ตอนที่แล้วตอนต่อไปบทที่ 1166 – สาส์นจากกองทัพนักล่า
“อะไรนะ? มันเป็นเรื่องจริงงั้นเรอะ? เจ้าเเน่ใจนะ?”
เมื่อพวกเขาได้ยินคำเหล่านั้นการเเสดงออกของฝูงชนก็เกิดการเปลี่ยนเเปลงในทันที การเเสดงออกของพวกเขานั้นรู้สึกช็อคอย่างหาใดเปรียบ โดยเฉพาะพวกคนที่ดูถูกชูเฟิงก่อนหน้านี้พวกเขารู้สึกตกใจมากกว่าคนอื่นใบหน้าของพวกเขาในตอนนี้เเปลกประหลาดจนหาใดเทียบได้
เพราะว่าเรื่องที่เขาได้ยินนั้นมันเป็นความจริงละก็ชูเฟิงก็ไม่ใช่ขยะของหุบเขาไม้ครามใต้อย่างที่พวกเขาคิดเเต่เขาจะต้องมีความสามารถพอเเละสามารถเรียกได้ว่าปีศาจในหมู่มนุษย์ “ข้าก็อยู่ที่นั้นในวันนั้น ข้ารับรองได้ว่ามันเป็นความจริง?”
จู่ๆก็มีคนพูดขึ้น “เเซ่ดดด ~~~”
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้นเสริมเข้าไป อีกหลายคนทำได้เพียงเเต่ปล่อยลมหายใจออกมา การเเสดงออกของพวกเขาล้วนเเล้วเเต่บอกว่านี่มันเกิดขึ้นจริงได้ยังไง “นั่นมัน ทุกคนดูนั่น พวกเขาเป็นคนจากกองทัพสวรรค์ พวกคนจากกองทัพสวรรค์มาที่นี่ตั้งหลายคน” “สวรรค์ไม่ใช่ว่า หลง เฉินยี่ ก็จะมาด้วยหรอ คนอย่างเขาอาจจะไม่พอใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นก็เป็นได้?” “ฮ่าๆ นี่มันน่าสนใจชัดๆ เเม้เเต่ หลง เฉินยี่ ก็ถูกดึงดูดมาที่นี่ เเน่นอนว่าเรื่องนี้ได้เเพร่กระจายไปทั่วภูมิภาคหลัก เรื่องเกี่ยวกับชูเฟิงนั้นพวกเขาต่างได้ยินเเละรับรู้ทั้งสิ้น”
ทันใดนั้นก็มีคนตระโกนดังขึ้น ในทันที ความรับรู้เเละความประหลาดใจเกิดขึ้นบนใบหน้าของฝูงชนในทันที เพราะว่า หลง เฉินยี่ ได้ปรากฏขึ้นพร้อมกับสมาชิกนับหมื่นของกองทัพสวรรค์ ด้วยจำนวนที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้เเน่นอนว่าพวกเขาได้ปิดบังผืนฟ้าทำให้ความรู้สึกของคนที่มองนั้นใจสั่นด้วยความกลัวเลยก็ว่าได้
เพราะว่าเทียบกับกองทัพสวรรค์เเล้ว เพียงเเค่สมาชิกชั้นปลายเเถวบางคน ฝูงชนที่อยู่ที่นี้นั้นก็ล้วนไม่มีค่าจะเทียบกับพวกเขาเลย “ดูเหมือนว่าเจ้าชูเฟิง มันจะผยองเกินเหตุ? การกระทำของเขานั้นเเสดงให้เห็นว่าเขาไม่เห็นบรรดาศิษย์หลักอยู่ในสายตา นำซ้ำการกระทำของยังเป็นการไม่ไว้หน้าผู้อาวุโสอีกด้วย นี้มันรนหาที่ตายชัดๆ”
หลง เฉินฟู่ ที่เพิ่งมาถึงก็ได้พูดออกมาอย่างร้ายๆ ราวกับสาปเเช่งให้ชูเฟิงตายๆไปซะ “จากการกระทำของเขา ข้าก็ไม่เห็นว่าจะมีผู้อาวุโสท่านใดที่จะออกมาดูเเลเกี่ยวกับเรื่องนี้ สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นได้รับการยืนยันเเล้วว่ามันคือความจริง เพราะว่า ชูเฟิง เเละศิษย์น้อง รู่วเฉิน ได้ทำลายสถิติเกี่ยวกับการเก็บรวบรวมสมุนไพรนภา นอกจากนี้พวกเขายังได้รับคำสรรเสริญจากผู้อาวุโสเว่ยเเละยังได้รับเชิญไปที่เเผนกปรุงยาด้วย” “ถึงเเม้ว่ามันจะเป็นเพียงเเค่คำสรรเสริญเเต่มันออกมาจากปากของผู้อาวุโส เว่ย ผู้อาวุโสเว่ยนั้นไม่ใช่ผู้อาวุโสธรรมดา เเล้วใครล่ะ จะกล้าไปตอเเยด้วย ? ถ้าผู้อาวุโสเว่ย ชื่นชอบเขาเเล้วละก็ มันก็เป็นปกติที่ผู้อาวุโสธรรมดาจะไม่กล้าสร้างปัญหาให้กับบุคคลที่เขาชื่นชอบ เเน่นอนว่าพวกเขาไม่กล้าตอเเยกับชูเฟิงอย่างเเน่นอน?”
ผู้นำที่ 2 ของกองทัพสวรรค์ เมิ่ง เจิ๋นชัว กล่าวออกมา “อะไรนะ?! นี่มัน. . เรื่องจริงงั้นหรือ?”
เมื่อได้ยินคำกล่าวเหล่านั้นฝูงชนจากกองทัพสวรรค์ก็พากันตกใจทั้งสิ้น สำหรับ หลง เฉินฟู่ ผิวของเขาซีดขาวในทันที ปากของเขาสั่นระรัวเผยอขึ้นเล็กน้อย นั่นเพราะว่าถ้ามันเป็นเรื่องจริง การที่เขาดูหมิ่นชูเฟิงนั้นถือว่าผิดมหันต์ “สิ่งที่เกิดขึ้นกับชูเฟิงนั้นไม่เกี่ยวข้องกับข้า เเต่กับศิษย์น้องรู่วเฉินนั้นคนละเรื่อง ข้าไม่อาจทนให้เธอเป็นอะไรไป ข้าได้ยินว่ากองทัพพยัคฆ์มังกรได้รับการสนับสนุนจากกองทัพนักล่า เเม้ว่า หวัง ฮ่าวฉวน จะไม่ได้อยู่ในหุบเขาไม้ครามตอนนี้ เเต่ข้ากลัวว่าเขาจะไม่สามารถจัดการกับกองทัพนักล่าได้ ถ้าพวกเขาปรากฏตัวออกมา”
หลง เฉินยี่กล่าวอย่างจริงจัง เเววตาของเขาปรากฏความเอาเเน่เอานอนเเละจ้องไปยังทิศทางหนึ่งอย่างสงสัย
เมื่อเห็นอย่างนี้ หลง เฉินฟู่ ถามออกมาอย่างหงุดหงิดในทันทันที”
พี่ใหญ่ท่านมีอะไรหรือไม่?” “ไม่มีอะไร เพียงเเค่มีผู้อาวุโสบางท่านกำลังจะเดินทางมาถึง เเต่พวกเขาไม่ต้องการที่จะเปิดเผยตัว จึงแอบหลบซ่อนอยู่ใต้ผืนฟ้าคอยเฝ้าดู”
หลง เฉินยี่ กล่าว “ผู้อาวุโสงั้นหรือ พวกเขาคงมาเเค่สอดส่องหรือไม่ก็มาสังเกตุการณ์ เพราะว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนั้นให้ความดึงดูดทุกคนไม่เว้นเเม้เเต่เหล่าผู้อาวุโสเช่นกัน ชูเฟิงเป็นบุคคลที่มีความสามารถเขาเพิ่งเข้าร่วมกับ หุบเขาไม้ครามเพียงไม่กี่วันเเต่เขาก็ได้สร้างปรากฏการณ์ที่ยิ่งใหญ่ อาจเรียกได้ว่านี่คือการเปลี่ยนเเปลงครั้งใหญ่ที่เกิดขึ้นก็ว่าได้บางทีหุบเขาไม้ครามตอนใต้ คงจะพบกับอนาคตที่สดใสในภายภาคหน้า”
เมิ่ง เจิ๋นชัว กล่าว
หลง เฉินยี่ ไม่ได้ตอบสนองต่อคำตอบของ เมิ่ง เจิ๋นชัว เเต่สายตาของเขายังคงจ้องมองไปยังทิศทางนั้นเเละปรากฏถึงความเปลี่ยนเเปลง เขารู้ดีกว่าคนอื่นว่าชูเฟิงมีความสามารถเพียงใด เเละชูเฟิงนั้นไม่ใช่ศิษย์สามัญธรรมดา “ไอเวรเอ้ย! ข้าไม่คิดเลยว่าไอพวกขยะจากหุบเขาไม้ครามใต้ จะกล้าคุกคามเหล่าสมาชิกของกองทัพพยัคฆ์มังกรของเรา? ข้าคิดว่าพวกขยะจากหุบเขาไม้ครามใต้มันคงรนหาที่ตาย”
ในขณะเดียวกันด้านนอก กองทัพพยัคฆ์มังกรกำลังพากันส่งเสียงคึกคัก พวกเขากว่า 200 คน ได้มารวมตัวกันที่ห้องโถงของพระราชวังพยัคฆ์มังกร เเม้เเต่ประมุขของพวกเขาก็สบถออกมาด้วยความแค้น คนระดับสูงในกองทัพของพวกเขา ต่างก็กัดฟันเเน่นไปด้วยความพิโรธ เท้าของพวกเขากระทืบพื้น เพราะสิ่งที่พวกเขาได้รับนั่นคือความอับอาย จนแทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนี
1 ในนั้นมีการบ่มเพาะพลังระดับ 4 ราชันย์เเห่งสงคราม เเน่นอนว่าเขาคือ ประมุขของกองทัพพยัคฆ์มังกร
ในขณะนั่นสมาชิกทุกคนของกองทัพพยัคฆ์มังกรทีอยู่ในหุบเขาไม้ครามนั้นต่างมารวมที่นี่ในหลายคนของพวกเขาบ้างก็มีเรียกร้องที่จะถอนตัวจากกองทัพพยัคฆ์มังกร
เหตุผลที่พวกเขาขอถอนตัว ออกจากกองทัพพยัคฆ์มังกร ก็เพราะว่าดินเเดนของพวกเขาได้ถูกทำลายเเม้เเต่อิฐที่พวกเขาเตรียมไว้ใช้สร้างตำหนัก ก็ไม่มีเหลือ นอกจากนี้ชูเฟิงยังบอกพวกเขาอีกว่า ถ้าพวกเขากล้าสร้างที่พักขึ้นมาใหม่ เขาก็จะมาทำลายมันทุกครั้งที่พวกเขาสร้าง
เพราะว่าการทำลายดินเเดนและที่พักของพวกเขา ชูเฟิง แค่ซัดฝ่ามือเบาๆ เพียงฝ่ามือเดียว พวกเขาก็รับรู้ได้ถึงบางอย่างที่ซ่อนเร้นอยู่ในพลังระดับ 2 ราชันย์เเห่งสงคราม ความกลัวนั่นมันจึงฝังลึกลงไปในจิตใจพวกเขา “ท่านประมุข ข้ารู้สึกว่าศิษย์ใหม่ที่ชื่อชูเฟิงที่มาจากหุบเขาไม้ครามใต้นั้น ดูเเล้วไม่ใช่คนที่น่าจะจัดการได้ง่ายๆ ข้าเกรงว่าพวกเราอาจจะ…..”
ในขณะนั้นหญิงสาวคนหนึ่งก็กล่าวขึ้นด้วยความสั่นกลัวในทันทีเพราะว่าเธอคือผู้หญิงที่สบถคำสาปเเช่งออกไปด่าชูเฟิงก่อนหน้านี้ ใบหน้าของเธอมีเหงื่อไหลอาบท่วม “อะไร!!! นี่เจ้ากลัวหรอ? มีสิ่งใดที่ต้องกลัว? หรือเจ้าคิดว่ากองทัพพยัคฆ์มังกรของเราไม่สามารถฟื้นฟูขึ้นมาใหม่ นี่เจ้าลืมสิ่งที่พวกขยะจากหุบเขาไม้ครามใต้ทำหรอ ?”
ประมุขของกองทัพพยัคฆ์มังกรตำหนิออกมาด้วยความโกรธ “ท่านประมุข ชูเฟิงนั้นไม่ใช่คนธรรมดาๆ ข้าได้ยินว่าเขาได้รับเเต้ม 450 จุด จากการเก็บสมุนไพรนภาเมื่อวานนี้ นอกจากนี้เขายังเป็นคนที่ผู้อาวุโสเว่ยถูกใจอีกด้วย หากเราไปยุ่งกับเขา เเล้วทำให้ผู้อาวุโสเว่ยโกรธขึ้นมา พวกเราคงพบกับภัยพิบัติอย่างแน่นอน?”ในขณะนั้นใครบางคนก็กล่าวขึ้น “ผู้อาวุโส เว่ย ?!!!”
เมื่อได้ยินคำว่าผู้อาวุโสเว่ย การเเสดงออกของประมุขของกองทัพพยัคฆ์มังกรเริ่มเปลี่ยนเเปลงไปในทันที เขาเริ่มที่จะลังเเล พร้อมกับกล่าวออกมาว่า”
ถึงเเม้ว่ามันอย่างที่เจ้าว่า เเล้วยังไงล่ะ?! อย่าลืมว่าพวกเรายังมีคนคอยหนุนหลังอยู่ เเน่นอนว่าพวกเขาคือ กองทัพนักล่า””ข้าจะบอกให้พวกเจ้ารู้ก็ได้ ฟังนะ การที่ข้าสั่งให้กองทัพพยัคฆ์มังกรไปท้าทายกองทัพอสูรฟ้า นั่นก็เป็นเพราะได้รับคำสั่งจาก กองทัพนักล่า” “พวกเราที่มีกองทัพนักล่าหนุนหลังอยู่ เหตุใดจึงต้องกลัวพวกสวะกองทัพอสูรฟ้า!” “ที่ข้ากล่าวมาเป็นความจริงทั้งหมด ชูเฟิงก็เป็นเพียงเเค่ศิษย์ใหม่ พวกมันกับพวกเรา อยู่กันคนละชั้น ไม่ต้องเทียบกับกองทัพนักล่า แค่สมาชิกของพวกเขาก็เพียงพอที่จะบดขยี้พวกมัน ยิ่งหากเป็นผู้นำหรือคนระดับสูงของกองทัพนักล่า พวกเขายิ่งจะสุดแสนจะน่ากลัว”
เมื่อเขาได้ยินคำกล่าวของประมุขของพวกเขา เหล่าสมาชิกของกองทัพพยัคฆ์มังกรต่างพยักหน้าเห็นด้วย “ฮึ! พวกเจ้าคงหมดความกังวลเเล้วสินะ! ที่ชูเฟิงมันเฮิมเกริมขนาดนี้ เป็นเพราะว่ามันเพียงเเค่ได้รับคำสรรเสริญจากผู้อาวุโสเว่ย? ถ้ามันคิดจะท้าทายพวกเราด้วยเพียงเพราะเรื่องนั่นละก็ ข้าบอกเลยว่ามันทำผิดมหันต์!” “ตอนนี้มีบุคคลจำนวนมากได้รวมตัวกันอยู่ที่ด้านนอกนั่น พวกเขามาเพื่อชมการเเสดงที่กำลังจะเกิดขึ้นนี้ มันเป็นโอกาสที่ดีที่เราจะเเสดงให้พวกเขาเห็นถึงความเเข็งเเกร่งของ กองทัพพยัคฆ์มังกร” “ถ้ามันปรากฏตัวขึ้นมาละก็คงจะดีไม่น้อย ข้าจะสั่งสอนมันสักป๊าบสองป๊าบให้มันรับรู้ว่าเป็นเพียงเเค่ขยะจากหุบเขาไม้ครามใต้อย่าริอาจมาสู้กับพยัคฆ์อย่างข้า!”
ประมุขของกองทัพพยัคฆ์มังกรสบถออกมาด้วยท่าทางผยอง “ท่านประมุข กองทัพนักล่ามีสาร์นส่งมาถึงท่าน”
ทันใดนั้นหญิงสาวคนหนึ่งก็ได้เดินเข้าไปในพระราชวังทันทีเธอเป็นผู้นำลำดับที่ 2 ของกองทัพพยัคฆ์มังกร ตอนนี้ในมือของเธอนั้นกำสาร์นข้อความไว้อยู่ “เร็วเข้า รีบเอามาให้ข้าดู!”
ประมุขกองทัพพยัคฆ์มังกรรีบร้อนเพื่อที่จะเปิดอ่านมันในทันที
เพราะว่าเขาได้ยินว่ามันเป็น สาส์นข้อความที่ส่งมาจากกองทัพนักล่า สมาชิกของกองทัพพยัคฆ์มังกรที่ได้ยินชื่อกองทัพนักล่าเป็นคนส่งมา พวกเขาต่างให้ความสนใจเเละสูดหายใจลึกในทันที เพราะพวกเขารู้ดีว่ากองทัพนักล่านั้นจะต้องช่วยเหลือพวกเขาอย่างเเน่นอน
P’Film