุใดเธอถึงลังเลไปครู่หนึ่ง

ทันใดนั้นท่าทางของเธอเปลี่ยนไปและรีบถอยกลับไปเร็วมากมากกว่าที่เธอพุ่งเข้ามาซ่ะอีก ถึงอย่างนั้นร่างกายของเธอไม่สามารถหนีรอดไปจากลูกไฟทั้งสองลูกที่ขยับอย่างรวดเร็ว

ลูกไฟทั้งสองลูกมาจากด้านซ้ายและด้านขวากระแทกเข้าหากันทำให้เกิดการระเบิดไปทั่วทุกทิศ

แมรี่ร้องตกใจออกมา ในเวลานั้นเธอถอยออกมาจากกริมเป็น 10 เมตร เธอรู้สึกได้ถึงบาดแผลจากการโจมตีนั่น เธอก้มหัวไปมองร่างกายของเธอ ด้วยความตกใจ เธอพบว่าชุดชีฟองสีแดงของเธอเต็มไปด้วยรอยไหม้ เหมือนสะเก็ดไฟตกใส่ชุดของเธอและทำให้ชุดของเธอเป็นรูทั้งชุด เผยให้เห็นสิ่งที่อยู่ด้านใน

“ไอ้ชั่ว…..แกกล้าทำร้ายชุดของฉัน……”

ใบหน้าที่เงียบสงบและมีเสน่ห์ของแมรี่เริ่มโกรธออกมา ในที่สุดเขาก็สามารถโจมตีแมรี่กลับได้แล้ว สุดท้ายเขาก็พบจุดอ่อนของสไตล์การต่อสู้ของเด็กสาว เมื่อเผชิญหน้ากับพวกความเร็วสูงอย่างพวกนักฆ่า เวทย์ที่กินพื้นที่กว้างมีประโยชน์ในการจำกัดพื้นที่ของอีกฝ่ายเมื่อพวกเขาเคลื่อนที่ ส่วนเวทย์ที่ทรงพลังแต่เป็นจุดๆเดียวจะไม่แม้แต่จะสัมผัสกับพวกเขา….

ในขณะที่กำลังดื่มด่ำกับความสำเร็จเล็กๆ กริมรู้สึกได้ถึงจิตสังหารทันที ด้วยความตกใจเขาเงยหน้าขึ้นมาและมองไปที่เด็กสาวตรงหน้า

“ฉัน….”

กริมพยายามอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ก่อนที่เขาจะพูดอะไร เงาสีแดงกระพริบอยู่ตรงหน้าและคว้าตัวของเขาและฟาดไปหัวของเขาไปที่กำแพงหินใกล้ๆ ความโหดเหี้ยมและความรุนแรงของแมรี่ที่โจมตีเขา เขารู้สึกถึงความเจ็บปวด ดวงตาอของเขาเป็นสีดำและเขาก็สลบไป

ความคิดสุดท้ายที่เกิดขึ้นในใจของเขาคือ

ความเร็วอะไรขนาดนั้น!

…………

เมื่อกริมได้สติ เขารู้สึกถึงความเจ็บปวดทั่วร่างกาย แต่เขารู้สึกถึงแผลใหม่ เหมือนกับเขาถูกลากโดยใครบางคน

ข้อเท้าของเขาถูกจับโดยมือเย็นๆและลากเขาไปกับพื้นในสภาพคว่ำหน้า นี่เป็นวิธีที่นำเขากลับมาที่ห้องของเขา เมื่อเขามาถึงห้องของเขา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเลือดเป็นผลมาจากใบหน้าของเขาถูกับพื้นหยาบๆนั่นเอง

กริมไม่กล้าขัดขืน ดูเหมือนว่าการโจมตีครั้งสุดท้ายของเขาจะทำให้เธออารมณ์เสียและน้อยใจ ดังนั้นเขาจึงหลับตาและอดทนต่ออาการบาดเจ็บทั่วร่าง

โชคดีที่เขายังรู้สึกถึงความเจ็บปวด….มันจะดีกว่านี้ถ้าเขาถูกฆ่าตายไม่ใช่อยู่ในอาการโคม่าแบบนี้!

กริมให้ชิพตรวจสอบร่างกายและสัญญาณเตือนสีแดงขนาดใหญ่แสดงขึ้นมาด้านในของรายงาย

กริม

มนุษย์

Alert!

HP 3/11

เขามีพลังชีวิตทั้งหมด 11 หน่วยเท่านั้นและเขาสูญเสียไปถึง 8 มันอาจจะทำให้เขาตายได้ ถ้ามันน้อยกว่านี้ เขาอาจมีปัญหาเพิ่มขึ้นมาอีก

แม้ว่าแมรี่จะไม่ได้รับบาดเจ็บและทิ้งรอยแผลไว้ทั่วร่างของเขา นั่นเพียงพอที่จะลดพลังชีวิตของเขาให้อยู่ในเกณฑ์ที่น่าอนาถ นี่แสดงให้เห้นว่าช่องว่างระหว่างทั้งสองคนต่างกันขนาดไหน

ต่อมา แมรี่เปิดประตูไม้ในห้องของกริมและโยนเขาเข้ามาด้านใน หลังจากนั้นน้ำเสียงที่น่ารักแต่ฟังดูโหดร้ายดังขึ้นมา

“คืนนี้พักซ่ะ พวกเราจะเริ่มฝึกต่อในอีก 17 ชั่วโมงข้างหน้า”

ดูเหมือนว่าแมรี่จะสังเกตเห็นว่ากริมตื่นแล้ว

กริมเงยหน้าขึ้นอย่างตกใจเมื่อเธอรู้เข้าแล้ว สิ่งที่เขาเห็นคือประตูไม้ที่เปิดอยู่ครึ่งหนึ่งและภาพของหญิงสาวที่บอบบางที่ยืนอยู่กับแสงเทียนจากโถงทางเดิน

17 ชั่วโมง? เธอหวังว่าจะให้ฉันฟื้นฟูใน 17 ชั่วโมงเหรอ?

กริมอ้าปากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ประตูไม้กลับปิดอย่างรงทิ้งเขาไว้ในห้องที่มืดสนิท

…………

ครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น กริมลุกขึ้นมาจากพื้นและจุดเทียน2-3อัน เพื่อให้มองเห็นตัวเอง

เขาถอดเสื้อคลุมนักเวทย์ขั้นต้นออกและพบกัยร่างกายที่ผอมและเต็มไปด้วยรอยขีดข่วนและบาดแผล แม้ว่าแผลพวกนั้นจะไม่ลึก แต่มันกลับเยอะมาก

ภายใต้แสงเทียน เขาเริ่มรักษาบาดแผลของเขา

เขามียารักษาขั้นพื้นฐานในห้องของเขาเพื่อที่จะอยู่รอดในหอคอย ยารักษาและยาแก้พิษเป็นสิ่งที่ต้องมี

ด้วยความเจ็บปวดขณะที่เขาใช้ยารักษาบนบาดแผลของเขา  สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด  ทันทีที่ยาสัมผัสกับแผลความรู้สึกเหล่านั้นถูกแทนที่ด้วยความเย็นสบายจากนั้นบากแผลของเขาเริ่มฟื้นฟู กริมค่อยรักษาช้าๆ

หลังจากที่เขาใช้ยารักษาแล้ว กริมตัดสินใจตรวจสอบร่างกายตัวเองอีกครั้ง

กริม

มนุษย์

Alert!

Health Point 3/11

สถานะ: บาดเจ็บ

HP 3/11

นักเวทย์ขั้นต้น

ค่าประสบการณ์: 528/1000

ค่าสถานะ

Strength 4.01

Agility 4.04

Physique 3.02

Spirit 8.07

ทักษะและความสามารถเฉพาะ

ทักษะ

  • คัดลอกหนังสือเวทย์
  • อ่านอักขระเวทย์

ความสามารถเฉพาะ

  • ฝ่ามือเปลวเพลิง (คงสภาพแล้ว)
  • ศรเพลิง (อยู่ในขั้นตอนการคงสภาพ)

น่าแปลกใจ หลังจากที่ความทุกข์ทรมานได้ผ่านไป ตอนนี้ค่าสถานะทุกอย่างของเขาเพิ่มขึ้น รวมถึงค่าประสบการณ์เพิ่มขึ้นอีก 12 หน่วย กริมกลั้นหายใจอยู่นาน นั่นหมายความว่าเส้นทางที่เขาจะแข็งแกร่งขึ้นเต็มไปด้วยความยากลำบาก?

หลังจากที่คิดหมกมุ่นกับความทุกข์ทรมานและคิดจะฆ่าตัวตาย กริมหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นก็นอนลงบนเตียงและเริ่มทำสมาธิเหมือนทุกวัน

เป็นอีกครั้ง ที่เขามาที่โลกแห่งจิตวิญญาณที่เต็มไปด้วยละอองแสงจำนวนมาก คราวนี้ดวงจิตของกริมเป็นเหมือนสัตว์ร้ายที่มีหนวดจำนวนมาก ภายใต้การควบคุมของกริม เขาควบคุมสายวิญญาณกวาดไปรอบๆและว่ายไปเรื่อยๆ ยื่นมือเข้าไปจับละอองธาตุไฟที่ว่ายเข้ามาใกล้ๆ

ในอดีต กริมที่ว่าดูดซับธาตุไฟมามากแล้ว เปรียบเทียบกับตอนนี้ที่เขากำลังดูดซับพวกมัน? ด้วยความเร็วขนาดนี้ การนั่งสมาธิ 1 รอบได้ให้ผลลัพธ์มากกว่าการนั่งสมาธิก่อนหน้านี้เป็น 10 เท่า

มันเป็นวันที่ยาวนานสำหรับเขา มีหลายสิ่งเกิดขึ้นกับเขามากมาย เขาวุ่นวายมากที่ต้องเจอกับพวกมัน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาหายใจและมีอาการเหนื่อยล้า ก่อนที่เขาจะตรวจเช็คผลจากการนั่งสมาธิ เขาก็หลับไปซ่ะก่อน

………..

เช้าวันต่อมา กริมตื่นขึ้นมาด้วยเสียงเคาะประตู

“นั่นใครน่ะ?”

“ฉันเอง โทนี่ ได้เวลาแล้ว….”

ริมฝีปากของกริมกระตุก เขาเพิ่งคิดได้ว่านี่ผ่านมา 6 วันแล้วตั้งแต่การสำรวจครั้งสุดท้าย ถึงเวลาที่เขาต้องทำมันอีกครั้ง!

ขณะที่เขาลุกขึ้น เขามองไปที่ผลลัพธ์จากการนั่งสมาธิเมื่อคืน เขารู้สึกคตื่นเต้นขึ้นมาเมื่อเห็นว่า แต้มวิญญาณที่เพิ่มขึ้นจากเดิน 8.07 เพิ่มเป็น 8.15 การทำสมาธิคืนเดียวสามารถเพิ่มแต้มวิญญาณของเขาได้ถึง 0.08 แต้ม นั่นหมายความว่าถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้เรียนหนังสือเวทย์และนั่งทำสมาธิ แต้มวิญญาณของเขาจะไปถึงระดับเดียวกับนักเวทย์ขั้นต้นใน 3 เดือนเลยงั้นหรือ?

นี่ไม่ใช่ข่าวดีเพียงอย่างเดียวเท่านั้น

เวทย์ศรเพลิงของเขาจะคงสภาพเสร็จในอีก 1 ชั่วโมง เขาจะกลายเป็นนักเวทย์ขั้นต้นที่ไม่มีเวทย์เพียงบทเดียวอีกต่อไป เขาจะไม่เป็นมือใหม่และถูกรังแกโดยคนอื่นอีกแล้ว

 

*********************

มาแล้วครับ

ขอบคุณที่ติดตามนะครับ

ตอนที่แล้วตอนต่อไป
comments