ตอนที่แล้วตอนต่อไปบทที่ 1182 – บังคับสู่กับดัก
“ชูเฟิง เจ้าฆ่าพี่ชาย เล่ย เหยา ของพวกเรา ข้าอยากจะฉีกเจ้าเป็นชิ้นๆ แต่พวกเราก็ไม่สามารถทำได้เพราะกฎ !!””ใช่ !! ชูเฟิง เจ้าควรจะดีใจที่เจ้าเป็นศิษย์ของหุบเขาไม้คราม ………..ไม่เช่นนั้นข้าจะฉีกเจ้าเป็นร้อยๆ ชิ้น !!””เป็นร้อยๆ ชิ้น ก็ยังไม่สามารถลบความแค้นของพวกเราไปได้ มันต้องฉีกเจ้าออกเป็นล้านๆ ชิ้น !!”
สมาชิกของกองทัพนักล่าต่างกล่าวออกมาด้วยความเคียดแค้น
เพราะ ชูเฟิง ได้สังหาร เล่ย เหยา ที่เป็นผู้นำของกองทัพนักล่า มันจึงเปรียบได้กับการทำให้สมาชิกของกองทัพนักล่าต้องอับอาย
อีกทั้ง ชูเฟิง ยังทำให้พวกเขาต้องอับอายต่อหน้าเหล่าผู้คนจำนวนมากเช่นนี้ มันจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่พวกเขาจะเคียดแค้น ชูเฟิง “เป็นเพราะกฎพวกเจ้าถึงไม่สามารถล้างแค้นได้เช่นนั้นหรือ หากพวกเจ้ามีความเกลียดชังต่อข้า เรื่องนี้ก็ง่ายมากที่พวกเจ้าจะสามารถล้างแค้นได้ !! แค่เพียงพวกเจ้าลงนามประลองชี้เป็นชี้ตายกับข้าเท่านั้น !!””หากพวกเจ้าต้องการแก้แค้นให้กับ เล่ย เหยา พวกเจ้าก็ลงชื่อในการประลองชี้เป็นชี้ตายกับข้า นี่เป็นโอกาสแก้แค้นข้าของพวกเจ้า !!”
ชูเฟิง กล่าวออกมาเสียงดังพร้อมกับยิ้มบาง “นี่………”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น สมาชิกของกองทัพนักล่าต่างหน้าซีดในทันที พร้อมกับที่พวกเขาถอยหลังออกไปด้วยความเงียบ
เหล่าคนที่ประนาม ชูเฟิง ในก่อนหน้านี้ทุกคนต่างปิดปากเงียบ แม้แต่มองหน้า ชูเฟิง พวกเขาก็ไม่กล้าทำ เพียงพริบตาเดียวนั้น ความเคียดแค้นในก่อนหน้านี้ของพวกเขาก็ถูกแทนที่ด้วยความหวาดกลัวอย่างรวดเร็ว
หลังจากที่ ชูเฟิง ได้แสดงความแข็งแกร่งของเขาออกมานั้น แม้แต่ เล่ย เหยา ก็ไม่ใช่คู่มือกับเขา ดังนั้น สมาชิกของกองทัพนักล่าคนอื่นๆ ย่อมไม่อาจประมือกับ ชูเฟิง ได้ และการลงชื่อในการประลองชี้เป็นชี้ตายกับ ชูเฟิง นั้น ก็เท่ากับพวกเขาส่งตัวเองไปตายเท่านั้น “ชูเฟิง เจ้าอย่าได้ใจไปนัก ถึงอย่างไรตอนนี้เจ้าก็ได้ฆ่าพี่ชาย เล่ย เหยา ไปแล้ว เจ้าไม่มีทางหนีความผิดนี้ของเจ้าไปได้ !!”
ในขณะนั้น หยวน ชิง ก็กล่าวออกมาด้วยความโกรธ และเกลียดชัง พร้อมกับชี้ไปที่ ชูเฟิง ที่ยืนอยู่ต่อหน้าผู้อาวุโสแผนกลงทัณฑ์ “ผู้อาวุโส ชูเฟิง เป็นคนร้ายกาจ ไม่เพียงเขาฆ่าพี่ชาย เล่ย เหยา ของพวกเรา แต่เขายังจะฆ่าเหล่าคนของของพวกเราอีก !!””คนเช่นนี้ไม่สมควรเป็นศิษย์ของหุบเขาไม้คราม ข้า หยวน ชิง ขอให้ตัดสินโทษของเขาด้วยการทำลายการบ่มเพาะพลังของเขา เพื่อไม่ให้เขาได้ทำชั่วมากไปกว่านี้อีก !!””โอ้ !! หยวน ชิง เจ้าก็เป็นคนหนึ่งที่เกลียดชังข้า ไม่เพียงแต่เจ้าต้องการให้ไล่ข้าออกจากหุบเขาไม้คราม แต่เจ้ายังต้องการให้ทำลายการบ่มเพาะพลังของข้าอีกหรือ !!””ถ้าเจ้าเกลียดชังข้ามากนัก ก็ไม่ต้องลำบากผู้อาวุโสหรอก เจ้าเพียงแค่ลงชื่อในการประลองชี้เป็นชี้ตายกับข้า เจ้าก็มีโอกาสที่จะจัดการข้าเองไม่ดีกว่าหรือ !!”
ชูเฟิง กล่าว “ชูเฟิง ข้าไม่อยากประลองชี้เป็นชี้ตายกับเจ้า เพราะการฆ่าเจ้ามันจะทำให้มือของข้าสกปรก !!”
หยวน ชิง กล่าวปฏิเสธออกมาอย่างรุนแรง
แม้ว่า หยวน ชิง จะเป็นคนที่หยิ่งผยอง แต่เขาไม่ใช่คนโง่ แม้ว่าเขาจะเกลียดชัง ชูเฟิง อย่างมาก แต่เขาก็รู้ว่าตัวเขาเองนั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของ ชูเฟิง ดังนั่น เขาจึงคิดที่จะยืมมือของผู้อาวุโสแผนกลงทัณฑ์กำจัด ชูเฟิง ออกไป “โอ้ !! นับว่าเป็นเหตุผลที่ฟังดูดี !!””ข้า ชูเฟิง เป็นขยะ แต่เจ้า หยวน ชิง เป็นถึงวีรบุรุษในสายตาของทุกๆ คน ดังนั้น เจ้าจึงไม่ควรต้องลงมาคลุกคลีกับขยะอย่างข้าและให้ผู้อื่นลงมือแทน ……อ่า……!!””แต่ หยวน ชิง จากสิ่งที่เจ้าพูดมานั้น ข้าไม่ได้รู้สึกอะไรเลย นอกจากความหวาดกลัวของเจ้า !!””ที่เจ้าไม่กล้าสู้กับข้า เพราะใจเจ้ารู้ดีว่าเจ้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า !!””ข้าพูดถูกไหม อัจฉริยะผู้ที่สามารถปลุกเข็มนิรันดร์บรรพกาลได้ !!”
ชูเฟิง กล่าวพลางยิ้มบาง “หยวน ชิง เป็นถึงอัจฉริยะที่สามารถปลุกเข็มนิรันดร์บรรพกาลได้ อีกทั้งยังได้รับธงผู้บัญชาการอีก !! แต่ ชูเฟิง เป็นใคร เขาเป็นเพียงผู้เชี่ยวชาญขั้นราชันย์สงครามระดับสองเท่านั้น จะสามารถเทียบได้กับ หยวน ชิง ที่มีพลังขั้นราขันย์สงครามระดับสี่หรือ !!”
เมื่อได้ยินคำกล่าวของ ชูเฟิง นั้น เหล่าผู้คนต่างตะโกนออกมาในทันที “หาก หยวน ชิง ต้องการแก้แค้นจริงๆ เขาก็เพียงแค่ประลองชี้เป็นชี้ตายกับ ชูเฟิง เท่านั้น !!”
เหล่าผู้คนต่างสนทนากันอย่างออกรสออกชาติ “ชูเฟิง เจ้ามันหยิ่งผยองเกินไปแล้ว หยวน ชิง เป็นถึงอัจฉริยะที่เหนือกว่าเจ้าร้อยเท่า มีหรือที่เขาจะกลัวเจ้า !!””ใช่ !! หยวน ชิง หยุดเรื่องไร้สาระนี่ ลงชื่อประลองชี้เป็นชี้ตาย และฉีก ชูเฟิง เป็นชิ้นๆ เพื่อแก้แค้นให้ศิษย์พี่ เล่ย เหยา ด้วย !!””หยวน ชิง จัดการกับเจ้าปิศาจร้าย ชูเฟิง เลย สั่งสอนให้มันรู้ว่าไม่ควรพูดจาโอ้อวดเช่นนี้ !!”
ในขณะนั้น เหล่าศิษย์ของวิหารกลุ่มดาวนักล่าต่างเรียกร้องให้ หยวน ชิง มอบบทเรียนให้กับ ชูเฟิง เพราะในสายตาของพวกเขานั้น หยวน ชิง คืออัจฉริยะที่แท้จริง “หยวน ชิง จัดการมันซะ ชูเฟิง ได้ฆ่า เล่ย เหยา นี่มันเท่ากับเป็นการฉีกหน้าวิหารกลุ่มดาวนักล่า แสดงให้ทุกคนได้เห็นความแข็งแกร่งของเจ้าซะ !!”
ในเวลานั้น แม้แต่เหล่าผู้อาวุโสของแผนกลงทัณฑ์ก็ส่งข้อความทางจิตมาหา หยวน ชิง เพื่อกระตุ้นให้เขาประลองชี้เป็นชี้ตายกับ ชูเฟิง
ในเวลานั้น เสียงเรียกร้องดังขึ้นมาจากทุกทิศทางจนใบหน้าของ หยวน ชิง เปลี่ยนเป็นสีเขียวคล้ำ ร่างกายของเขาอาบชโลมไปด้วยเหงื่อเย็น มุมปากของเขาสั่นระรั่วด้วยความกลัว
เขาไม่คิดมาก่อนว่า ชูเฟิง จะใช้วิธีนี้ในการทำให้เขาลงชื่อในการประลองชี้เป็นชี้ตาย เห็นได้ชัดว่าเขาตกอยู่ในหลุมพรางของ ชูเฟิง อย่างแท้จริง “เหล่าพี่น้องทั้งหลาย ความจริงข้าเองก็อยากจะจัดการ ชูเฟิง ด้วยตัวข้าเอง เพื่อแก้แค้นให้พี่ชาย เล่ย เหยา !!””แต่ข้า หยวน ชิง ไม่ใช่สัตว์ร้ายเช่น ชูเฟิง ที่ไม่เห็นกฎระเบียบอยู่ในสายตา ดังนั้น ข้าจึงคิดว่าให้ผู้อาวุโสแผนกลงทัณฑ์เป็นผู้จัดการจะเหมาะสมกว่า !!”
หยวน ชิง ได้กล่าวปฏิเสธอีกครั้ง เขายกเหตุผลออกมาอย่างชัดเจนด้วยความสงบ เพื่อหลีกเลี่ยงการประลองชี้เป็นชี้ตายกับ ชูเฟิง “นี่……..”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เหล่าผู้คนต่างผิดหวังไปตามๆ กัน แม้ว่ามันจะฟังดูมีเหตุผล แต่พวกเขาก็รู้ดีว่ามันเป็นเพียงข้ออ้างเท่านั้น
หยวน ชิง รู้สึกกดดันอย่างมากในหัวใจที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังของเขา
ที่เป็นเช่นนี้เพราะ คำกล่าวของ ชูเฟิง ที่บอกว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของ ชูเฟิง อีกทั้งยังใช้เพียงคำกล่าวเหล่านั้น ทำให้ทุกคนบีบให้เขาต้องประลองชี้เป็นชี้ตายกับ ชูเฟิง อีก
ในขณะนั้น ลำไส้ของ หยวน ชิง ปั่นป่วนอย่างมาก เขาอยากจะใช้โอกาสนี้ในการกำจัด ชูเฟิง ให้สิ้นซาก
แต่หลังจากที่เขาได้เห็นความแข็งแกร่งของ ชูเฟิง แล้วนั้น แม้ว่ามันจะทำให้เขาเสียชื่อเสียงไปบ้าง แต่มันย่อมดีกว่าที่เขาจะต้องประลองชี้เป็นชี้ตายกับ ชูเฟิง
หยวน ชิง ตัดสินใจอย่างเด็ดขาดว่า ไม่ว่า ชูเฟิง หรือคนอื่นๆ จะกล่าวอะไรออกมานั้น การประลองชี้เป็นชี้ตายของเขากับ ชูเฟิง จะไม่เกิดขึ้น เพราะนั่นจะเท่ากับว่าเขาฆ่าตัวตายเท่านั้น
ReaDMGA ////////////////////////////////////////
A : ตัดกระปู๋ ทิ้งแล้วไปเป็นขันทีไป!!!
B : แม่งอ้างนั่น อ้างนี้ คิดว่าคนอื่นเป็นควายมั่งที่ไม่รู้ทันมัน
C : สรุป มันยอมสู้ป่ะ ?!
B : พี่เฟิงขู่ ว่า ไม่สู้กูแฉ!!!
A : งั้นก็คงจะได้แฉมันเร็วๆนี้ 5555+ วันที่รอคอยใกล้มาถึงแล้ว